4.อาหลาน :รักของเรา

กระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบ วางเคียงข้างกัน ที่หน้าประตูห้อง เพื่อนๆ แต่ละคน วางแผน ให้ทริปนี้ เป็นทริปกระชับความสัมพันธ์

คีย์การ์ด ถูกแตะให้ประตูห้องเปิดออก พร้อมกับ กระเป๋าสองใบ ถูกลากเข้ามา ประตูปิดสนิท แล้วคนที่เดินตามมาข้างหลัง ก็กอดเค้าเอาไว้

" แพคขา โกรธอะไรรี่ "

เธอคิดแล้วคิดอีก กว่าจะมาง้อเค้า เธอสวย เธอมีชื่อเสียง และ เธอก็คิดว่า เธออาจจะไม่ต้องง้อเค้า แต่ผู้ชายแบบแพค หาไม่ได้ง่ายๆ เค้าหล่อ เค้าขยันทำงาน และที่สำคัญ เค้าไม่ใช่คนเจ้าชู้

ชายหนุ่มเดินเข้ามาข้างในห้อง แล้วนั่งลงบนเตียงนอน มองเธอ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาว่างเปล่า

" แพคคิดว่า เราควรเลิกกัน " คำตอบชัดเจน ตรงไปตรงมา ทำเอาเธอ ตาโต มองหน้าเค้า ทันที

" อะไรนะ หมายความว่ายังไง "

เสียงที่เคยอ่อนหวาน ตะคอกใส่เค้าขึ้นมาทันที

" แพคบอกแล้ว ว่าเราควรเลิกกัน "

ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธเพื่อน ที่จะอยู่ร่วมห้องกับเธอ เค้าไม่อยากให้เพื่อนอึดอัดใจ แต่คืนนี้ เพียงคืนเดียวเท่านั้น แล้วพรุ่งนี้ ย้ายที่พัก เค้าก็จะเลือกห้องใหม่ เท่านั้นเอง คืนนี้ คุยกันให้รู้เรื่อง ว่าจะเลิกกัน

" ทำไม บอกเหตุผลมาสิคะ ว่าทำไม "

เธอถามหาเหตุผลจากเค้า

" แพครักรี่มากนะ แต่ความรัก มันไม่มากพอ ที่จะมองข้าม นิสัยแย่ๆของรี่ รี่เลทตลอด รี่สายตลอด แพคบอกรี่ล่วงหน้า รี่ก็นอนต่อ แพคคิดว่ารี่จะปรับปรุงตัว เราทะเลาะกันหลายครั้งแล้ว แต่รี่ก็ไม่ปรับ แพคเข้าใจรี่ ถ้ารี่ทำงานช้า รถติด หรือ มีเหตุผลมารองรับ แต่ไม่ใช่เลย รี่ช้าเพราะรี่เอาแต่ใจตัวเอง รี่คิดว่ายังไงแพคก็ยอม แพคก็ต้องรอ แต่วันนี้ แพคบอกรี่ไว้เลยนะ แพคไม่รอ และไม่ยอมรี่แล้ว "

คำตอบของเค้าชัดเจนมาก หนึ่งปีที่ผ่านมา มากพอ ที่จะให้โอกาสเธอ ปรับปรุงตัวเอง

" แพคขา รี่ขอโอกาส นะคะ แพค "

เธอเข้ามากอดเค้า ร้องไห้ออกมา ด้วยความเสียใจ แล้วซบอกของเค้า

" แพคให้โอกาสรี่นะคะ รี่จะปรับตัว "

" ไม่มีแล้วรี่ โอกาสของรี่ ไม่มีอีกแล้ว "

ชายหนุ่มลุกขึ้น ลากกระเป๋าเดินทางออกจากห้องมาเค้าไม่อยากฟังเธอ อ้อนวอน ร้องไห้ หรือ ก่นด่าเค้า ทริปนี้ของเรา ไม่มีคำว่า เรา อีกต่อไป

เพื่อนร่วมทริปมองคู่รักที่แตกหักกันเมื่อคืน ด้วยความสงสัย ชายหนุ่มที่หอบกระเป๋า ย้ายโรงแรมไปนอนคนเดียวอีกที แต่ก็มาร่วมทริป กับเพื่อนตามเดิม ส่วนหญิงสาว ที่ร้องไห้เมื่อคืน ก็ลุกขึ้นมา แต่งหน้า แต่งตัวสวย ทำเหมือนกับว่า เมื่อคืน ไม่ได้มีอะไร ทั้งนั้น

" แพค มึงเลิกจริงหรอวะ "

" อือ จริง " คำตอบสั้นๆ แต่ชัดเจน ทำเอาคนฟัง มองหน้าทันที

" แล้วยังไงต่อ "

" ไม่ยังไง ธุรกิจก็เหมือนเดิม 4หุ้น แบ่งเท่ากัน บริหาร ประชาสัมพันธ์ การตลาด ก็ช่วยกันไป "

ทริปที่มาดูร้านอาหาร ที่จะเปิด อีกสองเดือนข้างหน้า ที่มี คู่รักสองคู่ ร่วมหุ้นกัน กลายเป็นคู่ร้างไปแล้ว

" ถ้ารี่ มีคนใหม่ มึงไม่จี้ด หรอคะ เพื่อน ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง "

" ไม่จี้ดวะ กูแฟร์ เลิกก็คือเลิก " คำตอบชัดเจน ทำเอาเพื่อนรัก พยักหน้า

" เอาเป็นว่า ถ้ามึงมีอะไร บอกกูได้ กูกับแฟนกู โอเค "

คนที่ทำธุรกิจด้วยกัน บอกอย่างใจดี อีกไม่นาน ถ้าใครคนใดคนนึง มีแฟนใหม่ สี่หุ้น อาจจะมีการขายกันเกิดขึ้น แน่นอน

เสื้อยืดสีขาว สกรีนลาย และ รองเท้าผ้าใบ สองคู่ อยู่ในมือ ของชายหนุ่ม ของฝากของขวัญที่เลือกเองกับมือ ทุกอย่าง ทำเอาคนที่เพิ่งเลิกรากัน ได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมง อดใจแขวะไม่ได้

" ของฝากหลาน หรือ เลี้ยงเด็ก กันแน่ "

ความไม่พอใจ ปนกับความหมั่นไส้ ทำให้เธอพูดออกมา

" ปากหรอที่พูดมา " ชายหนุ่มไม่นิ่งเฉย ก็พูดตอบกลับทันที

" จริงหรอแพค แพคจะเลี้ยงเด็กนั่นหรอ "

ชายหนุ่มดูของในมือ แล้วยิ้มออกมา ไม่ตอบโต้อะไร เพราะรู้ดีว่า น้องพรีน ก็คือ น้องพรีน

บ้านหลังใหญ่ มีเอกสารบังคับคดี แปะอยู่ที่หน้าบ้าน เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ทั้งหมด ถูกห้ามเคลื่อนย้ายไป หัวหน้าครอบครัว ที่รู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง มองเอกสารที่แปะอยู่หน้าบ้านด้วยหัวใจร้าวราน เพราะความโลภ เพียงอย่างเดียว ที่ทำให้ชีวิต ต้องเป็นแบบนี้

" น้องพรีน จะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ "

ผู้เป็นแม่ บอกกับพ่อ แล้วเก็บเสื้อผ้า ลงใส่กล่องลัง ก่อนจะมองบ้าน เป็นครั้งสุดท้าย บ้านราคาหลักสิบล้าน ที่ทำงานหาเงินผ่อนกันมา จนครบ ต้องกลายเป็นบ้านติดจำนอง ทรัพย์สินที่ได้มา ต้องขายเอาเงินไปใช้หนี้ กรรมมันมีตา

เอสยูวีคันสวย ที่ติดไฟแนนซ์เช่นกัน ขับเข้ามาจอด ที่ห้างดัง พร้อมกับเอกสาร ต่างๆ แล้วเรียกรถรับจ้าง ไปส่งที่ริมแม่น้ำ ยามค่ำคืน

เสียงกรี้ดดังออกมา พร้อมกับ ร่างสองร่างที่จมหายไปในสายน้ำ แทบจะทันที ผู้คนจำนวนไม่น้อย ที่เห็นเหตุการณ์ มองตามลงไปในแม่น้ำ ที่มืดมิด ก่อนจะกดโทรศัพท์เรียกกู้ภัย ให้มาช่วย

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในช่วงเช้ามืด ทำให้คนที่หลับสนิท งัวเงีย ตื่นขึ้นมารับสาย ก่อนจะถามย้ำอีกที

" เสียชีวิตแล้วครับ ทั้งสามี และ ภรรยา "

การหนี ที่พี่สองคนบอก คือ การหนีปัญหาใช่ไหม

ชายหนุ่มเปิดไฟหัวเตียง แล้วลุกขึ้นยืน ทำอะไรไม่ถูก มือมันสั่นไปหมด

" อย่าเพิ่งแจ้งลูกสาวครับ ผมจะบอกเธอเอง "

คำที่บอกนายตำรวจออกไปเป็นคำพูดที่อยู่ในจิตใต้สำนึก น้องพรีน จะต้องตกใจมากที่สุด ดังนั้น เค้าจะบอกเธอเอง

อาจารย์ผู้คุมหอพัก พาตัวนักเรียนในหอ มาส่งที่ห้องรับแขก ตลอด1ปี ที่ผ่านมา ภาริดา เป็นเด็กดี ไม่เคยมีเรื่องมีราวกับใคร พ่อกับแม่ ที่มาเยี่ยมทุกสัปดาห์ ก็ปกติมาก จนไม่คิดว่า จะทำอะไรแบบนี้

" อาแพค มาแต่เช้าเลยค่ะ " หลานสาวเอ่ยทักทาย ผู้เป็นอา ก่อนจะนั่งลงเคียงข้าง

ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว น้ำตาคลอเบ้า ดึงหลานสาว มากอดเอาไว้

" น้องพรีน คุณพ่อคุณแม่ พลัดตกน้ำ แล้วขึ้นมาไม่ได้ คุณพ่อคุณแม่ เสียชีวิตแล้วครับ "

เสียงสั่นสะท้านของอาแพค ทำให้คนฟังน้ำตาไหลออกมา พ่อกับแม่ ของเธอ ไปไหนแล้ว

" อาแพค " เสียงเรียกชื่อสั่นจนคนที่ถูกเรียก ต้องคว้าตัวไปกอดเอาไว้ แล้วลูบหลังหลานสาวเบาๆ

" อาจัดการทุกอย่างแล้ว น้องพรีนไปกับอานะ จะร้องไห้ ก็ร้องกับอา อาอยู่ตรงนี้ สัญญาว่าจะไม่ไปจากน้องพรีน "

เสียงร้องไห้โฮ ดังออกมาทันที ความเสียใจ ที่กระทันหัน ทำเอาเด็กสาววัยสิบเจ็ดปี ตั้งรับแทบไม่ไหว แล้วต่อไปนี้ เธอจะอยู่อย่างไร