บททั้งหมดของ คุณหมอขา อย่าเย็นชานักเลย: บทที่ 31 - บทที่ 40

“คุณแพรวา เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น”“มาถึงตอนนี้แล้ว แพรไม่มีอะไรจะโกหกพี่ขิมหรอกค่ะ ก่อนที่แม่กับแพรจะเข้ามาที่นี่ แม่ก็วางแผนเรื่องนี้มาแล้ว แม่พี่มีนป่วยเพราะโรคหัวใจ และต้องกินยามาตลอด แม่แพรเป็นคนเปลี่ยนยาให้ตอนที่พวกเราย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านจนอาการของป้าสายพิณกำเริบ”“แต่ว่าทำไมหมอถึงตรวจไม่พบ”“เพราะ….เพราะว่าหมอคนนั้น เป็นคนที่แม่….จ้างให้มาจัดการป้าสายพิณค่ะ”“หมายความว่าพวกเขา…วางแผนกันมาก่อนหน้านี้”“แพรรู้เรื่องเพราะได้ยินคุณแม่กับลุงหมอคินคุยกันโดยบังเอิญ พวกเขาบอกว่าเวลาของแม่พี่มีนอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว จากนั้นพี่มีนกลับมาจากเรียนที่มหาลัย ป้าสายพิณก็อาการทรุดหนักแล้ว เธอขอร้องให้พ่อช่วย แต่แม่แพรบอกว่าหมดทาง และตอนนั้นคุณพ่อติดการพนันหนักและต้องการเงินไปใช้หนี้ ก็เลย……”“นี่พวกคุณ….วางแผนฆ่าพวกเธอแม่ลูก”“แพรไม่รู้จะทำยังไงนี่คะ แพรอยู่แค่ ม.ปลาย และแม่ก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับแพร บอกแค่ว่าหากว่ามีสองแม่ลูกนี้อยู่ แพรก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นลูกเมียน้อยอยู่วันยันค่ำ”“เรื่องที่มีนคุกเข่าขอความเมตตาขอให้ช่วยแม่เธอ เป็นเรื่องจริง”“คืนนั้นพ่อแม่ฉลองวันเกิดในแพรอยู่ในบ้าน ไม่ได

มินตราโผเข้ากอดเขาทันที เธออยากกินเขาขึ้นมาจริงๆเมื่อเขาอนุญาต มินตราก้าวขาพาดคร่อมไปที่ตัวเขาที่เริ่มเอนเบาะลงเพื่อรองรับตัวเธอ มือเธอเริ่มปลดกระดุมของเขาออกและเริ่มล้วงลงไปด้านในกางเกง สแล็คพอดีตัวนั้นทันที “อาา…มีนใจเย็นๆ ผมขอปลดเข็มขัดก่อน”เข็มขัดแบรนด์ดังถูกปลดออกพร้อมกับความช่วยเหลือของเธอกระโปงสั้นตัวจิ๋วของมินตราถูกถลกขึ้นมา นิ้วเย็นๆของหมอขิมล้วงเข้าไปทันที“อ๊าา หมอคะ นิ้วคุณเย็นจัง มีนเสียว อ๊าา ซี๊ด…”“จัดการเองเลยที่รัก อาา….เบาๆนะครับ”“อื้อ หมออ….อ๊าา ดูดนมให้หน่อย อ๊าาา…”“อื้มมม นมเมีย…หวานจัง อ๊าาา เมียจ๋า ขย่มแรงๆหน่อย”“อื้อ ไหนบอกเมื่อกี้ให้เบาๆ อ๊าา หมอ มีน…อ๊าาา”“ผมก็ไม่ไหวแล้ว มีนนน…”“อ๊า!!!….หมอ….”เสื้อที่หลุดลุ่ยพร้อมกับร่างที่พาดไปที่ไหล่ของแฟนหนุ่มหอบจนหมดแรง มือหนาค่อยๆลูบหลังเพื่อปลอบเธอเบาๆ “กลับบ้านกันนะครับ”“ขามีน….ชาไปหมดเลยค่ะ”“ค่อยๆขยับนะครับ”มีนค่อยๆขยับกลับมายังเบาะของตัวเอง หมอขิมหันไปจัดเสื้อให้เธอพร้อมกับสวมชั้นในกลับให้เธอและขับรถออกจากที่นั่นทันที ฝนเริ่มตกแล้ว มินตราผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนล้าเพราะตากแดดที่หน้างานลูกค้ามาและยังมารั

กวินทร์เดินมารวบตัวเธอขึ้นมาทันทีพร้อมกับจูบเธอเนิ่นนาน มินตรามองหน้าของเขาที่ยิ้มส่งกลับมาให้เธอ “ผมลุ้นแทบตาย กลัวว่าคุณจะไม่ตกลง”“หมอลืมแล้วเหรอคะว่ามีนเดินหน้าจีบคุณก่อน ตื๊ออยู่ตั้งนานแต่คุณไม่หันมามองเลย”“ตอนนั้นผมคิดว่าคุณไม่จริงจังและอยากเอาชนะเท่านั้น”“มีนดูไม่จริงใจแบบนั้นเลยเหรอคะ”“ผมไม่รู้นี่ครับ ไม่เคยเจอแบบนั้นมาก่อน คิดว่าคุณล้อเล่นกับความรู้สึก ตอนนั้นผมไม่พอใจมากๆเลยนะ แต่พอคุณหันหลังให้ผมเท่านั้นแหละ ถึงได้รู้ใจตัวเอง…ว่าชอบคุณเข้าไปแล้ว”“ความรู้สึกช้าจังเลยนะคะ”“ผมขอโทษแล้วไงครับ”“แต่มีนเองก็ผิดจริงๆค่ะ มีนไม่รู้ว่าควรจะเข้าหาคุณยังไงก็เลยใช้วิธีแบบนั้น ก็ไม่ผิดที่หมอจะเข้าใจแบบนั้น ก็ตอนที่เรียนอยู่ มีนเคยบังเอิญไปได้ยินคุณปฏิเสธผู้หญิงคนหนึ่งในหอสมุดอย่างรุนแรง ต่อว่าเธอจนเธอร้องไห้ออกไป มีนเลยกลัวคุณตั้งแต่วันนั้น เพราะความไม่มั่นใจนั่นเลยเก็บความรู้สึกไว้เกือบสิบปี"“สิบปีเลยเหรอ ครั้งนั้นคุณได้ยินผมพูดอะไร”“ก็คุณปฏิเสธไปรุนแรงมากขนาดนั้นเป็นใครก็กลัวค่ะ”“ในตอนนั้นผมมีเป้าหมายในชีวิตชัดเจนมากคืออยากเป็นหมอก็เลยไม่สนใจเรื่องอื่น”"เหมือนฟ้าเล่นตลกนะคะ ม

บงกชถึงกับถอยกรูดและล้มลงทันทีเมื่อทนายบอกเรื่องนี้กับเธอ ซึ่งเท่ากับว่าเธอพลาดอะไรบางอย่างไป เพราะก่อนหน้านี้เธอไม่เคยทราบว่ามีคนที่รู้เห็นในเรื่องนี้“ไม่จริง เอาอะไรมาพูด”“บอกชื่อมา”พยานทั้งสองบอกชื่อให้กับศาลทราบคนหนึ่งคือสมานที่กวินทร์บอกให้ปกรณ์ไปช่วยเหลือให้แยกห้องขังออกมาเพื่อกันตัวเอาไว้เพื่อความปลอดภัยเรื่องนี้บงกชไม่เคยทราบมาก่อนว่าหมอขิมได้บอกให้สมานซึ่งเป็นคนขับรถเก่าของคุณพ่อซึ่งก่อคดีฆ่าคนตายเพราะแก้แค้นให้ลูกชายตัวเองจึงได้มาติดคุกเพื่อชดใช้ความผิด เขายินดีช่วยกวินทร์และติดตามภูวดลเงียบๆตั้งแต่ภูวดลเข้ามาในคุก“นี่คือจดหมายที่คุณภูวดลเขียนเอาไว้ก่อนที่จะโดนฆ่าในคุก เขารู้ว่าแพรวาถูกฆ่ามาจากเจ้าหน้าที่ เขารู้ทันทีว่าทั้งหมดนั่นเป็นแผนของภรรยา จึงได้รีบขอกระดาษและดินสอจากเจ้าหน้าที่เพื่อเขียนทุกอย่างเอาไว้และฝากผมซึ่งเป็นเพื่อนในห้องขังของเขา”ในจดหมายนั่นบอกทุกความผิดที่เขาสารภาพเอาไว้ ตั้งแต่บงกชวางแผนฆ่าภรรยาคนแรก ซึ่งก็คือแม่ของมินตรา เธอไม่อาจทนฟังได้ กวินทร์กอดมินตราเอาไว้เมื่อศาลอ่านจดหมายนั้น และพูดถึงเรื่องยาที่บงกชแอบเอาเข้ามาและยังแอบให้คนใช้เอาปนมากับยาที่

หนึ่งเดือนถัดมา “หมอคะ ชุดนี้”“โป๊ไป ไม่เอา”“แล้วชุดนี้”“แหวกลึกเกิน”“ชุด..”“สั้นไป”“เอ่อ.…”“ทำไมต้องมีรูด้านข้างด้วย”“หมอ!! ตกลงจะได้สักชุดไหมคะ หาทั้งตู้แล้ว”“ไปซื้อใหม่ เดี๋ยวผมพาไป”“แต่มันจะใกล้วันแล้ว”“ชุดพวกนี้ไม่ผ่านเลยสักชุด ไม่โป๊ไปก็โชว์สัดส่วนไป ทำไมคุณชอบมีแต่ชุดแบบนี้นะ ก่อนหน้านี้ไม่เห็นว่าจะใส่แบบนี้เลย”“ก็ใส่เพื่ออ่อยคุณไงละคะ”“งั้นเหรอ ผมไม่เคยเห็นสักครั้ง”“ใช่สิคะ ก็คุณตอนนั้นเคยมองมีนเสียที่ไหนกัน”“ที่จริงอ่อยผมไม่ยากเลย แค่สวมชุดคลุมอาบน้ำตัวเดียวก็อ่อยได้แล้ว”“ทะลึ่ง!!”“งั้นชุดนี้ละคะ เข้ากับสีชุดของคุณด้วย”“อืม เข้าท่านะ เดรสสั้นสีครีมดูเป็นสาวมั่นดี ผมชอบ”“เฮ้อ…ได้เสียที” “แล้วชุดเพื่อนเจ้าสาวละ อย่าลืมนะครับ”“แพคใส่ถุงสูทเรียบร้อยแล้วค่ะ เอาวางไว้กับสูทของคุณ”“งั้นไปกินข้าวกันครับ คุณพ่อรออยู่ที่ร้านแล้ว”“ก็ได้ค่ะ ไปกันค่ะ”วันเดินทาง“หมอคะ กระเป๋าเอาลงมาหมดหรือยัง”“เหลือกระเป๋าถือคุณนี่แหละ นี่ครับ”“ขอบคุณค่ะ แล้วคนอื่นๆละคะ”“ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ผมจะขับรถไปเองไปกันเถอะ"มินตราและหมอขิมขึ้นรถและขับมุ่งตรงไปที่โรงแรมที่พัทยา ซึ่งงานนี้