“ห้องเป็นยังไง พออยู่ได้ไหม”เจ้าของบ้านเอ่ยหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องโดยไม่ได้บอกกล่าว“เกินว่าพออยู่ได้อีกค่ะ กว้างกว่าห้องที่สรอยู่ซะอีก” นภัสสรระบายยิ้ม พลางหยิบเสื้อใส่ไม้แขวน“ก็ดี แล้วนี่เธอทำอะไรอยู่”“เก็บของอยู่ค่ะ แต่อีกนิดนึงก็ใกล้จะเสร็จแล้ว”ซองสีน้ำตาลถูกยื่นส่งมาให้หญิงสาว เธอรับของจากอีกคนมาโดยอัตโนมัติ แม้จะมึนงงอยู่ไม่น้อย“อะไรหรือคะ” เธอถามพลางส่งสายตาไม่เข้าใจ“เปิดดูเองสิ” เจ้าหนี้ยิ้มบางดวงตาดำขลับเบิกกว้างทันทีเมื่อเห็นของที่อยู่ด้านใน มันเป็นธนบัตรปึกใหญ่คล้ายกับตอนที่เอาดอกเบี้ยมาจ่ายให้เขา“เงินอะไรหรือคะ”“เงินเดือนเธอไง”“ห้ะ เงินเดือน?” เธอร้องเสียงดังอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “ให้สรทำไมคะ”“ก็เธอเป็นนางบำเรอของฉันนี่”“แล้วมันไม่ได้หักไปจากยอดหนี้หรือคะ”“หนี้ก็ส่วนหนี้ ฉันหักไปแล้ว แต่อันนี้มันเงินของเธอ ไม่เกี่ยวกัน” หญิงสาวขมวดคิ้วเป็นปมและไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปกันใหญ่“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น กังวลอะไร” น้ำเสียงทุ้มหรี่ตาถาม“ไม่ได้กังวลค่ะ แค่งงและสับสนนิดหน่อย” ดวงตาคู่งามสบไปอีกทาง ทำหน้าเคร่งเครียด ราวกับคิดอะไรบางอย่าง“ไหนไม่เข้าใจอะไรอีก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27 อ่านเพิ่มเติม