เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 21
“ฉันบอกให้ออกไปไง! แล้วอย่าให้ใครมาวุ่นวายแถวนี้ล่ะ” เสียงเข้มตะคอกอย่างไม่ค่อยได้ทำมาก่อนจนคนฟังตกใจ
“ครับ” กฤตย์รับคำเจ้านาย ซึ่งอารมณ์ตอนนี้คงกำลังโกรธ เขาเลยล่าถอยออกมา ไหนจะเสียงร้องของผู้หญิงที่อยู่ข้างในอีก ถ้าคิดไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงของรสิกาเจ้านายสาวคนใหม่ไม่ผิดแน่
“คุณอิชย์ไปหาคุณพีทสิคะ อย่าปล่อยให้เธอรอเลย” รสิกาพยายามหาทางออกให้ตัวเองไม่เป็นอันตราย
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง อีกอย่างเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเธอ…ได้เวลาที่ต้องทำหน้าที่ของเธอแล้ว”
“หมายความว่ายังไง” หญิงสาวพยายามหนีจากการเกาะกุมของคนตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว
“หยุดดิ้น จะหนีทำไม ผู้หญิงอย่างเธอคงเคยมาหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไง มาลองลีลาฉันหน่อยจะเป็นไร”
สิ้นเสียงเข้มอิชย์ก็ประกบปิดปากบางด้วยความโกรธ มือน้อยพยายามผลักร่างหนาออกก็ไม่เป็นผล เขากับรวบข้อมือของเธอขึ้นเหนือศีรษะ แล้วใช้มือหนาอีกข้างลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งตามเรือนร่างบอบบางอย่างหลงใหล
“ปล่อย! อย่าทำอะไรฉันเลย” เสียงหวานอ้อนวอนอย่างสั่นเคลือ
ถึงแม้จะมีชุดกั้นอยู่มันก็ไม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“อื้อ…” ณ ตอนนี้ รสิกาหูอื้อตาพร่าเบลอไปหมด เมื่อมือหนาเลื้อยต่ำ ลงมาที่กลีบกุหลาบงามยากที่จะใครเข้ามาเยือน ทำให้ร่างบางสะดุ้งน้อย ๆ ก่อนจะขยับกายหนี แต่มีหรือคนเอาแต่ใจเงยหน้ามองใบหน้างามตาเขียวปัด“อย่านะ” เสียงหวานร้องห้ามพร้อมขยับกายหนี“อย่าช้าใช่ไหมจ๊ะ” น้ำเสียงกระด้างเปล่งออกก่อนเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยัน“อย่านะ ออกไปนะ” หญิงสาวส่ายหน้าข้อร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตา“ไม่ออก แต่ตอนนี้อยากเข้าแล้ว”ไม่รอช้าที่จะให้คนใต้ร่างนั้นต่อต้านอีก ร่างบางสุดแสนยั่วยวน ดิ้นพรวดพราดด้วยความเสียวซ่าน ฝ่ามือหน้าที่ทำหน้าที่ของมันอยู่กลางกายสาว ริมฝีปากหนาบดขยี้อกอวบพร้อมดูดกลืนราวกับเด็กน้อยที่ต้องการกินนมแม่ แต่ไม่นานความเสียวซ่านเมื่อครู่ก็กลานเป็นความเจ็บปวดเมื่อชายหนุ่มแทรกกายแกร่งเข้ากุหลาบงามอย่างจาบจ้วง และกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงโดยไม่สนใจคนใต้ร่างว่าจะกรีดร้องอย่างเจ็บปวดเพียงใด“กรี๊ดด!!!!”รสิกาคนอ่อนประสบการณ์เรื่องอย่างว่ากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อได้รับสัมผัสจากชายหนุ่ม มือบางกำผ้าปูเตียงแน่น
คู่เถื่อนอิษยา ธีรดลตอนพิเศษอิษยานั่งเหม่อลอยนัยน์ตาเศร้าหมองมองไปอย่างไร้จุดหมาย ระหว่างที่เธอกำลังเล่นกับหลานสาวตัวน้อยอย่างระมัดระวังไม่ให้ทั้งหลานและตัวเองเป็นอันตรายขึ้นมาพลางย้อนนึกถึงเรื่องราวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอนั้นเกิดจากธีรดล เพื่อนสนิทของพี่ชายที่ลากเธอไปกระทำชำเราที่บ้านพักของเขาที่ต่างจังหวัดรางบางร่นถอยจนติดหัวเตียงเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังย่างก้าวเข้ามาหาร่างสวย มองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียอย่างนั้น แววตาหวานมองด้วยความหวาดหวั่น กำชับผ้านวมผืนหนาสีขาวไว้แนบอก หญิงสาวกลัวว่าเขาจะทำกับเธอราวกับสัตว์เหมือนเมื่อตอนเย็นที่พาเธอมาถึงที่นี่ การกระทำของเขาทั้งโหดร้ายและป่าเถื่อน“อิน” ธีรดลเรียกร่างบางที่อยู่บนเตียงกว้างอย่างแผ่วเบา“อย่าเข้ามา…ออกไป” ไม่ว่าเปล่าหยิบหมอนขว้างปาใส่เขาจนทำให้หมอนนุ่มใบนั้นโดยใบหน้าหล่ออย่างตั้งใจ“อิษยา!” ชายหนุ่มตวาดเสียงเข้มทำให้เธอสะดุ้งเมื่อได้ยินก่อนที่ธีรดลจะเดินมาหาหญิงสาว มือหนากระชากให้เธอลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างรุนแรง พลอยที่จะทำให้เธอนั้นเสียหลัก
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลังจากที่ชายหนุ่มหลับลงไม่นาน ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นในเวลาต่อมา จึงพาตัวเองหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความปวดร้าวระบมจนทนไม่ไหว รสิกายืนนิ่งงัน เมื่อเห็นเงาสะท้อนกระจกบานใหญ่ ที่มีร่องรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ทั่วทั้งร่างขาวนวลเนียน ไม่ว่าจะเป็นลำคอขาวเนียน ไหล่มน มากที่สุดก็เนินอกอวบอิ่มของเธอหญิงสาวยกมือปิดเสียงสะอื้นอันสั่นเครือที่พยายามกั้นไว้ รับไม่ได้กับร่องรอยตรงหน้าจนอยากจะเบือนหน้าหนี สายน้ำอันใสสะอาดไหลรดลงบนเรือนร่าง พยายามถูรอยที่ชายหนุ่มฝากไว้ ยิ่งถูเท่าไรก็ไม่ออก ยิ่งฝังลึกลงไปไม่นานก็ออกมาด้วยชุดนอนสีขาวสะอาดตาพร้อมเดินตรงไปยังห้องรับแขก โดยหันมองสามีทางนิตินัยและพฤตินัยครู่หนึ่งก่อนล้มตัวลงนอนที่โซฟา โดยมีขวดไวน์ของชายหนุ่มที่ดื่มก่อนหน้านี้วางอยู่ดังเดิม จึงจัดการเก็บขวดต่าง ๆ นา ๆ ให้เรียบร้อย ถ้าเข้าตื่นมาเห็นขวดไวน์ที่ล้มเกลื่อนห้องคงไม่พอใจเป็นแน่ และล้มตัวลงนอนบนโซฟาตัวเดิมช้า ๆ ก่อนปิดตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนอิชย์พลิกตัวหมายจะคว้าร่างบางที่พึ่งได้เป็นเมียห
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกางัวเงียตื่นขึ้นในช่วงบ่าย เพราะรับรู้ถึงเสียงท้องร้อง คงเป็นเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืนกระมัง ร่างบางพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างที่สอดส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานกว้างเข้ามาเมื่อสำรวจตนเองก็พบว่าตอนเองกลับมานอนอยู่ในห้องนอนแล้ว คงไม่มีใครพาเข้ามานอนที่นี่ได้นอกจากเขา คนที่เธอแอบรักและรักสุดหัวใจ แต่เขากลับไม่รักเธอเลยร่างเล็กพยายามยันกายลุกจากเตียงหมายจะเข้าไปอาบน้ำ แต่ต้องเบ้หน้าน้อย ๆ เพราะเจ็บกลางกายสาว“ตื่นแล้วเหรอ! แล้วเธอจะลุกไปไหน”หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย พยายามลุกจากเตียงกว้างอีกครั้งอิชย์กำลังเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่อวดเก่ง ทำท่าจะลุกออกจากที่ แต่เสียงเรียกของลูกน้องดังขึ้นเสียก่อน“นายครับ ข้าวต้มที่สั่งมาแล้วครับ จะให้ผมยกไปวางในห้องให้หรือเปล่าครับ” ลูกน้องหนุ่มถามด้วยความหวังดี แต่เท้าแกร่งกำลังจะก้าวเข้าไปต้องชะงักไว้เสียก่อน“ไม่ต้อง! เอ่อ…เอาวางไว้ตรงโต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ”ชายหนุ่มห้ามเสียงแข็งในคราแรก หลังจากนั้นค่อยปรับน้ำ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 25“เดี๋ยวนี้เธอกล้าจ้องฉันแล้วทำตาเขียวใส่ด้วยเหรอ หึ…ฉันไม่ชอบรังแกคนป่วยน่ะ” เจ้าของใบหน้าหวานบัดนี้กับงอง้ำ แต่ช่างน่ารักน่าชังในสายตาคนมอง ราวกับว่าเธอนั้นค่อยๆก้าวเข้ามาอยู่ภายในใจเขาเสียแล้วกระมัง“ส่งช้อนมาให้ฉันสิคะ ฉันจะกินเอง” มือเรียวบ้างยืนออกไปรับช้านจากชายหนุ่ม“ไม่ ฉันจะป้อน แรงก็ไม่ค่อยจะมียังดื้ออีก ยัยเด็กดื้อ” ชายหนุ่มตักข้าวต้มป้อนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หญิงสาวหันหน้าหนี“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”ใบหน้าคมมองหน้าหวาน แน่นอนว่าเธอนั้นไม่ใช่เด็กแล้ว เด็กบ้าอะไรจะหวานไปทั้งตัวขนาดนี้“ทำไมไม่กิน!”“ก็มันร้อน” นัยน์ตาหวานมองช้านที่มีไอร้อนขึ้นไม่ขาดสายเขาพยักหน้า ก่อนจะเป่าข้าวต้มในช้อนและส่งให้เธออีกครั้ง“อะ หายร้อนแล้ว กินสิ”หญิงสาวยอมกินข้าวต้มที่ชายหนุ่มป้อนแต่โดยดี หลังจากที่กินข้าวต้มได้เพียงไม่กี่คำ รสิกาก็ยกมือขึ้นปิดปาก“พอแล้วค่ะ ฉันอิ่มแล้ว”“จะพอได้ยังไง เพิ่งกินไปแค่ไม่กี่คำเอง เมื่อวานก็ไม่ได้กินอะไร”“ก็เพราะใครละคะ … แต่ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 26ตกกลางดึกรสิกาลุกจากเตียง เมื่อรู้สึกว่าอาการป่วยจะทุเลาลงบ้างแล้ว จึงลุกออกมามองดูดาวนับหมื่นนับล้านดวงบนท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ที่ส่องแสงระยิบระยับ ที่ไม่ค่อยจะมองเห็นได้ในเมืองใหญ่ แต่ผิดกับท้องฟ้ายามนี้ทีดาวเต็มไปหมด ทำให้มองแล้วไม่เบื่อ พร้อมกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไปด้วยประหนึ่งบทเพลงแสนหวานที่ขับกล่อมยามราตรี อิชย์กวาดมือไปมา เพื่อคว้าร่างเล็กที่นอนข้าง ๆ หวังจะกอดให้ความอบอุ่น แต่ก็พบกับความว่างเปล่าจึงลืมตามาด้วยความงุนงง“หายไปไหนอีกแล้ว”คำถามเดิมวนออกมาอีกครั้งนัยน์ตาคมมองไปรอบ ๆ ห้อง ก็สะดุดกับร่างบางที่ยืนกินลมชมวิวอยู่ด้านนอก ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินกับท้องฟ้ายามราตรีไม่ให้เธอได้รู้ตัว เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็สวมกอดจากด้านหลัง คนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ บวกกับบรรยากาศที่แสนสบายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดเบา ๆ“มายืนทำอะไรตรงนี้”ร่างที่กำลังมองดาวบนฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย“อุ้ย! คุณอิชย์ลุกมามีอะไรรึเปล่าคะ” ร่างบางหันมาตามเสียง“นึกว่าเมียหาย
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 27“ว่ายังไง ยัยอินใช้งานหนูหนักเกินไปมั้ย”“มะ…ไม่ค่ะ ก็ทำปกตินั่นแหละ” เสียงหวานเอ่ยอบ่างติดขัด“จริงเหรอ” ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จมูกโด่งรับกับใบหน้าหล่อเหลาหายใจรวยระรินรดพวงแก้มนุ่ม ก่อนจะฉวยโอกาสหอม กลับไปเขาต้องถามน้องสาวให้รู้แล้วรู้รอดเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ใช้งานเมียตัวน้อยของเขาหนักเกินไป เกรงว่าเมียจะปกป้องน้องอีก"ว่าแต่ทำไมถึงเรียกริตาว่าหนูล่ะคะ""ก็ตัวเล็กแบบนี้ไง พี่ถึงได้เรียกว่าหนู หนูตัวเล็ก ๆ จับกินง่ายดี"คนฟังใบหน้างอง้ำกับประโยคนั้น ก่อนเปลี่ยนเป็นหน้าแดงซ่านกับประโยคต่อมาก็พอจะเดาได้ว่า ไอ้คำว่าจับกินของเขานั้นมันเป้นอย่างไร"คืนนี้พี่ขอนะ หนูน้อยของพี่" ริมฝีปากบางกำลังจะเอ่ย แต่ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาอย่างเอาแต่ใจ ด้วยความอ่อนโยน“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะคะ” ร่างบางยังไม่ทันตอบอะไรต่อก็ถูกชายหนุ่มกระซิบด้วยน้ำเสียงกระเส่าราวกับต้องการคนตรงหน้าอย่างยิ่ง“ก็จะทำให้ยอมเอง”ริมฝีปากหนาประทับรอยจูบซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของรสิกาอย่างเร่าร้อน“อืม…” คนตัวเล็กเผลอครางออกมาอย่างลืม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 28ชีวิตหลังแต่งงานเกือบสองเดือนแล้วที่เขากับเธอแต่งงานกันมา แต่ทุกอย่างก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะชายหนุ่มเริ่มพูดดีกับเธอบ้างแล้ว อย่างวันนี้ก็เช่นกัน พอเธอตื่นก่อนเขาก็จัดเตรียมชุดทำงานไว้ให้เขาอิชย์รู้สึกตัวเมื่อรู้สึกถึงแสงของดวงตะวันในยามเช้าปลุกเขาขึ้นมาจากนิทราที่สุขสม แต่ยังไม่วายควานหาร่างบางที่นอนเคียงข้างเขาเมื่อคืน เพื่อสวมกอดเธออีกครั้ง แต่ก็พบความว่างเปล่า เตียงทีเคยอุ่นตอนนี้เย็นเสียแล้ว เธอน่าจะลุกไปนานพอสมควรแม้จะรู้สึกขัดใจ แต่ต้องลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้าประชุมตอนสาย ๆ ชายหนุ่มเห็นชุดสูทสีกรมที่ดูไม่เข้มไปไม่อ่อนไปที่หญิงสาวจัดเตรียมเอาไว้ให้ จึงหยิบชุดสูทที่รสิกาเตรียมไว้มาสวมอย่างไม่รีบร้อน จนคนที่ทำอาหารอยู่ด้านล่างเห็นไม่ลงมาสักทีเลยขึ้นมาตาม“พี่อิชย์แต่งตัวเสร็จรึยังคะ คุณแม่กับคุณลุงให้ขึ้นมาเรียกลงไปทานข้าวค่ะ เดี๋ยวจะไปประชุมสายนะคะ” เข้ามาในห้องก็เห็นชายหนุ่มกำลังแต่งตัวอยู่จึงหันหน้าหนีไปทางอื่น“นี่หนูน้อยจะอายทำไมยังไม่ชินอีกเหรอ พี่เห็นของหนู หนูก็เห็นของพี่” สายตาคมหรีตามองอย่าง
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“เพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเป็นคนแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาค่อย ๆ เสียดแทรกเข้าไปอยู่ภายในขยับทีละน้อย ๆ ให้คนใต้ร่างปรับตัวได้ บทรักบทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนของทั้งคู่ดำเนินต่อไปจนกลางดึก“เมียพี่นี่แน่นจริง ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบางที่นอนกอด“เมียเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่นอนกอดกับอกอุ่น“ใช่สิ อินเป็นเมียพี่นิ”“พี่ธีร์คะ”“หืม ว่าไง” ถามพร้อมกับหอมหน้าผากมนอย่างหวงแหน“เมื่อไรเราจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน”“พี่ยังไม่พร้อม อีกอย่างพี่ยังไม่ได้เอ่ยเรื่องของเรากับครอบครัวพี่เลย อินถามทำไม”“อินแค่ถามเพื่อความมั่นใจค่ะ”“พี่รักอินคนเดียว”“อินว่าพี่กลับไปได้แล้วนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”“ยังดึกอยู่เลยนะ อีกอย่างพี่อยากนอนกอดอินยันเช้าเลย”หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยที่จะอยู่ในเงาของเขา เลยต้องหลับไปทั้งน้ำตา“พี่ขอโทษ รอพี่พร้อมนะ พี่จะยกขันหมากมาขอ” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกระชับอ้อมกอด กลัวว่าคนที่กอดจะหายไป
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหญิงสาวเดินทางมายังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพตามคำแนะนำของคุณหมออธิราชเพื่อนของภัทร์ลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกัน โดยมีภัทร์คอยไปเป็นเพื่อน อีกทั้งคุณหมอบอกว่าอาการลูกในท้องปกติดี งานนี้ต้องขอบคุณคุณหมอเจตน์และพี่ภัทร์ที่คอยดูแลเธอมาตลอด“ขอบคุณคุณหมอเจตน์มากนะคะ ที่คอยเป็นธุระจัดการติดต่อหมอโชให้ริตา”“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เองครับ อีกอย่างเรื่องนี้ต้องขอบคุณหมอธาราที่ติดต่อหมอโชให้” คุณหมอหนุ่มหันไปบอกคุณหมอสาวนามว่าธารา“ขอบคุณคุณหมอธารานะคะ”คุณหมอยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบ “ด้วยความยินดีค่ะ อย่าลืมทานอาหารที่มีประโยชน์เยอะ ๆ นะคะ”“ค่ะคุณหมอธารา แล้วก็ขอบคุณคุณหมอเจตน์อีกครั้งนะคะ”“ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกริตาเหมือนพี่ภัทร์ได้นะคะ”“งั้นริตาก็เรียกพี่ว่าพี่หมอแล้วกันนะ”“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”“พี่ยินดีครับ ไอ้ภัทร์มันก็เพื่อนพี่ ริตาก็เหมือนน้องของพี่นี่แหละ”“ต้องขอบคุณพี่ภัทร์ด้วยนะคะ ที่พามาวันนี้”“ว่าแต่เราน่ะ จะแวะไปหาน้าสาที่บ้านไหม” ภัทร์ถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักสองเดือนผ่านไป ณ สวนส้มไปรยากุลอากาศที่แสนเย็นสบายพร้อมกับท้องฟ้าสีสดใสกับทิวเขาที่เขียวขจี สถานที่ที่เงียบสงบ ไม่มีความวุ่นวายเหมือนในเมือง การที่รสิกามาอยู่ที่นี่ มีเพียงมารดาและคุณอดิศวรที่รู้ แต่ไม่เชิงว่ามีแค่สองคนเท่านั้นยังมีธีรดลอีกคน หลังจากออกจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะโทรไปหามารดาว่าเธออยู่ที่นี่แล้ว และมักจะโทรไปคุยกับท่านบ่อย ๆ เวลาที่คิดถึง อย่างเช่นวันนี้ที่แม่โทรมาหาเธอกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานบัญชีในไร่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะได้เวลาที่มารดาจะโทรหาเธอแล้ว“สวัสดีค่ะคุณแม่” เสียงหวานกรอกลงไปตามสาย“เป็นยังไงบ้างลูก อยู่ที่นั่นสบายดีมั้ย”“สบายดีค่ะ แล้วแม่ล่ะคะ...สบายดีรึเปล่า”“แม่สบายดีจ้ะ แล้วหลานแม่เป็นยังไงบ้าง”“อยู่สบายดีค่ะ แถมยังกินเก่งด้วยนะคะ และริตาเพิ่งไปโรงพยาบาลมาค่ะ”“ไปยัง แล้วใครพาไปล่ะ” นางถามด้วยความเป็นห่วง“พี่ภัทร์เป็นคนพาริตาไปค่ะ”“ภัทร์น่ะหรือลูก” คนฟังทำหน้าฉงน “พี่เขาย้ายไปอยู่ภาคใต้
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกาออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านได้สามวันแล้ว โดยมีสาวิตรีและป้านวลแม่บ้าน ต่างช่วยกันทำอาหาร บำรุงให้คุณแม่มือใหม่ได้ทาน“มีอะไรให้ริตาช่วยทำบ้างมั้ยคะแม่ ป้านวล” หญิงสาวเอ่ยถามผู้มากวัย และหยิบผักต่าง ๆ ในตะกร้าไปล้าง“ว้าย ๆ คุณริตาคะ ไม่ต้องทำค่ะ วางลงเลยนะคะ”“ทำไมล่ะคะ ให้ริตาทำบ้างเถอะค่ะ ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ทุกคนไม่ให้ทำอะไรเลย ได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อย่างเดียว”“งั้นริตาไปช่วยหั่นผักแล้วกันนะ” สาวิตรีบอกกับลูกสาวของนางพออาหารเย็นเสร็จ รสิกาก็มาช่วยจัดโต๊ะอาหารที่วันนี้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เมื่อทานอาหารกันเรียบร้อยต่างแยกย้ายไปทำกิจวัตรประจำวันของตน เช่นเดียวกับอิชย์และรสิกาที่อยู่ใครอยู่มัน หากวันนี้ชายหนุ่มต้องคุยกับหญิงสาวให้รู้เรื่อง“ริตา พี่ขอโทษ วันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ส่วนเรื่องลูกพี่เองก็เสียใจที่เขาไม่ได้อยู่กับเรา”“ไม่ใช่ความผิดของคุณ และฉันจะเซ็นใบหย่าให้คุณเร็วที่สุด คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตตามที่ต้องการ”“พี่ไม่ยอมให้เราต้องแยกกัน พี่รักริตานะ รักมากจนไม่อยากมีใครอีกแล
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เหนื่อย ฉันคิดว่าพวกเธอคงเหนื่อยเหมือนกัน อยากให้พักบ้าง ลุยงานมาหลายอาทิตย์แล้วนิ ฉันยังไม่เห็นพักกันเลย พรุ่งนี้ค่อยมาทำใหม่ก็ได้”“ขอบคุณค่ะ คุณอินพักผ่อนด้วยนะคะ ป่วยก็อย่าลืมหายาทานนะ”บอกพนักงานเรียบร้อย จึงเดินเข้าห้องทำงาน ไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาคมจ้องมองเธอและคนภายในร้านไม่ห่างเมื่อพนักงานออกมาจนหมด เขาจึงเดินเข้าไปหวังจะคุยกับหญิงสาว พยายามเปิดประตูปรากฏว่าประตูของร้านถูกล๊อกจากด้านใน จึงหาทางเข้าอีกทางหนึ่งที่เป็นประตูหลัง ลองขยับประตูหลังดูไม่ได้ล็อก รอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์ก็บนใบหน้าหล่อเหลาชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่หน้าประตู มือหนาค่อย ๆ เปิดอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ในห้องทำงานรู้ตัว ก็เห็นว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นานสองนาน ก่อนจะเดินเข้าไปหา“อินจ๋า…คิดอะไรอยู่ ทำไมทำหน้าเครียดจัง”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยว่าเขาเข้ามาได้อย่างไร ในเมื่อเธอสั่งให้พนักงานปิดร้านแล้ว“คุณเข้ามาได้ยังไง…ฉันสั่งให้ลูกน้องล๊อกร้านหมดแล้วนิ”“ก็หลังร้านของอินจ๋าไม่ได
เล่ห์ลวงวิวาห์รักก๊อก ก๊อก ก๊อก“ถึงเวลาทานอาหารและยาของคนไข้แล้วค่ะ” เสียงพยาบาลที่เข้ามาบอก“ริตาทานข้าวดีกว่า”“ทานเยอะ ๆ นะคะ คุณมะ...คนไข้ ขอตัวก่อนค่ะ”กลัวพยาบาลจะหลุดพูดออกมา คนป่วยกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงจึงส่งสายตาเป็นการเตือน พยาบาลสาวเดินออกไปก็มีหญิงสาวใบหน้างามอย่างอิษยาเดินเข้ามาใบหน้ายิ้มแย้ม“จ๊ะเอ๋ เป็นยังไงบ้างคะ”“พี่ดีขึ้นแล้วล่ะ”“อินขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เข้าโรงพยาบาล...พอดีว่า…” ยังไม่ทันพูดก็มีเสียงทุ้มคุ้นหูดังมาจากทางประตู“สวัสดีครับคุณริตา ผมซื้อของมาเยี่ยมครับ”ธีรดลเอ่ยทักทาย พร้อมเดินเอาของเยี่ยมไปยื่นให้ผู้ป่วย แต่สายตาไม่ได้มองเพื่อนสนิทหรือคนป่วยที่นอนอยู่ที่เตียง เพราะเอาแต่มองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ผิดกับตัวหญิงสาวที่เข้ามาก่อนหน้าไม่นานกลับไม่ได้ดีใจที่ได้พบเขาอิษยาเอื้อมมือจับแขนแกร่งของพี่ชายแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกลัว ผู้ที่ถูกบีบต้นแขนรู้สึกเจ็บขึ้นเรื่อย ๆแต่ธีรดลเริ่มสังเกตถึงอาการหวาดกลัวที่เธอเป็นเหมือนวันนั้น วันที่เขาท
เล่ห์ลวงวิวาห์รักมันไม่ใช่ความผิดอะไรของคุณ ฉันเป็นคนผิดเองที่รักคุณ รักและหวังว่าสักหนึ่งความรักที่ฉันมีให้กับคุณ จะทำให้ความเกลียดชังในใจคุณที่มีต่อแม่และฉันน้อยลงบ้าง แต่ฉันเองที่คิดผิด ว่าคนอย่างคุณมันไม่เคยรักใคร ไม่เคยรักใครเลยจริง ๆ ฉันว่าเราควรหย่ากันเถอะนะคะ ฉันจะออกไปจากชีวิตคุณตามข้อตกลงก่อนแต่งงานของเรา”ฟังหญิงที่ตัวเองรักพูดความในใจมากมายออกมา วันนี้เขาเพิ่งรู้ว่า...การที่ทรมานทั้งกายและใจมันเป็นยังไง“ริตา...พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่สักครั้งได้มั้ย”“ฉันให้อภัยคุณค่ะ”ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นหวังจะเข้าไปสวมกอดหญิงสาวที่เป็นดั่งดวงใจ จะเพิ่งรู้เมื่อตอนเธอสลบไป กลัวเหลือเกินว่าเธอจะจากไป ยิ่งได้ฟังคำขอหย่าจากเธอ มันยิ่งเจ็บเข้าไปอีก“แต่อย่าเข้ามา ฉันให้อภัยคุณได้ ต่อจากนี้คุณต้องออกไปจากชีวิตฉัน” คำพูดของหญิงสาวเหมือนมีดกรีดลงกลางใจเข้าอย่างจัง“ริตา... ”“ปล่อยฉันไปเถอะ”ใครจะรู้ หญิงสาวที่เงียบ ๆ เรียบร้อย ง่าย ๆ อะไรก็ได้ บทจะใจแข็งก็ไม่ฟังอะไรเช่นกันถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด“