“น้องสิบสามเป็นอย่างไรบ้าง เขาสบายดีไหม”ต้ากงเหวินก้มหน้าหลบตา“เขาเป็นอย่างไรบอกข้ามา”เท่าที่จำได้ก็มีแค่นั้น แล้วจะเอาตรงไหนมาบอกองค์ชายสี่อิ๋นเจิ้งว่าเป็นอย่างไร“คนของท่านก็รีบจับข้ามานี่ ข้าจะรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นอย่างไร”“เขาเศร้าโศกหรือไม่เขาเสียใจหรือไม่ ข้าไม่ได้อยากรู้เรื่องอาการป่วยของเขาคนของข้ารักษาเขาจนหายดีแล้ว ที่ข้าอยากรู้ก็คือเขาก็อยู่ตรงนั้น เขาโศกเศร้าเพียงใดมีความสุขเพียงใด”ต้ากงเหวินยิ้มเจื่อนๆ“ครั้งสุดท้ายที่พบกันที่จำได้เขาก็มีความสุขดีนะ”ครั้งสุดท้ายที่อยู่ด้วยกันเขากับองค์ชายสิบสามอิ๋นเสียงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดเกือบจะเกินเลย ดีที่อีกฝ่ายป่วยไข้ไปเสียก่อน“สบายดีหรือเจ้าสิบสามชอบแอบร้องไห้ เขาไม่เคยมีน้ำตาให้ใครเห็นแต่มักจะไปแอบร้องไห้เสมอ”“คงร้องตายแหละ” พึมพำเบาๆ“จะว่ายังไงนะ”“เปล่าาา เปลี่ยนเรื่องๆ”“เขาสบายดีข้าก็สบายใจ”แหม่ อีกคนเป็นห่วงแทบตาย ไอ้คนทางโน้นชีกอยังกะอะไร“ม่ะ เจ้ามีเรื่องอะไรพูดมา”“ข้าอยากจะขอร้องอยู่ที่นี่แสนสบาย เขาเรียกตำหนักอะไรนะ”“ตำหนักเคียงฟ้า เป็นตำหนักพักร้อนของข้า” องค์ชายสี่อิ๋นเจิ้งพูดด้วยเสียงอ่อนโยน“ดีเลย ข้าขอยืม
Terakhir Diperbarui : 2025-04-10 Baca selengkapnya