ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาถึงร้านอาหารของตนเองเสียที เจียวมิ่งกับก้งเจี้ยนำรถม้าและเกวียนไปจอดไว้ด้านหลังร้าน ลู่เวินบอกกับทุกคนว่า ยังไม่ขนของลงมาจากเกวียนในตอนนี้ เพราะต้องทำความสะอาดร้านให้เสร็จเสียก่อน พวกเขาไม่รอช้ารีบช่วยกันเปิดประตูด้านหน้า แบ่งหน้าที่ว่าใครจะทำความสะอาดชั้นบน และใครจะทำความสะอาด
เมื่อแสงของดวงตะวันลาลับขอบฟ้า มีดวงดาวพร่างพราวขึ้นมาอยู่เต็มท้องนภาอันมืดมิด แต่เจียวมิ่งที่อาสามากับก้งเจี้ย เพื่อกลับเข้าไปที่เมืองหย่งจินอีกครั้ง โดยให้ก้งเยว่ดูแลครอบครัวสวีอยู่ที่ตำบลหย่งฝู ทั้งสองคนขี่ม้ามาถึงตัวเมือง และเข้าไปพบเซียวหนิงหลงในห้องพักของโรงเตี๊ยมเหลียนจินซา เพื่อรับฟังคำสั่งท
“เอาหมดก็เอาหมด รีบไปหารถม้าสักคันแล้วไปจอดที่ประตูข้างจวน ข้าจะเข้าไปด้านในวางยาสลบทุกคนไว้รอเจ้าเอง”เมื่อแบ่งหน้าที่กันแล้วก็แยกย้ายทันที เจียวมิ่งใช้วิชาตัวเบามุ่งไปยังจวนของฮูหยินคนนั้น ซึ่งข้อมูลที่เขาไปสืบมาตระกูลนี้เป็นคู่ค้ากับตระกูลอู๋อีกด้วย เจียวมิ่งมาถึงเงยหน้ามองป้ายจวนตระกูลฮั่ว เขาชั
“แม่นางเจ้าล้มลงไปแรงเช่นนั้น บาดเจ็บตรงที่ใดบ้างหรือไม่เล่า” ข้าจะรอดูว่าเจ้ามีฝีมือการเล่นงิ้วมากแค่ไหน“เอ่อ คุณชายต้องขออภัย ที่ข้าล้มขวางทางเดินของท่านเจ้าค่ะ แต่ข้าไม่ได้ตั้งใจเพียงแค่รู้สึกหน้ามืดขึ้นมากระทันหัน ขอคุณชายอย่าได้ถือสาเลยนะเจ้าคะ” นางต้องทำท่าทางให้น่าสงสารเข้าไว้“อ่อ หน้ามืดกะ
“อ้อ สหายที่เจ้าพูดถึงน่ะรึ คงเป็นคนที่คิดจ้างวานชาวบ้าน ให้ไปเป็นผู้ช่วยพ่อครัวในกองทัพของแคว้นฉู่ใช่ไหม จากนั้นค่อยลอบวางยาพิษในอาหารของท่านอ๋อง ไอหยา! แม่นางข้าต้องขอแสดงความเสียใจด้วย ที่ต้องบอกกับเจ้าว่าสหายสองคนนั้นของเจ้า ไปนอนเล่นในหลุมทั้งเป็นตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมาแล้วล่ะ ป่านนี้คงไม่หายใ
เซียวชินอ๋องที่พากองทัพทหารใต้บังคับบัญชา มาทำศึกในครั้งนี้จำนวนสามแสนห้าหมื่นนาย ออกเดินทางจากเมืองหลวงได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว และตอนนี้กำลังแวะพักระหว่างทางกันอยู่ พวกเขายังต้องใช้เวลาเดินทางไปที่ชายแดน อีกเกือบสองเดือนจึงหยุดพักนานไม่ได้ขณะนั้นเสี่ยวไป๋เหยี่ยวตัวผู้ สัตว์เลี้ยงของเซียวหนิงหลงได้บ
ด้านตำบลหย่งฝูที่ตอนนี้กลับมาคึกคัก และมีชีวิตชีวาขึ้นแต่ก็ยังไม่ประมาทกับเรื่องศึกสงคราม การค้าขายเปิดทำการได้ปกติแล้ว เซียวหนิงหลงที่กลับมาถึงที่นี่เมื่อคืน ก็เข้าไปพักยังบ้านเช่าโดยก้งเยว่จัดการเช่าบ้าน หลังที่อยู่ติดกันเอาไว้เพิ่มอีกหนึ่งหลังส่วนเจียวมิ่งกับก้งคุนตามมาทีหลัง พร้อมรถม้าใส่หีบสมบ
“ไม่เป็นไรหรอกชิงเอ๋อร์ พวกเราชินกับเรื่องเช่นนี้แล้วล่ะ อีกอย่างที่มาแต่เช้าเพราะพี่มีเรื่องอยากจะปรึกษากับเจ้าและท่านน้า เจ้าพอจะมีเวลาก่อนเปิดร้านสักหน่อยไหม” เขากระดากอายเล็กน้อยที่ต้องมาขอคำปรึกษาจากนางแต่เช้าเช่นนี้“ได้สิเจ้าคะนี่ก็ใกล้ได้เวลา ที่สหายของพี่ชายจะมาถึงแล้ว คนช่วยงานมีอีกหลายคนเ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า