All Chapters of นิยายชุด บทเรียนรักเด็ก: Chapter 1 - Chapter 6

เด็กหญิง วัยสิบห้าปี ยิ้มกว้าง อยู่กับ โทรศัพท์สมาร์ทโฟน ราคาแพงระยับ ที่ผู้เป็นพ่อและแม่ ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด" ของน้องพรีน จริงๆ หรอคะ " เสียงหวานย้ำ ก่อนจะมองหน้าแม่ ที่นั่งเคียงข้างกัน" ใช่สิคะ ของน้องพรีน "มือบางลูบไล้ โทรศัพท์มือถือสีชมพูหวาน ด้วยความดีใจ นี่เป็นโทรศัพท์มือถือ เครื่องใหม่ เครื่องแรก ในชีวิตของเธอ" ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆๆๆๆ "มือบางก้มลงกราบผู้เป็นพ่อ และ กอดแม่ ด้วยความอ่อนโยน" ปีหน้า น้องพรีน ต้องไปอยู่กรุงเทพแล้ว ต้องมีโทรศัพท์มือถือดีดี เอาไว้ วีดีโอคอล กับ พ่อแม่ จริงไหม "ใบหน้าสวยหวาน หม่นหมองลงทันที เมื่อนึกถึง สิ่งที่ได้ยิน" น้องพรีนไป เพราะไม่มีสิทธิ์เลือกค่ะ "ลูกสาวคนเดียว บอกเสียงเบา ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลง" น้องพรีน ไม่ไป ได้ไหมคะ "" ไม่ได้ค่ะ น้องพรีน ต้องไป "ผู้เป็นพ่อย้ำชัดอีกที แล้วก็ลูบผม ลูกสาว สุดที่รัก ที่เป็นดังแก้วตาดวงใจ" อยู่ที่โน่น อาแพค จะคอยดูแล น้องพรีน ทุกอย่าง น้องพรีนมีอะไร โทรหาอาแพคได้เลย พ่อกับแม่ ใส่ชื่อ อาแพค เป็นผู้ปกครอง ร่วมกัน ด้วย "เด็กหญิง พยักหน้ารับรู้ แล้ว กอดแขนแม่ เอาไว้ อย่างน้อย เธอก็ยังมี อาแพค ที่จะค

อาจารย์ฝ่ายปกครอง มองดู นักเรียนคนใหม่ ที่เข้ามา อยู่แผนกประจำ ด้วยสายตาพิจารณา แล้วก็มองดูเอกสาร ที่อยู่ในมือ" นอกจาก พ่อกับแม่ และ คุณ ณภัทร แล้ว ไม่อนุญาตให้ใคร มารับ น้องพรีนนะครับ "ผู้เป็นพ่อ บอกกับ อาจารย์ฝ่ายปกครองและ มอง รุ่นน้อง ที่มาส่ง หลานสาว เข้าหอพัก ด้วยกัน" ทุกวันศุกร์ จะเป็นณภัทร มารับครับถ้าไม่ใช่ พ่อแม่ เดินทางมาเอง "คำบอกย้ำชัด ทำให้อาจารย์ระบุลงไปใน เอกสาร สำคัญของนักเรียนพ่อกับแม่ มองลูกสาวคนเดียว ด้วยสายตา อ่อนโยน" สองสัปดาห์แรก ยังกลับบ้านไม่ได้ น้องพรีน ไม่งอแงนะลูก "" ค่ะ ไม่งอแง " ลูกสาวบอกย้ำกับพ่อแม่แล้วมองคุณอา ที่มาส่งด้วย" มีอะไร โทรหาอา ดึกแค่ไหน ก็โทรได้ ถ้าเป็นเบอร์น้องพรีน อารับแน่นอน "" ค่ะ อาแพค " หลานสาวรับคำ ก่อนจะเดิน เข้าหอพักไปผู้เป็นแม่ กลั้นน้ำตา แล้วเดินออกไปทันทีผู้ชายสองคน มองหน้ากัน แล้วคนที่เป็นพ่อ ก็ตบบ่า รุ่นน้องเบาๆ" บัญชีธนาคารของน้องพรีน อยู่ที่แพคแล้ว พี่ก็วางใจ ส่วนอื่น พี่จะแก้ปัญหาของตัวเอง แพคไม่ต้องห่วงนะ "ความโลภทำให้ คนที่อยากหาเงินให้ได้มากๆ ลงทุนในแชร์ลูกโซ่ ไปจนหมด บ้านหลังใหญ่ที่ปลอดภาระ ถูกจำนองนำเงินมาลง

ดอกไม้สีขาว ที่วางบนหลุมศพ ในวันสุดท้าย ของการทำพิธีอำลา ร่างบอบบาง แทบจะยืนไม่ไหว เพราะนอนไม่หลับ มาหลายวัน ตั้งแต่เกิดเรื่องราว ข่าวคราวที่เกิดขึ้น มาจากพยาน ผู้เห็นเหตุการณ์ บอกว่า ผู้เสียชีวิต จงใจ กระโดด ลงไป ไม่ใช่ การพลัดตก ยิ่งทำให้ คนที่อยู่ เจ็บช้ำน้ำใจ ยิ่งกว่าเดิมเสียงกล่าวคำอำลา สิ้นสุดลง ก่อนที่แขกที่มาร่วมพิธี จะแยกย้ายกันกลับ เหลือเพียง สองอาหลาน ยืนอยู่ตรงหน้า แท่นหิน แล้วกอดกัน ร้องไห้ ตามลำพังเตียงนอนสีขาว ที่ตั้งอยู่กลางห้องนอน มีหญิงสาว หลับอยู่แบบไม่รู้เรื่องราว ตลอดสามวันที่ผ่านมา น้องพรีน เหมือนฟ้าผ่าลงตรงหน้า พ่อกับแม่ ลาจากโลกนี้ไป พร้อมกับ ข่าวคราวว่า ล้มละลาย และ เป็นหนี้ ยิ่งทำให้เด็กสาว ที่อยู่แต่ในโลกสดใส มาตลอดชีวิต แทบจะอยู่ไม่ไหว" น้องพรีนคะ น้องพรีน "มืออ่อนนุ่ม ลูบแก้มบอบบางของหลานสาว อย่างนุ่มนวล ขนตาสีดำ ที่ไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนนี้หน้า งดงาม เป็นแพ อยู่บนเปลือกตา ริมฝีปากสีชมพู ที่ซีดเซียว ลงกว่าเดิมไปมาก ทำให้คนที่มอง ใจอ่อนยวบ ด้วยความสงสาร" น้องพรีน ตื่นเถอะค่ะ นอนนานไปแล้ว "เกือบสิบชั่วโมง ที่หลานสาว หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำให้คนเป็นห่