All Chapters of คำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands: Chapter 11 - Chapter 20

“เรียกฉันว่าอรระวินทร์” หญิงสาวเอ่ยขึ้นเป็นภาษาอังกฤษด้วยน้ำเสียงสะบัด“ครับผม” อามันด์เอ่ยตอบรับคำของหญิงสาว‘ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย’ อรรวินทร์อดนึกในใจไม่ได้“ส่งแขนของคุณมา” อรรวินทร์กล่าวด้วยเววตาจริงจังจนอามันด์อดกังวลใจไม่ได้อามันด์ส่งแขนให้หญิงสาว ครานี้อรรวินทร์ทำแผลใส่ยาให้เขาอย่างเบามือ จนทำให้ชายหนุ่มอดมองหญิงสาวอย่างเผลอไผลไม่ได้“ขอบคุณที่ช่วยผม” อามันด์กล่าวด้วยสำเนียงฝรั่งเศสชัดถ้อยชัดคำ“ไม่เป็นไร ไหนๆคุณก็มาอยู่บ้านฉันแล้ว” อรรวินทร์กล่าวกลับเป็นภาษาเดียวกับเขา“ขอบคุณมากครับ” อามันด์กล่าวขอบคุณหญิงสาวอีกคำรบหนึ่ง“แล้วอามันด์ คุณมาจากที่ไหน” อรรวินทร์นึกได้ว่าเธอต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่างเสียก่อน หญิงสาวจึงเอ่ยถามคำถามที่ค้างคาใจหล่อนมานาน“ผมมาจากกรุงปารีส’ ชายหนุ่มชะงักแล้วตอบหญิงสาวอย่างรวดเร็ว“ดีจัง ฉันอยากไปปารีส’ อรรวินทร์เอ่ยขึ้น หญิงสาวเผลอระบายรอยยิ้มอ่อนเบาอย่างไม่รู้ตัว“คุณชอบปารีสหรอ” อามันด์เอ่ยถามหญิงสาวอีกครั้ง“ใช่ที่นั่นสวยมาก” อรรวินทร์กล่าวกับเขาด้วยน้ำเสียงสดใสสีหน้าและแววตาของอรรวินทร์ทำให้อามันด์เผลอหลุดปากบอกชอบเธอออกมาไม่ได้ “ผมก็ชอบ” อา

เวลานี้ชายหนุ่มยังไม่อยากไปไหนจากอรรวินทร์ หญิงสาวที่อามันด์มองว่าเธอช่างเหมือนกับเจ้าหญิงราพันเซล ทว่าเสียก็แต่เพียง ราพันเซลเป็นเจ้าหญิงผมยาวที่รอคอยการมาของเจ้าชายหนุ่มรูปงามที่ขี่ม้าขาวมาช่วยเธอแต่ไม่ใช่กับอรรวินทร์เป็นแน่ ชายหนุ่มนึกขันหล่อนเงียบๆอยู่ในใจ[End of อามันด์ part]“สำหรับเรื่องอิเล็กตรอนนี้ทั้งสองตัวนี้จะมีการเคลื่อนที่ที่เรียกว่าการหมุนและการหมุนจะแตกต่างกัน” เสียงหวานใสของอรรวินทร์ยังคงกล่าวอย่างเจื้อยแจ้วราวนกแก้วที่ไม่หยุดร้อง หญิงสาวอธิบายแล้วเขียนบนหน้าจออัจฉริยะอย่างรวดเร็ว อรรวินทน์วาดภาพการจัดเรียงตัวของอิเล็กตรอนในแต่ละออร์บิทัลได้อย่างสวยงามจนสาวเจ้าอดชื่นชมตัวเองไม่ได้ใช่แล้วในตอนนี้อรรวินทร์กำลังสอนพิเศษสดแบบออนไลน์ผ่านแอพที่สามารถประชุมร่วมกันได้ ทว่าหญิงสาวไม่ได้ใส่หูฟัง “ครูคะแล้วแต่ละออร์บิทัลมีวิธีการบรรจุอิเล็กตรอนอย่างไรเหรอคะ” เสียงหวานใสเอ่ยถามคำถามขึ้นมาผ่านการเรียนการสอนของหญิงสาว“การบรรจุอิเล็กตรอนของแต่ละออร์บิทัลนั้นจะเริ่มที่หนึ่งตัวก่อนค่ะ ตามหลักสากลเราจะใช้ลูกศรแทนค่าของตัวอิเล็กตรอนในแต่ละตัวนั้นๆนะคะ” อรรวินทร์เอ่ยอย่างไม่เหนื่อยห

แสงจากแชนเดอเรียสาดอาบไล้ให้ดวงตาของชายหนุ่มเปล่งประกายระยับกว่าเดิม “อร่อยแล้วรักไหม” อามันด์เอ่ยถามหญิงสาวราวกับคนต้องการคำตอบในคำถาม “อามันด์!” อรรวินทร์เอ่ยเรียกชื่อเขาเสียงดังด้วยน้ำเสียงดังฝังชัดเป็นภาษาไทยอย่างลืมตัว “ผมล้อเล่น” อามันด์เอ่ยแล้วส่งสัญลักษณ์มือให้หญิงสาวประมาณว่าเขาล้อเล่น ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี“แต่ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้พูดเล่น” อรรวินทร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมกว่าเดิม สีหน้าแววตาของหญิงสาวเวลานี้จริงจังเสียจนอามันด์อดกลัวใจของหล่อนไม่ได้ “ผม...” อามันด์เอ่ยเป็นภาษาฝรั่งเศสอรรวินทร์คลายคิ้วที่ขมวดเป็นปมออกอย่างรวดเร็ว หญิงสาวอดรู้สึกไม่ได้ว่าใบหน้าของเธอเวลานี้ร้อนผะผ่าวราวกับว่าถูกไฟสุม “อามันด์...” อรรวินทร์เรียนชื่อของเขาราวกับกำลังละเมอ “ให้เวลาฉันหน่อยนะ” เสียงหวานของหญิงสาวเปล่งออกมาจากเรียวปากอวบอิ่มได้รูปสวยอามันด์สบสายตาเว้าวอนจากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่ปิดบัง เวลานี้ชายหนุ่มเองก็ตัดสินใจแล้วเช่นกัน “ผมรักคุณ...ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยรักใครเท่าคุณมาก่อน"...อร” อามันด์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“ฉันเข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยตอบเป็นสำเนีงเสีย

“ถึงอรรวินทน์ยอดรัก” อามันด์เอ่ยถึงหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน “ผมมีความจำเป็นที่จะต้องบอกลาคุณ” อามันด์เอ่ยขึ้นด้วยรน้ำเสียงเศร้า ทว่ามือหนากลับชะงัก ทว่าชายหนุ่มกับขีดฆ่าข้อความนั้นทิ้งแล้วแล้วบรรจงเขียนใหม่ เพียงไม่กี่วินาทีชายหนุ่มก็บรรจงเขียนเรื่องราวในสมุดระหว่างเขาและเธอได้สำเร็จเสร็จสมดั่งที่ชายหนุ่มได้คาดคะเนไว้ชายหนุ่มเอื้อมหยิบนาฬิกาเรือนโลหะโบราณขึ้นมาดูอย่างเศร้าสร้อย อีกไม่กี่ชั่วยามเขาต้องกลับไปรับโทษที่กรุงปารีสแล้ว เขาและอรรวินทร์อาจไม่ได้พบกันอีกตลอดกาลอามันด์เชื่อมั่นในใจว่า การเดินทางข้ามรูหนอนผ่านทางเอกภพไม่ได้เกิดขึ้นกับใครได้บ่อยครั้งมากนัก และเขาอาจจะเป็นหนึ่งในล้านเลยก็ว่าได้ ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ในคฤหาสน์ของอรรวินทร์ อามันด์เก็บนาฬิกาเข้าไปกับในเสื้อแจ็กเก็ตของเขาตามเดิมสองขาของชายหนุ่มพาร่างสูงโปร่งมาหยุดยืนหน้าห้องของอรรวินทร์ ชายหนุ่มยืนชั่งใจอยู่นานว่าจะบอกหญิงสาวเจ้าของคฤหาสน์ว่าอย่างไรดี อามันด์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ชายหนุ่มตัดสินใจจะลองบอกเธอดูสักครั้งเผื่อว่าบางทีการจากลาครั้งนี้อาจจะดีขึ้นมาได้บ้างมือหนาเอื้อมบิดลูกประตูห้องของหญิ

“อามันด์” หญิงสาวส่งเสียงเรียกชายหนุ่มขึ้นอย่างตกใจ“เอ๊ะ...เราฝันไปเหรอนี่” อรรวินทร์กล่าวอย่างแผ่วเบากับตนเองหญิงสาวล้มตัวลงนอนต่ออย่างอ่อนเพลีย การสอนออนไลน์ของติวเตอร์วิทยาศาสตร์อย่างเธอทำให้หญิงสาวอดที่จะอ่อนล้าไม่ได้“โฮ่งโฮ่ง” เสียงของสุนัข ‘เลอนัวร์’ ดังออกมาจากนอกห้องของหญิงสาว อรรวินทร์ผุดลุกขึ้นมาทันทีทันใดปลายเท้าเรียวขาวสะอาดของหญิงสาว สาวเท้าลงไปจากเตียงนอนคิงไซส์ขนาดกว้าง หมายจะไปดูเลอนัวร์เจ้าตูบ สุนัขแสนรู้ที่รักยิ่งของเธอหลอดไฟบนเพดานสว่างวาบอย่างรวดเร็วแสงจากหลอดไฟสาดส่องไปทั่วห้องนอนของหญิงสาวมือเรียวของหญิงสาวเอื้อมหยิบชุดคลุมมาสวมคลุมกายทับชุดนอนบางเบาจนแทบจะแนบเนื้อไว้“ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวอามันด์เห็น” อรรวินทร์เอ่ยถึงชายหนุ่มที่เฝ้าเว้าวอนขอความรักจากเธออย่างขวยเขินอรรวินทร์ตัดสินใจว่าเธอจะอาบน้ำ ปลายเท้าขาวสะอาดเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสุขใจบริเวณห้องครัวชั้นล่าง “อะไรนะขนุน...คุณอามันด์ไม่อยู่ในห้อง” เจมส์เอ่ยกับขนุนด้วยน้ำเสียงตระหนกตกใจในเรื่องที่ขนุนนำมาบอก “ถ้างั้นไปดูในห้องโถงใหญ่หรือยัง” เจมส์เอ่ยเสียงเข้มกับลูกน้องของตนเองด