All Chapters of เมียแม่หม้ายของท่านประธาน NC20+: Chapter 41 - Chapter 50

มือของฉันจับท่อนเอ็นใหญ่ยาวชักรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ จนมันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกจนมือของฉันกำไม่รอบ และในขณะเดียวกันก็มีเสียงครางแผ่วเล็ดลอดออกมาจากคนตรงหน้า "อึกอืม...." "นายขยับไปนั่งบนขอบอ่างได้ไหมฉันทำไม่ถนัดเลย" "....." ออสตินใช้แขนทั้งสองข้างดันตัวเองขึ้นไปนั่งบนขอบอ่างตามที่ฉันบอก ซึ่งมันก็พอดีกับหน้าของฉัน "แข็งเร็วจัง..." พูดจบฉันก็ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะเอาแก้มนิ่มของตัวเองสัมผัสเข้ากับท่อนเอ็นอุ่นตรงหน้า "อืมอ่า...พี่ครับ""แข็งขนาดนี้นายคงทรมานมากสินะ" "อึกอืม...อย่าแกล้งกันสิครับพี่""....." สีหน้าของออสตินตอนนี้ดูทรมานมากเลย คงเป็นเพราะเขาไม่ได้ปลดปล่อยไปสินะ ฉันเปิดปากแล้วขยับท่อนเอ็นเข้าไปอย่างช้าๆ เพราะมันทั้งใหญ่และยาวฉันเลยทำได้แค่เอาเข้าปากแล้วใช้มือขยับไปด้วย "อืม...""อึก พี่ครับ แฮ่ก...พี่ครับอ่า..."ท่านเอ็นใหญ่โยกขยับอยู่ในปากอุ่นๆ ลิ้นร้อนก็ช่วยตวัดเลียไปด้วย ทำเอาทั้งร่างกายและท่อนเอ็นของชายหนุ่มมันกระตุกเกร็งรับกันถี่ๆ "อึกอ่า...""อืม..." ตอนนี้ฉันก็เริ่มจะมีอารมณ์ด้วยแล้วสิ แต่ออสตินคงยังไม่ยอมทำตอนนี้ง่ายๆ แน่ สิ่งเดียวที่ฉันทำตอนนี้ได้คือช่วยตัวเองไ

หลายเดือนผ่านไป ออสตินพาว่าที่เจ้าสาวมาเที่ยวพักผ่อนที่บ้านพักต่างอากาศ เป็นบ้านที่ติดอยู่กับทะเลอากาศดีน่าอยู่มากๆ เลยล่ะ ครั้งแรกที่เธอได้มาเที่ยวอะไรแบบนี้ และไม่รู้มาก่อนเลยว่าออสตินมีบ้านพักแบบนี้ด้วย หรือเป็นเพราะเธอไมไ่ด้ถามกันนะเขาถึงไม่ได้บอกว่ามีบ้านพักต่างอากาศที่บรรยากาศดีแบบนี้ หมับ! “อ๊ะ ตกใจหมดเลยออสติน”“กำลังคิดอะไรอยู่ครับ คิดถึงผู้ชายคนไหนอยู่หรือเปล่าครับเนี่ย”“ก็กำลังคิดถึงผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้นี่ไง” “อืม…น่ารักจังเลยนะครับ”“ทำไมนายไม่เห็นบอกฉันเลยว่านายมีบ้านพักอยู่ที่นี่ด้วย” “ก็ไม่เห็นพี่ถามเลยนี่ครับ” “…..”“อันที่จริงบ้านพักหลังนี้เป็นของพ่อน่ะครับ พ่อซื้อไว้จะได้พาแม่มาเที่ยวกับแม่แบบสองต่อสอง แต่พ่อยกให้เราสองคนแล้วครับ” “อ๋อ….” “พี่อยากไปเดินเล่นไหม ผมจะพาพี่ไปเดินเล่นเอง”“ไปสิ” ชายหนุ่มจูงมือว่าที่เจ้าสาวออกไปเดินเล่นที่ริมชายหาดเพื่อไม่ให้เธอต้องรับรู้ว่าภายในบ้านกำลังจะจัดเตรียมทำอะไรกัน และระหว่างที่น้ำผึ้งออกมาคนที่ออสตินให้มาจัดเตรียมก็จะได้มีเวลาในการเตรียมสถานที่ต่างๆ ด้วย “บรรยายกาศดีมากเลยนะออสติน ฉันละอยากมาอยู่ที่นี่นานๆ เลย”“

บรรยากาศในยามสายๆ ของอีกวันเสียงคลื่นซัดเข้ากระทบกับชายฝั่งทะเลทำให้ฉันต้องเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นตื่นจากการหลับไหลที่แสนยาวนาน เพราะหน้าระเบียงถูกเปิดไว้สินะเสียงคลื่นทะเลและลมเย็นๆ มันเลยพัดเข้ามาในห้อง แถวนี้มันเป็นโซนพื้นที่ส่วนตัวเลยไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครเข้ามารบกวนเลย “อืม…” พอฉันขยับตัวก็ได้รู้ว่าคนข้างๆ ที่นอนกับฉันเมื่อคืนไม่ได้นอนอยู่ตรงนี้แล้ว พอลองมองออกไปที่หน้าระเบียงดีๆ ก็เห็นออสตินกำลังนั่งเล่นอยู่ตรงนั้น “ออสติน…”“ตื่นแล้วเหรอครับพี่” เขารีบเดินเข้ามาด้านในและไม่ลืมที่จะรีบปิดกระจกหน้าระเบียงไว้ด้วย เพราะฉันไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักตัว เมื่อคืนสลบไปตอนไหนก็ยังไม่รู้เลย ตอนนี้ก็รู้สึกขาสั่นไปหมด “อือ…กี่โมงแล้วเนี่ย”“แปดโมงกว่าๆ ครับ ถ้ายังเหนื่อยพี่นอนต่อก็ได้นะครับ”“นายไม่หิวเหรอ?”“ผมไปกินกาแฟมาแล้วครับ”“หือ?”“ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารหรอกครับ มีแม่บ้านมาทำให้อยู่”“แม่บ้าน?”“ครับ ที่นี่มีแม่บ้านอยู่ครับ เขาจะเข้ามาทำความสะอาดอยู่ทุกอาทิตย์ หรือถ้าวันไหนมีคนมาแม่บ้านก็จะมาคอยทำอาหารให้ครับ” “อ๋อ…” ไม่รู้ว่าจะมีแม่บ้านด้วย แล้วเมื่อคืนก็เสียงดังกันด้วยสิ แม่บ้

“อ๊ะเดี๋ยวก่อนสิออสติน ฉันยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลย รอก่อน…” เพราะยังไม่ทันที่ฉันจะได้ทำอะไรเลยออสตินก็เข้ามาเล้าโลมแล้ว เราสองคนไม่ได้อยู่ร่วมงานเลี้ยงที่ด้านล่างเพราะวันนี้ฉันเหนื่อยมากและอยากนอนพักมากๆ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ได้พักยังไงก็ไม่รู้สิ “วันนี้พี่โคตรสวยเลยรู้ตัวไหม” “รู้อยู่น่า” ตอนที่ฉันเดินออกมาพร้อมกับแม่ของออสติน รายนั้นเอาแต่มองฉันท่าเดียวเลยจ้องจนฉันเขินไปหมด ครั้งแรกที่ฉันได้ใส่ชุดแต่งงานที่มันหรูหราขนาดนี้ ฉันก็แอบคิดนะว่ามันจะดีหรือเปล่าถึงใครๆ จะบอกว่าสวยก็เหอะนะ แต่โดนออสตินเอาแต่จ้องแบบนั้นฉันจะไม่เขินได้ยังไงกัน “ผมเกือบจะร้องไห้แล้วนะตอนที่พี่เดินออกมา แต่พ่อห้ามผมเอาไว้ผมเลยต้องฮึบไว้ก่อนครับ” “อื้อ เดี๋ยวก่อนสิออสติน ฉันทำอะไรไม่ได้แล้วเนี่ย” ฉันกำลังจะถอดชุดออกแต่ก็ลำบากเพราะถูกออสตินเข้ามากอดแล้วเล้าโลมจนฉันทำอะไรก็ติดขัดไปหมด บอกให้ปล่อยก่อนก็ดื้อไม่ยอมฟังกันเลย ฉันต้องทำยังไงล่ะเนี่ยบอกก็ไม่ฟังกันเลย “ผมอดแทบไม่ไหวแล้วครับพี่” “ทนก่อนฉันต้องถอดชุด นายถอยออกไปก่อนสิออสติน” “ให้ผมช่วยนะครับ” “อ๊ะ นายนี่มันดื้อจริงๆ” ออสตินรูดซิปที่ด้านหลังของฉ

ต่างประเทศ...ครืด ครืด ครืด "ฮัลโหลว่ายังไง" น้ำผึ้งกดรับสายเพราะเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์สามีของเธอนั่นเอง ( ถึงหรือยังครับพี่ ) ปลายสายถามเสียงหวาน แต่ก็ดูเอื่อยๆ เหมือนกับคนไม่มีแรง "เพิ่งถึงเลยกำลังจะเข้าไปพักที่โรงแรม"( คิดถึงพี่จังเลยครับ ) "อ้อนเก่งเชียวนะเดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว เอาไว้จะซื้อของกลับไปฝากนะ"( ไม่ต้องหรอกครับผมไม่อยากได้อะไรหรอก อยากให้พี่กลับเร็วๆ มากกว่า ) "โอเค งั้นเดี๋ยวจะเที่ยวเผื่อก็แล้วกันนะ" ( ดูแลตัวเองด้วยนะครับพี่อากาศเย็นพี่อย่าลืมใส่เสื้อคลุมหนาๆ นะครับ )"จ้า"( คิดถึงอ่ะ )"อะไรกันฉันมาเที่ยวแค่สามวันเองนะเดี๋ยวก็กลับแล้ว มาเพื่อนแม่ของนายซื้อของแค่นั้นเอง" ( แค่ห่างกับพี่วันเดียวผมก็ใจจะขาดแล้วนะครับ นี่เล่นหายไปสามวันเลย )"โอ๋เด็กน้อยของฉัน อย่างอแงสิกลับไปเดี๋ยวจัดชุดใหญ่ให้เลย"( พี่พูดจริงๆ นะ ) คราวนี้น้ำเสียงของออสตินดูมีน้ำหนักขึ้นมาทันทีเลย เหมือนเขาจะตื่นเต้นกับคำพูดของภรรยามาก "อื้ม พูดจริงๆ แต่ต้องแค่นี้ก่อนนะฉันต้องขนของน่ะ"( ครับ เอาไว้ผมจะโทรหาอีกนะครับพี่ )"โอเค" หลังจากกดวางสายน้ำผึ้งและแม่สามีต่างก็แยกย้ายกันเข้าที่พัก