All Chapters of True Love พรหมลิขิตแห่งรัก: Chapter 41 - Chapter 50

เข้าวันหยุด ทุกคนต่างพากันมารวมตัวที่บริเวณล็อบบี้ของทางโรงแรม โดยมีผู้จัดการส่วนตัวของซองแทฮยองอย่างคังแทอุงและมีสพัคเป็นคนจัดแจงรายละเอียดในการไปพักผ่อนหลังจากการถ่ายทำฉากที่สนามในเสร็จเรียบร้อย ทีมงานและนักแสดงได้แยกย้ายกันไปพักผ่อนกันในสถานที่ต่าง ๆ ซองแทฮยอง ซองซอนซา ซูมินคิมอินซูเพื่อนสไตลิสต์ของหญิงสาวและนักแสดงที่ร่วมงานด้วยบางคนได้ไปกับพวกเขาด้วย ทุกคนตกลงว่าไปไปพักผ่อนที่ เคโอส หนึ่งเกาะท่องเที่ยวในทะเลอีเจียน หลังจากแจกแจลรายละเอียดเรียบร้อยแล้วนั้น ก็ต่างพากันแยกย้ายไปยังรถที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ โดยให้ทีมงานไปก่อน และนัดเจอกันที่ท่าเรือ เมื่อทีมงานขับรถออกไปนักแสดงจีโฮพูดขั้น“งั้นพวกสาวๆ ไปกับผมนะครับ วนคุณซองซอนซาไปกับซองแทฮยอง ผู้จัดการปาร์คและผู้จัดการแทอุง” ทุกคนพยักหน้ารับ“ส่วนซูมินไปกับผมก็ได้ครับ เจ้าตัวยังไม่มาให้ทุกคนไปก่อนเดี๋ยวผมตามไปที่หลัง” คิมอินซูผู้ขึ้น ทุกคนหันมอง“งั้นเราสองคนไปกับซูมินแล้วกัน” สไตลิสต์คนสนิทของหญิงสาวพูดขึ้น“งั้นตกลงตามนี้นะ ไปกันเถอะทุกคน” รถของนักแสดงจีโฮขับออกไป ตามด้วยรถของซองแทฮยอง“คุณอินซูเราสอคนไปรอที่รถนะ” มีสจีและเรมอนเ

ซองแทฮยองยืนคุยอยู่กับซองซอนซา ชายหนุ่มชวนหญิงสาวลงเล่นน้ำด้วยกัน“พี่สาวครับ ลงเล่นน้ำด้วยกันสิครับ ดูสิครับน้ำใสมาก เหมือนกับกับน้ำในสระที่โรงแรมเลย” ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาวให้ลงเล่นน้ำด้วยกัน“ไม่ดีกว่า” หญิงสาวตอบปฏิเสธ ชายหนุ่มจึงบอกเธออีกครั้ง“งั้นถ้าพี่สาวไม่ลง ผมนั่งเป็นเพื่อนอยู่บนเรือแล้วกันนะครับ” เมื่อสิ้นเสียงของเขา จีโฮก็ตะโดนขึ้นมาว่า“แทฮยองลงมาแข่งว่ายน้ำด้วยกันเร็ว ทุกคนรออยู่” เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงบอกกับชายหนุ่ม“คุณลงไปเถอะค่ะ เพื่อนๆเรียกแล้ว”“ถ้าผมลงไปแล้ว พี่สาวช่วยเชียร์ผมด้วยนะครับ แล้วถ้าผมชนะ ผมจะได้รางวัลอะไรครับ” ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาวอีกครั้ง“ค่ะ ฉันจะเชียร์คุณค่ะ ส่วนเรื่องรางวัลค่อยว่ากันอีกที” ชายหนุ่มถอดเสื้อและฝากเสื้อไว้กับหญิงสาว เธอรับเสื้อจากเขา ซองแทฮยองมองซองซอนซาด้วยสายตาหวานเยิ้ม“ฝากด้วยนะครับ อย่าลืมเชียร์ผมนะ” พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและกระโดดลงน้ำทันทีทริปนี้การแข่งขันว่ายน้ำจึงเริ่มขึ้น โดยมีผู้แข่งขั้นคือ ซองแทฮยอง จีโฮ คิมอินซูอนยู ฮาโบยุน พาร์คฮุน ชเววุล กรรรมการการตัดสินในการแข่งขันคือ ลีจุน ทั้งหมดเริ่มการแข่งขันเมื่อได้ยินเสียง

เมื่อเดินทางกลับจากการถ่ายทำในต่างประเทศ สามวันถัดมาหลังจากที่ให้นักแสดงและทีมงานได้พักผ่อน จึงดำเนินการถ่ายทำเก็บฉากที่เหลืออีกครั้ง นักแสดงได้ถูกนัดมาภายในชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งเพื่อที่จะถ่ายทำฉากบู๊กัน ในระหว่างการถ่ายทำนักแสดงหนุ่มซองแทฮยอง เกิดอุบัติเหตุในช่วงถ่ายทำจึงต้องเข้าเฝือกที่แขนและขาขวาเนื่องเอ็นที่ขาขวาฉีกขาด จึงทำให้เขาต้องพักการถ่ายทำในฉากของเขาไปเป็นเวลา 10 วัน ช่วงเวลานี้ชายหนุ่มต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาลเพื่อรอทำกายภาพบำบัด ซองซอนซาจึงขอผู้กำกับถ่ายฉากอารมณ์ของเธอเองทั้งหมดเพื่อที่จะไม่ชายออกจากโรงพยาบาล การถ่ายทำดำเดินไปอย่างราบรื่นวันนี้เป็นหนึ่งวันทำงานที่แสนยาวนานของเธอ10 วันผ่านไป ชายหนุ่มออกจากโรงพยายบาล แต่ยังไม่สามารถถอดเผือกที่แขนออกได้ วันนี้ทีงานนัดกันมาถ่ายทำที่โรงพยาบาลเดิมอีกครั้ง ชายหนุ่มนอนหลับอยู่บนรถพยาบาลฉุกเฉินที่ถูกเข็นเข้ามายังห้องฉุกเฉิน เนื้อตัวของชายหนุ่มโชกไปด้วยเลือด ซองซอนซาที่รับบทเป็นหมอต้องช่วยชีวิตชายหนุ่มซึ่งเป็นแฟนของเธอ เธอเสียใจมาก หญิงสาวพยายามที่จะช่วยชีวิตชายหนุ่มแต่ก็ไม่มีท่าที่ที่จะฟื้นขึ้นมา“อย่าเป็นแบบนี้ ฟื้

“ 180 กิโลเมตรต่อตัวโมง เพราะปกติซองมันขับแค่ 120 พี่ไปทำอะไรซองบอกมา และคืนนั้น เราสองคนเกือบตาย เพราะมันโกรธเกือบขับรถเสยฟุตบาตแล้ว ซึลหัวใจแทบวายค่ะ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอมือถือ“ขนาดนั้นเลยเหรอ”“อย่าไปแกล้งซองละ ระวังมันจะไม่ช่วย” ทางด้านของซองซอนซาถามน้องสาวถึงสิ่งที่ซองแทฮยองพูดทิ้งท้ายไว้“ซอง มีเรื่องอะไรที่พี่ยังไม่รู้ใช่มั้ย”“เรื่องอะไรคะ ซองว่าซองไม่มีนะ”“แน่ใจนะ” เธอถามย้ำอีกครั้ง“แน่ใจค่ะ ไม่มีจริง ๆ” พูดพร้อมส่งยิ้มให้พี่สาว ก่อนที่จะชวนกันออกไปเที่ยววันนี้เป็นที่นักแสดงและทีมงานมารวมตัวกันถ่ายฉากสุดท้ายของซีรีย์เรื่องนี้ ซึงถ่ายที่ร้านอาหารภายในโรงแรมแห่งหนึ่งในประเทศเกาหลี เมื่อถ่ายทำเสร็จก็เรียกที่มงานนักแสดงทุกคนถ่ายรูปร่วมกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน ซงจุกิถามซองซอนซา“รุ่นพี่ครับ ปีใหม่นี้รุ่นพี่ไปฉลองที่ไหนรึเปล่าครับ”“น่าจะที่บ้านนี้แหละ ไม่ชอบไปไหนในเวลาเทศการณ์”“แล้วคุณล่ะไปไหนรึเปล่า”“ผมกลับบ้าน อยู่กลับครอบครัวครับ”“รู้แล้ว รู้ได้ไงใครบอก พึ่งจะคุยกันเองนะ หรือว่าพี่นั่งอยู่ในร้านด้วย” ซูมินตอบกกลับไปพร้อมทำหน้าสงสัย“จะบ้าเหรอ พี่

“พี่ซอง พี่ซองมาแล้ว”“จ๊ะพี่มาแล้ว” เด็กหญิงเข้ามากอดเธอ เด็กหญิงคนนั้นหันมองไปทางด้านหลังของซูมิน“หลังพี่มีอะไรหรือจ๊ะ”“แฟนพี่เหรอค่ะ คราวก่อนไม่ใช่คนนิ้คะ” เสียงแจ๋วๆของเด็กสาวถามขึ้นอย่างไร้เดียงสา ซูมินหันไปมองทางด้านหลัง ก่อนที่พูดกับเด็กคนนั้น“จำแม่นจังนะเรา เข้าไปรอพี่ข้างในนะ พี่ซื้อขนมมาเยอะเลย บอกเพื่อนๆด้วยล่ะ”“ค่ะพี่ซอง”“อ่อ อย่าลืมคิดล่ะ ว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดของหนู”“หนูคิดไว้แล้วค่ะ” เด็กสาวตอบกลับไปอย่างน่ารักก่อนวิ่งแจ้นไปหาเพื่อนๆของเธอ“คิมอินซูนายมาทำอะไรที่นี่”“เปล่านิ” พร้อมทำหน้าเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้“เปล่า เปล่าได้ไงก็ฉันเห็นนายอยู่ที่นี่นะ” ซูมินพูดไปพร้อมเดินไปเปิดท้ายรถหญิงของออกมา คิมอินซูเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปช่วยถือๆ“มานี่ ฉันช่วยถือ แล้วก็เอาเป็นว่าฉันตามเธอมาก็แล้วกัน”“แล้วไม่มีงานไม่มีการทำรึไงคะ” ว่าแล้วก็เดินำหน้าไปพร้อมกับเรียกเด็ก ๆให้กินขนม เมื่อเข้ามาภายในมูลนิธิแล้วก็ทักทายผู้ดูแล“สวัสดีค่ะ วันนี้ฉันเอาขนมมาแจกเด็ก ๆ แล้วก็มาเล่นกับเด็กสักหน่อย” เด็กภายในมูลนิธินี่มีประมาณยี่สิบกว่าคน“เด็ก ๆจ๊ะ ไปทานขนมกันนก่อน ทานเสร็จแล้วก็ไก