บททั้งหมดของ เกือบไม่ได้รักกัน: บทที่ 31 - บทที่ 40

อาการแพ้ท้องในช่วงเช้ายังเป็นเช่นเดิม พริ้งพลอยตื่นขึ้นมาอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงตั้งแต่เช้า ใบหน้าซีดเซียวลงเล็กน้อย แต่กลับมีรอยยิ้มบางประดับบนใบหน้า“ไปซื้อของกันนะเด็กดี” ลูบท้องไปมาบอกลูกน้อยในครรภ์ จากนั้นก็ฉวยกระเป๋าออกมาจากนอกห้อง ในเวลาเช้าตรู่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าด้วยซ้ำและก็เป็นอีกวันที่เห็นเฮงยืนรออยู่รั้วหน้าบ้าน แต่พริ้งพลอยก็ไม่ได้เอ่ยอะไรทั้งนั้น เดินไปไขกุญแจรั้วเพื่อเปิดประตูเอารถออก เฮงจึงรีบเดินเข้ามาช่วยหญิงสาว เลื่อนประตูรั้วบ้านออกให้“พริ้งขับรถออกมาเลย เดี๋ยวพี่ปิดให้เอง”พริ้งพลอยไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ เดินไปขึ้นรถและขับออกมา จากนั้นก็ขับต่อไปไม่ได้รอเฮงแต่อย่างใดเฮงจึงรีบปิดประตูบ้าน และขับรถตามพริ้งพลอยไปตลาด ช่วยหญิงสาวหยิบนั่นหิ้วนี่ จนแม่ค้าพ่อค้าในตลาดเอ่ยแซวกันยกใหญ่ พาให้พริ้งพลอยหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย“เดี๋ยวพี่ตามไปที่ร้านนะ” ไม่รอให้พริ้งพลอยเอ่ยอะไรตอบกลับ เฮงก็เดินไปขึ้นรถตัวเอง“เห้อ” เมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่ผ่อนลมหายใจออกมาเท่านั้นเมื่อมาถึงร้านเฮงก็จัดการยกของลงจากรถ โดยมีจอยเข้ามาช่วยอีกแรง ส่วนพริ้งพลอยก็นำโครงไก่ที่ซื้อมาไปล้าง เพื่อนำ

“ให้เฮียเข้าไปด้วยไหม” พริ้งพลอยหันกลับมามองหน้าเฮงอย่างชั่งใจ“เดี๋ยวพี่ค่อยเข้าไปแล้วกัน พริ้งขอไปดูให้เห็นกับตาก่อน ว่าแม่ถูกไอ้นั่นมันตีจริงๆ ไหม”แม้แม่จะบอกว่าเลิกรากับไอ้สาน และวันนั้นที่ไปหาก็มีรอยฟกช้ำให้เห็นตามใบหน้า แต่พริ้งพลอยก็ยังอยากพิสูจน์ความจริงให้เห็นกับตา ว่าแม่เธอเล่นละครใส่เธอหรือไม่“แต่เฮียเป็นห่วง” ไม่รู้เข้าไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง หากไม่มีอะไรก็ดีไป แต่ถ้าหากมีล่ะจะทำยังไง“เฮียห่วงทั้งพริ้งและลูก” เมื่อเห็นพริ้งพลอยมองมาด้วยสายตาตัดพ้อในใจ เฮงจึงย้ำให้คนตรงหน้าเข้าใจคำว่าห่วง ที่พูดออกไปก่อนหน้าว่าเขาห่วงเธอ ไม่ได้ห่วงแค่ลูก“พริ้งจะระวังตัวแล้วกัน ไปนะ”“เดี๋ยว” เฮงร้องเรียกไว้ ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง มากดโทรหาพริ้งพลอย“รับสายเฮีย แล้วค้างสายไว้แบบนี้แหละ เฮียจะได้สบายใจ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เฮียจะได้เข้าไปช่วยพริ้งทัน” พริ้งพลอยพยักหน้ารับ ทำตามที่เฮงบอก จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าสะพาย เดินหายเข้าไปในบ้านที่เงียบสงัด มีเพียงแสงไฟที่เปิดไว้เท่านั้นพริ้งพลอยกวาดสายตามองไปทั่วชั้นล่างของบ้าน ก็พบกับข้าวของเครื่องใช้ที่ร่วงกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น

ตลอดทางตั้งแต่ออกมาจากบ้านหลังนั้น จนถึงบ้านของพริ้งพลอย ภายในรถตกอยู่ในความเงียบงัน เฮงหันมองคนที่นั่งข้างกันเป็นระยะด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป เพราะคิดว่าพริ้งพลอยคงอยากนั่งใช้ความคิดไปเงียบๆเพราะหากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเขา เฮงเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะทำเช่นไร จะรับมือกับความจริงได้อย่างไร ว่าแม่ที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็ก วันนี้กลับไม่ใช่แม่ตัวเองจริงๆมิหนำซ้ำยังหลอกให้กลับบ้าน เพื่อให้สามีตัวเองขมขื่น จิตใจของพริ้งพลอยตอนนี้ไม่รู้เป็นเช่นไร หญิงสาวจะบอบช้ำเสียใจมากแค่ไหนกันนะ“ให้เฮียอยู่... เอ่อ... อยู่เป็นเพื่อนไหม” นี่คือประโยคแรกที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง เมื่อเฮงขับรถมาส่งพริ้งพลอยที่บ้านของหญิงสาว และพริ้งพลอยก็กำลังจะเปิดประตูรถลงจากรถไป“พริ้งรบกวนพี่เยอะแล้ว” เอ่ยบอกเสียงเรียบ ทว่าดวงตากลับแดงก่ำเอ่อคลอด้วยน้ำตา เมื่อคิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งผ่านพ้นมาเธอก็นึกว่าแม่จะคิดได้ และเลิกกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ ที่ไหนได้ แม่ก็ยังรักผู้ชายคนนั้นแบบไม่ลืมหูลืมตาเหมือนเดิม“เฮียไม่คิดว่านั่นคือการรบกวนอะไรเลย เฮียเต็มใจด้วยซ้ำ ให้เฮียอยู่เป็นเพื่อนนะ แป๊บนึงก็ได

หลังจากวันที่พริ้งพลอยขอเว้นช่องว่าง เฮงก็ทำตามที่หญิงสาวต้องการ ไม่ได้เอาตัวเข้าไปวุ่นวายในชีวิตของพริ้งพลอยเหมือนช่วงแรกที่ทำมีแค่ช่วงเช้าเท่านั้นที่ตามหญิงสาวไปตลาด เพื่อช่วยพริ้งพลอยถือของ และช่วยยกจากรถเมื่อมาถึงร้าน จากนั้นก็ไม่ได้เอาหน้าไปให้พริ้งพลอยรำคาญใจ ทำแบบนี้มาร่วมสองเดือนตั้งแต่วันนั้นและดูเหมือนจะเป็นผลดีกับพริ้งพลอย เพราะรู้สึกว่าหญิงสาวจะร่าเริงสดใสขึ้นจากเดิม อีกทั้งเฮงยังรู้สึกว่าเวลาเจอหน้ากันตอนเช้า พริ้งพลอยก็ไม่ได้แสดงอารมณ์หงุดหงิดใส่ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้สนทนาอะไรกันมากก็ได้ติ๊ง ติ๊ง ติ๊งเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นสามครั้งติด ทว่าเจ้าของโทรศัพท์กลับไม่คิดจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่าน ยังปล่อยให้มันวางคว่ำหน้าลงกับโต๊ะอยู่เช่นนั้น“ใครส่งข้อความมาวะ ไม่เปิดอ่าน” ไข่เอ่ยถามเพื่อนขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนสาวไม่คิดจะสนใจโทรศัพท์ ดูจะสนใจหมูกระทะที่ย่างบนเตามากกว่า“เอาไว้ก่อนเถอะ กินก่อนหิวจะแย่”“ก็เผื่อเขามีธุระสำคัญ”ติ๊ง“นั่นไง ส่งมาอีกแล้ว” ไข่ก็ยังคะยั้นคะยอ ให้เพื่อนสาวที่กำลังคีบหมูสามชั้นย่างจิ้มน้ำจิ้มเข้าปากเปิดอ่าน“พี่เฮงน่ะ” พริ้งพลอยบอกถึงคนที่ส่งข

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้น ถามว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงในทิศทางที่ดีขึ้นหรือไม่ สำหรับเฮงเอง ก็คงต้องบอกว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก ชายหนุ่มก็ยังไม่ได้รับโอกาสจากพริ้งพลอย แม้เวลาจะผ่านมาอีกสองเดือนแล้วก็ตามแต่เฮงก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีทีเดียว เพราะอย่างน้อยเฮงก็ได้ทำหน้าที่ดูแลพริ้งพลอยกับลูกมากขึ้นยิ่งพริ้งพลอยท้องโตขึ้น เฮงเองก็ยิ่งอยากเข้าไปดูแลมากขึ้น และก็ต้องขอบคุณพริ้งพลอยที่ไม่กีดกันหรือปิดกั้นและเฮงยังรู้สึกว่า เธอเปิดใจให้เขามากขึ้นจากเดิมอีกนิด ให้ชายหนุ่มได้ดูแลมากขึ้น ด้วยการไปช่วยพริ้งพลอยเก็บร้านในตอนบ่าย และช่วงเช้าเฮงก็อาสาทำหน้าที่ไปจ่ายตลาดเองคนเดียว ให้พริ้งพลอยมาเตรียมของที่ร้านในส่วนของพริ้งพลอย หญิงสาวคิดว่าตอนนี้เธอมีความสุขดี ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร ส่วนในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเฮง ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามกาลเวลาเธอไม่ได้เร่งรีบ เธอไม่ได้ต้องการ และอีกอย่างเธอก็อยากรู้เช่นกัน ว่าคนที่บอกว่ารักเธอทุกวัน ส่งข้อความมาบอกรักและยังบอกด้วยตัวเองต่อหน้า จะมีความอดทนสักแค่ไหน ในการทำเพื่อคนที่เขาบอกว่ารักครั้งหนึ่งเธอเคยถูกหลอกจากคนที่เธอรักมาก เธอถูกทำลาย