Lahat ng Kabanata ng แอบรักเธออีกสักที: Kabanata 11 - Kabanata 20

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 10 วันต่อมา วันนี้ฉันมีนัดออกไปเจอเพื่อนสนิทสมัยเรียน อันที่จริงเราก็มีติดต่อกันบ้าง แต่ไม่ได้คุยกันมาหลายเดือนแล้ว ด้วยเพราะฉันเองงานค่อนข้างยุ่งมาก มะลิเองก็เหมือนกัน แต่ถ้าถามว่าใครซี้ปึ้กที่สุดก็คงไม่พ้นเพื่อนคนนี้นี่เอง เพราะคนที่ว่าไม่ได้อยู่ในตัวอำเภอทำให้กว่าจะเดินทางไปถึงบ้านเพื่อนก็เล่นเอาเกือบช่วงเที่ยงของวัน และแค่ได้เจอหน้ากันเราทั้งคู่ก็พากันกรี๊ดกร๊าดกระโดดกอดกันอยู่หน้าบ้านนานหลายนาที “คิดถึงแกมาก” “คิดถึงแกเหมือนกัน เป็นยังไงบ้าง?” “ฉันสบายดี ถามแกดีกว่า จะกลับมาอยู่นานไหม?” “คงมาอยู่สักระยะ” “เข้าบ้านกัน” คนเป็นเพื่อนตั้งท่าจะเดินนำเข้าตัวบ้านที่ก็เป็นบ้านสวนไม่ต่างจากบ้านของฉันที่สวนทุเรียน มะลิอยู่กับน้องชายอีกคนที่วันนี้คงจะไม่อยู่บ้าน ลานดินหน้าบ้านเต็มไปด้วยดอกแก้วที่ร่วงโรยลงมาจากกิ่งก้านส่งกลิ่นหอมยวนใจ เราเปลี่ยนใจนั่งลงตรงแคร่ไม้ใต้ต้นแก้วสูงกว่าห้าเมตรแทน หลังจากนั้นแต่ละคนก็ตกอยู่ในอากัปกิริยาเดียวกัน คือกวาดตาสำรวจอ

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 12 วันต่อมา วันนี้ฉันปั่นจักรยานมาที่บ้านพี่เหนือเร็วกว่าปกติเพราะคิดว่าจะลองทำอาหารว่างให้จ๋อมกิน ออกมาช่วงบ่ายแบบนี้ทำเสร็จจ๋อมก็คงเลิกเรียนพอดี แต่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพาหนะคู่ชีพของพี่เหนืออย่างไอ้แก่จอดอยู่หน้าบ้าน ทั้งที่ปกติแล้วเวลานี้เจ้าตัวน่าจะต้องอยู่ที่ร้านแท้ ๆ ฉันเดินหอบหิ้วถุงวัตถุดิบเข้ามาในตัวบ้านเงียบเชียบ ไร้สุ้มเสียงว่ามีคนอยู่ แต่เจ้าของบ้านต้องอยู่แน่เพราะหน้าต่างทุกบานเปิดอ้ารับลม ผ้าม่านสีขาวปลิวไสว ไอแดดยามบ่ายสาดแสงสว่างจ้าไปทั่ว มองออกไปยังด้านหลังก็เห็นลำคลอง น้ำเป็นประกายระยิบระยับ เงาไม้ของต้นจากฝั่งตรงกันข้ามลอยอยู่เหนือผิวน้ำ สภาพแวดล้อมของบ้านพี่เหนือน่าอยู่จนฉันอดที่จะยกยิ้มขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ จังหวะนั้นเองเสียงบานประตูก็เปิดออก หันไปมองพบว่าเป็นเจ้าของบ้านในสภาพผ้าข้าวม้าพันช่วงเอวเดินออกมาจากห้องน้ำ “ทำไมมาเร็ว?” “เอ่อคือ…” ร่างสูงของพี่เหนือเดินเช็ดผมเปียกหมาดออกมา เรือนร่างกำยำแบบบุรุษเพศวัยฉกรรจ์ทำเอาฉันเช็ดน้ำหมากแทบไม่ทัน ต้องรี

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 14 วันต่อมา วันนี้ฉันขับรถเข้าตัวเมืองอีกรอบเพราะอยากจะได้หนังสือเกี่ยวกับการนอนหลับซึ่งก็ไม่รู้แน่ว่ามีหรือเปล่า แต่ถึงไม่มีก็ไม่เสียเที่ยวซะทีเดียวยังไงก็ตั้งใจจะมาซื้อหนังสือไปอ่านเล่นเพิ่มอยู่แล้วด้วย คุณลุงเจ้าของร้านยังคงคอนเซ็ปต์นั่งจิบกาแฟไปปอกกล้วยกินไปพลาง สายตาทอดมองออกไปนอกตัวร้านเหมือนอย่างเคย หลังจากใช้เวลาเดินเลือกอยู่ร่วมชั่วโมง ก็ได้หนังสือเต็มข้อแขนกลับออกมาอีกครั้ง เจ้าของร้านถึงกับหัวเราะเมื่อเห็นว่าฉันคลั่งการอ่านแค่ไหน “หมดนี่จะอ่านไหวรึ?” “มีคนที่ต้องอ่านให้ฟังตั้งสองคนค่ะคุณลุง” “มีหลานสองคน?” “เปล่าค่ะ คนนึงหลาน อีกคนเป็นพี่ชาย” ถึงแม้คุณลุงจะทำหน้าแปลกใจที่จะต้องอ่านหนังสือให้คนเป็นพี่ชายฟัง แต่แกก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ กดเครื่องคิดเลขคิดเงินอย่างรวดเร็วทั้งยังลดให้เป็นพิเศษอีกด้วย ระหว่างที่รอเงินทอนสายตาก็บังเอิญมองไปเห็นหนังสือคุ้นตาเล่มหนึ่งที่อยู่บนแผงโชว์ด้านหลังของเจ้าของร้าน มุมล่างขวาของปกมีลายมือเขียนด้วยปากกาสี

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 16 วันต่อมา “อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น?” “จริง ๆ ยังไม่ชัวร์ว่าใช่” “แต่ก็น่าคิดนะ เขาอาจจะเป็นคนได้มันไปจริง ๆ ก็ได้” “ขอบคุณแกมาก ฟังแล้วใจเย็นเลย” มะลิหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นว่าฉันประชดออกมาได้ เพราะร้อนใจและไม่มีใครให้ปรึกษาตอนนี้ฉันเลยต้องทำตัวย้อนวัยอีกครั้งด้วยการมาคุยเรื่องผู้ชายกับเพื่อนสนิทเหตุการณ์คลับคล้ายคลับคลากับสมัยเรียนที่มีอะไรฉันก็จะเล่าให้เพื่อนฟังหมดและมันก็น่าตลกตรงที่หลายปีผ่านไปเราก็ยังนั่งคุยกันเรื่องผู้ชายคนเดิม “เครียดเหรอ?” คนเป็นเพื่อนยังคงยิ้มกริ่มอยู่อย่างนั้น “เครียดดิ ถ้าเกิดว่าเขาได้อ่านจริง ไอ้ที่เขียนเพ้อ ๆ ไปคงมีไม่กี่คนหรอกที่เห็นเขาในตอนนั้น” “ก็แล้วมันยังไง… แกก็ไม่ได้ลงชื่อสักหน่อย” “มันก็ใช่ แต่เขาต้องพอนึกออกแน่ ๆ ว่ามีใครบ้างที่เห็นเขาถอดเสื้อตอนอยู่ในห้องชมรมในวันที่เขาใส่หัวหมี วันนั้นมีผู้หญิงอยู่หลายคนก็จริง แต่หนึ่งในนั้นก็มีฉันด้วยไง” “จำได้ขนาดนั้นเลย?” “จำได้ทุกอย่าง ก็เข

แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 18 หนึ่งชั่วโมงต่อมา เจ้าของบ้านออกไปได้สักพักแล้ว ในบ้านเงียบเชียบเหลือเพียงแค่ฉันคนเดียวที่กำลังนั่งนิ่งอยู่ในอิริยาบถเดิมได้ร่วมชั่วโมงแล้ว สายตาไล่อ่านสิ่งที่เขียนไว้ที่หน้าสุดท้ายของตัวเล่มซ้ำไปซ้ำมา พยายามหาเหตุผลที่ว่าทำไมพี่เหนือถึงจะยังไม่รู้ว่าฉันเองเป็นเจ้าของหนังสือเล่มนี้ แต่ยิ่งอ่าน ยิ่งคิดภาพตาม มันก็ยิ่งชัดว่าเป็นฉันเอง! แต่เจ้าตัวกลับทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเสียอย่างนั้น ก็ถ้าไม่นับทีท่ากวนประสาทเป็นปกติแบบนั้นไว้เรื่องนึง ‘วันนี้ได้มีโอกาสเข้าไปช่วยเก็บอุปกรณ์ในชมรมบาสเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นพี่เหนือถอดเสื้อ คนอื่นพากันกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ฉันได้แต่นั่งจับเจ่าช่วยรุ่นพี่คัดแยกเสื้อบาสของคนในชมรมกลิ่นงี้เหม็นตลบ แต่แลกกับการได้เห็นพี่เหนือถอดเสื้อมันก็คุ้มอยู่ไม่น่าเชื่อว่าหุ่นพี่เหนือจะโซฮอตขนาดนี้ ยังกับไม่ใช่นักเรียนม.ปลายมันก็ไม่มีอะไรน่าผิดสังเกตเท่าไร เพราะในห้องชมรมมีสาวหลายคนถ้ามีแค่ฉันคนเดียวแล้วแอบมองเขาแบบนี้… คงเหมือนโรคจิตน่าดู…และที่มันน่ากรี๊ดมากกว่าก็คือ วันนี้