All Chapters of คุณหมอขา อย่าเย็นชานักเลย: Chapter 21 - Chapter 30

มีนหันขึ้นไปมองหน้าแฟนหนุ่มที่หันมามองเธอเช่นกัน มินตรายิ้มอย่างพอใจที่เขายอมให้เธออยู่ที่นี่ และย้ายมาอยู่กับเธอ“ไม่ลำบากเหรอคะ ที่นี่ไกลโรงพยาบาลอยู่นะคะ”“จากที่สำรวจเส้นทาง ถ้าขึ้นทางด่วนก็ไม่ไกล ขับรถแค่ยี่สิบนาทีก็ถึงแล้ว ไม่ไกลหรอก”“ดีจังเลย มีนจะได้อยู่ไกลๆโรงพยาบาลนั่น และ….”“มีน ยังอยากได้หุ้นของแม่คืนไหมครับ”มินตราลุกขึ้นพร้อมกับหมอขิมที่ลุกมานั่งพิงที่เตียงข้างๆเธอเช่นกัน “ทำไมหมอถึงถามแบบนี้ละคะ”“ก็หุ้นส่วนนั้นเป็นของแม่คุณแต่แรกที่ถูกแย่งไป หากนับกันตามจริง ทายาทโดยชอบธรรมเท่านั้นที่จะเป็นผู้ถือครอง การที่พวกเขามุ่งร้ายเอาชีิวิตคุณ หากว่ามีหลักฐานเอาผิดได้ พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับหุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นนั่น”“บอกตามตรงนะคะว่าตอนแรกมีนจะไม่สนใจหุ้นนั้นแล้วค่ะ เพราะบริษัทของมีนเองก็เติบโตขึ้นมากในช่วงสองปีหลังมานี้ แต่หากพวกเขาไม่มายุ่งกับไตมีจนหาทางฆ่ามีน เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นหรอกค่ะ”“คุณมีผมอยู่นะ ผมจะช่วยคุณเต็มที่ คุณไม่ต้องทำทุกอย่างคนเดียวอีกแล้วนะครับ”มินตรามองหน้าหมอขิมอีกครั้ง เธอยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เพราะก่อนหน้านี้แม้ว่าเธอจะมีริต้าหรือแก้ม แต่ทั้งคู่ก็เป

ห้องอาหารชั้นเก้าผู้คนในโรงอาหารทั้งหมอและพยาบาลต่างพากันมองมินตราและหมอกวินทร์ที่เดินมาด้วยกันอย่างนึกสนใจพวกเขาและเธอต่างก็รู้ดีว่าหมอกวินทร์คือคนที่หน้าตายที่สุดในโรงพยาบาล เขาไม่สนใจผู้หญิง แต่ทำไมวันนี้ถึงกับจับมือผู้หญิงและยังถือกระเป๋าให้เธออีกด้วย นี่เป็นเรื่องใหม่ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลนี้เลย“หมอโสคะ ดูสิ นั่น…นั่นๆๆ…หมอขิมไม่ใช่เหรอ นั่นแฟนเขาเหรอคะ”“เป็นไปไม่ได้ ทำไม….”โสรยาเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนของกวินทร์ แม้ว่าจะเรียนแพทย์มาด้วยกัน แต่เธอแยกเรียนคนละสาขากับกวินทร์ เธอเรียนสูตินรี แต่กวินทร์ไปเรียนอยุรกรรมสาขาไตวิทยาเธอชื่นชอบเขามาตั้งแต่สมัยเรียน จนทำงานก็พยายามเข้ามาทำงานที่เดียวกับเขา แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะก้าวเข้าไปในใจเขาได้ ครั้งก่อนที่เขามาขอให้จ่ายยาคุมแบบรายสามเดือนให้คนไข้เธอก็ไม่ทันได้คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น“จับมือกันมาขนาดนั้น ไม่ใช่แฟนเรียกอะไรละ”“นี่เธอไม่คุ้นหน้าเหรอ นั่นคนไข้ที่จับยัยป้านั่นเอาหัวโขกพื้นเมื่อวันก่อนไงละ”“โห หน้าสวยแต่โหดขนาดนั้นเลย แต่ก็ดูเหมาะกับคุณหมอกวินทร์ดีนะ เพราะเขาก็….”“เหอะๆ เขาเป็นรองศาสตราจารย์แล้วนะยะ สอ

“มีน พอแล้ว มีน!!”“ปล่อย หมอออกไป ไม่ต้องมายุ่ง”“มีน…แต่ว่า”“บอกว่าอย่าเข้ามายุ่งไง!!”มินตราหันไปตะคอกเขา หมอขิมจึงได้แต่ทำหน้าหงอยๆแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้เธออีก“นังมีน แกกล้า…”“ฉันกล้ามากกว่านี้อีก ทีแกยังกล้ามายุ่งกับแฟนของฉันเลยทำไมฉันจะไม่กล้าสาดกาแฟใส่แกล่ะ นี่ยังดีนะที่เป็นกาแฟเย็น ฉันใจดีมากแล้วที่ไม่สาดด้วยกาแฟร้อน ไสหัวไปซะแล้วฝากไปบอกแม่ที่มาจากซ่องของแกด้วยว่า แผนชั่วในหัวน่ะ คิดให้มันน้อยๆหน่อย ฉันจะไม่ถอยให้พวกแกอีกแล้ว ไสหัวไป!!”“คุณหนูคะ ไปเถอะค่ะ”“นังมีน แกจะต้องได้รับบทเรียน”“ฉันจะรอนะ แผนชั่วของพวกแกมันมากจนฉันรับมาทุกรูปแบบแล้ว อ้อ แล้วอย่าลืมระวังตัวเองด้วยละ อย่าคิดว่าคนอื่นคิดไม่เป็น เห็นว่าจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว เฮ้อ เป็นโชคดีของโรงพยาบาลนี้จริงๆ ”“อีมีน!! อีชาติชั่ว อี…”“คุณแพรวา หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”“พี่ขิม มันทำแพรขนาดนี้แล้วพี่ยังเข้าข้างมันอีกเหรอคะ”“ทางที่ดีคุณรีบกลับไปดีกว่า ผมจะไม่เอาเรื่องคุณ แต่หากยังไม่หยุดวุ่นวาย ผมจะแจ้งตำรวจ”“พี่ขิม!!”“มีน ตามผมมาทางนี้ มีนครับ มาเถอะผมขอร้อง”มินตราและแพรวายังคงจ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อกวินทร์เร

ชั้นสิบแปด / ห้องประชุมเล็ก“คุณภูวดล พวกเราได้ข้อสรุปในเรื่องนี้แล้วนะครับ”“ตกลงว่ายังไงคะ พวกคุณจะผ่าตัดเปลี่ยนไตให้ลูกสาวดิฉันไหมคะ”“คุณบงกช ใจเย็นๆก่อน ดูจากสีหน้าพวกคุณ คงไม่ใช่ข่าวดีสำหรับผม”ภูวดลถามโดยมองหน้ากวินทร์ก่อนใคร เขาที่จ้องมองภูวดลมาอย่างไม่เกรงกลัวแต่ไม่ได้เป็นคนพูด ผอ.เกรียงศักดิ์เป็นผู้พูดออกมา“ทางเราตัดสินใจแล้วว่าจะไม่มีการปลูกถ่ายไตเพื่อรักษาเคสของคุณแพรวาครับ”“หมายความว่าอย่างไรคะ นี่มันหลีกเลี่ยงการรักษา เท่ากับไม่ช่วยผู้ป่วย พวกคุณกำลังทำผิดกฎหมาย”"คุณต่างหากที่กำลังจะทำผิดกฎหมาย แพทย์ได้สืบประวัติของผู้ป่วยแล้วว่าอาการป่วยนี้ไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นต้องปลูกถ่ายไตใหม่ และที่สำคัญ ที่มาของอาการป่วย พวกเราก็ทราบแล้ว หรือว่าคุณบงกชอยากจะเสี่ยงให้พวกเราเปิดเผย หากยังกล้าข่มขู่อีก อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ”“คุณหมอ นี่คุณ!!…”“แม่คะ!!…นั่งลงเถอะค่ะ”บงกชยังคงมองกวินทร์ด้วยความไม่พอใจ“ถูกต้องแล้วครับ หนึ่งเลยคืออาการของคนไข้ไม่ได้รุนแรง ก็อย่างที่หมอกวินทร์กล่าวสองคืออาการป่วยจากการกระตุ้นจากยาบางอย่างที่รุนแรงทำให้ไตทำงานหนัก ทางรักษามีไว้อยู่แล้วโดยไม่ต้องยุ่งกับไต

นักข่าวเองก็เงียบกริบ มีเพียงเสียงชัตเตอร์เท่านั้นที่ดังสลับกับเสียงเปิดแฟ้มของหมอกวินทร์ที่เริ่มเปิดออกมา“ก่อนอื่น สวัสดีทุกคน ผมหมอกวินทร์ รัชตะสกุล”“นามสกุลนั่น!!”“เงียบก่อน”“หมออายุรกรรมแผนกไตวิทยา ผู้เชี่ยวชาญและรองศาสตราจารย์……..”“โปรไฟล์ไม่ธรรมดาเลยนี่”“คุณหมอครับ เข้าเรื่องเถอะครับ”“ผมอนุญาตให้คุณพูดแล้วเหรอครับ นักข่าวที่ไร้มารยาทแบบนี้ปล่อยเข้ามาได้ยังไง คุณมาจากสำนักข่าวไหนเจ้าหน้าที่ช่วยจดชื่อเขาเอาไว้ หลังงานนี้ส่งเอกสารเตือนไปที่บริษัทของเขาด้วย”“เอ่อ…ขอโทษครับคุณหมอ”“พวกคุณมีใครอยากจะพูดอะไรก่อนที่ผมจะแถลงการณ์อีกไหม จะได้ส่งใบเตือนไปทีเดียวเลย”กวินทร์ใช้สายตาของเขามองลอดแว่นออกไปรอบๆ ซึ่งตอนนี้นักข่าวปากแจ๋วทั้งหลายต่างเงียบกริบเมื่อเจอคำขู่ของเขาเข้าไป พวกเขาทำเพียงยื่นไมค์สัมภาษณ์ออกไปเพื่ออัดเสียงกวินทร์เอาไว้“เรื่องแรก ผมจะชี้แจงในกรณีอาการป่วยของคุณแพรวา นิวัตวงศ์ ที่ผมรับต่อมาจากแพทย์แผนกโรคภูมิแพ้”“โรคภูมิแพ้ ไม่ใช่ไตวายหรอกเหรอ ก็ไหนบอกว่า…”“พวกคุณจะฟังต่อไหม”เสียงนั้นเงียบกริบอีกครั้ง การเป็นรองศาสตราจารย์และอาจารย์พิเศษช่วยเขาได้จริงๆ เขาเริ่มพู