Lahat ng Kabanata ng คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Kabanata 21 - Kabanata 30

เช้าวันนี้มีการประชุมใหญ่และเฟิงถิงเซินก็เข้าร่วมด้วยหรงฉือและคนอื่นๆ นั่งรออยู่ในห้องประชุมประมาณสิบกว่านาที เฟิงถิงเซินถึงปรากฏตัวทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น สวีเสว่น่าก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลางมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย และไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลยหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เมื่อการประชุมเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ เธอถึงสะดุ้งตื่นและกลับมามีสติก่อนจะดึงแขนเสื้อของหรงฉือ “ท่านประธานเฟิงหล่อมากจริงๆ ด้วย!”หรงฉือเพียงเงยหน้ามองเฟิงถิงเซินแวบหนึ่งตอนที่เขาเดินเข้ามาเท่านั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอจึงตอบแบบขอไปทีว่า “อืม” คำหนึ่ง โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลยเมื่อเห็นว่าหรงฉือดูเหมือนจะไม่สนใจเฟิงถิงเซินเลยสักนิด สวีเสว่น่าก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหรงฉือแต่งงานแล้ว และลูกก็โตพอสมควร เธอก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติระหว่างการประชุม สวีเสว่น่าใจเต้นแรงตลอดเวลา และเอาแต่จ้องมองเฟิงถิงเซินอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอไม่ได้ฟังเลยว่าในการประชุมพูดถึงเรื่องอะไรส่วนหรงฉือกลับตั้งใจบันทึกวาระการประชุมลงในคอมพิวเตอร์หลังจากประชุมเสร็จ เฟิงถิงเซินก็เดินออกไปก่อน จากนั้

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินดังนั้น ต่างก็มีสีหน้าต่างกันไปในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีคนพูดกันมาตลอดว่าเฟิงถิงเซินแต่งงานไปเมื่อหลายปีก่อนแล้ว แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าภรรยาของคุณเฟิงคือใครแต่ก็มีบางคนพูดว่าเฟิงถิงเซินยังไม่ได้แต่งงานเลยด้วยซ้ำแต่ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร พวกเขาก็ไม่รู้แน่ชัด และไม่กล้าถามให้มากความตอนนี้เฟิงถิงเซินเริ่มพูดว่าเขามีลูกสาวก่อน ซึ่งทำให้หลายคนตกใจเป็นอย่างมากแต่ที่มากไปกว่านั้นคือพวกเขาก็ไม่กล้าถามอะไรอีก..................หลังทานอาหารเย็นเสร็จ เฟิงจิ่งซินยังคงรอหรงฉืออยู่ตลอดรอเธอกลับบ้านแต่ตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้ว เธออาบน้ำจนเสร็จแล้ว แต่หรงฉือก็ยังไม่กลับมาเธอคอยเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวข้างนอกอยู่ตลอดตอนประมาณสี่ทุ่มกว่า พอเธอได้ยินเสียงรถยนต์ดังมาจากข้างนอกก็ตาลุกวาว แล้วรีบวิ่งลงบันไดพร้อมตะโกนว่า “คุณแม่——”แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียง เมื่อเห็นคนที่ก้าวเข้าประตูมาคือเฟิงถิงเซิน เสียงร้องที่ร่าเริงก็หยุดชะงักลงทันที“คุณพ่อ?”เฟิงถิงเซินยื่นเสื้อคลุมในมือให้พ่อบ้านก่อนจะสังเกตเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของลูกสาว “เป็นอะไรเหรอ?”“หนูคิดว่าคุณแม่กลับมาแล้ว..

“คุณ...”หรงฉือยื่นมือออกไป “ขอบคุณสำหรับการดูแลในช่วงหลายปีที่ผ่านมานะคะ”เจียงเจ๋อยังไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ยื่นมือออกไปจับมือกับเธอ “เกรงใจเกินไปแล้วครับ”หรงฉือเก็บข้าวของของตัวเองเสร็จแล้วก็จากไปทันทีเจียงเจ๋อไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหรงฉือจะจากไปแบบนี้จริงๆ“เหม่ออะไรอยู่?” เฉิงหยวนตบไหล่เขาเบาๆ“หรงฉือออกจากบริษัทไปแล้ว”เฉิงหยวนอึ้งไปชั่วขณะ “จริงเหรอ?”เธอยอมออกจากบริษัทจริงหรือ? ทำไมเขาถึงไม่เชื่อเลยล่ะ?เขาหัวเราะเยาะก่อนพูดว่า “ตอนนี้เธอไปแล้ว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่หาทางกลับมา คอยดูเถอะ คาดว่าอีกไม่นาน เธอก็จะกลับมาด้วยความช่วยเหลือของคุณหญิงเฟิงนั่นแหละ”เจียงเจ๋อไม่พูดอะไรแม้ว่าจะดูไม่น่าเชื่อ แต่ช่วงนี้หรงฉือทำให้เขารู้สึกว่าเธอจริงจังหรงฉือตรงกลับบ้านทันทีหลังออกจากเฟิงซื่อกรุ๊ปคาดว่าเฟิงจิ่งซินคงจะเอาใจกลับไปอยู่ที่หลินอู๋อีกแล้ว เพราะสองวันหลังจากนั้น หรงฉือก็ไม่ได้รับโทรศัพท์จากเธออีกเลยกลางดึกคืนวันถัดมา เนื่องจากฉู่จื่อหลานเป็นไข้ หรงฉือจึงรีบปิดหนังสือแล้วหยิบกุญแจขับรถออกไปวันนี้ฝนตกตลอดทั้งวัน จนป่านนี้แล้วฝนก็ยังไม่หยุดตกเลยฉู่จื่อหลานอ

หรงฉือถึงกับอึ้งไปในทันที “หลินอู๋? คุณบอกว่าคนๆ นั้นชื่อหลินอู๋เหรอ? ใช่อู๋ที่มาจากคำว่าฮวงอู๋ไหม? คนที่เพิ่งกลับมาจากประเทศเอนาวาเมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม?”อวี้มั่วซวินพยักหน้าอย่างประหลาดใจมาก “ใช่ คุณรู้จักเหรอ?”“เธอเป็นน้องสาวต่างแม่ของฉัน”อวี้มั่วซวินถึงกับอึ้งไปในทันทีเขาพอรู้เรื่องสถานการณ์ทางบ้านของหรงฉือมาบ้างแต่ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้หรงฉือมีแววตาเย็นชา และพูดเสริมอีกว่า “และเธอยังเป็นชู้ของเฟิงถิงเซินด้วย”ทันใดนั้นรถพลันเบรกกะทันหันอวี้มั่วซวินเบิกตากว้าง “คุณ——”หรงฉือส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร” เธอพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “เพียงแต่ คุณจะว่าฉันใช้อำนาจในทางที่ผิดเพื่อประโยชน์ส่วนตัวก็ได้ แต่ฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้เธอเข้ามาทำงานในบริษัทของเรา”อวี้มั่วซวินมีสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที และตอบตกลงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า “ไม่มีทาง ผมเห็นด้วยกับการตัดสินใจของคุณ”หรงฉือรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที “ขอบคุณนะ” จากนั้นพูดอีกว่า “เพียงแต่ แบบนี้ก็เท่ากับว่าคุณเสียอัจฉริยะไปคนหนึ่งเลยนะ”อวี้มั่วซวินส่ายหน้าพลางยิ้ม แล้วมองเธอแวบหนึ่ง “เธอถือว่าเป็นอัจฉริยะด้านอัลกอริธึมจร

ตอนแรกเธอตกใจจริงๆ แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจแล้วแขกเหรื่อหลายคนพาแห่กันไปทางเฟิงถิงเซิน เนื่องจากกลั้นกลางด้วยกำแพงผู้คน พวกเฟิงถิงเซินจึงไม่สังเกตเห็นหรงฉือจริงๆแม้ภายนอกหรงฉือจะดูอ่อนโยนและเรียบร้อย แต่อวี้มั่วซวินรู้ว่าจริงๆ แล้วหรงฉือมีความเด็ดเดี่ยวจากข้างใน และเป็นคนกล้าคิดกล้าทำในเรื่องการงาน เพียงแค่เธอมีความคิดหรือสนใจอะไร เธอจะทุ่มเทความคิดและจิตใจทั้งหมดลงไป แม้ว่าผลลัพธ์ที่วิจัยออกมาจะไม่มีผลกำไรทางการตลาด แต่เธอก็ยังยินดีที่จะทำและสนุกกับมันเพราะสำหรับเธอแล้ว จะมีประโยชน์หรือไม่ ต้องลองทำดูก่อนถึงจะรู้คำตอบในเรื่องความรู้สึกก็เช่นกันเธอรักเฟิงถิงเซินมากถึงขนาดยอมเดิมพันด้วยอนาคต เลือกที่จะละทิ้งโอกาสในการเรียนต่อ แล้วทุ่มเทให้กับครอบครัวอย่างไม่ลังเลตอนนี้เธอได้ลองทำแล้ว แม้ว่าราคาที่จ่ายจะสูงเกินไป แต่อวี้มั่วซวินก็ไม่เคยเห็นความเสียใจในดวงตาของหรงฉือเลยดังนั้น ตอนนี้หรงฉือบอกว่าเธอไม่เป็นไร บอกว่าเธอจะปล่อยวาง อวี้มั่วซวินย่อมเชื่อสนิทใจเขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดื่มอะไรหน่อยไหม?”หรงฉือพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เอาสิ”จากนั้นทั้งสองคนก็เดินสวนทางกับฝูงชนไปยังพื้นที่ร