All Chapters of รักร้อนอ้อนพี่สาว: Chapter 21 - Chapter 30

ณิชาภายอมรับแล้วว่าตอนนี้เธอกำลังหลงฉัตรกล้าอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นของตายหรือของบรรเทาความใคร่ชั่วคราวหรือเปล่า แต่สำหรับเธอแล้วยอมรับเลยว่าไม่เคยรู้สึกหลงใหลและพิศวาสในเรื่องบนเตียงแบบนี้มาก่อนเมื่อเสียงแหบพร่าและสายตาอ้อนวอนร้องขอหญิงสาวก็ใจอ่อนทุกครั้ง กว่าเขาจะยอมแต่งตัวออกจากคอนโดก็เป็นเวลาเกือบ ห้าโมงเย็น“กล้าแวะร้านขายยาให้พี่หน่อยได้ไหม”“พี่เป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่า”“พี่อยากซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน”“ทำไมต้องกิน”“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ กล้าปล่อยในตัวพี่จนไม่รู้เท่าไหร่ถ้าพี่ไม่กินแล้วคิดไว้ผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง”“ผมยินดีรับผิดชอบ ผมว่ามันคงดีมากๆ เลยถ้าจะมีณิชาภาตัวน้อยๆ มาอยู่ใกล้ๆ ทำให้ชีวิตของเราสองคนสมบูรณ์ขึ้น”“กล้าเรานอนด้วยกันวันแรกเองนะ ทำไมคิดไปไกลแบบนั้น”“หรือพี่คิดจะไม่จริงจังกับผมล่ะ มีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่เขาคิดแบบนี้”“ก็มีพี่นี่ไง พี่บอกกล่าวแล้วว่าสถานะระหว่างเราบอกใครไม่ได้พี่ยังไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ บางทีการแอบคบกันแบบนี้มันอาจจะเป็นการแก้เคล็ดเรื่องที่พี่ถูกกล่าวหาก็ได้นะ”“ถ้าผมเป็นผู้หญิงผมก็คงมีเป็นเมียเก็บของ พี่แต่ผมเ

หลังจากมีบทรักเร่าร้อนในตู้คอนเทนเนอร์ไปเมื่อสองคืนก่อนฉัตรกล้าก็รู้สึกว่าร่างกายของเขามันยังปลดปล่อยไม่หมด เขาอยากนอนกับเธออีกแต่ก็กลัวเสียงจะดังทำให้คนข้างห้องรู้และจะมองณิชาภาไม่ค่อยดีฉัตรกล้ามองนาฬิกาที่ผนังตอนนี้มันเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้วแต่เขาก็ยังคงคิดถึงณิชาภาและนอนไม่หลับ ชายหนุ่มเดินออกมาจากนอกห้องและลังเลว่าจะไปเคาะประตูห้องหญิงสาวดีหรือเปล่าแต่เดินมายังไม่ถึงประตูห้องข้างๆ ของณิชาภาก็เปิดขึ้นหญิงสาวคนนั้นยิ้มให้ฉัตรกล้าก็ยิ้มตอบและกล่าวทักทายเพราะเคยเห็นหน้ากันมาหลายครั้ง“เวรดึกเหรอครับพี่” เขารู้เธอคนนี้ทำงานเป็นพยาบาลและการออกจากห้องเวลานี้ก็คงไปทำงานเวรดึกแน่ๆ“ค่ะช่วงนี้พี่เวรดึกติดติดกันหลายคืนเลย น้องยังไม่นอนอีกเหรอคะ”“นอนไม่ค่อยหลับครับ”“คนไม่ทำงานนอนไม่หลับแต่คนต้องไปทำงานอย่างพี่นี่แย่เลยค่ะง่วงแล้วง่วงอีก”“ขึ้นเวรดึกติดๆ กันหลายคืนไม่เหนื่อยแย่เหรอครับ”“เหนื่อยก็ต้องทนค่ะ ขึ้นอีกสองคืนพี่ก็ได้หยุดแล้ว พี่ไปก่อนนะ”เมื่อพี่พยาบาลเดินออกไปแล้วฉัตรกล้าก็กลับมาที่ห้องของตัวเองและปิดไฟนอน ตอนนี้มันเป็นเวลาดึกมากแต่ก็เสียงเพลงจากงานที่จัดในตลาดก็ยิ่งดังมากขึ้น

ฉัตรกล้าโทรศัพท์มาหาณิชาภาในเวลาห้าโมงเย็นของวันอังคารขณะที่เขากำลังขับรถออกจากไซต์งานก่อสร้าง“กล้ามีอะไรหรือเปล่าหรือจะให้พี่ซื้อกับข้าวไว้รอใช่ไหม”“ผมว่าเย็นนี้เราเข้ากรุงเทพกันเลยไหม”“ทำไมรีบร้อนจังล่ะ มีอะไรหรือเปล่า ตอนแรกเราคุยกันไว้ว่าจะไปเช้าวันพุธไม่ใช่เหรอ”“พอดีน้องสาวผมจะไปเที่ยววันพุธเช้าครับ เธอก็เลยอยากเจอพี่ณิชาก่อน พี่ณิชาเก็บของทันไหมอีกประมาณยี่สิบนาทีผมก็น่าจะถึงร้านทำผมแล้ว”“เราจะไปค้างที่นั่นกี่คืนล่ะกล้า” ณิชาภาถามเพื่อนที่เธอจะได้เตรียมชุดไปให้พอดี“พี่เตรียมชุดไปสำหรับสองคืนก็พอครับ เพราะวันพฤหัสตอนบ่ายผมมีงานต้องคุยกับหัวหน้าวิศวกร”“ถ้ากล้ามาถึงก่อนก็รออยู่ด้านล่างนะพี่ขอเวลาเก็บของนิดเดียว”“ผมเองก็มีของที่จะต้องเอาเหมือนกันครับ ถ้าพี่จัดของเสร็จก่อนผมก็รออยู่ที่ร้านทำผมนะครับ”ณิชาภารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่วันนี้ลูกค้าในร้านไม่เยอะเท่าไหร่เธอจึงอนุญาตให้พี่แมวกับอ้อกลับไปก่อน หญิงสาวจัดการปิดร้านเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นไปเก็บของใช้ลงกระเป๋าใบเล็กก่อนจะเดินลงมารอฉัตรกล้าด้านล่างอีกครั้งรอไม่นานชายหนุ่มก็ขับรถมาจอดหน้าหอพักเขายิ้มให้เธอก่อนจะวิ่งหายขึ้นไปบ

ณิชาภาสวมเดรสสีฟ้าอ่อนความยาวคลุมเข่าใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ผมที่เคยปล่อยก็รวบเป็นมวลสวยทำให้ฉัตรกล้านึกถึงวันแรกที่เขาเห็นเธอเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน วันใจเต้นแรงมาก และวันนี้เธอก็ยังทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงเหมือนวันนั้นไม่มีผิด“พี่ณิชาของผมสวยมากเลย สวยจริงๆ นะ”“กล้าก็ชมพี่แบบนี้ตลอดจนพี่จะตัวลอยแล้ว”“ก็พี่ก็พี่สวยจริงๆ ผ่านมาสิบกว่ากว่าปีแต่พี่ณิชาก็ยังสวยและผมว่าตอนนี้พี่สวยมากขึ้นด้วยนะ”“ที่บอกรักพี่บ่อยๆ เพราะความสวยเหรอ”“ตอนแรกผมตกหลุมรักพี่เพราะความสวย แต่พอได้อยู่ใกล้ก็รู้สึกว่าพี่เป็นผู้หญิงที่จิตใจดีคนหนึ่งผมอยู่กับพี่ผมมีความสบายใจมากๆ เลยนะเหมือนเป็นที่เหมือนเป็นเซฟโซนของผมเลย”“กล้าก็เป็นเซฟโซนของพี่เหมือนกัน พี่ไม่เคยเปิดใจพูดคุยอะไรกับใครได้ทุกเรื่องเหมือนกล้ามาก่อน”“ถ้าหากวันนั้นผมกล้ามากกว่านี้ผมคงจะเข้าไปจีบพี่ตั้งแต่ตอนนั้น”“แล้วทำไมถึงไม่ไปจีบล่ะ บางทีถ้ากล้าไปจีบตอนนั้นเราอาจจะได้คบกันก็ได้นะ”“ก็ตอนนั้นพี่ณิชามีแฟนอยู่แล้ว อีกอย่างหน้าตาผมมันก็ดูไม่ได้เลย หัวเกียนผอมสูงแถมยังดัดฟัน อีกผู้หญิงที่ไหนเขาจะชอบล่ะ”“แต่ตอนนี้กล้าของพี่หล่อมากๆ เลยนะไม่รู

ณิชาภาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหนึ่งสัปดาห์จากนั้นเธอก็ออกมาพักฟื้นที่บ้านของฉัตรกล้า ระหว่างนี้บิดามารดาและน้องสาวของฉันกล้าก็ช่วยกันเตรียมงานแต่งงานไปด้วยพอถึงงานแต่งงานณิชาภาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากๆ เพราะฉัตรกล้าชวนเพื่อนๆ ของเธอสมัยมัธยมและสมัยมหาวิทยาลัยอีกทั้งยังให้รถไปรับพนักงานที่หอพักกับร้านเสริมสวยมาร่วมแสดงความยินดีกับเธอด้วยชายหนุ่มจัดการทุกอย่างจนณิชาภาแทบไม่ต้องทำอะไรเลยในงานแต่งทุกคนต่างแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวไม่มีใครพูดถึงดวงกินผัวให้ณิชาภาต้องรู้สึกไม่ดี อีกทั้งครอบครัวของฉัตรกล้าก็มีความหวังดีและยอมรับเธอมาเป็นสมาชิกในครอบครัวด้วยความเต็มใจ ณิชาภายิ้มอย่างมีความสุขเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะได้แต่งงานแบบนี้หลังจากแต่งงานแล้วฉันกล้าก็ทำให้ณิชาภาต้องประหลาดใจอีกอย่างเมื่อเขาซื้อบ้านและตกแต่งมันอย่างเรียบร้อยพร้อมให้เธอเข้าไปอยู่ แต่เขาไม่ได้ให้เธอย้ายออกจากหอพักเพราะรู้ว่าเธอผูกพันกับที่นั่น แต่ทุกครั้งที่จะไปค้างฉัตรกล้าก็จะขอตามไปด้วยเสมอหลังจากแต่งงานมาหนึ่งเดือนทุกอย่างก็เข้าที่ ตอนเช้าณิชาภาจะตื่นเช้ามาทำกับข้าวจากนั้นฉัตรกล้าก็จะไปท