All Chapters of ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน: Chapter 21 - Chapter 30

“คนรู้จักเหรอพิมพ์” ตรัยคุณถามระหว่างเดินไปที่รถ“ค่ะ”“แต่ดูพิมพ์ไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่นะ”“ขึ้นรถก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวพิมพ์จะเล่าให้ฟัง”พอรถออกจากหน้าโรงแรมมาได้สักพักพิมพ์พันดาวก็เล่าให้ตรัยคุณฟังว่าผู้ชายที่ตนเองยืนคุยอยู่เมื่อครู่นั้นไม่ใช่แค่คนรู้จัก แต่เข่าคืออดีตคนรักที่เลิกรากันมาได้หลายปีแล้ว“เขามาทำอะไรที่นี่เหรอ”“ไม่รู้สิคะ พิมพ์ไม่ได้ถามแต่วันนี้โรงแรมมีงานแต่งงานหลายคู่เขาก็คงมางานไหนสักงาน”“เวลาเจอเขาพิมพ์รู้สึกยังไงบ้าง” ตรัยคุณถามด้วยความอยากรู้“ตอนแรกที่เจอตกใจนิดหน่อยค่ะ”“แล้วตอนนี้ล่ะ” ตรัยคุณอยากรู้ว่าหญิงสาวรู้สึกยังไงที่ได้เจอคนรักเก่าซึ่งเขาเห็นว่าหน้าตาของชายคนนั้นเหมือนกับสเปกผู้ชายที่พิมพ์พันดาวเคยพูดไว้“เฉยๆ ค่ะ ตรัยถามแบบนี้เพราะอยากรู้หรือเพราะไม่เชื่อใจพิมพ์คะ”“ผมเชื่อใจพิมพ์นะครับ แต่เวลาเห็นพิมพ์คุยกับเขาแล้วก็อดคิดมากไม่ได้ เขาเป็นผู้ชายในสเปกของพิมพ์เลยขาวตี๋แถมยังหล่อมากอีกด้วย”“อย่าคิดมากสิคะ ตอนนี้พิมพ์เป็นแฟนตรัยแล้วนะแล้วแฟนของพิมพ์ก็หล่อกว่าใครทั้งหมด”“ถ้าเขากลับมาจีบอีกครั้งล่ะ พิมพ์จะใจอ่อนไหมผมขอโทษนะที่ต้องถามอย่าโกรธกันนะ”“พิมพ์จะโกร

เพราะอยู่ใกล้ชิดมากกว่าทุกครั้งจนได้กลิ่นกายหอมจากตัวของพิมพ์พันดาวเลยทำให้ตรัยคุณห้ามใจตัวเองไม่ไหว เขาก้มหน้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ตาคมที่เต็มไปด้วยความต้องการจ้องมองใบหน้าสวยที่ดูตื่นตระหนกก่อนจะจูบไปบนหน้าผากช้าๆ พิมพ์พันดาวหลับตาเมื่อเขาประทับรอยจูบอย่างแผ่วเบาลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างแล้วเลื่อนลงมาที่แก้มแดงระเรื่อแล้ววนหยอกล้ออยู่กับริมฝีปากอิ่ม ฝ่ามือใหญ่ดันท้ายทอยเพียงนิดก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาจนพิมพ์พันดาวเคลิบเคลิ้ม ปากเล็กเผยออกตามแรงอารมณ์ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มหญิงสาวจูบตอนแบบที่เขาทำอย่างกล้าๆ กลัวๆ นั่นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของตรัยคุณให้แตกกระเจิงจูบของทั้งสองร้อนแรงขึ้น ลิ้นหนาเข้าไปควานหาน้ำหวานจากโพรงปากสาว ปลายลิ้นตวัดพันกันไปมา เขานำเธอตามพิมพ์พันดาวเรียนรู้ไปกับเขาทีละนิด ทั้งสองกำลังจมลงสู่กองเพลิงแห่งตัณหา “ผมอยากจูบคุณแบบนี้นานๆ” ตรัยคุณพอใจเป็นอย่างมากกับการตอบสนองของหญิงสาว“พอแค่นี้ได้ไหม” พิมพ์พันดาวพยายามฝืนตัวเองเธอผลักเขาออกแต่ดูเหมือนแรงเธอจะมีเพียงน้อยนิด“ได้ที่ไหนล่ะพิมพ์”เขากดจูบอย่างเร่าร้อนลงมาอีกครั้งมือหนาสอดเข้าได้ชุดนอนลูบไล้แผ่น

“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถามพิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง“ดึกแล้วนอนเถอะ”“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”“มันจะเกินไปแล้วนะ”“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”“ผมรักพิมพ์นะ คืนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด” เขากระซิบเบาๆ แล้วกระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอเขามากอดอย่างหวงแหน พิมพ์พันดาวซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้าง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปนานๆ“พิมพ์ก็รักตรัยนะ”เที่ย

ตรัยคุณจัดการธุระทุกอย่างเสร็จก่อนเวลาเขาจึงรีบเปลี่ยนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นและโชคดีที่ได้ตั๋วเที่ยวสุดท้าย พอมาถึงกรุงเทพก็รีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่พิมพ์พันดาวพักอยู่ด้วยความคิดถึงพิมพ์พันดาวบอกเขาว่าเย็นนี้หลังจากประชุมเสร็จแล้วเธอกับเพื่อนสมัยเรียนเภสัชจะพากันไปนั่งดื่มที่บาร์บนดาดฟ้าของโรงแรมที่พักอยู่ตรัยคุณขอกุญแจที่ฟร้อนท์แล้วเอากระเป๋าไปเก็บจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงรีบตามเธอไปบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดไฟสลัวๆ แต่ชายหนุ่มก็มองเห็นในทันทีว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหนเขาเห็นเธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อนๆ จึงไม่ได้เข้าไปทักเพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ตรัยคุณรอจนกระทั่งเที่ยงคืนเมื่อเพื่อนของเธอกำลังจะเตรียมตัวกลับเขาจึงรีบเข้าไปหา“พิมพ์”“อ้าวตรัยมาตั้งแต่ตอนไหน”“ผมมาตั้งแต่สี่ทุ่ม”“แล้วทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ”“ผมเห็นพิมพ์กำลังสนุกก็เลยไม่อยากจะกวน”พิมพ์พันดาวแนะนำตรัยคุณให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักจากนั้นทุกคนก็ขอแยกย้ายกันกลับเพราะมีเที่ยวบินกันแต่เช้าส่วนพิมพ์พันดาวนั้นยังจะค้างอยู่ที่นี่อีกสองคืน“ตรัยดื่มอะไรหน่อยไหม”“ไม่เป็นไรผมดื่มมาเยอะแล้ว พิมพ์ล่ะจะดื่มต่ออีกหรือเปล่

ในห้องแต่งตัวของโรงแรมหรูบรรดาสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสเพราะนี่เป็นการรวมตัวกันในงานแต่งงานของเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม“เจ้าบ่าวของพิมพ์หล่อมาก”“นั่นสิ ทั้งหล่อทั้งน่ากิน” “ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยฝ้ายนั่นสามีเพื่อนนะ” “ก็มันจริงนี่คุณตรัยหล่อระเบิดไปเลยหุ่นก็ดีกล้ามก็แน่น” “รู้ได้ยังไงว่ากล้ามเขาแน่น” “เดาเอานะสิ ว่าแต่กล้ามแน่นจริงไหมพิมพ์” “อือ” เจ้าสาวพยักหน้าขณะที่ช่างกำลังทำผมเพื่องานฉลองในตอนเย็นหลังจากที่งานเช้าจัดที่บ้านไปแล้ว“หมิวสงสัยอย่างหนึ่ง” “สงสัยอะไร” “ก็ยัยพิมพ์เคยบอกว่าชายในฝันของเธอต้องขาวตี๋ แต่คุณตรัยหล่อเข้มเลยนะคนละทางกันเลย เขามีอะไรดีพิมพ์ถึงเปลี่ยนใจมาชอบเขาได้ล่ะ” “ก็ตรัยเขาน่ารักนิสัยดี” “แค่นี้แน่นะพิมพ์” “อือ” “พิมพ์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนคนหนึ่งรีบพูดเมื่อช่างแต่งหน้าเดินออกจากห้อง “จะพูดอะไรเหรอกานต์” “กานต์กับคนอื่นก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาโอเคไหม” “กานต์ถามตรงใจพวกเราที่สุด ตอบมาเถอะพิมพ์คนเองทั้งนั้