All Chapters of เล่ห์ลวงวิวาห์รัก: Chapter 21 - Chapter 30

เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 19 หญิงสาวเดินลัดเลาะมาตามริมหาดทรายสีขาวละเอียด ฟังเสียงเกรียวคลื่นสาดซัดเป็นระยะ ๆ และยังเป็นเวลาเดียวกันกับที่พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า จมหายไปกับท้องทะเลกว้าง ท้องฟ้าทอฉาบด้วยแสงสีส้มนวลทอประกายหม่นทาบเสมอกับพื้นผิวน้ำทะเลมันช่างสวยงามจับใจ ทำไมยิ่งดูยิ่งโดดเดี่ยวขนาดนี้“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าเรารู้จักกันมาก่อนมั้ยครับ”“คะ?” หญิงสาวมีสีหน้าฉงนหนัก เมื่อมีเสียงนุ่มละมุนเอ่ยถาม“ผมถามว่าเรารู้จักกันมาก่อนมั้ย” ชายหนุ่มเดินมาหยุดยืนเคียงข้างหญิงสาว แล้วถอดแว่นตากันแดดสีดำออก“คริส? คริสเหรอ” พอเห็นหน้าเต็ม ๆ รสิกาก็รอออกมาด้วยความดีใจที่เห็นคนที่รู้จักเป็นอย่าง“ก็ใช่น่ะสิยะ”“ริตาก็นึกว่าใคร ทำไมต้องมาแอบเสียงแมนด้วย”“ก็เธอบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ เวลาอยู่ที่อื่นให้ทำตัวแมน ๆ หน่อย”รสิกายิ้มน้อย ๆ ให้เพื่อนสาวในของร่างชายใจหญิงที่ชอบทำตัวมาดแมนเมื่ออยู่ในที่สาธารณะ“ฉันขอกอดหน่อยสิ เธอกลับมาไทยก่อนตั้งเดือนกว่า ฉันคิดถึงเธอมาก” ทั้งสองคนโผล่เข้ากอดกันด้วยความคิดถึง โดยหารู้ไม่ว่าม

เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 21“ฉันบอกให้ออกไปไง! แล้วอย่าให้ใครมาวุ่นวายแถวนี้ล่ะ” เสียงเข้มตะคอกอย่างไม่ค่อยได้ทำมาก่อนจนคนฟังตกใจ“ครับ” กฤตย์รับคำเจ้านาย ซึ่งอารมณ์ตอนนี้คงกำลังโกรธ เขาเลยล่าถอยออกมา ไหนจะเสียงร้องของผู้หญิงที่อยู่ข้างในอีก ถ้าคิดไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงของรสิกาเจ้านายสาวคนใหม่ไม่ผิดแน่“คุณอิชย์ไปหาคุณพีทสิคะ อย่าปล่อยให้เธอรอเลย” รสิกาพยายามหาทางออกให้ตัวเองไม่เป็นอันตราย“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง อีกอย่างเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเธอ…ได้เวลาที่ต้องทำหน้าที่ของเธอแล้ว”“หมายความว่ายังไง” หญิงสาวพยายามหนีจากการเกาะกุมของคนตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว“หยุดดิ้น จะหนีทำไม ผู้หญิงอย่างเธอคงเคยมาหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไง มาลองลีลาฉันหน่อยจะเป็นไร” สิ้นเสียงเข้มอิชย์ก็ประกบปิดปากบางด้วยความโกรธ มือน้อยพยายามผลักร่างหนาออกก็ไม่เป็นผล เขากับรวบข้อมือของเธอขึ้นเหนือศีรษะ แล้วใช้มือหนาอีกข้างลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งตามเรือนร่างบอบบางอย่างหลงใหล“ปล่อย! อย่าทำอะไรฉันเลย” เสียงหวานอ้อนวอนอย่างสั่นเคลือถึงแม้จะมีชุดกั้นอยู่มันก็ไม

คู่เถื่อนอิษยา ธีรดลตอนพิเศษอิษยานั่งเหม่อลอยนัยน์ตาเศร้าหมองมองไปอย่างไร้จุดหมาย ระหว่างที่เธอกำลังเล่นกับหลานสาวตัวน้อยอย่างระมัดระวังไม่ให้ทั้งหลานและตัวเองเป็นอันตรายขึ้นมาพลางย้อนนึกถึงเรื่องราวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอนั้นเกิดจากธีรดล เพื่อนสนิทของพี่ชายที่ลากเธอไปกระทำชำเราที่บ้านพักของเขาที่ต่างจังหวัดรางบางร่นถอยจนติดหัวเตียงเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังย่างก้าวเข้ามาหาร่างสวย มองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียอย่างนั้น แววตาหวานมองด้วยความหวาดหวั่น กำชับผ้านวมผืนหนาสีขาวไว้แนบอก หญิงสาวกลัวว่าเขาจะทำกับเธอราวกับสัตว์เหมือนเมื่อตอนเย็นที่พาเธอมาถึงที่นี่ การกระทำของเขาทั้งโหดร้ายและป่าเถื่อน“อิน” ธีรดลเรียกร่างบางที่อยู่บนเตียงกว้างอย่างแผ่วเบา“อย่าเข้ามา…ออกไป” ไม่ว่าเปล่าหยิบหมอนขว้างปาใส่เขาจนทำให้หมอนนุ่มใบนั้นโดยใบหน้าหล่ออย่างตั้งใจ“อิษยา!” ชายหนุ่มตวาดเสียงเข้มทำให้เธอสะดุ้งเมื่อได้ยินก่อนที่ธีรดลจะเดินมาหาหญิงสาว มือหนากระชากให้เธอลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างรุนแรง พลอยที่จะทำให้เธอนั้นเสียหลัก

เล่ห์ลวงวิวาห์รัก รสิกางัวเงียตื่นขึ้นในช่วงบ่าย เพราะรับรู้ถึงเสียงท้องร้อง คงเป็นเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืนกระมัง ร่างบางพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างที่สอดส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานกว้างเข้ามาเมื่อสำรวจตนเองก็พบว่าตอนเองกลับมานอนอยู่ในห้องนอนแล้ว คงไม่มีใครพาเข้ามานอนที่นี่ได้นอกจากเขา คนที่เธอแอบรักและรักสุดหัวใจ แต่เขากลับไม่รักเธอเลยร่างเล็กพยายามยันกายลุกจากเตียงหมายจะเข้าไปอาบน้ำ แต่ต้องเบ้หน้าน้อย ๆ เพราะเจ็บกลางกายสาว“ตื่นแล้วเหรอ! แล้วเธอจะลุกไปไหน”หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย พยายามลุกจากเตียงกว้างอีกครั้งอิชย์กำลังเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่อวดเก่ง ทำท่าจะลุกออกจากที่ แต่เสียงเรียกของลูกน้องดังขึ้นเสียก่อน“นายครับ ข้าวต้มที่สั่งมาแล้วครับ จะให้ผมยกไปวางในห้องให้หรือเปล่าครับ” ลูกน้องหนุ่มถามด้วยความหวังดี แต่เท้าแกร่งกำลังจะก้าวเข้าไปต้องชะงักไว้เสียก่อน“ไม่ต้อง! เอ่อ…เอาวางไว้ตรงโต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ”ชายหนุ่มห้ามเสียงแข็งในคราแรก หลังจากนั้นค่อยปรับน้ำ

เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 26ตกกลางดึกรสิกาลุกจากเตียง เมื่อรู้สึกว่าอาการป่วยจะทุเลาลงบ้างแล้ว จึงลุกออกมามองดูดาวนับหมื่นนับล้านดวงบนท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ที่ส่องแสงระยิบระยับ ที่ไม่ค่อยจะมองเห็นได้ในเมืองใหญ่ แต่ผิดกับท้องฟ้ายามนี้ทีดาวเต็มไปหมด  ทำให้มองแล้วไม่เบื่อ พร้อมกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไปด้วยประหนึ่งบทเพลงแสนหวานที่ขับกล่อมยามราตรี อิชย์กวาดมือไปมา เพื่อคว้าร่างเล็กที่นอนข้าง ๆ หวังจะกอดให้ความอบอุ่น แต่ก็พบกับความว่างเปล่าจึงลืมตามาด้วยความงุนงง“หายไปไหนอีกแล้ว”คำถามเดิมวนออกมาอีกครั้งนัยน์ตาคมมองไปรอบ ๆ ห้อง ก็สะดุดกับร่างบางที่ยืนกินลมชมวิวอยู่ด้านนอก ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินกับท้องฟ้ายามราตรีไม่ให้เธอได้รู้ตัว เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็สวมกอดจากด้านหลัง คนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ บวกกับบรรยากาศที่แสนสบายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดเบา ๆ“มายืนทำอะไรตรงนี้”ร่างที่กำลังมองดาวบนฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย“อุ้ย! คุณอิชย์ลุกมามีอะไรรึเปล่าคะ” ร่างบางหันมาตามเสียง“นึกว่าเมียหาย