Все главы MY TEXTMATE, MY HUSBAND: Глава 11 - Глава 20

Subalit, hindi pa man siya nakakalayo sa binata; na ramdam niyang nakasunod sa kaniya, ay bigla na lang tumawag dito. Natigilan pa siya nang makitang babae iyon."Sweetheart, you're here! I missed you!" anang babaeng kasalubong niya.Napasimangot siya. Kaya pala nagmamadali ang binata at halos ayaw sundin ang ina. May iba palang gagawin doon.Hindi na niya pinansin ang dalawa at deritsong umakyat. Tutal half day naman ngayon, aayusin na lang niya ang gamit at ibang mga papeles na gagamitin sa Monday.Padabog na ibinagsak niya ang bag sa upuan.Bwisit talaga ang lalaking iyon!"Hey! Mukha yatang masama ang mood mo, ah? May nangyari ba?" tanong ni Alexis.Hindi niya ito nilingon. "Wala naman Kuya," aniya saka inayos ang mga gagawin."Uuwi na si Tito Leopoldo next week at may nakuha na silang secretary ko. Ibig sabihin madalang na tayong magkikita." Lumapit ito at timampal ang noo niya.Gusumot ang mukhang hinarap niya ito. "Kuya!" inis na wika niya at inirapan ito.Tumawa ito at hinawa

Natatarantang lumabas siya ng mansyon. Parang bibigay ang tuhod niya sa kahihiyan. Sandali siyang tumigil at wala sa sariling napahawak sa kan'yang dibdib, na kaybilis ng pagtibok. Ipinilig niya ang ulo saka muling binilisan ang mga hakbang. Nakita niya na kumaway si Mrs. Thompson sa kan'ya. Sumenyas ito na lumapit siya sa kinaroroonan nito.Napahinga siya nang malalim at gumanti ng ngiti rito.Biglang may dumaang waiter na may dalang alak. Kumuha siya at nilagok lahat ng laman. Medyo mapait iyon at ang init ay umaabot hanggang sikmura. Napapikit siya saka dahan-dahang nagmulat ng mga mata."Drink moderately." At isang kamay ang humapit sa bewang niya.Nilingon niya ito."Mr. Thompson!" nabiglang saad niya."Call me, Cedrick," anito.At tuluyan na siyang hinapit paharap at hinalikan sa noo.Pinilit niyang baklasin ang kamay nito, pero mas lalo yatang humigpit ang yakap sa kaniya.Isang tikhim ang narinig nila mula sa likuran."Son, mamaya na iyan. Ipakilala mo muna si Natasha sa mga

Masarap sa pakiramdam niya ang nakapahinga nang matagal. Kampante siyang nakayakap sa unan at inamoy-amoy pa ang mabangong kumot na nakabalot sa kaniyang katawan. Kailan ba siya naglaba ng kobre kama at mga punda ng unan? Sobrang sarap kasing matulog. Parang gusto na lang niyang mahiga maghapon.Nangingiting niyakap niyang muli ang unan. Subalit, nagtaka siya nang hindi maramdaman ang electric fan na lagi niyang gamit. Pero bakit malamig? Ang alam niya wala naman siyang aircon.Pinakiramdam niya ang paligid. apagkatapos ay unti-unti niyang binuksa ang mga mata. Sumalubong sa kaniya ang putting kisame at abuhing wallpaper sa paligid. Napakunot-noo siya.Kailan pa napalitan ng pintura ang kwarto niya?Napabalikwas siya ng bangon, habang iniisip ang nangyari kagabi. Kinapa niya ang sarili at ang higaan. Wala naman siyang naramdamang masakit maliban sa paltos ng talampakan niya. Wala ring bakas na may natulog sa tabi niya.Napahawak siya sa ulo.Tumayo siya at nakita niya ang damit na

"Hey! Kanina ka pa tulala diyan." tanong ni Alexa na ipinitik pa ang daliri sa harap niya.Kakaalis lang ni Cedrick kaya mukhang wala pa siya sa sarili. Kaya nang marinig ang boses ng kaibigan ay nagulat siya."Andiyan ka na pala!" palatak niya."Wala pa friend! Guni-guni mo lang ako," inis na wika nito at piankatitigan siya. "Kanina pa ako nakatayo sa pinto. Ganiyan ba kalubha ang sakit mo?" Hinipo nito ang kaniyang noo at leeg saka kumunot ang noo."Mukha namang wala kang sakit. Pero bakit wala ka sa sarili mo?" usisa nito bago tuluyang pumasok sa loob.Sumunod siya na umiiling, saka tinapik ang mga pisngi niya."Forget that scene, Natasha!" inis na bulong niya sa sarili at kinuha ang phone na naka-off.Lumingon si Alexa sa kaniya na may hawak ng pinggan."Mukhang fiesta, ah. Ang dami ng pagkain. 'Yong totoo friend, may nanliligaw na ba sa 'yo? Sa kaniya ba galing lahat ng ito?" Nanlaki ang mga mata ng kaniyang kaibigan sa senaryong nabuo sa imahinasyon nito."Tumigil ka nga, Alexa!

Pagdating sa restaurant, kumaway sa kanila ang isang waiter para ituro ang kanilang table. Sandamakmak ang pagkaing nakahain doon. Lumingon siya sa kanilang likuran dahil baka may kasama pa sila, pero mukha namang sila lang dalawa ang kakain doon. Natigil sa paglakad ang lalaki nang lumingon siya. Inalalayan siya nito patungo sa naka-reserved na lamesa. Ang nakasimangot na mukha nito kanina ay nawala na, pero seryoso pa rin. Nakita siguro nito ang kaniyang pagtataka, kaya hinila siya paharap at nagsalita ito."This is our first date. I mean. . . your first lunch with me. And I know my dad will kick my a** if his secretary becomes thin when he comes back in the office. So, this is it! Let's eat." At inaya siyang maupo sa isang bakanteng upuan.Napansin niya ang tatak ng restaurant. Saan nga ba niya iyon nakita. Biglang nag-blink sa isip niya ang minsang ipinadalang pagkain ni Ken sa kaniya.Coincidence lang ba iyon? O baka naman talagang masarap ang pagkain sa restaurant na iyon? Tu