All Chapters of เพลิงรักมาเฟียลูกติด: Chapter 11 - Chapter 20

“ไม่มีผู้หญิงที่ไหนรักลูกของฉันได้เท่ากับฉันและครอบครัวหรอกนะ พวกเธอก็หวังแค่เงินเท่านั้น” สิ่งที่นฤดาบอกไม่ใช่ว่าลูคัสไม่เคยทำ เขาเคยพาผู้หญิงที่คิดจะจริงจังด้วยมาทานข้าวมาลองทำความรู้จักกับจัสมินเธอทำดีกับจัสมินทุกอย่างแต่พอลับหลังลูคัสพวกเธอก็พูดจาทำร้ายจิตใจจัสมินและบอกว่าเขาจะมีลูกคนใหม่และจัสมินจะกลายเป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการ“แล้วทำไมคุณถึงจ้างหนูล่ะ ไม่กลัวว่าหนูจะทำให้หลานสาวของคุณเสียใจเหรอ” “กลัวสิ ฉันเลยต้องพาเธอมาคุยกับพวกเราที่นี่ก่อน” “คืออย่างนี้นะหนูหวาน พวกเราอยากขอร้องว่าเวลาอยู่กับจัสมินห้ามพูดเรื่องมีน้องหรือมีลูกคนใหม่ให้จัสมินได้ยิน ห้ามพูดว่าลูคัสจะไม่รักจัสมินห้ามบอกว่าจะไปจากเธอ ถ้าจัสมินถามว่าทำไมถึงไปไม่ไปที่สิงคโปร์ให้หนูบอกว่าจะอยู่ดูแลลูคัสที่นี่” “แล้วถ้าหนูจัสมินถามว่าทำไมหนูถึงมาหาเธอล่ะคะ” “พวกเราบอกว่าแม่ของเธอไปทำงานที่ไกลๆ และที่มาหาไม่ได้หลายปีเพราะงานมันสำคัญมากและถ้ากลับมาก่อนกำหนดจะมีความผิด“ค่ะ” นฤดาพยายามเข้าใจทุกอย่างและคำขอร้องที่มารดาเขาบอกนั้นมันก็ไม่ยากเลยแต่เธอกลัวว่าตนเองจะเข้ากับจัสมินไม่ได้มากกว่า“ถ้าคิดว่าตัวเองทำได้ก็เซ็นชื

ลูคัสส่งครีมกันแดดให้นฤดาตามที่ลูกสาวบอก เธอรับมาถือไว้แต่ก็ยังไม่ยอมทาให้เขาสักที“รออะไรรีบทาสิฉันไม่อยากให้จัสมินรอนานนะ”“คุณก็หันหลังมาสิ”นฤดาหน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นแผ่นหลังของเขาที่มีรอยเล็บอยู่เต็มไปหมดซึ่งมันมากกว่าทางด้านหน้าที่เธอเห็นเมื่อเช้าอยู่มาก“คุณเจ็บไหม”“ถ้าฉันบอกว่าเจ็บเธอจะทำยังไง”“หวานขอโทษ” คำขอโทษเป็นสิ่งเดียวที่นฤดาจะพูดกับเขาเพราะนึกคำอื่นไม่ออกเลย สีหน้าของเธอกำลังสำนึกผิด“มันก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ ฉันคิดว่ามันคุ้มนะ”“คุ้มอะไร”“ไม่มีอะไรหรอกน่ารีบทาเถอะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน”“หวานว่าคุณควรใส่เสื้อนะคะ ถ้าคนอื่นเห็นรอยพวกนี้...”“ฉันก็จะบอกทุกคนว่าเธอเป็นคนทำ” เขาพูดพลางหัวเราะเมื่อเห็นหญิงสาวอายจนหน้าแดง ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนอารมณ์ไปมาเร็วจนเขานึกสนุกที่ได้แกล้ง“เอาสิหวานก็จะบอกทุกคนเหมือนกันว่าคุณก็ทำรอยไว้บนตัวหวานเหมือนกัน” พูดจบหญิงสาวก็ถอดเสื้อยืดออกเพื่อให้ลูคัสเห็นสิ่งที่เขาทำไว้ชายหนุ่มมองคนที่สวมชุดว่ายน้ำแบบบิกินี่สีตำตรงหน้าแล้วต้องยอมรับเลยว่านฤดาเป็นผู้หญิงที่สวยและตรงสเปกเขามากที่สุดเพียงแค่เห็นร่างกายของเขาก็ร้อนรุ่มและอยากจะสานต่อเรื่องเมื่อคื

“อื้ม...ลูคัส” “ฉันรู้เธอชอบแบบนี้” เขากระซิบแหบต่ำก่อนจะเพิ่มน้ำหนักไปบนเต้าอวบอิ่มอย่างไม่ปรานี หญิงสาวดิ้นพล่านเพราะความเสียวซ่าน มือข้างหนึ่งลากต่ำมายังเนินเนื้ออ่อนนุ่มปลุกเร้าความต้องการของหญิงสาว ริมฝีปากร้อนก็ยังคงดูดกินเม็ดทับทิมบนอกอวบอิ่ม ยิ่งได้บดเบียดแบนชิดความต้องการของเขาก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นริมฝีปากร้อนลากต่ำลงมายังหน้าท้องแบบราบก่อนจะแยกเรียวขาสวยให้กางออกแล้วแทรกเข้ามาอยู่กลางหว่างขาของเธอ“สวยน่ากินมาก คืนนี้ฉันจะกินให้อิ่มเลยคอยดูสิ” “ลูคัส...อย่านะ...อื้อ” เธอครางสะท้านเมื่อมาเฟียหนุ่มก้มลงหาจุดกลางกาย เสียงร้องห้ามเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าเมื่อลิ้นร้อนพลิ้วไปบนกลีบดอกไม้งามแล้วแทรกลึกเข้ามาภายในโพรงอ่อนนุ่มหญิงสาวครางกระเส่าเรียกชื่อเขาซ้ำไปซ้ำมาเมื่อลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปกวาดชิมน้ำหวานภายในโพรงถ้ำสลับกับดูดเม้มบนยอดเกสรแดงฉ่ำครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่ปรานี“อื้ม...ลูคัส....ลูคัส” สัญชาตญาณที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกกำลังถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งจากฝีมือของมาเฟียหนุ่มที่ช่ำชองในเกมพิศวาส ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ท้องน้อยบิดเป็นเกลียวความเสียวซ่านพุ่งขึ้นสูงส

ลูคัสเดินออกจากห้องไปแล้วนฤดาก็นั่งทบทวนตัวเองอยู่ในห้องนอนเธอรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นอย่างมากเพราะมันเป็นความผิดพลาดที่เธอก่อขึ้น ถ้าหากก่อนหน้านี้เธอถามๆ ไปตรงๆ ถึงเรื่องคืนนั้น ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างเรื่องก็คงไม่จบแบบนี้ และเธอยังไปดูถูกถึงขนาดอวัยวะของเขามันเลยทำให้เขาโกรธและอยากจะเอาชนะ ถ้าหากเธอใจเย็นอีกนิดคุยกับเขาดีๆ บางทีเธออาจจะไม่ต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับเขาแต่ถึงตอนนี้ทุกอย่างมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเธอเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดของผู้หญิงไปให้เขาและสิ่งนี้มันไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้ จำนวนเงินที่ลูคัสเสนอนั้นมันค่อนข้างมากถ้าคนอื่นรู้คงคิดว่ากำลังขายตัวให้กับเขา แต่จะสนใจทำไมล่ะในเมื่อการใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้เงินเป็นปัจจัยหลักที่สามารถทำให้เธออยู่รอดได้หญิงสาวคิดว่าในเมื่อเสียไปแล้วก็จะต้องเรียกร้องจากเขาให้คุ้มค่ามากที่สุดเงินห้าล้านที่เขาเสนอมานั้นต่อให้เธอทำงานตลอดชาติก็คงไม่ได้มากขนาดนั้นแต่สิ่งที่ยังทำให้นฤดาตัดสินใจไม่ได้ก็คือถ้าเรื่องนี้มารดาของเธอรู้มันจะเป็นยังไงต่อไป มารดาของเธอเป็นคนหัวโบราณและสอนเสมอว่าอย่าทำตัวเองไร้ค่าอย่านอนกับใครง่ายๆ เพียง

ขณะที่นฤดาจูงมือจัสมินไปเข้าห้องน้ำโทรศัพท์ของหญิงสาวก็สั่นจนลูคัสต้องชะโงกไปมอง เธอเปิดหน้าโปรแกรมบางอย่างค้างไว้เขาจึงไม่ต้องเสียเวลาปลดล็อกลูคัสถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดูแต่ไม่คิดจะกดรับแต่คนที่โทรมาก็ยังต่อสายเข้ามาเรื่อยๆ จนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญจึงกดรับสาย“หวานทำไมรับโทรศัพท์พี่ช้าจังมัวทำอะไรอยู่” เสียงต่อว่าดังมาตามสายโดยที่ลูคัสยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยสักคำ“ฉันไม่ใช่หวาน” เขาตอบด้วยเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่“แล้วนายไปใครมารับโทรศัพท์ของแฟนฉันได้ยังไง หรือนายขโมยโทรศัพท์ของหวานมา” ปลายสายโวยวาย“ฉันเป็นสามีของหวาน” เขาตอบอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่สนใจว่าคนปลายสายจะเป็นใครเพราะตอนนี้นฤดาคือคนของเขาและเขาก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของตนเอง“นายพูดบ้าอะไร เรียกหวานมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้นะ”“ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งของนายด้วยล่ะ นายมันก็แค่คนที่ถูกผู้หญิงบอกเลิก” ลูคัสพอจะเดาออกว่าคนที่โทรศัพท์เข้ามานั้นคือใครเขาจึงพูดออกไปตามที่ได้ฟังมาจากปากของนฤดา“อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย ถึงหวานจะบอกเลิกแต่ฉันง้อนิดหน่อยเธอก็ไม่มีทางไปไหนรอด” ปรเมศวร์พูดด้วยความมั่นใจเพราะเขาลองพูดหวานๆ อ้อนนิดหน่อยนฤดาก็จะต