All Chapters of ทัณฑ์ราคี: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 42. ภาพจำแสนเลือนลาง/1“จูบเดียว... มัดจำด้วยจูบเดียวเท่านั้น”“ฉะ ฉัน ไม่... อุ๊บ!”มัสลินปฏิเสธไม่ทัน ริมฝีปากร้อนรุมก็ทาบลงมาปิดปากเธอไว้เสียก่อน เขาบดจุมพิตหนักหน่วงราวกับคนหื่นกระหายมาเนิ่นนาน หญิงสาวตัวแข็งทื่อสมองพร่าพรายไปหมด จุมพิตของเขาทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก หลังจากห้าปีก่อน มัสลินไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนได้ใกล้ชิด รสสัมผัสเดียวที่เธอจำได้คือจากผู้ชายคนนั้นทว่า... กริชกำลังปล้นจูบของเธอไปอย่างอุกอาจ เขาจู่โจมรวดเร็ว ไม่ทันตั้งตัว มือหนาสอดใต้ต้นคอขณะอาศัยช่วงจังหวะที่เธอเผยอปากด้วยความตกใจ สอดปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ขยับเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กของเธอ กวาดต้อนความหวานล้ำราวกับภมรดูดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ จุมพิตของเขาดุดัน ป่าเถื่อน รุกเร้าเอาแต่ใจ มันทำให้เธอต้านทานไม่ไหว ประสบการณ์น้อยนิด ทำให้ร่างบางอ่อนระทวยในอ้อมแขนของเขา สิ้นเรี่ยวแรงขัดขืนได้อีกอืม... หวาน...กริชบดเคล้าริมฝีปากอิ่มอย่างหิวกระหาย สัมผัสแรกที่ได้แตะต้องเธอ มันทำให้หัวใจของเขาเบิกบานเหมือนต้นไม้ใกล้ตาย ได้น้ำทิพย์มาราดรด ความหวานของเธอมันซาบซ่านอยู่บนปลายลิ้น ยิ่งดูดกลืนยิ่งไม่รู้จักอิ่ม เขาไม่เคยร

ตอนที่ 44. ภาพจำแสนเลือนลาง/3“โอเคคับ แม่จ๋ามาแล้ว แม่จ๋าลุงกริชชวนไปเที่ยวทะเล!”เด็กชายตอบรับ ก่อนจะหันไปเห็นแม่ของแกเดินมาพอดี รีบกระโดดลงจากตักวิ่งไปบอกแม่“โอเคนะแม่จ๋า ไปเที่ยวทะเลกันนะ”แกจับมือแม่แกเขย่าแรงๆ รบเร้าให้ตอบรับ“ไม่โอเคค่ะพี่ไม้ แม่จ๋าเคยสอนว่ายังไง ห้ามไม่ให้ไปไหนกับคนแปลกหน้าไม่ใช่เหรอ ทำไมพี่ไม้ลืมแล้ว”คนเป็นแม่ทำหน้าเคร่ง เสียงดุ อบรมเด็กชาย พี่ไม้ก้มหน้าหลบสายตาแก้ตัวเสียงอ่อยว่า“ก็นี่ลุงกริชไง พี่ไม้รู้จักแล้ว ยายเปรมก็รู้จัก แม่จ๋าก็รู้จัก ไม่ใช่คนแปลกหน้าสักหน่อย” “ใช่ ลุงไม่ใช่คนแปลกหน้าสักหน่อย”กริชเดินมาหาสองแม่ลูก เขายิ้มให้หญิงสาวดวงตาเป็นประกาย มัสลินอุ้มลูกเป็นตัวขวางไว้ ไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ ชะเง้อมองในครัวเปรมใจก็ไม่ออกมาสักที ปรัชญ์นั้นอาบน้ำช้าเป็นนิสัย ตัวเธอเกรงใจคนเป็นป้ารีบอาบน้ำลงมาดูลูก กลับมาพบเจ้าตัวเล็กกำลังเล่นกับกริชอยู่พอดี“นะแม่จ๋า เราไปเที่ยวทะเลกับลุงกริชนะ ไปพรุ่งนี้เลยนะ” เด็กชายได้ที รบเร้าอีกหน“แม่ไปไม่ได้ แม่ต้องทำงาน รอแม่หยุดก่อน แม่กับลุงปอนด์จะพาไป”มัสลินปฏิเสธลูกชาย แต่ยังให้ความหวังแก แล้วหันไปมองคนชวนตาเขียว คนบ้

ตอนที่ 46. ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว/1“มัส มัสเห็นไลน์กลุ่มตอนเช้านี้หรือยัง”อำพรที่กำลังจับกลุ่มคุยกับนิรมลเพื่อนสนิท เห็นมัสลินเดินเข้ามาก็รีบเรียกให้มาดูข้อความใหม่ล่าสุด ทางไลน์กลุ่มพนักงานของรีสอร์ต“ประกาศแจ้ง พักการชำระหนี้และการปลดพนักงานที่มีรายชื่อต่อไปนี้ชั่วคราว จนกว่าการสอบสวนและการดำเนินคดีของนายณรงค์ ปองกูลกิจ จะเสร็จสิ้นลง”อำพรอ่านข้อความประกาศของรีสอร์ตให้มัสลินฟัง ทำเอาคนได้ยินทำตาโต ดึงโทรศัพท์ไปดูใกล้ๆ แล้วยิ้มกว้าง“เป็นไปได้ยังไง”หญิงสาวรำพึง ไม่คิดว่ากริชจะยอมช่วยเหลือ แต่เขามีข้อแม้ว่าเธอต้องคบหากับเขานี่นา เธอยังไม่ทันรับปาก เขาก็ยอมทำตามคำขอร้องแล้วเหรอ มัสลินไม่เข้าใจการกระทำของชายหนุ่ม“เมื่อวานฉันเห็นเธอเดินไปคุยอะไรกับคุณนำชัย แล้วเขาพาเธอไปไหนต่อ” นิรมลเอ่ยถาม“นั่นสิ เห็นหายเงียบไปตั้งนาน จนเลิกงานก็ไม่ออกมา พวกเราเลยกลับกันก่อน” อำพรตั้งข้อสังเกต“ฉันแค่ไปขอพบคุณกริชน่ะ ไป เอ่อ... ไปขอร้องให้เขาผัดผ่อนเรื่องหนี้ของพวกเราทุกคน” มัสลินบอกความจริงไป“เธอรู้จักกับคุณกริชด้วยเหรอ”นิรมลสงสัย ปกติมัสลินไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง จึงรู้เรื่องของเพื่อน

ตอนที่ 48.ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว/3“ฉันไม่ใช่คนง่าย อย่าเอาผู้หญิงคนอื่นมาตัดสินฉัน” มัสลินผลักไสเขา ไม่ยอมจำนน“ออ... ไม่ง่ายใช่ไหม แล้วที่ท้องโตมีลูกไม่มีพ่อนี่ ไม่ใช่เพราะง่ายมาก่อนเหรอ”ปากของเขามันอดเหน็บแนมเธอไม่ได้ มัสลินเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ในประวัติไม่ระบุว่าเคยแต่งงานหรือจดทะเบียนสมรสมาก่อน ลูกชายก็ใช้นามสกุลของแม่ ไม่ปรากฏชื่อบิดาผู้ให้กำเนิด เขาอ่านประวัติเธอไปก็อดก่นด่าไอ้ผู้ชายสารเลวที่ทำให้เธอท้องแล้วไม่รับผิดชอบไม่ได้ เธอคงจะเข็ดหลาบกับผู้ชาย จนไม่ยอมรับความสัมพันธ์ครั้งใหม่ ท่าทางต่อต้านนั้นเขาโทษว่าเกิดจากไอ้ผู้ชายเฮงซวย สามีเก่าคนนั้นแน่นอน“ฮึก... คุณ”มัสลินจุกแน่นในอก น้ำตาไหลออกมาทันที ผู้ชายที่เข้ามาหาไม่มีใครเอ่ยถ้อยคำดูถูกเธอแบบที่เขาทำ พอไม่ได้ดังใจเขาก็หาเรื่องว่าเธอให้เจ็บช้ำใจ“มัส... มัสลิน ผมขอโทษ”น้ำตาเธอทำให้เขาได้สติ นึกเสียใจที่พลั้งปากพูดจาทำร้ายจิตใจเธอออกไป หญิงสาวสะอื้นไห้ตัวโยนไม่ตอบโต้ ไม่เถียงกลับเขาสักคำ ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดจนอยากตัดลิ้นตัวเองที่พูดทำร้ายเธอ“คนดี ผมไม่ตั้งใจ ผมมันปากพร่อยเอง ผมขอโทษ อย่าร้องไห้เลยนะ อย่าร้องเลย”เขาเช็ดน้

ตอนที่ 50 เพียงใจปรารถนา/1“พี่ไม่ได้ห้ามอะไรมัสนะ พี่แค่เป็นห่วงมัสเท่านั้น พี่รักมัสเหมือนน้องสาวแท้ๆ ในฐานะพี่ชายย่อมต้องสแกนผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้ชิดมัส พี่ไม่อยากให้มัสเสียใจอีก”คนเป็นพี่ยื่นมือมาลูบศีรษะปลอบโยน เขารู้ดีว่าหัวใจของมัสลินเปราะบางนัก มรสุมชีวิตที่ผ่านมาทำให้ผู้หญิงคนนี้เกือบเอาชีวิตไม่รอด เขากับมารดาได้แต่ช่วยพยุงเธอไว้ให้เดินต่อไป หากเธอล้มเขาก็พร้อมจะโอบอุ้มดูแลเธอเหมือนเช่นที่เคยทำมา “ขอบคุณค่ะพี่ปอนด์ มัสยังไม่พร้อมเปิดใจให้ใคร ชีวิตของมัสมีพี่ไม้คนเดียวก็เพียงพอแล้วค่ะ”มัสลินยิ้มเศร้า ก้มลงไปจูบกระหม่อมเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอด ลูกคือสิ่งเดียวในชีวิตของเธอ พ่อของลูกคือคนที่เธอไม่เคยลืม ไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในชีวิตอีก“มัสอย่าปิดกั้นตัวเองเลยนะ ถ้าเขาดีพอพี่ก็อยากให้มัสเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เริ่มต้นใหม่”“ค่ะ พี่ปอนด์” มัสลินรับคำ แต่หัวใจของเธอยังคงปิดตายรถแล่นมาจอดหน้าร้านกาแฟ มัสลินอุ้มลูกชายลงจากรถ กริชเอารถมาจอดข้างๆ เขารีบลงจากรถ วิ่งมาหาสองแม่ลูก พอเห็นเจ้าตัวเล็กนอนหลับก็อาสาช่วยอุ้ม“มา ผมช่วยอุ้มเจ้าลูกหมูนี่เอง”กริชแย่งพี่ไม้มาอุ้มเองแล้วเดินเข้าไป