เมื่อทหารแคว้นตงหนานเดินขึ้นมาเรื่อย ๆ อีกแค่ครึ่งลี้จะถึงบริเวณที่เซียวหนิงหลงดักซุ่มอยู่แล้ว เพื่อเป็นการเตือนให้ชาวบ้านที่ถูกเกณฑ์มาไม่ถูกสังหาร จึงตะโกนออกไปด้วยเสียงที่ดังจนก้องไปทั้งป่า“แคว้นตงหนาน! พวกเจ้าอย่าได้คิดพาทหารข้ามผ่านภูเขาแห่งนี้ เข้ามายังเขตของแคว้นฉู่เด็ดขาด ข้าขอเตือนด้วยความห
เซียวหนิงหลงไม่รอให้รองแม่ทัพสุ่นได้ตั้งตัว เขารีบดีดตัวออกไปด้วยความเร็ว พุ่งเข้าหาอีกฝ่ายที่ตั้งท่ารับด้วยดาบเล่มใหญ่ การต่อสู้ที่ดุเดือดได้เริ่มขึ้น ทั้งสองคนผลัดกันรุกผลัดกันรับ ด้วยกระบวนท่าที่แข็งแกร่ง แต่ด้วยขั้นวรยุทธ์ของเซียวหนิงหลงที่สูงกว่า ทำให้อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บไปหลายแผล บนร่างกายเต็ม
เซียวหนิงหลงที่ตามลงมาถึงหมู่บ้านอันผิงทีหลัง เพราะต้องคอยควบคุมตัวเชลยจากแคว้นตงหนานที่ยอมแพ้ พอมาถึงในหมู่บ้านได้เห็นว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บ ต่างทำแผลกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนต่างมีสีหน้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากการต่อสู้จบลง เมื่อกลับลงมาถึงหมู่บ้านจึงได้ทานโจ๊กที่พ่อครัวเตรียมไว้ให้ พร้อมกับ
“อืม เข้ามาได้”“เรียนซื่อจื่อข้อมูลที่ได้มาคือทหารที่ขึ้นเขามากับชาวบ้าน เป็นจำนวนทั้งหมดที่นำมาในครั้งนี้แล้วขอรับ เพราะแม่ทัพใหญ่ของแคว้นตงหนาน ต้องการสังหารท่านอ๋องให้ได้ จึงต้องใช้กำลังทหารจำนวนมากและล้มเลิกแผนเดิม จากนั้นส่งทหารมาที่เขาลูกนี้เพียงแปดพันคนเท่านั้น ยามนี้สถานการณ์ภายในของแคว้นตง
“อาเซียวทำไมถึงมาแต่เช้าเช่นนี้ได้ หรือว่าบนภูเขาไม่สามารถรับมือได้ไหวหรืออย่างไร!” ลู่เวินที่เห็นว่าจู่ ๆ เซียวหนิงหลงก็มาหาพวกเขา จึงพาลคิดไปว่าบนเขาพวกทหารคงต้านศัตรูไม่อยู่เป็นแน่“ท่านน้าอย่าได้ตกใจไป พวกเราทุกคนปลอดภัยดีมีบาดเจ็บเล็กน้อย แต่สามารถจัดการทหารแคว้นตงหนานได้แล้วขอรับ และยังจับตั
เซียวหนิงหลงกลับมาหาลู่ชิงอีกครั้ง หลังจากคุยธุระสำคัญกับเจ้าเมืองไป๋เสร็จ เพื่อมาช่วยลู่ชิงเก็บสัมภาระ เตรียมตัวกลับเข้าตำบลหย่งฝู เพราะมีคนช่วยกันหลายคน และสัมภาระที่พวกเขานำมาก็มีไม่มากนัก ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ขนขึ้นไปวางบนเกวียนวัวพร้อมออกเดินทางก้งเยว่ที่เห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นางจึงรีบเด
“เอ่อ เจ้าค่ะ”“ถ้าเจ้ากลับไปถึงที่ตำบล ก็ไปจัดการหาบ้านเช่าหลังใหม่ สำหรับข้ากับตันเจียงอีกหลังก็แล้วกัน เพราะข้ายังต้องรั้งอยู่ที่นี่ เพื่อรอให้ท่านพ่อกับกองทัพมาถึงชายแดนเสียก่อน ถึงจะเดินทางไปสมทบอีกอย่างข้าต้องเร่งฝึกฝนวรยุทธ์ พักนี้ความรู้สึกของข้าบอกว่าไม่เกินหนึ่งเดือนนี้ อาจจะบรรลุพลังยุทธ์
ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาถึงร้านอาหารของตนเองเสียที เจียวมิ่งกับก้งเจี้ยนำรถม้าและเกวียนไปจอดไว้ด้านหลังร้าน ลู่เวินบอกกับทุกคนว่า ยังไม่ขนของลงมาจากเกวียนในตอนนี้ เพราะต้องทำความสะอาดร้านให้เสร็จเสียก่อน พวกเขาไม่รอช้ารีบช่วยกันเปิดประตูด้านหน้า แบ่งหน้าที่ว่าใครจะทำความสะอาดชั้นบน และใครจะทำความสะอาด
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า