All Chapters of ทาสสวาทมาเฟียแสนร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

วิคเตอร์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากีรติกายังหลงเหลือความบริสุทธิ์เขาควรจะดีใจและสะใจที่เป็นคนพรากพรหมจรรย์มาจากหญิงสาว ถ้าคู่หมั้นของเธอรู้คงได้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแต่ตอนนี้วิคเตอร์ไม่อยากนึกถึงเรื่องแก้แค้นอะไรนั่นเลยเพราะเขากำลังมีความสุขอยู่กับเรือนร่างที่บริสุทธิ์ผุดผ่องของหญิงสาวตรงหน้าชายหนุ่มก้มลงจูบเธออย่างเร่าร้อนขณะที่สองมือก็นวดคลึงเต้าอวบกระตุ้นให้ร่างกายของเธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านและลืมความเจ็บปวดไปให้หมด“อื้อ......”กีรติกาหลุดครางหวานเมื่อทุกจังหวะที่ร่างกายเสียดสีทำให้เธอหลงลืมความเจ็บปวดไปทีละนิด จนในที่สุดความเสียวซ่านก็เข้ามาแทนที่“อ่าห์... สุดยอดเลยทั้งแน่นทั้งตอด ร่องเธอฟิตมากเลยนะ”ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงกระเส่ายิ่งเขากระแทกเข้าลึกแค่ไหนโพรงอ่อนนุ่มก็ตอดรัดเขาจนรู้สึกเสียวไปทั่วทุกอณูขุมขน ไม่เพียงร่างกายที่สอดประสานจะทำให้เสียวซ่าน แต่ตอนนี้ปากร้อนของชายหนุ่มยังดูดดึงยอดถันสีสวยมันกระตุ้นให้อารมณ์ของเธอจมดิ่งลงไปในกองเพลิงปรารถนา ลิ้นร้อนรัวเร็วจนเธอเสียวซ่านมากขึ้นทุกขณะ ปลายเล็บของหญิงสาวข่วนไปบนหลังกับไหล่ของวิคเตอร์จนขึ้นรอยแดงเป็นทางยาววิคเตอร์ไม่ได้ระคายผิวเล

“กลับมาแล้วเหรอคะคุณกรีน ป้าใจหายหมดเลยที่มาทำงานตอนเช้าแล้วไม่เห็นคุณกรีนอยู่ที่นี่ ป้าเป็นห่วงมาเลยนะคะ” ป้าภรณ์รีบเดินเข้ามาหากีรติกาที่เดินขึ้นบ้านมาด้วยความเป็นห่วง“ขอบคุณนะคะป้าภรณ์”“หิวไหมคะ กินอะไรมาหรือยังให้ป้าทำอาหารอะไรให้มั้ยคะ”“ไม่เป็นไรค่ะป้าภรณ์กรีนเรียบร้อยมาจากโรงแรมแล้วค่ะ”“คุณกรีนอย่าหนีไปอีกเลยนะคะ ถ้าเกิดคุณวิคเตอร์ไม่อยู่ที่นั่นมันจะแย่เอาค่ะ” ป้าภรณ์เตือนหญิงสาวด้วยความหวังดีเพราะรู้ว่ามันอันตรายมากแค่ไหนสำหรับผู้หญิงหน้าตาสวยๆ อย่างกีรติกา“ค่ะป้าภรณ์”“คนเราเดี๋ยวนี้ไว้ใจกันได้ยากค่ะคุณกรีนจะที่ไหนหรือทำอะไรให้คุณวิคเตอร์พาไปดีกว่านะคะ”“ใช่ค่ะ คนเราไว้ใจกันไม่ได้เลย กรีนขอตัวก่อนนะคะ อยากไปพักสักหน่อยค่ะ”กีรติกาเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องของตนเอง เธอรีบเอายาคุมฉุกเฉินขึ้นมาทานจากนั้นก็เอาซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า นอกจากยาคุมฉุกเฉินแล้วหญิงสาวยังซื้อยาคุมกำเนิดมาด้วยโดยได้รับคำแนะนำจากเภสัชกรถึงวิธีทานยาที่ถูกต้องเธอยอมรับว่ากลัวตัวเองจะท้องเพราะถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่กล้ากลับไปเจอหน้าใครแน่ๆ และถ้าได้กลับไปครั้งนี้หญิงสาวก็คิดว่าจะคุยกับคุณสุธ

ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วที่กีรติกาถูกพามาอยู่ที่เกาะในแต่ละวันมันช่างน่าเบื่อสำหรับเธอมาก เธอไม่รู้ว่าป่านนี้คุณสุธีจะได้รับจดหมายที่ส่งไปหรือยังและถ้าหากได้รับแล้ว เขาจะตามหาหรือพยายามช่วยเหลือเธอหรือเปล่าเป็นสิ่งที่หญิงสาวยังกังวลอยู่มากหรือบางทีจดหมายนั้นอาจจะยังไม่ถูกส่งไปก็ได้แต่ก็ยังดีที่ช่วงนี้วิคเตอร์ไม่ได้กลับมาที่เกาะหลายวันแล้วมันเลยทำให้เธอรู้สึกเป็นอิสระมากขึ้น เธอไม่รู้เลยว่าที่เขาหายไปนั้นไปทำอะไรอยู่ที่ไหนจริงๆ แล้วหญิงสาวอยากกลับไปที่กาสิโนนั้นอีกครั้งเพื่อจะถามพนักงานของโรงแรมว่าได้ส่งจดหมายให้เธอหรือเปล่าแต่จะไปคนเดียวก็ไม่ได้เธอจึงอยากจะให้วิคเตอร์รีบกลับมาที่นี่จากนั้นก็จะขอร้องให้เขาพาเธอไปที่นั่นอีกครั้งหนึ่ง“ป้าภรณ์คะปกติแล้วคุณวิคเตอร์เขาหายไปนานๆ แบบนี้บ่อยไหมคะ”“ปกติคุณวิคเตอร์เขาไม่ค่อยมาค้างที่นี่หรอกค่ะ เท่าที่ป้ารู้นอกจากเขาจะมีงานที่นี่แล้วเขาก็ยังต้องไปทำงานที่อื่นอีก แต่ครั้งนี้ที่คุณวิคเตอร์มาอยู่ที่นี่ก็น่าจะเป็นเพราะคุณกรีนนั่นแหละค่ะ” ป้าภรณ์บอกหญิงสาวไปตามความจริงเพราะปกติแล้วเจ้านายของเธอไม่ค่อยกลับมาที่นี่“แล้วถ้ากรีนอยากติดต่อกับเขากรีนจะติดต่

“คุณวิคเตอร์เหรอคะ” กีรติกาหยุดตีและเดินถอยไปอยู่ห่างๆ“ก็ฉันน่ะสิ เธอคิดว่าใคร” เขาพูดแล้วนั่งบนเตียงขณะที่เอามือลูบไปบนแขนของตัวเองที่หญิงสาวเอาแขวนเสื้อฟาดไปเมื่อครู่“ฉันขอโทษ แล้วคุณมาได้ยังไงไหนว่าพายุเข้าแล้วคุณมาได้ยังไง”“อย่าถามว่ามายังไงเลยถามว่ามาทำอะไรดีกว่า” เขาพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้กีรติกาจากนั้นก็หยิบไม้แขวนผ้าในมือเธอออก“ไม่ต้องมาใกล้ขนาดนี้ก็ได้”“ทำไมกลัวฉันเหรอ”“ฉันไม่เคยกลัวคุณแต่ก็ไม่อยากให้คุณอยู่ใกล้”“ฉันว่าเธอกำลังกลัวใจตัวเอง”กีรติกานิ่งเพราะดูเหมือนวิคเตอร์พูดถูกเธอกลัวใจตัวเองเวลาที่อยู่ใกล้เขาแบบนี้“คุณพูดอะไรไม่รู้เรื่อง นี่มันดึกแล้วฉันว่าคุณกลับไปที่ห้องคุณเถอะมีอะไรค่อยคุยกับพรุ่งนี้ก็ได้ ตอนนี้ฉันง่วงแล้ว”“แต่ฉันยังไม่ง่วงและฉันต้องทำโทษเธอที่เธอทำร้ายร่างกายฉัน”“ฉันก็ขอโทษไปแล้วไง”“ฉันอยากได้คำขอโทษแบบอื่น”“ยังไง”“ไม่เห็นต้องถามเลย ฉันไม่อยู่ตั้งเกือบสามอาทิตย์นะ”วิคเตอร์อาศัยความรวดเร็วเดินเข้ามารวบตัวกีรติกาและพลิกให้หญิงสาวลงไปนอนบนอยู่นเตียง“คุณวิคเตอร์”“ฉันบอกแล้วไงว่าเวลาอยู่บนเตียงให้เรียกฉันว่าวิคเตอร์สอนไม่จำแบบนี้สงสัยว่าคืนนี้ฉ

“อย่าลืมทำตามสัญญานะคะ”“ตื่นมากก็ทวงสัญญาเลยเหรอกรีน”“ก็ฉันกลัวคุณลืม”“เธอก็รู้ว่าช่วงนี้พายุเข้าเรือเล็กออกได้ที่ไหนล่ะ”“แล้วเมื่อคืนคุณมาได้ยังไง” หญิงสาวถามเพราะถ้าหากเรือเล็กออกไม่ได้แล้วเขาจะมาที่เกาะนี้ได้ยังไงนอกเสียจากว่าเขาจะโกหกเธอเรื่องพายุเข้า“ฉันจ้างเรือประมงให้มาส่ง”“ฉันไม่เชื่อหรอกนะ”“ถ้าเธอไม่เชื่อที่ฉันพูดก็ไปดูที่ท่าเรือสิว่าเรือของฉันจอดอยู่ไหม”“คุณอาจจะให้คุณชาตรีเอาเรือไปจอดที่อื่นก็ได้”“ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไมล่ะ”“แล้วถ้ามันลำบากขนาดนั้นคุณจะกลับมาทำไมล่ะ ทำไมไม่รอให้พายุสงบแล้วค่อยมาก็ได้นี่”“เป็นห่วงฉันเหรอ” วิคเตอร์ถามพลางยิ้มเจ้าเล่ห์“เปล่าหรอก แต่ถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมาใครจะเป็นคนพาฉันกลับกรุงเทพล่ะ”“เธอไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมฉันถึงกลับมาทั้งที่รู้ว่าพายุเข้า”“แล้วมันเพราะอะไรล่ะ เพราะกลัวว่าฉันจะแอบหนีใช่ไหม”“เพราะฉันคิดถึงเธอไงล่ะกรีน แต่อย่าเพิ่งดีใจไปนะเพราะที่ฉันคิดถึงน่ะไม่ใช่ตัวเธอแต่เป็นเซ็กซ์ของเธอต่างหาก” เขาพูดแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี“คุณวิคเตอร์คะฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”“อยากจะถามอะไรฉันก็ถามมาสิ”“ฉันอยากรู้ว่าถ้าคุณเบื่อฉันแล้วคุณจะปล่