บททั้งหมดของ ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย: บทที่ 91 - บทที่ 100

ปลายยามเซินก่อนเซียวหนิงหลง จะไปยังจวนท่านเจ้าเมืองเขาไม่ลืมที่จะฝากคำพูดกับก้งเยว่ ให้นำไปบอกกับชิงเอ๋อร์ว่า เขาคงกลับมาทานมื้อเย็นด้วยไม่ได้ และให้นางแบ่งอาหารเก็บไว้สักหน่อย เผื่อตอนกลับมาถึงที่พักแล้วจะหิวกลางดึกส่วนทหารทั้งสองพันนายที่ติดตามมา ก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดี ทั้งที่พักและอาหารก

เมื่อมาถึงทุกคนล้วนได้ยินเสียงที่ดังออกมา นั่นมันเป็นเสียงของคนที่กำลังมีความสุข ระหว่างบุรุษและสตรีมิใช่หรือ ส่วนต้วนฮูหยินก็เริ่มเล่นงิ้วร้องไห้เรียกบุตรสาวของตนแล้ว“ฮวาเอ๋อร์ลูกแม่ ทำไมถึงเกิดเรื่องเช่นนี้กับเจ้าได้ เรือนนี้เป็นเรือนที่ซื่อจื่อมาผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้านี่ หรือว่าข้างในนี้จะเป็นพวกเข

ที่อ่อนแอกว่า พอเกิดสงครามและอพยพมาอยู่ในเมืองหย่งจิน โดยที่พักของพวกเขาอยู่เยื้องจากที่พักของลู่ชิงไปไม่ไกล ยามที่นางทำอาหารกลิ่นหอมจึงลอยตามลมไป จนคนพวกนี้ทนไม่ไหว วันนี้เห็นเสบียงมากมายที่คนจากหลาย ๆ หมู่บ้านมาช่วยกันทำ จึงเกิดความคิดอยากได้เอามาเก็บไว้เป็นของตนเอง เขาเรียกสหายมารวมตัวกัน ก่อนยกข

ท่านเจ้าเมืองไป๋เมื่อได้รับแจ้งจากทหาร ที่นำเสบียงไปส่งให้ซื่อจื่อ เขาเองก็กังวลไม่น้อยเลย กลัวว่าซื่อจื่อและทหารเพียงสองพันนาย จะต้านแคว้นศัตรูที่มีทหารจำนวนมากกว่าหลายเท่าได้อย่างไร เมื่อนั่งคิดทบทวนอยู่นานเขาจึงตัดสินใจ จะส่งทหารอีกหนึ่งพันนายไปเพิ่ม และออกเดินทางไปกับขบวนเสบียงตามที่ซื่อจื่อแจ้ง

“แฮ่ก ๆ ๆ พี่ก้งเยว่ พวกเรา ๆ รีบกลับไปที่พักกันเถิดเจ้าค่ะ ข้าบังเอิญได้ยินเรื่องใหญ่มาอีกแล้ว” ลู่ชิงที่วิ่งมาถึงตัวก้งเยว่รีบพูดขึ้นทั้งที่ยังเหนื่อยหอบอยู่ แต่จะปล่อยผ่านไปแค่หนึ่งลมหายใจ ก็อาจจะไม่ทันการณ์ได้“คุณหนู!!! อีกแล้วหรือเจ้าคะ” โอ้ยยย นางไม่อยากจะคิดเลย หากซื่อจื่อได้รู้ว่าเด็กน้อยขอ