All Chapters of จำใจใช้หนี้แทนสามีสุดที่รัก [20+]: Chapter 21 - Chapter 30

ร่างเพรียวสวยเอนกายเพลิดเพลินกับการแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ เธอรู้สึกหัวโล่งปลอดโปร่งทุกครั้งที่ได้มานอนทอดอารมณ์แช่น้ำเช่นนี้ ความฝันหนึ่งของเธอคือการที่บ้านมีอ่างอาบน้ำอย่างที่บ้านเศรษฐีหลายบ้านมีกัน หากเมื่อไหร่ที่ความฝันของเธอเป็นจริง ตอนนั้นเธอคงนอนแช่น้ำทุกวันอย่างเช่นตอนนี้เอี๊ยด ~ ~ประตูห้องน้ำเปิดออก ทำให้หญิงสาวรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของบ้านได้กลับมาแล้ว ชายร่างสูงกำยำพร้อมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวย่างก้าวเข้ามาหาเธอ ก่อนจะยิ้มละมุนอย่างเคย“ขอฉันแช่น้ำด้วยคนได้ไหม” เสียงทุ้มขออนุญาต“ได้สิคะ ก็นี่บ้านของเสี่ย”“แต่ตอนนี้ห้องนี้มันเป็นห้องส่วนตัวของเธอ”“แต่สรเป็นแค่คนอาศัย ไม่มีสิทธิ์อะไรแบบนั้นหรอกค่ะ”“แค่เป็นเมียฉัน เธอก็มีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้านหลังนี้” ชัชวาลเอ่ยจริงจัง ทำเอาหญิงสาวกระอักกระอ่วนใจอยู่ไม่น้อย“ขอเว-”ยังไม่ทันที่หญิงสาวเอ่ยจบ ชัชวาลก็เอ่ยแทรกขัดขึ้นเสียก่อน“ขอเวลาสรคิดก่อนนะคะ เธอจะบอกฉันแบบนี้ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ” นภัสสรทำหน้าสลดพลางผงกหัวตอบรับร่างกล้าแกร่งถอดชุดคลุมอาบน้ำออก ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งในอ่างอาบน้ำฝั่งตรงข้ามหญิงสาว“เธอจำเป็นต้องใช้เวลาคิด หรือจริง ๆ แล้วเธอ

ดนตรีจากวิทยุเปิดคลอผสานกับเสียงเครื่องปรับอากาศภายในรถยนต์เบา ๆ ร่างเพรียวลมเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง พลางทอดสายตาไปอย่างไร้จุดหมายด้วยจิตใจที่ไร้อารมณ์และความรู้สึก“เธอจะแวะไหนไหม” เสียงทุ้มเอ่ยขัดขึ้นทลายความเงียบที่ก่อตัวตั้งแต่พวกเขาขึ้นรถมาได้สักพัก“ไม่ค่ะ กลับบ้านเลยก็ได้ค่ะเสี่ย” เธอเอ่ยพลางยิ้มไม่เต็มแก้มให้สารถี“เป็นอะไรหรือเปล่า ฉันเห็นเธอเงียบตั้งแต่ออกมาแล้ว”“สรไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”เธอเอ่ยพลางส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะว่าต่อ“สรแค่รู้สึกว่างเปล่าค่ะ มันรู้สึกไม่มีอะไรอยู่ในนี้เลย ทั้งความดีใจและความเสียใจ มันไม่มีอะไรเลย” เจ้าของเสียงหวานสั่นเครือขณะกุมหน้าอกข้างซ้าย“เพราะการเลิกรากับคนรักมันไม่ใช่เรื่องน่ายินดี เธอเลยไม่รู้สึกถึงมัน” แต่ทว่าสำหรับชัชวาลแล้วมันกลับเป็นเรื่องราวดี ๆ ที่เขาปรารถนาตั้งแต่พบเจอนภัสสร“และอีกอย่างเพราะเธอเสียใจไปแล้วล่ะมั้งก่อนหน้านี้ เวลาที่ต้องหย่าจริง ๆ ก็เลยไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรขนาดนั้น”“คงงั้นมั้งคะ” เธอเอ่ยยิ้ม ๆ“ถ้าเธอไม่รู้สึกอะไรก็ดีแล้ว ปล่อยใจให้มันเป็นไปอย่างที่มันจะเป็น ไม่ต้องพยายามดีใจหรือเสียใจ ไม่ต้องพยายามยัดเยียดให้ตัวเองรู้สึ

นภัสสรแหวกกางเกงในออก เพื่อเปิดทางให้หลืบสวาทได้ครอบครองความใหญ่โตได้ดั่งใจปรารถนา เธอจับแกนลำเนื้อให้ส่วนหัวถูไถกับปากถ้ำที่ชุ่มน้ำคลึงเคล้ากระตุ้นอารมณ์กามให้พลุ่งพล่าน พลางเชิดหน้าครางเสียงหวานอย่างระมัดระวัง“อื้ออออ อ่าส์ เสียวจัง”“เธอลองเอามันเขี่ยเม็ดเธอดู”“ไม่เอาค่ะ หนูอยากให้เสี่ยเขี่ยเม็ดให้หนูมากกว่า เสี่ยทำให้หน่อยได้ไหมคะ” แพขนตาสวยกะพริบถี่พลางทำเสียงหวานออดอ้อน“เสี่ยเขี่ยให้ตอนหนูขย่มดีไหมคะ”“ก็ได้ค่ะ”เธอทำปากมุ่ยก่อนกดสะโพกให้ท่อนลำเอ็นเสือกไสเข้าไปจนสุดลำ ความจุกเสียวที่คุ้นเคยแผ่ซ่านไปถึงท้องน้อย ทำเอาเธออ้าปากค้างอย่างห้ามไม่อยู่ คนโตกว่านึกสนุกจึงแหย่นิ้วชี้เข้าไปให้เธอดูดอม หญิงสาวไล้เลียพลางดูดดึงนิ้วของอีกฝ่ายอย่างยั่วยวนไม่ต่างจากที่เธอทำกับแกนกายของเขา ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มวัยสี่สิบแปดเต้นรัวเร็วจนแทบจะระเบิดออกมา“หน้าเธอโคตรยั่วเลย เห็นแล้วยิ่งมีอารมณ์”“สรทำให้เสี่ยมีอารมณ์ได้มากกว่านี้อีกนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขณะที่สะโพกยังเคลื่อนขยับผ่อนหนักผ่อนเบาเอาแต่ใจตนเอง“อย่ายั่วมากไปนะ เดี๋ยวฉันหัวใจวายก่อน”“สรเพิ่งโสดได้ไม่ถึงวัน เสี่ยก็จะหนีสรไปแล้วเหรอ” เธอเอ

ใบหน้าขาวนวลขึ้นสีตรงแก้มอย่างเห็นได้ชัด ก้อนเนื้ออกข้างซ้ายเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ รู้สึกประหม่าจนต้องเม้มปากเพื่อแก้อาการเขิน แต่ทว่ามันกลับยั่วยุอารมณ์กามของอีกฝ่ายให้พลุ่งพล่าน จนเผลอกระทุ้งเสยเข้าไปเต็มแรง“อ้ะ จ...จุก”“เจ็บเหรอ”ร่างกำยำถามอย่างเป็นกังวล แต่ก็ยังกระแทกกระทั้นไม่ยั้งแรงเช่นเดิม“ไม่เจ็บค่ะ แค่จุกเฉย ๆ” เธอเอ่ยพลางลูบตรงท้องน้อยที่ปวดมวนวาบเป็นที ๆ“ให้ฉันทำเบากว่านี้ไหม”“ไม่เอาค่ะ ทำแรง ๆ แบบนี้แหละ หนูชอบ”รอยยิ้มเสือร้ายปรากฏบนใบหน้าชายวัยกลางคนทันที ก่อนจะตอกอัดเสยแกนกายอย่างไม่ปรานี ทำเอาหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความจุกเสียว“อ่าส์ ตรงนั้นแหละค่ะ เสียวสุด ๆ ไปเลย”สะโพกสอบโถมแรงอัดกระแทกเข้าใส่ไม่บันยะบันยัง ทำเอาสองเต้ากลมกลึงเด้งกระเพื่อมตามแรงโน้มถ่วง อีกทั้งเรียวขาสวยทั้งสองข้างสั่นสะท้านจนแทบจะยืนทรงตัวไม่ได้เต็มฝ่าเท้า แขนแกร่งจึงยกขาข้างหนึ่งของหญิงสาวมาประคองไว้ หวังจะช่วยทำให้เธอทรงตัวได้ง่ายขึ้น แต่ทว่ามันกลับทำให้ท่อนลำเนื้อทะลวงเข้าไปในตัวของอีกคนลึกกว่าเดิม“อ้าาาส์ ล...ลึก ลึกจังเลยค่ะเสี่ย”“พิงผนังไว้ดี ๆ นะ ฉันจะใส่เต็มแรงแล้ว”“กรี๊ดดดด อ่าห์”นภ

สามปีต่อมาในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ณ ห้างสรรพสินค้าย่านใจกลางเมือง ซึ่งคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาพักผ่อนหย่อนใจและจับจ่ายใช้สอยกันอย่างเบิกบานแต่ทว่าสำหรับนภัสสรแล้ว วันนี้กลับกลายเป็นวันทำงานที่เธอทั้งกดดันและตื่นเต้นไปพร้อม ๆ กัน เพราะเป็นวันที่แบรนด์เสื้อผ้าออนไลน์ของเธอจะมีหน้าร้านเป็นของตัวเองสักทีหลังจากที่เธอหย่าขาดกับณรงค์ เธอก็ได้เอาเงินเก็บที่เสี่ยชัชให้ด้วยความเสน่หามาลงทุนสร้างแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเอง ในช่วงแรกกิจการลุ่ม ๆ ดอน ๆ ตามประสาคนที่ไม่ได้เชี่ยวชาญการทำธุรกิจมากนักแต่เมื่อได้ลองผิดลองถูกหลายอย่าง มันก็ทำให้เธอได้เรียนรู้และผลักดันให้ธุรกิจสามารถสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำอย่างที่เธอต้องการ จนกระทั่งสามารถเช่าพื้นที่เปิดร้านในห้างสรรพสินค้าใหญ่ ๆ ได้“พี่สรคะ มีดอกไม้มาส่งค่ะ” น้ำรินทร์เอ่ยพลางยื่นดอกกุหลาบช่อโตให้เจ้าของแบรนด์“ใครให้มาเหรอรินทร์” เธอยิ้มบางพลางทำหน้างุนงงเล็กน้อย“พี่สรดูเองดีกว่าค่ะ”ลูกน้องคนสนิทยิ้มร่าก่อนจะว่าต่อ“แต่รินทร์ว่าพี่สรคงเดาได้ไม่ยากหรอกค่ะ ก็คงเป็นคนดีคนเดิมของพี่สรนั่นแหละ”หญิงสาววัยสามสิบสามไม่พูดอะไร ก่อนจะก้มหน้าอ่านจดหมายน้อยที่