All Chapters of Two Hearts Victim of Lies: Tagalog: Chapter 31 - Chapter 40

"Z!" Sabay-sabay kaming napatingin kay Margot na kapapasok lang sa hotel room habang tinatawag ako. Hindi ko naman naiwasang kabahan at agad na naisip ang nag-uusap na magkapatid si labas. "What happened?" nag-aalalang tanong ko sa kaniya. Nang mapangiti siya ay kunot noo ko siyang tinignan. "You need to come outside," sabi niya at hinila ako. Wala naman akong ibang nagawa kundi magpahila sa kaniya kahit na nagtatakha ako kung ano ba ang nangyayari. Umaasa lang ako na sana ay hindi na nagkasakitan si Brandon at Addy. Nakalabas kami sa hotel, at nakasunod naman sa akin ang mga kaibigan ko. Halos malaglag naman ang panga ko nang makita ko si Brandon at Addy. Napatigil kami sa paglalakad at napaawang ang labi ko, pero agad din akong napangiti at nakahinga nang maluwag. "I think they're okay now," sabi ni Margot. We saw Brandon and Addy at the side of the beach. Nakatayo sila roon at nag-uusap pa rin, pero this time ay nagtatawanan na silang dalawa. Kahit na nakatalikod mula sa ak

"I'm really sorry, babe. I'll make up with you promise," sabi ko kay Brandon habang tinitignan ang suot kong apple watch na bigay niya. "I said stop saying sorry. It's not a big deal, okay? Let's just enjoy our trip today," sabi niya at hinila ako palapit sa kaniya para halikan sa noo. Napangiti naman ako at tumango sa kaniya. Actually ay overwhelmed lang din ako dahil first time kong makatanggap ng mamahalin na regalo. Alam kong mahal 'yon, pero hindi ko na lang binanggit sa kaniya para hindi na humaba pa ang usapan namin. Natigil lang kami sa pagyayakapan nang makita kami ni Janna kaya nagsimula siyang mang-asar sa amin at tinawag pa ang iba naming mga kaibigan. Nang makapag-ayos na ng mga gamit ang mga kaibigan ko ay umalis na kami sa bahay. Dalawang SUV ang sinakyan namin at doon kami nakasama sa van ni Addy. Nauuna kami at nakasunod ang sasakyan nila Bettina dahil si Brandon ang nakakaalam kung saan kami pupunta. "Safe naman na iwanan ang sasakyan dito dahil wala naman ibang

Abot ang tahip ng puso ko dahil sa takot na baka makita kami nito, pero pinilit kong pakalmahin ang sarili dahil alam kong nasa tabi ko si Brandon. Nang lagpasan kami ng lalaki ay agad na sumenyas sa akin si Brandon na ipagpatuloy namin ang pagtakas namin. "Can you run?" tanong niya sa akin. Napakagat naman ako sa labi ko at agad na napatango sa kaniya kahit na nanghihina ang katawan ko. Of course, gagawin ko ang lahat para lang makaalis sa lugar na ito. "Kapag sinabi kong takbo, tumakbo ka. Okay?" sabi niya kaya muli akong napatango. "Let's go. Run!" sabi niya at sabay kaming tumakbo. Hindi pa man kami nakakalayong tuluyan ni Brandon ay may narinig na kaming sumigaw galing sa likod namin. "Hoy!" "Si Del Real nakatakas!" Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Brandon habang tumatakbo kami kaya mas binilisan ko ang pagtakbo. "Don't look back. Just run!" hinihingal na sabi ni Brandon. Napatango naman ako pero halos mapatili ako nang makarinig ako ng putok ng baril. S

"Mom!" sigaw ko at agad na lumapit sa kaniya. Mukhang nagulat silang dalawa nang makita nilang naroon na kami ni Bettina sa loob ng kwarto nila. "What are you doing here?!" tanong ni Mommy habang umiiyak. Sa sobrang galit ko ay hindi ko na pinansin pa ang tanong ni Mommy dahil masama kong tinignan si Daddy. "How dare you to hurt my mom?!" pasigaw na tanong ko sa kaniya. "Z! Enough!" suway sa akin ni Mommy. Nakatingin lang sa akin si Daddy at kahit na hindi niya ipakita na nagulat siya ay ramdam ko 'yon sa kaniya. "Hindi pa ba sapat sa'yo ang pananakit kay Mom emotionally? I can't believe you, Dad!" sigaw ko sa kaniya. "Huwag kang mangialam sa away namin ng Mommy mo. At sino ang nagsabi pumasok kayo rito, huh?!" sigaw niya pabalik sa akin. Napailing naman ako dahil kahit na sumigaw siya ngayon ay hindi ako natatakot sa kaniya. "Can't you just stop shouting like you scaring me, Dad? After hearing everything I'm no longer scared at you. "Z! I said stop it! Bettina, lumabas na

Hindi na ako nakakain ng almusal dahil sa pag-aaway namin ni Margot. Iniwanan ko siya sa bahay, at nagpahatid ako kaagad sa driver namin sa hospital. May dala rin akong ibang gamit ko dahil doon ko balak mag-stay ngayong gabi. Umaasa ako na gigising na si Mommy ngayon at gusto ko na ako ang una niyang makita kapag nagising siya. Masama ang loob ko kay Margot. Tama nga na may kasalanan ako sa nangyari, pero tama rin naman si Brandon na huwag kong isisi sa akin ang lahat. Kapag gano'n ang inisip ko ay tuluyan akong malulugmok sa lungkot, at galit kaya kailangan kong lakasan ang loob ko. Isa na rin sa nagbibigay ng lakas sa akin ay si Dad at Brandon. Gustuhin ko man na makipag-ayos sa dalawa kong kapatid ay hindi ko pa 'yon magagawa. Nang makarating ako sa hospital ay nagkatinginan lang kami ni Bettina. Malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin, at naiintindihan ko naman. Gusto ko sana siyang kausapin kaya lang ay baka mag-away lang kaming muli kapag pinilit ko ang sarili ko. "Bab