All Chapters of คำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands: Chapter 21 - Chapter 30

ผ่านไป 6 ปีตั้งแต่ที่อามันด์หายไป อรรวินทร์ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานด้วยความเสียใจจนดึกดื่น หญิงสาวทำงานหนักเพื่อให้ลืมความคิดถึงในตัวของอามันด์เคหาสน์ฟ้าครามที่เคยสดใสกลับเงียบเหงาราวกับอามันด์ได้นำความสดใสของเคหาสน์หลังนี้ไปด้วยพร้อมกันกับการหายตัวไปอย่างสาปสูญและไม่มีวันกลับมาของเขาห้องทำงานปลายนิ้วมือของหญิงสาวกดแป้นคีย์บอร์ดของคอมพิวเตอร์รัวเร็วอย่างบ้าคลั่งหญิงสาวเหลียวมองดูนาฬิกาที่ติดผนังห้องของเธอ แม้ว่าเวลานี้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วก็ตาม ทว่าหญิงสาวยังคงพยายามที่จะสร้างมันขึ้นมาอีกครั้ง“เรืองนี้เป็นเรื่องของเรากับอามันด์” หญิงสาวรำพึงรำพันกับตนเองภายหลังอามันด์จากไป อรรวินทร์เติบโตมาในสายงานเขียน หญิงสาวชื่นชอบงานเขียนนิยายมากเพราะนิยายช่วยให้เธอคลายความคิดถึงชายหนุ่มอย่างอามันด์ไปได้นิยายของอรวินทร์ติดท็อปหนึ่งในห้า และขายดีทุกเล่ม ใจความของนิยายเหล่านั้นเน้นหนักไปทางเรื่องดราม่า เสียดสีสังคมเสียมากกว่าจะเป็นนิยายรักแฟนตาซีอรริวินทร์ใจเต้นรัวเร็วทุกครั้งที่ได้เห็นผลงานของตนเองโลดแล่นออกสู่สายตาประชาชนทว่ามีนิยายเรื่องเดียวที่ไม่ได้ออกสู่สายตาของแฟนคลับเพราะหญิงสาวเคยใ

ห้องทำงานของอรรวินทร์“เอ๊ะ” เสียงหวานใสของอรรวินทร์อุทานออกมาอย่างตระหนกตกใจมือเรียวข้างขวาของหญิงสาวเอื้อมคลิกเมาส์ไปที่คำว่าอีเมล์ภาพที่ปรากฏในกล่องข้อความทำให้ดวงใจดวงน้อยของอรรวินทร์สั่นระรัวเร็วหญิงสาวไม่นึกฝันมาก่อนเลยว่า บทละครเวทีของหญิงสาวจะได้รับเชิญจากโรงละครเวทีบล็องแห่งนี้และโรงละครเวทีนี้ยังได้รับความนิยมอย่างมากจากชาวต่างชาติ โดยเฉพาะเจ้าของโรงละครยังเป็นชาวฝรั่งเศสอรรวินทร์ก้มหน้าก้มตาอ่านข้อความในจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ ในใจความจดหมายอีเมล์ได้ระบุเอาไว้ว่า “ทางเรามีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะแจ้งให้คุณอรรวินทร์ทราบว่าต้นฉบับของคุณผ่านการพิจารณาจากเรา บล็องโรงละครสีขาวที่สุดและใหญ่ที่สุดในประเทศแห่งนี้” อรรวินทร์อ่านทั้งน้ำตาด้วยความดีใจอย่างยิ่งยวด“ด้วยความเคารพ...เอ.เอ็ม” อรรวินทร์อ่านออกเสียงจดหมายในกล่องข้อความของตนเองย่างลิงโลด“แปลกใจทำไมลงท้ายชื่อด้วยตัวย่อ” อรรวินทร์อดประหลาดใจขึ้นมาไม่ได้ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ออกเสียงหรือกล่าวอะไรต่อจากนั้น ประตูห้องทำงานของอรรวินทร์ก็ดังขึ้นเสียก่อน“มาแล้วครับกาแฟหอมกรุ่น” เจมส์กล่าวด้วยน้ำเสียงทะเล้นอ

อรรวินทร์สาวเท้าเข้ามาในบริเวณงานแต่งงานของพี่ชาย หญิงสาวในเวลานี้สวมชุดสีชมพูหวาน อารามไม่ทันดูทำให้หญิงสาวชนเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งเข้า แก้วน้ำอัญชันที่มีอยู่หกรดใส่เสื้อผ้าของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว “ดิฉันขอโทษค่ะ” อรรวินทร์กล่าวอย่างตกใจ “ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มเอ่ย หญิงสาวเอื้อมหยิบกระดาษชำระมาซับบริเวณคอเสื้อของชายหนุ่ม เพียงแวบแรกที่ได้สัมผัส หญิงสาวรับรู้ถึงกระแสไฟฟ้าที่แล่นผ่านร่างของหญิงสาวไปอย่างรวดเร็ว อรรวินทร์ผงะออกเมื่อได้กลิ่นคุ้นเคยของอามันด์ ทว่ายังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ทันถามชื่อ ชายหนุ่มตรงหน้าก็พลันกล่าวเสียก่อน “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นไครับ” ชายหนุ่มนิรนามเอ่ยกับหญิงสาวเป็นภาษาไทยชัดแจ๋ว ออรวินทร์รีบผละออกจากชายหนุ่มแล้วยกมือไหว้ขอโทษขอโพยอย่างตกใจกว่าเดิม “ขอโทษค่ะ” อรรวินทร์กล่าว ดวงตาคู่สีเข้มมองลอดแว่นสายตาบางเฉียบ ชายหนุ่มเห็นเพียงสตรีชุดสีชมพูหวานพยายามขอโทษเขาเป็นภาษาอังกฤษ อามันด์อดรู้สึกคุ้นเคยในน้ำเสียงของหล่อนไม่ได้ “ไม่เป็นไรครั

ร่างสูงโปร่งทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้บุหนังสัตว์ชั้นดี ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา สัมผัสของหญิงสาวทำให้อามันด์อดรู้สึกวูบวาบในใจไม่ได้ แชนเดอเรียปลายโค้งมนสวยสาดแสงอาบระยับส่องให้เสี้ยวใบหน้าของอามันด์เวลานี้งดงามกว่าเดิม ชายหนุ่มถอดแว่นสายตาออก เขาหลับตาลงสักกพักเพื่อพักสายตา ชายหนุ่มหลับตาลงไปได้สักพักใหญ่...ภาพในหัวของชายหนุ่ม คือการเฝ้าฝันถึงสตรีคนรักมาตลอดเวลา “คุณอามันด์” เสียงหนึ่งเอ่ยปลุกชายหนุ่มดังขึ้นข้างหูของอามันด์ เลอมัวร์ ทายาทเจ้าของโรงละครพันล้าน “อรระวิน” อามันด์กล่าวคล้ายละเมอ “ผมเองครับ” ชายแก่เอ่ยตอบด้วยสำเนียงคุ้นเคย “อ้อ ผมนึกว่าใคร” อามันด์ เลอมัวร์ เปิดเปลือกตาขึ้น ชายหนุ่มเอ่ยตอบเขาเป็นภาษาฝรั่งเศสในสภาพที่ยังนั่งเอกเขนกอยู่ “มีอะไรหรือครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามพ่อบ้านประจำตัวของบิดาเขา “นายท่านให้เรียกหา” ชายแก่เอ่ยตอบอย่างแผ่วเบา “เดี๋ยวผมไป” อามันด์กล่าวพลางผุดลุกขึ้น ปลายรองเท้าขัดมันเงาวับของอามันด์ เลอมัวร์ ทายาทคนเดียวของ อาร์เลอร์ เลอม

เวลานี้อรรวินทร์แต่งตัวสวยเป็นพิเศษ หญิงสาวสวมชุดเดรสสีฟ้าครามลวดลายสวยงามทับด้วยเสื้อเบเซอร์ตัวโคร่งใหญ่ วันนี้เป็นวันพิเศษของอรรวินทร์วันนัดสัมภาษณ์และเซ็นสัญญาบทละครเวทีเรื่องใหม่ของเธอ อรริวนทร์เตรียมของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว หญิงสาวไม่ลืมที่จะหยิบโน้ตบุ๊คไปด้วย ตามด้วยต้นฉบับนิยายที่ปริ้นเป็นเปเปอร์เอาไว้เรียบร้อย อรรวินทร์กุลีกุจอก้าวเท้าขึ้นรถ หญิงสาวไม่ลืมที่จะล็อกกุญแจคฤหาสน์ เวลานี้เจมส์ย้ายไปอยู่บ้านอีกหลังหนึ่งที่ใกล้ไม่ไกลจากที่นี่นัก อรรวินทร์จึงอยู่กับเจ้าตูบเพียงลำพัง หญิงสาวก้าวขึ้นรถอย่างรวดเร็ว เมื่ออรรวินทร์ปิดประตูลงเข็มขัดอย่างแน่นหนา รถสปอร์ตคันหรูก็ทะยานลงสู่เขาทันที โรงละครเวทีบล็อง รถสปอร์ตคันหรูของอรรวินทร์เลี้ยวมาจอดบริเวณข้างโรงละครอย่างรวดเร็ว ร่างเพรียวสาวเท้าลงจากรถสปอร์ตคันหรูหราราคาแพงหูฉี่ อรรวินทร์ไม่ลืมที่จะหยิบข้าวของลงมาด้วย มือเรียวของอรรวินทร์เอื้อมเปิดประตู ก้าวเข้าไปในพื้นห้องของโรงละคร “สวัสดีค่ะ” อรรวินทร์เอ่ยเสียงหวาน