All Chapters of พ่อของลูกเจระวี: Chapter 41 - Chapter 50

เจระวีคาเฟ่ ร่างของคุณแม่ท้องโตลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในร้าน “ สวัสดีค่ะพี่เจน มาพอดีเลยพี่โอมกำลังรออยู่ในห้องนะคะ “ คนฟังตาโตด้วยความตกใจ มันจะมาทำไมวะ “ อืม แล้วนี่มีใครมาสมัครงาน ตำแหน่งแม่ครัวมั้ย “ พลอยเจนไม่ลืมถามถึงเรื่องที่เธอตื่นเต้น มุกดาก็พยักหน้ารับ “ เห็นโทรเข้ามาที่เบอร์ของมุกอยู่นะคะพี่ มุกบอกให้เข้ามาคุยที่ร้าน ไม่รู้ว่าจะมาไหม “ พลอยเจนพยักหน้าเบาๆ จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องพัก เข้ามาถึงปุ๊บก็เห็นโอมกำลังนั่งจับตุ๊กตาหมีรออยู่ที่โซฟา แถมยังมีถุงของเล่นเกะกะเต็มห้องไปหมด “ อะไรของมึงเนี่ยไอ้โอม “ พลอยเจนมองของพวกนั้นด้วยความสงสัย แล้วจึงเอ่ยเป็นคำถาม คนที่เอาแต่มองตุ๊กตาในมือจึงเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน พร้อมกับขยับตัวเอง ให้พลอยเจนนั่งลงข้างๆ “ ก็ของเล่นหลานกูไง ตอนที่รู้ว่าเป็นหลานสาวกูก็รีบสั่งลูกน้องไปหาของพวกนี้มาให้เลยน่า ของเล่นเสริมพัฒนาการทั้งนั้นเลยนะเว้ยไอ้เจน “ เสี่ยโอมจับตุ๊กตาตัวนั้นขึ้นมาจ่อหน้าเพื่อน พร้อมกับจับมันพยักหน้าเล่นด้วยท่าทีชอบใจ หญิงสาวก็ได้แต่มองตอบอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์ด้วยเสียเท่าไหร่ “ ไม่ค่อยจะเห่อหลานเลยเนอะ กูเพิ่งจะบอ

‘ คิดว่าอาจะแต่งงานกับใครก็ได้โดยที่อาไม่รู้สึกอะไรด้วยเลยหรือไง ‘ หญิงสาวนั่งคิดถึงคำพูดของจิรกิตติ์อยู่บนเตียง พร้อมกับพลิกตัวไปมาเนื่องจากว่าเธอนอนไม่หลับ “ แล้วทำไมป่านนี้ถึงยังไม่กลับบ้านมาอีก ไม่คิดเป็นห่วงเมียบ้างเลยหรือไง “ พลอยเจนดีดตัวลุกนั่ง เธอเดินลงจากเตียงออกมายืนที่นอกห้อง “ เฮ้อ กว่าจะเสร็จ นึกว่ามันจะเร็วกว่านี้ซะอีก “ เจ้าของร่างใหญ่บ่นพึมพำ เข้ามาในบ้านพร้อมกับกล่องสีแดงในมือ เขาเงยหน้าเหลือบมองคนที่เดินไปเดินมาอยู่บนชั้นสองใบหน้าเปื้อนยิ้มจึงปรากฏขึ้น เจตรีบจับกล่องเล็กใบนั้นเอาไปเหน็บซ่อนไว้ด้านหลัง จากนั้นจึงเดินขึ้นไปหาเมียที่ชั้นบน “ เจนยังไม่นอนอีกเหรอ “ คนถูกเรียกหันมาจ้องหน้าเขา พลันคิ้วเธอก็ขมวดเข้าหากัน “ คุณนั่นแหละเป็นอะไรถึงได้กลับมาเอาป่านนี้ ไปไหนไปทำอะไรกับใครมา “ จิรกิตติ์อมยิ้มจ้องคนตรงหน้าที่ยิงคำถามมาใส่เขารัวๆ ใบหน้าของเธอตอนที่คิ้วชนกันแบบนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบนะ “ โอ๋ๆ ไม่ทำหน้าแบบนี้สิ อาก็อยู่บริษัทไง จะให้อาไปไหนได้ล่ะ “ “ จะรู้เหรอ บางทีคุณอาจจะไปกับผู้หญิงพวกนั้นอีกก็ได้ “ ตาแดงๆ ของเธอจ้องมองไปที่ตาของเขา จนทำจิรกิตติ์เร

แก๊ก! เสียงประตูห้องเปิดออกหญิงสาวรีบหันไปจ้องก็เจอเข้ากับคนที่เธอกำลังนึกถึง เขาเดินเข้ามาพร้อมกับติดกระดุมเสื้อ เหมือนกับว่าอาบน้ำเสร็จก็พุ่งตรงมาทางนี้เลย “ ทำไมอาบน้ำเสร็จเร็วจังล่ะคะ “ เธอจึงรีบถามกับเขาคนที่กำลังเดินมานั่งกับเธอบนเตียง “ ก็กลัวคนแถวนี้หลับก่อนนี่น่า “ มือเล็กจับที่ผมของคนข้างกาย ซึ่งยังไม่ผ่านการเช็ดให้แห้ง “ ผมก็ยังไม่เช็ดให้แห้งเลย เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก แก่ซะเปล่านะคุณเนี่ย “ เธอบ่นเขามือก็เอื้อมไปดึงลิ้นชักข้างเตียงเอาผ้าแห้งออกมาแล้วหันมาเช็ดผมให้กับเขา “ เจน รู้หรือเปล่าว่าตั้งแต่เกิดมาอายังไม่เคยให้ผู้หญิงจับหัวเลยนะ “ คนทำหยุดชะงักเมื่อได้ยิน แล้วจ้องตาของเขา “ แต่เจนคือคนแรกที่อาจะยอมให้จับ “ เขาจับมือข้างหนึ่งของเธอพร้อมกับรอยยิ้ม พลอยเจนเห็นแบบนั้นเธอก็รู้สึกหน้าร้อนรีบดึงมือออกจากเขาพร้อมกับยื่นผ้าในมือส่งให้คนตรงหน้า “ ทำเองเลยไป ไม่ทำให้แล้ว “ “ อ้าว “ “ ขยับไปตรงนู้นเลยนะ เจนจะนอนแล้ว “ มือเล็กดันตัวเขาให้ถอยไป “ อ่า นี่ไม่ได้งอนให้กันใช่มั้ย “ “ เจนจะนอน “ เขาโดนเธอดันอยู่นาน สุดท้ายก็ต้องยอมถอยให้ เมื่อจิรกิตติ์เช็ดผมเสร

ร่างกายกำยำสูงใหญ่กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่งในฟิตเนสสาขาประจำของเขา “ เฮ้อ~ เจต มึงทนได้ยังไงวะ“ คัดสรรซึ่งยืนหอบอยู่ข้างๆ หันมาถามกับคนข้างเขา “ ทำไม กูก็บอกมึงแล้วว่ามึงควรออกกำลังกายให้มันบ่อยๆ สุขภาพมันจะได้ไม่ร่วงโรยไปตามอายุ “ “ โอ้ย คนหนุ่มไอ้คนไม่แก่เลย ว่าแต่มึงจะฟิตไปถึงไหนกันครับ เมียก็มีแล้ว นี่อีกสองเดือนลูกก็จะคลอดอีก “ คัดสรรบ่นให้เพื่อน จิรกิตติ์จึงปิดลู่วิ่งแล้วหันมาคุยกับเพื่อน “ ก็เพราะเมียกูใกล้คลอดเนี่ยแหละ กูถึงต้องฟิตจะได้มีแรงอุ้มเมียไปส่งโรงพยาบาล “ เขาพูดพลันยกแขนตัวเองขึ้นมาเบ่งกล้ามดู เมื่อเห็นว่ามันยังแน่นและแข็งแรงดีเขาก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “ ยิ่งช่วงนี้เจนท้องโตขึ้น น้ำหนักก็เพิ่มขึ้นอีก 6-7 โล กูอยากมั่นใจว่าถ้าเจนปวดท้องคลอดแล้วกูจะสามารถอุ้มเธอได้ โดยไม่ล้มหัวทิ่มไปซะก่อน “ “ มึงพูดอย่างกับว่าโลกนี้ไม่มีรถเข็นงั้นแหละ “ เพื่อนที่หมั่นไส้ก็แขวะกลับ “ อ้าว รถเข็นมันก็มีแค่ที่โรงพยาบาลปะ แต่ก่อนจะพาออกจากบ้านไปโรงพยาบาลได้ก็ต้องอุ้มอยู่ดี “ “ ครับๆ พ่อคุณพ่อคนคลั่งรัก จริงๆ เชียว กูละอยากมีแบบมึงจัง เลี้ยงต้อยเนี่ย “ โป๊ก!! ฝ่ามือใหญ่ข

“ อาเจต “ เมื่อจิรกิตติ์เดินกลับมาที่บ้านของเขาก็ได้ยินเสียงใสเรียกหาดังมาจากชั้นสอง เขาจึงรีบเดินขึ้นไปดู “ เจน ทำไมถึงตื่นแล้วล่ะ “ เขาเดินมาหาเธอที่กำลังมีน้ำตานองอยู่บนใบหน้า “ เจนฝันร้าย ฝันไม่ดีเลย “ พลอยเจนส่ายหน้าไปมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม จิรกิตติ์เห็นแบบนั้นจึงรีบยกมือขึ้นจับที่แก้มของเธอเพื่อปลอบใจ “ ไม่เอาไม่ร้องสิ มันก็แค่ความฝันนี่น่า มันไม่ใช่ความจริงสักหน่อย แล้วยังอยากจะนอนต่ออีกไหม อาจะได้นอนเฝ้าเจนจะได้ไม่ฝันร้ายอีก “ หญิงสาวรีบส่ายหน้า “ ไม่อยากนอนแล้ว เจนหิวข้าว… “ “ อืม งั้นทานข้าวผัดทะเลไหม เมื่อวานอาไปตลาดซื้อพวกกุ้งหอยปูปลาที่เจนชอบมาไว้ในตู้เย็นเต็มเลย “ เมื่อได้ฟังเช่นนั้นหน้าสวยก็เผยยิ้ม รีบยกมือปาดน้ำตาให้ตัวเอง “ เมื่อกี้คุณไปไหนมาคะ “ หญิงสาวที่มีอาหารอยู่เต็มปาก เอ่ยถามกับคนที่กำลังนั่งคั้นน้ำส้มให้เธออยู่ “ ไปคุยธุระกับแม่ของเจนมานะ “ พูดจบคนพูดก็ก้มหน้าหงุดคำนึงคิดไปถึงอะไรบ้างอย่าง ‘ อาเจตขา ทำไมเมื่อวานอาไม่มางานวันเกิดของเจน รู้หรือเปล่าว่าเจนรอคุณอาคนเดียว ‘ เด็กหญิงวัย 6 ขวบ เดินหน้าบูดบึ้งเข้ามาหาจิรกิตติ์ที่เพิ่งจะโ