All Chapters of นภัทรตามรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 10ร่างเพรียวของนักเขียนสาวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องครัว จากเตาร้อนไปเขียง จากเขียงไปเตาร้อน สลับไปมา ก่อนจะออกมาเป็นเมนูง่าย ๆ อย่างแกงจืดไข่น้ำ ใส่สาหร่าย หมูเปรี้ยวหวานสูตรของเธอ และ ผัดผัก เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยปริมก็จัดวางทุกอย่างลงบนโต๊ะข้าวสวยร้อน ๆ ตักใส่จานเปล่าสองใบ ก่อนจะถูกยกไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ร่างเพรียวของคนรังสรรค์อาหารค่ำในวันนี้เดินถอยหลังมาดูความเรียบร้อยก่อนจะรีบหันกลับไปทำลายความวุ่นวายที่เธอละเลงไว้เมื่อครู่จนสะอาดกริบ กันไม่ให้คนรักความสะอาดอีกคนในบ้านออกมาเจอโดยไม่รู้เลยว่านภัทรแอบยืนดูจากห้องนอนตั้งแต่ต้น ชายหนุ่มที่ออกมาหวังจะทำอาหารเย็นรอคุณน้าคนสวยก็ต้องมาเจอกับภาพความวุ่นวายที่ร่างเพรียวละเลงไว้ตอนแรกเขาจะเข้าไปช่วยแต่ถือเป็นการลงโทษกลาย ๆ จากการที่ลืมไปรับเขาวันนี้ ชายหนุ่มเลยเลือกที่จะยืนดูเฉย ๆเขาไม่โกรธแล้วน่ะใช่ แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังอยากเอาคืนคนขี้ลืมอยู่บ้าง เหมือนที่เคยแกล้งแม่บุญธรรมตนเองผ่านบิดา ทำเอาหญิงสาวที่บ้างานเหมือนคุณน้าคนสวยคนนี้ไม่ได้ไปทำงานอยู่หลายวัน...ในใจเขาก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้ เพราะสถานะของเขากับปริมไม่เหมือนขอ

ตอนที่ 12แท็บเล็ตเครื่องหรูถูกหยิบออกมาจากห้อง ก่อนที่มือเรียวจะกดเข้าโพรแกรมแชตสีเขียวอ่อนเพื่อกดโทรออกผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตเสียงรอสายประจำโพรแกรมดังขึ้นอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่ปลาสายจะกดรับ“ยัยแพร ว่ามาเลยฉันพร้อมแล้ว” [ครับ?] น้ำเสียงนุ่มที่คล้ายกับชายหนุ่มร่วมห้องของเธอดังขึ้นมาจากปลายสาย ทำเอาคนที่หั่นสเต๊กทานอยู่เกือบจะพ่นออกมา ถ้าไม่ติดว่ามันราคาแพงเท่าราคาหนังสือเธอ 1 เล่ม“แคก ๆ คุณ...คุณธนิน...” [สวัสดีครับ คุณปริม ผมได้ยินเรื่องคุณจากแพรไหมมาเยอะเลย – เดี๋ยวสิคะพี่ พี่มารับโทรศัพท์แพรแบบนี้ถ้าแพรซ่อนกิ๊กไว้ แพรไม่โดนลงโทษเหรอคะ] ซ่อนกิ๊ก? ...อ่าคงเป็นมุกตลกของยัยแพรละมั่ง...[หื้ม เธอบอกว่าจะซ่อนกิ๊กต่อหน้าพี่แบบนี้ไม่อยากคุยกับเพื่อนดี ๆ แล้วแหละ ป่ะ กลับห้อง] [ตอนนี้เราก็อยู่ห้องนะคะ แต่หยุดค่ะ ขอแพรคุยธุระก่อน – ครับ คนสวย มีอะไรเรียกนะ พี่อยู่ห้องข้าง ๆ] [ ค่าา โทษนะจ๊ะปริม พี่ธนินน่ะ เราไปอาบน้ำแล้วฝากเขารับโทรศัพท์น่ะ เผื่อเธอหรือคู่ค้าโทรมาก็ให้เขารับได้เลย เอ...ก่อนหน้านี้เราคุยกันถึงไหนนะ...] “เรื่องนภัทรจ้ะ” [อ่าใช่ คือปริมเรื่องมันเป็นแบ

ตอนที่ 14รถซีดานสีดำคันหรูจอดเข้าซองในลานจอดรถใต้ดินอย่างสวยงามเสียงเพลงที่เปิดคลอดังออกมายามที่คนขับเปิดประตูรถ ก่อนจะปิดมันลงพร้อมการเดินเคียงกันของชายหญิงคู่หนึ่งนิ้วเรียวของปริมกดลิฟต์ของลานจอดรถเพื่อไปยังทางเชื่อมอาคารอย่างที่ตั้งใจไว้ บรรยากาศลิฟต์ขนส่งทั้งเงียบเชียบและวังเวงทั้ง ๆ ที่เวลานี้ควรมีเสียงพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเรื่องอาหารเย็น หรือการทำบุญในวันนี้แต่ไม่...ไม่มีเลย...ตั้งแต่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่ปริมเมินเฉยไม่ตอบรับคำขอของนภัทร พวกเขาก็เงียบกันมาตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงคอนโดในตอนนี้หญิงสาวไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มโกรธเธอ งอนเธอหรือรู้สึกอย่างไรกันแน่เธอไม่ถือโทษที่นภัทรเงียบใส่ เพราะเข้าใจดีว่าการโดนคนที่ตัวเองแอบชอบปฏิเสธคำขอด้วยการเงียบอย่างไร้เยื่อใยมันเป็นเช่นไร...นักเขียนสาวให้เวลาหลานชายทูนหัวได้ไตร่ตรองตัวตนเองไปก่อน ส่วนเขาจะโกรธหรือไม่นั้นก็ให้เจ้าตัวเป็นคนตัดสินเองเสียงประตูลิฟต์ที่เปิดออกแจ้งแก่ทั้งสองว่าชั้นทางเชื่อมที่ต้องการ ขาเรียวสองคู่ก้าวตามกันออกจากลิฟต์ที่คู่หนึ่งยอมเดินช้ากว่าเพื่อให้จังหวะทันกันด้วยความตั้งใจนภัทรที่โดนปฏิเสธคำขอที่ร้าน

ตอนที่ 16[00:00] ปริมเดินออกมาจากห้องนอนด้วยความกระหาย เพราะฤทธิ์ของเหล้าหวานรสแรงที่เธอดื่มเมื่อตอนหัวค่ำกับเล่นงานเธออย่างหนักร่างเพรียวเดินสะโหลสะเหลไปยังห้องครัว ก่อนที่เสียงครางฮือจะดังขึ้นหยุดชะงักการเคลื่อนไหว และเรียกความสนใจให้หันไปมอง“อือ...ปริม” เสียงทุ้มต่ำที่อ้อแอ้ทั้งยังยานคางราวกับคนลิ้นหนักเอ่ยเรียกชื่อเธอ ปีย์วราในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่นทำได้เพียงย่างกรายเข้าไปหาเท่านั้นเรียวขาขาวก้าวช้า ๆ ไปยังโซฟาตัวยาวที่มีร่างของผู้อยู่อาศัยร่วมกันกับเธอนอนแผ่หลาอยู่กลิ่นสุรารสแรงที่เธอซื้อเก็บไว้โชยขึ้นแตะจมูกจนปริมอดจะเบ้ปากให้กลิ่นไม่พึ่งไม่ประสงค์ไม่ได้เธอไม่รู้ว่าสาเหตุจากอะไรหรือใครทำให้นภัทรมานอนเมามายเป็นคนขี้เหล้าอยู่ในห้องเธอแบบนี้ แต่มันคงไม่พ้นเรื่องที่แพรไหมพิมพ์มาบอกเธอเมื่อเช้าอย่างแน่นอนข้อความ:: [ปริม ฉันลืมบอก นภัทรน่ะ ถ้าวันไหนเขาเมานอนแหมะที่โซฟาก็อย่าตกใจนะ มันจะมีบ้างช่วงที่เขานอนไม่หลับ แล้วหันไปกินเหล้าหรือยานอนหลับแทน] ข้อความ:: [ถ้ามีแบบนั้นวันต่อไปให้เธอพยายามชงพวกชาดอกไม้ให้ดื่มก่อนนอนนะ หรือชวนดูหนังสักเรื่อง หนังอะไรก็ได้ เดี๋ยวเขาก็

ตอนที่ 18ให้โอกาสปีย์วรามองหยาดฝนที่ตกกระทบหน้าต่างคอนโดด้วยความว้าวุ่นใจกว่าสองชั่วโมงแล้วที่นภัทรหายออกจากห้องไป หลังจากที่ปริมพลั้งมือตบหน้าเขาเพราะชายหนุ่มบังคับจูบเธอแต่ตอนนี้เธอกำลังกังวล เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เพราะกว่าปริมจะตั้งสติได้ ก็สายเกินกว่าจะรั้งนภัทรเอาไว้ได้แล้วซ่าาาาสายฝนที่ตกกระทบและพายุที่โหมกระหน่ำ เร่งเร้าให้ปริมตัดสินใจว่าจะออกไปตามหา หรือจะรั้งรอจนกว่าชายหนุ่มจะกลับมาดวงตากลมไหวระริกมองหยดเม็ดฝน ที่เกาะอยู่บนกระจกบานใหญ่อยู่นาน ก่อนจะหมุนกายคว้าร่มพับและร่มยาว ที่เคยไปซื้อด้วยกันกับนภัทรมาไว้ในมือแล้วพุ่งตัวออกจากห้องไปมือเรียวกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล็อบบี้ของตึก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่หยุด ด้วยหวั่นใจว่าจะเกิดอันตรายกับชายหนุ่มในความดูแลของตนเองเสียงสัญญาณและประตูลิฟต์ที่เปิดออกเรียกสติปีย์วรา ให้วิ่งก้าวผ่านประตูเหล็กให้เร็วที่สุดเท่าที่ตัวเองจะเร็วได้เธอวิ่งผ่านโถงทางเดินและรีเซ็ปชันสาวคนสวยอย่างรวดเร็ว ไม่ทันให้หญิงสาวที่เป็นเวรกะดึกในวันนี้เอ่ยทักท้วงเลยแม้แต่หน่อย“คุณปริม อย่าออกไปค่ะ มันอันตราย!! คุณปริม!! ตาย ๆ ยัยลูกหว้า เธอตายแน่