บททั้งหมดของ ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว: บทที่ 41 - บทที่ 50

“โอ้ยเจ็บนะ!!!”ฉันยกมือขึ้นลูบๆคลำบริเวณปลายจมูกไปมา ไม่รู้ว่าแดงหรือเปล่าทำไมเดี่ยวนี้พี่หมอพะนายชอบทำรุนแรงเนี้ย!!!“ฮ่าๆไหนๆเจ็บมากป่าวขยับมาใกล้ให้เฮียดูหน่อยชิครับ” ฉันยื่นหน้าไปใกล้เพื่อให้คนจอมขี้แกล้งดู แต่กับโดนขโมยจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นของฉัน พยายามผลักเขาออกห่างแต่ไม่อาจต

“ฮัลโหลลลล มีรายโทรมาชะดึกดื่นเชียวไอ้ฟอง!” ติวเตอร์มันรับสายด้วยเสียงอู้อี้ไม่ต้องสงสัยว่าฟองจันทร์คนสวยโทรไปกวนเวลาหลับเวลานอนของติวเตอร์ หลังจากที่ปรับความเข้าใจกับเฮียหมอแบบเชื่อไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์พอถึงคอนโดฉันก็นอนไม่หลับจนต้องโทรหาเพื่อนที่คิดว่าจะให้คำปรึกษาได้ดี!?“ฮัลโหล โทษทีเตอร์พอดีฟ

“เฮียชินแล้วบางเทอมเฮียไม่ได้นอนสองสามวันติดต่อกันก็มี แค่นี้สบายมากถือว่าดีได้นอนตั้งสองชั่วโมงแหนะ” พี่หมอพะนายยิ้มให้ฉันแล้วขยี้ผมฉันเล่นเบาๆ“ค่ะๆ แล้วนี่ไม่รีบไปตึกสอบเหรอคะ พี่หมอเจมส์ไลน์มาตามหลายครั้งแล้วนะ เดี่ยวเพื่อนก็รอนานหรอก!” พอดีกับที่พี่หมอกินข้าวเสร็จพอดี“ปล่อยมันรอไป สงสัยอยากให

เวลา 6.30นาทีตอนนี้ฉันและเพื่อนๆพี่ๆชมรมอาสาวิศวะมารวมตัวกันที่ลานเกียร์เพื่อรอเวลาในการขึ้นรถที่กำลังจะออกเดินทางไปค่ายอาสาที่จังหวัดในภาคอีสาน“ไอ้ฟองแกมียาแก้เมารถป่าวว่ะ” ติวเตอร์ที่พึ่งจะเดินมาถึงจุดที่พวกเรารวมตัวกัน ถามหายาเป็นอันดับแรก เพราะเป็นเรื่องปกติ มันเป็นคนที่เมารถง่ายยิ่งนั่งรถบัสจ

เวลา 18.00นาทีการเดินทางแสนยาวนานของพวกเราทุกคนในครั้งนี้ก็สิ้นสุดลงชักที หมู่บ้านแห่งนี้ชื่อว่าบ้านโคกอีโต้ง!??? อย่าถามว่าชื่อหมู่บ้านแปลว่าอะไรเพราะขนาดฟองจันทร์คนนี่ที่เป็นคนขอนแก่นคนอีสานแท้ๆยังแปลไม่ออกเลยคะจบข่าวเรื่องชื่อหมู่บ้าน ตัดมาที่บรรยากาศของหมู่บ้านตอนนี้ดีกว่า บ้านแต่ละหลังเป็นบ้าน