Lahat ng Kabanata ng แอบรักเธออีกสักที: Kabanata 41 - Kabanata 50

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 40วันต่อมาแสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างที่ปลิวไสว เสียงนกร้องดังอยู่ด้านนอกหน้าต่างใกล้ ๆ นี้เอง ฉันกำลังนอนมองใบหน้าคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้ยังคงไม่ตื่นเครื่องหน้าหล่อเหลาคมเฉียบตัดกับผิวขาวสะอาดตายิ่งมองก็ยิ่งดึงดูดจิตใจ เมื่อก่อนพี่เหนือเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังคงเดิมมีแต่จะดูดีมากขึ้น ไม่ใช่แค่หน้าตาเขาที่ยังเหมือนเดิมทั้งนิสัย ทั้งวิธีการพูด ทั้งรอยยิ้ม… ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลยแม้แต่น้อย ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าวันหนึ่งเราจะได้มาลงเอยกันหลังจากที่ห่างหายกันไปนานกว่าเจ็ดปีเต็ม ได้เจอครั้งสุดท้ายก็คงเป็นตอนที่ฉันรับปริญญาเพราะคิดว่ายังไงก็คงไม่มีวันได้ร่วมเรือนกับเพื่อนสนิทพี่ชายเป็นแน่ ฉันก็ตัดสินใจไปเดินทางทำตามความฝันเรื่องอื่น ๆ จนลืมเลือนเขาไปในที่สุดแต่จะบอกว่าลืมก็คงจะไม่ใช่เสียทีเดียว ทุกครั้งที่หลับตาฝันถึงใครสักคนก็จะมีใบหน้าเขาลอยขึ้นมาในใจเสมอ ขนาดว่าเดินทางไปเจอผู้คนมามากมาย ใจฉันยังไม่แม้แต่จะคิดไปมองใครถึงไม่ได้คาดหวังว่าเราสองคนจะได้เป็นแฟนกันหรืออะไรทำนองนั้น แต่ฉันก็ไม่เคยชอบใครเลยแม้สักคนชอบก็แค่เขา… ชอบพี่เหนือแค่คนเดียว…กา

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 42 สองชั่วโมงต่อมา พี่ปราณกลับบ้านไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่เราสามคนอาหลานเหมือนเคย ตอนที่ฉันกำลังพาจ๋อมเข้านอนด้วยการอ่านนิทานให้ฟังเหมือนทุกวันที่ผ่านมา ประตูห้องนอนก็เปิดออกพี่เหนือที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้วเดินมาทิ้งตัวลงนอนอีกฟากหนึ่งของเตียง เราสองคนนอนอยู่คนละข้างของจ๋อมที่ถึงกับยิ้มหวานขึ้นมาเมื่อมีคนเป็นอามานอนกอด “วันนี้ฟังเรื่องอะไร?” คนตัวโตที่ประแป้งจนแก้มขาววอกเอ่ยถามจ๋อมพลางก็หอมแก้มหลานไปด้วย “อาปายกำลังอ่านเรื่องก็อบลินกับเจ้าของร้านชำอยู่ครับอาเหนือ” “สนุกไหม?” “สนุกครับ อาเหนือจะมานอนฟังด้วยเหรอ?” “วันนี้อานอนพร้อมจ๋อมด้วยเลยเป็นไง?” “จริงนะ?” “เออดิ” ฉันได้แต่ลอบยิ้มขึ้นมาคนเดียวเมื่อเห็นสองคนคุยกันกะหนุงกะหนิง จ๋อมดูจะรักพี่เหนือมากเพราะแค่เขามานอนกอดก็เอาแต่ยิ้มหวานไม่หยุด พี่เหนือเองก็ไม่ต่างกันสายตาที่มองดูหน้าคนเป็นหลานบ่งชัดว่าเอ็นดูเหลือประมาณ “วันนี้พี่นอนนี่แหละ เราจะได้อ่านรอบเดียว” ว่าแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันที

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 44 วันต่อมา หลังจากส่งจ๋อมขึ้นรถโรงเรียนเสร็จเรียบร้อยฉันก็ต่อสายหาพรีมทันที จากที่คิดว่าคงตัดสินใจเองไม่ได้ แค่ได้ฟังพี่เหนือพูดมาแค่ประโยคเดียวอะไรที่ว่ายากก็กลับกลายเป็นง่ายดายราวกับสับสวิตช์ แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ใช่แค่เพราะเขาหรอก ใจจริงฉันเองก็รู้สึกดีที่ได้อยู่ที่นี่มากกว่า หากตัดเรื่องงานออกไปอะไรก็ไม่สู้อยู่ใกล้คนที่รัก ไม่ใช่แค่พี่เหนือ แต่รวมไปถึงทุกคนที่บ้านของฉัน รวมจ๋อมด้วยอีกคน ส่วนพรีมกับโอ๊ค ค่อยบินไปหาก็ได้ไม่เสียหายอะไร… ส่วนเรื่องงาน ฉันเองก็มีงานสำรองอยู่ และเมื่อคืนก็ลองนอนคิดหาลู่ทางทำมาหากินขึ้นมาได้อย่างสองอย่างแล้วด้วย พอใจเอนเอียงมาทางนี้ พอตัดสินใจได้ อะไรก็ดูง่ายดายไปเสียหมด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่าเหตุผลหลักเลยก็คือพี่เหนือนั่นเอง รอสายอยู่ไม่นานปลายสายก็กดรับ เสียงงัวเงียของเพื่อนดังขึ้นพลางก็หาวไปด้วย ‘ว่าไงแก? ไหนบอกว่าขอเวลาสามวัน?’ “ตอนนี้ตัดสินใจได้แล้ว” ‘หึ… ไม่ต้องบอกก็รู้เลยเนี่ย…’ เสียงถอนหาย

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 46 หลายวันต่อมา แล้วสุดท้ายเราสามคนก็ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม… เหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อนจบลงด้วยดี หลังจากที่ฉันกับจ๋อมกอดกันร้องไห้ไปหลายต่อหลายยก พี่นัยก็มาคุยด้วย และบอกว่าจ๋อมคงจะไม่อยากไปจริง ๆ อาจจะต้องรบกวนพี่เหนือช่วยดูแลจ๋อมต่อ ไม่ใช่แค่เพราะจ๋อมไม่อยากไป แต่เป็นเพราะตัวพี่นัยเองก็มีสามีใหม่ ทั้งยังต้องทำงานกันทุกวัน เวลาเลิกเรียนจ๋อมอาจจะไม่มีคนดูแล แต่ที่มารับไปอยู่ด้วยเป็นเพราะกลัวว่าจ๋อมจะคิดถึง และแกเองก็คิดถึงลูกมากเหมือนกัน แต่ด้วยหน้าที่การงาน และเรื่องอื่นหลายสิ่งหลายอย่าง ห่วงก็แต่จ๋อมจะมาเป็นภาระพี่เหนือแทน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่เลย เราทั้งคู่พากันออกตัวจะดูแลจ๋อมให้เองไม่ต้องเป็นห่วง สุดท้ายก็จบลงตรงที่พี่นัยจะมาเยี่ยมจ๋อมทุกอาทิตย์ หรือไม่ก็จะพาจ๋อมไปเที่ยวทุกอาทิตย์แทน ส่วนเรื่องเงินแม้ว่าพี่นัยจะบอกว่าจะส่งเสียจ๋อมเองแต่พี่เหนือก็บ่ายเบี่ยงปฏิเสธไป บอกว่าอยากจะช่วยดูแลทางด้านการเงินด้วย และฉันก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าพี่นัยเองมีภาระค่าใช้จ่ายหลายอย่าง อีกทั้งไม่มีเวลาดูแลได้ดีเท

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 48 สองชั่วโมงต่อมา หลังจากที่เดินไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่โต๊ะนู้นโต๊ะนี้จนเสร็จ ทุกคนก็ทานอาหารกันจนอิ่มหนำ ตอนนี้ก็เข้าสู่ช่วงเปิด VTR ของคู่บ่าวสาวที่พี่ปราณเป็นคนเสนอตัวจัดเตรียมให้เอง ฉันกับพี่เหนือได้แต่ยืนกลั้นขำกันอยู่บนเวทีเมื่อแต่ละรูปที่คนเป็นพี่เลือกมามันช่างน่าขำ ตั้งแต่รูปของเราสมัยยังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ข้ามมาสมัยผมของฉันยังสั้นเท่าติ่งหู และตัดมาที่ภาพสมัยมัธยมปลายที่เริ่มจะดูดีขึ้นมาหน่อย ช่างต่างจากคนเป็นเจ้าบ่าวที่หน้าตาดีมาตั้งแต่เด็กแบบที่คงไม่เคยพบเจอยุคมืดของตัวเองมาก่อน วิดีโอเล่นผ่านไปเรื่อย ๆ จนเข้าสู่รูปพรีเวดดิ้งของเราทั้งคู่ ที่ออกจะหวานเกินไปเสียหน่อย ทุกรูปพี่เหนือจะมองกันด้วยสายตาแบบที่ทำเอาหัวใจละลาย บรรดาสาว ๆ ในงานพากันกรี๊ดกร๊าดวี้ดว้ายกันไม่หยุดกับสายตาประเภทนั้นแม้จะเป็นเพียงภาพถ่ายก็ตาม และตอนนี้เองที่พี่เหนือเลื่อนมือมากุมประสานเข้ากันกับมือของฉัน สายตาที่มองมาอย่างสื่อความหมายทำเอาใจเต้นแรง แม้ว่าเราจะอยู่ท่ามกลางคนหลายร้อยคนฉันก็ไม่อาจห้ามจังหวะหัวใจให้เต้นช้าลงได้เลย