บททั้งหมดของ จูบร้อนกระตุ้นรัก: บทที่ 1 - บทที่ 8

ณ ห้องผู้อำนวยการ ของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง...วานิลลาถูกเรียกให้มาพบผู้อำนวยการโรงพยาบาลในเช้าวันนี้ หลังจากที่เธอโดนไฮโซสาวหัวร้อนตบหน้าและทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บเมื่อวานนี้จากสาเหตุที่เธอพยายามปกป้องผู้ป่วย ซึ่งเป็นเมียน้อยของสามีไฮโซสาวคนนั้นเองแน่นอนว่า...ไฮโซสาวผู้กราดเกรี้ยวและหยิ่งยโสโกรธแค้นพยาบาลอย่างเธอมาก ก็เลยคิดจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด แม้เธอจะไม่ได้ตอบโต้กลับด้วยกำลังเลยก็ตาม“คุณไปมีเรื่องกับ VIP ของโรงพยาบาลได้ยังไง ไม่รู้เหรอว่าคุณสาวิตรีเป็นภรรยาของท่าน สส.”พอเห็นหน้าเธอก็ใส่ทันที...โดยไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น หมอชาญณรงค์ให้ความสำคัญกับพวก VIP ของโรงพยาบาลมากกว่าลูกน้องของตัวเองเสมอ“ฉันแค่พยายามปกป้องคนไข้ค่ะ”“คุณด่าเขาด้วยไม่ใช่เหรอ!!”“ฉันแค่...ใช่ค่ะ ฉันยอมรับว่าเผลอ...นิดหน่อย แต่ไม่ใช่คำหยาบเลยนะคะ ฉันแค่อยากให้เธอเคารพ...”“พอเถอะ! ผมจำเป็นต้องให้คุณออก!!”“หา!!!”“เพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย”ยกเว้นฝ่ายเธอ วานิลลาอ้าปากพูด แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นซะก่อน พร้อมกับเสียงรองเท้าส้นสูงลงเสียงหนักแน่นเดินเข้ามาในห้องผู้อำนวยการ เหมือนว่าคนนั้นโกรธแค้นพื้นห้อ

“อะไรนะ ป้าว่าไงนะ??”วนิลลานั่งคุยกับป้าสะใภ้ในร้านกาแฟ หน้าโรงพยาบาลนั่นเอง“คุณอรอยากให้แกมาช่วยดูแลคุณวิน”“จะบ้าเหรอ!”“ไม่บ้าหรอก คุณอรต้องการแก” ป้าสะใภ้ของเธอกำลังพูดถึงเจ้านายสุดที่รัก อรดี บรรยงรักษ์...มารดาสุดสวยของนายชัชวินนั่นเองเกือบยี่สิบปีมาแล้วที่ป้าอนงค์ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลบรรยงรักษ์ ส่วนลุงแท้ ๆ ของเธอ ทำหน้าที่เป็นคนขับรถประจำตัวของคุณอรดี“ถึงเวลาแล้วที่แกต้องตอบแทนบุญคุณท่าน อย่าลืมสิว่าแกได้เรียนพยาบาลก็เพราะได้ทุนจากท่านเจ้าสัวชัชวาลและคุณอร ท่านทั้งสองเมตตาแกมาก จำได้มั้ย”จำได้สิ...แต่เธอก็ลืมไม่ลงเหมือนกัน เรื่องที่นายชัชวินร้ายกาจกับเธอมากแค่ไหน“หมอนั่นอาการหนักเลยเหรอ”“นี่! พูดถึงคุณหนูดี ๆ หน่อย ยังไงท่านก็เป็นเจ้านาย”เธอล่ะหมั่นไส้คนคลั่งเจ้านาย “เจ้านายป้าน่ะสิ ไม่เกี่ยวกับหนูเลย หนูถูกหมอนั่นไล่ออกจากบ้านตั้งแต่ อายุ 15 แล้ว ป้าจำไม่ได้รึยังไง ฮึ?”“เอาน่า เรื่องมันก็ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ลืมๆ มันไปเถอะ ตอนนั้นคุณหนูก็ไม่ได้ผิดอะไร แกอยากไปทำของขวัญคุณหนูแตกทำไมล่ะ”“โหววว” เธออยากจะบ้า “ป้าก็เข้าข้างหมอนั่นตลอด คนนิสัยเสียเอาแต่ใจ

“ป้าว่าคุณหนูคงจำแกไม่ได้หรอก เพราะตั้งแต่ที่แกออกจากบ้านไปตอนจบ.ม.ต้น คุณหนูก็ไม่เคยพูดถึงแกหรือเอ่ยชื่อแกอีกเลย ที่สำคัญตอนนี้คุณหนูยังมองไม่เห็น เขาไม่รู้หรอกว่าแกเป็นใคร”“งั้นเหรอป้า” ทำไมใจแป้ว ทำไมรู้สึกเหมือนอกหักซ้ำๆ ... “ก็แน่ล่ะสิ เขาโคตรจะรังเกียจหนูเลยล่ะ แล้วเขาจะจำคนอย่างหนูให้เปลืองเมมโมรี่สมองเพื่อ?”“ตอนนี้คุณอรไม่ไว้ใจใครเลย นอกจากแก ท่านเลยอยากให้แกมาทำหน้าที่นี้ แกช่วยปกป้องคุณหนูได้มั้ย ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”เธอถึงกับงง “สายเกินไป?”“คุณหนูกำลังจะย้ายไปอยู่อเมริกา”“อเมริกา?”“คุณหนูจะย้ายไปอยู่แอลเอ คุณหนูยื่นคำขาดกับคุณอรว่าจะยอมให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย สำหรับผู้ดูแลคนที่สิบสาม ถ้ายังช่วยอะไรเขาไม่ได้ เขาก็จะไป”เธออึ้งไปเลย หากตรงหน้าเป็นเหล้าก็คงดี จะได้ดื่มย้อมใจซะหน่อย “เขาจะทิ้งทุกอย่างเหรอ”“คุณหนูเศร้ามากตั้งแต่เกิดเรื่อง เขาไม่ยอมพบเจอใครเลย แม้แต่ท่านเจ้าสัวกับคุณอร ดูเหมือนเขาไม่อยากสู้แล้ว”ก็แน่อยู่ล่ะ จากคนที่มีครบทุกอย่าง กลับกลายเป็นคนที่เหมือนจะหมดอนาคตไปแล้ว เขาคงรับไม่ได้หรอกที่ตัวเองตกอยู่ในสภาพนี้“แล้วคู่หมั้นเขาล่ะป้า รู้รึยังว่าเขาต

สิบกว่าปีที่ไม่ได้เจอกัน...ชัชวินคนเลวหล่อขึ้นอีกร้อยเท่า สูงขึ้นอีกหลายเซ็นติเมตร แถมยังสมาร์ท สง่างามสมกับเป็นผู้บริหารหนุ่มไฟแรงที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดได้นั่งแท่นผู้บริหารและได้รับการยอมรับในฐานะผู้นำบริษัทมาสองปี ไม่ใช่เพราะเขาเป็นทายาทผู้ก่อตั้งบริษัท แต่เป็นเพราะความเก่งกาจ ความฉลาดหลักแหลม และการรู้เท่าทันเกมธุรกิจที่เหนือชั้นต่างหากแน่นอน เขาคือผู้ชายเพอร์เฟคคนหนึ่งเลยล่ะ แต่นั่นก็เมื่อสามเดือนที่แล้ว ตอนที่เขายังไม่ประสบอุบัติเหตุจนตกอยู่ในสภาพนี้...‘นั่นเขา...ไอ้คุณหนูตัวแสบ’วานิลลาพยายามระงับอาการตื่นเต้นเอาไว้ ขณะยืนรอรับการมาถึงของชัชวิน ซึ่งนั่งอยู่บนรถวีลแชร์ที่ป้าอนงค์กำลังเข็นผ่านประตูโถงของคฤหาสน์ออกมา‘แววตาดุ ๆ นั่น...มองอะไรไม่เห็นจริงเหรอ’คิดแล้วก็เศร้า เป็นเพราะเขาตาบอด คนอย่างเธอถึงได้มีสิทธิ์กลับมายืนต่อหน้าเขาอีกครั้งสายตาร้ายซ่อนรอยดูถูกคู่นั้น บัดนี้กลับกลายเป็นสายตาเย็นชาเหมือนปิศาจเลือดเย็น วิญญาณอันสดใสเต็มเปี่ยมพลังถูกแช่แข็งไว้ในร่างกายไร้ความสมบูรณ์ ขาซ้ายที่อ่อนแอ และดวงตาที่ทรยศตอนนี้ชัชวินแทบไม่ต่างจากรูปปั้น