All Chapters of ลวงรักแฟนเก่า: Chapter 91 - Chapter 100

"ไม่อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนเหรอคะ" คะน้าพูดพร้อมกับวางอาหารลงบนโต๊ะ เพราะเห็นว่าเขากำลังรีบออกไป"ไม่หรอกครับผมมีนัดทานข้าวแล้ว" พายุตอบโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองคนถามเลยด้วยซ้ำ แล้วเขาก็เดินออกจากบ้านไปทศนมองหน้าคะน้าเล็กน้อย ตอนนี้มุกงามยังคงอยู่ในครัว"คะน้าเข้าไปยกของช่วยงามก่อนนะคะ" คะน้าก็เห็นอยู่ว่าทศนมอง..ถ้าไม่สงสารคงสมเพชเราสินะเธอไม่เคยอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน ชีวิตของเธอตั้งแต่เล็กจนโตต้องดิ้นรนคนเดียว พ่อแม่มีลูกหลายคน เธอเป็นคนกลาง ก็เลยไม่อยู่ในสายตาพวกท่านมากนัก แต่เธอก็เข้าใจ..พวกท่านก็ไม่มีเงินถุงเงินถังพอจะมาเปย์ลูกๆ"อ้าวเมื่อกี้งามได้ยินเสียงผู้พันอยู่ไม่ใช่เหรอคะตอนนี้ไปไหนแล้ว" มุกงามออกมาก็ไม่เห็นพายุ"มันบอกจะออกไปทำธุระ""ทานข้าวกันเถอะค่ะ คะน้าหิวแล้ว" เธอทำเป็นว่าหิวกลบเกลื่อน เพราะถ้าบอกไม่หิวแล้วกลับเข้าห้องมันยิ่งจะหน้าเวทนามากมุกงามมองหน้าทศนเล็กน้อย ทั้งสองก็เคยคุยกันอยู่ว่าสองคนนี้จะไปกันรอดไหม เพราะพายุก็ไม่ใช่ย่อยๆถึงแม้พายุจะไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่ทศนก็เห็นนิสัยของเพื่อนมาโดยตลอด ชอบเข้าหาสาวๆ พูดแซวพูดหยอกล้อ ถ้ามีแฟนคงต้องเปลี่ยนนิสัยยกใหญ่เ

มันดูไม่เข้ากันเลยชุดสวยๆ กับรองเท้าผู้ชาย แต่ทำไมเธอถึงภูมิใจนัก ยิ่งมองไปเห็นเขาถือรองเท้าคู่นั้นให้แล้วด้วยกว่าจะขอบคุณแขกที่มาร่วมงานเสร็จ ไม่ใช่แค่เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่เหนื่อย เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวและญาติผู้ใหญ่ที่เดินตามกันก็เหนื่อยไม่ต่างกันเลย แต่มันเป็นความเหนื่อยที่ภาคภูมิใจครั้งหนึ่งในชีวิตได้จัดงานแต่งกับคนที่ตัวเองรักจนถึงช่วงสุดท้ายของงาน.."แล้วคุณจะเดินออกไปยังไง เอารองเท้าของคุณคืนไปเถอะค่ะ" เหลือแค่จะส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวหมดหน้าที่แล้วก็เลยออกมาก่อน"ก็ยังมีถุงเท้าอยู่นี่ไง คุณใส่เถอะ"ถึงแม้พายุจะบอกให้ใส่แต่เธอก็ถอดคืนให้ เพราะเดินจากตรงนี้ไปที่รถกลัวว่าจะมีเศษอะไรถูกเท้าของเขาพายุก็เลยวางรองเท้าส่งคืนให้เธอได้ใส่ ส่วนเขาก็ใส่ของตัวเอง"ผู้พันคะ" ตอนที่ทั้งสองเปลี่ยนรองเท้ากันอยู่เสียงนี้ก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง"ครับ" พายุหันไปมองแบบอัตโนมัติ"ในงานคนเยอะมากไม่มีโอกาสได้คุยกันเลยค่ะ""โอ๊ย" แต่พายุยังไม่ทันได้ตอบองุ่นเลยเสียงร้องโอ๊ยจากคะน้าก็ดังขึ้นมาก่อนคนร่างสูงหันกลับมาหาเธออีกครั้ง"คะน้าคิดว่ามันจะไม่กัดเท้าแล้ว" ที่จริงคะน้าไม่

"รีบออกไปสิคะ จะยืนขวางทางทำไมอยู่" หญิงสาวที่รีบจะไปร้านขายยาเห็นว่าเขายืนขวางหน้าประตูพายุค่อยๆ ขยับออกให้เธอมีทางเดิน แต่สายตาเขายังคงมองคู่แต่งงานใหม่ที่ยืนอยู่หน้าห้อง"......." คะน้าออกมาก็รู้ได้ทันทีเลยว่าทำไมเขาถึงไม่เดินไป "ไปค่ะ"นอกจากเธอจะไม่มีทีท่าอายแล้วยังคว้าแขนพายุให้รีบเดินลงมาข้างล่าง ทำไมต้องอายด้วยเพราะมันเป็นสิ่งที่เธออยากให้สองคนนั้นเห็นอยู่แล้ว เพื่อนจะได้ไม่คลางแคลงใจอีก"อ้าวทำไมลงมากันแต่เช้าจังล่ะลูก" เอวาไม่ได้ถามแค่คู่แรกยังถามไปถึงคู่ที่สองที่เดินตามกันลงมา"คะน้ากับคุณพายุจะออกไปธุระข้างนอกค่ะ ไปนะคะคุณแม่" คะน้าพนมมือไหว้ท่านเล็กน้อยก่อนที่จะรีบชวนเขาออกมา"ทำไมต้องรีบขนาดนี้""จะไม่รีบได้ยังไง กี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย"เขาก็รู้แหละว่าเธอให้รีบพาไปที่ไหน แต่ไม่อยากให้กินเลย[ร้านขายยา]พอได้ยาคุมกำเนิดตามที่ต้องการแล้ว เธอก็เลยขอซื้อถุงยางอนามัยออกมาด้วย กลัวว่ายาคุมจะเอาไม่อยู่ต้องป้องกันหลายๆ ทาง"จะไปไหนคะ" คะน้าเห็นว่าเขาไม่ได้ขับรถกลับมาทางบ้านของท่านนายพล"จะพาไปทานข้าว คุณอยากดูหนังด้วยไหม" นานๆ จะได้หยุดแบบนี้สักที"คุณเนี่ยนะจะพาฉันไปดูหนัง" หญิงส

"องุ่นขอชิมด้วยได้ไหมคะ น่าอร่อยจังเลย""ครับ" ขณะที่ตอบองุ่นสายตาพายุมองมาดูคะน้าพอเห็นว่าเธอทานข้าวปกติเขาก็โล่งใจ เธอคงไม่คิดอะไรหรอกมั้ง..ใช่ไหม ถามเองตอบเอง"อาหารที่เราทานด้วยกันวันนั้นนี่คะ องุ่นก็ถูกใจอาหารจานนี้ล่ะค่ะถึงได้ตามมาที่นี่" แล้วองุ่นก็ตักอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นชิมทุกจานคะน้าก็เลยวางช้อนลง.. "ฉันอิ่มแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิครับ" พายุรีบเดินตามหลังเธอไปโดยไม่สนใจผู้หญิงที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่เลย"หึ! แย่งแฟนฉันแล้วยังมาตีหน้าเศร้า" องุ่นวางช้อนลงแทบอยากคายอาหารออกมาทิ้ง"คุณไม่ต้องตามมาหรอกกลับไปกินข้าวเถอะ ฉันเดินไปเองได้""ขึ้นรถ" พายุคว้าแขนเธอที่กำลังจะเดินผ่านรถให้กลับมา แล้วก็เปิดประตู "ขึ้น"ทหารที่ทานข้าวอยู่ในร้านมองออกมาลุ้นกันอยู่ว่าจะเกิดศึกชิงนายไหม[ที่ทำงานของคะน้า]เธอยอมขึ้นรถมากับเขาถ้าเดินยิ่งจะเป็นขี้ปากทหารด้วยกัน"คุณไม่โกรธใช่ไหม""ขอตัวนะคะ""ตอนเย็นผมมารับนะ"คะน้าไม่ได้ตอบเขาหรอก พอเธอลงจากรถพายุก็ขับรถกลับมาที่เดิม แต่พอกลับมาก็ไม่เห็นองุ่นอยู่ร้านอาหารแล้วเขาก็เลยขับรถมาที่ทำงานขององุ่น"ผู้พัน" องุ่นกำลังจะเข้าไปเห็นรถพายุมา

"คุณโกรธอะไรให้ผมอีก" กลับมาถึงบ้านเธอก็ยังคงไม่ค่อยพูดค่อยจา"ไม่ได้โกรธค่ะ""ผมก็พาคุณไปเคลียร์แล้วไง""เอ๊ะนี่คุณ ฉันบอกว่าไม่ได้โกรธไง!""อุ๊ย" พายุถึงกับสะดุ้ง "ไม่โกรธก็ไม่โกรธครับ" แบบนี้แหละที่เขาเรียกโกรธ"คุณจะไปไหน""ผะ.. ผมจะไปรดน้ำแปลงสมุนไพรครับ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบออกจากบ้านมาก่อนที่พายุจะพัดกระหน่ำ "เหอะ เจอกับตัวจนได้นะมึง" เคยว่าให้เพื่อนไว้เยอะว่ากลัวเมีย พอถึงทีตัวเองบ้าง วิ่งแทบหางจุกตูดพายุเล่นอยู่ข้างนอกจนฟ้ามืดถึงเข้าบ้าน"หิวพอดีเลยครับ" เข้ามาก็เห็นเธอเตรียมอาหารบนโต๊ะเรียบร้อยแล้วคะน้าไม่ได้ตอบพอเข้ามาเธอก็ตักข้าวให้"พูดมา" ชายหนุ่มไม่ทนอีกแล้ว ยังไงต้องคุยกันให้เข้าใจก่อน เรื่ององุ่นก็พาไปเคลียร์แล้วทำไมถึงยังออกอาการแบบนี้อยู่"ทานข้าวสิ""ไม่ใช่เรื่องนี้ คุณเป็นอะไร ไม่พอใจอะไรให้ผม"พอได้ยินน้ำเสียงที่เขาพูดออกมาแข็งกร้าว หญิงสาวก็วางช้อนลง แล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนพายุวางช้อนแล้วเดินตามเข้าไป เขาเคลียร์ทุกอย่างให้เธอเข้าใจแล้วถ้าเธอยังอยากจะจบเขาก็จะให้จบวันนี้เลยพอตามเข้ามามือหนาก็คว้าร่างเธอให้หันกลับมาหา"คุณร้องไห้ทำไม" ทีแรกว่าจะเคลียร์ แ