All Chapters of อบอวลรัก: Chapter 21 - Chapter 30

พีรพลพามิรันตีมาช่วยเดือนเปิดร้าน ก่อนจะออกไปสถานีตำรวจที่ใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนานเพราะต้องขับรถลงเขา นอกจากคำให้การของเธอแล้ว ชายหนุ่มก็มีวิดีโอหน้าร้านที่บันทึกภาพเธอกับทะเบียนรถของผู้ชายคนนั้นที่ขับผ่านมาให้ตรวจ เธอจึงได้รู้ว่าชายหนุ่มตามหาตนเจอได้อย่างไร เขาติดต่อผู้จัดการไร่ให้เช็กว่าเป็นทะเบียนรถใคร นักท่องเที่ยวหรือคนที่ทำงานในไร่ แล้วจึงพบว่าทะเบียนรถคันนี้ยังไม่ออกจากไร่และเป็นคนใน จากนั้นก็ติดต่อนายของไร่และระดมคนงานออกตามหารวมถึงไปที่บ้านพักของผู้ชายคนนั้นด้วยเธอพยายามไม่คิดถึงวันแย่ๆ นั้นอีก บอกตัวเองว่าอย่างไรคนร้ายก็ติดคุกและพีรพลบอกกับตำรวจว่าต้องการขอให้ศาลสั่งห้ามเข้าใกล้เธอหากเขาจ่ายค่าปรับและพ้นโทษจำคุก เพราะเป็นบุคคลอันตรายสำหรับเธอ“นายสั่งยามที่หน้าไร่เอาไว้แล้ว ว่าห้ามปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นเข้ามา ส่วนที่บ้าน พี่อยู่กับรันตลอดเวลา แต่พี่ว่าคนรู้กันทั้งไร่อย่างนี้มันคงไม่กล้ามายุ่งกับรันอีก รันอย่าเพิ่งคิดมาก ยังไงมันก็ต้องติดคุกแต่ไม่แน่ใจว่าจะออกมาเร็วหรือเปล่า”ริมฝีปากสวยเม้ม ยอมรับว่าตนยังกังวล คนแรกที่ตามคุกคามเธอถูกจับ และเธอย้ายที่อยู่ หากพ้นโทษออกมาอีกฝ่าย

ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนเขาจะพยายามรั้งเสื้อลง แล้วขยับตัวจะเบี่ยงออกทว่ามิรันตีขยับสะโพกเข้าไปชิดมากขึ้น กดเข่าคร่อม อีกฝ่ายไว้อย่างไม่ยอมให้เขาหนีได้“พี่พียังไม่รับปากเลย”พีรพลถอนหายใจอีกครั้งและเหมือนจะครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนมุมปากได้รูปจะกระตุก“ถ้าพี่ไม่รับปาก?”“รันก็จะปล้ำ”คิ้วเข้มขยับสูงขึ้นราวไม่เชื่อเธอจึงย้ำชัดเจน“รันจะปล้ำพี่พีจริงๆ นะ”ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆ พร้อมส่งสายตาท้าทาย“พี่...ไม่...ยอม”เขาย้ำทีละคำราวจงใจยั่วเธอริมฝีปากอิ่มสวยเม้มอย่างขัดอกขัดใจ ไม่แน่ใจว่าพีรพลตั้งใจแกล้งเธอ หรือเขาไม่คิดจะรับปากเพราะมองว่าเธอไร้สาระจริงๆ แต่มิรันตีต้องการทำให้ชายหนุ่มเห็นว่าเธอกล้าพูดแล้วก็กล้าทำ อย่างน้อยหากทำได้เขาก็ต้องยอมรับปากกับเธอมือบางเปลี่ยนเป็นสอดเข้าไปลูบหน้าท้องแกร่งแล้วเลื่อนสูงแตะปลายนิ้วเหนือยอดอกชายหนุ่ม ทำเอาพีรพลสะดุ้งเบาๆ เพราะไม่ทันตั้งตัวจึงหยุดมือเธอไม่ทัน มิรันตีสะกิดแล้วไล้วนจนชายหนุ่มต้องรีบจับมือเธอไว้หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อีกฝ่าย เพราะเธอเพียงแตะเล็กน้อยเขาก็รีบห้ามแล้วอย่างนี้มองเห็นชัยชนะอยู่รำไรสะโพกผายบดลงบนหน้าตักแกร่งพลิ้วราวโยกย้ายตามท่ว

‘เร็วๆ นะลูก แม่ทำอะไรไม่ถูกเลย น้องบอกว่าปวดท้องมาก แต่หมอกับพยาบาลบอกให้รอผลตรวจกับรอดูอาการ’มิรันตีบอกกับพีรพลว่าขอกลับกรุงเทพฯ หลังจากเปิดร้านได้ไม่ถึงชั่วโมงเพราะมารดาโทรมาบอกว่ามาติกาน้องสาวของเธอปวดท้องมากจนต้องไปโรงพยาบาล และท่านได้รู้จากเพื่อนร่วมงานจึงรีบตามไป แต่ก็ไม่รู้อะไรมากเธอไม่ได้บอกมารดาเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ท่านจึงไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่อื่นแล้ว“พี่ไปด้วย”ชายหนุ่มถอดผ้ากันเปื้อนหลังหยุดคิดเพียงเล็กน้อย“แล้วร้านล่ะคะ”“พี่จะขอคุณวัช ฝากให้บัญชีของไร่มาดูแลแทนวันสองวัน”“จะดีเหรอคะ”“แต่ละเดือนจะมีวันหยุดที่พี่กับเดือนสลับกัน แล้วผู้จัดการไร่ก็จะให้คุณรินคนดูแลบัญชีกับคุณแก้มมาดูแทนอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าวันนั้นใครสะดวก แต่เพราะแบบนี้พี่ถึงปรึกษานายว่ารับคนมาช่วยเพิ่มดีกว่า หยุดคนนึงก็ยังมีอีกสองคนคอยรับลูกค้า”“ถ้างั้น รันมาอยู่ก็เหมือนไม่ได้ลดภาระน่ะสิคะ”มิรันตีรู้สึกว่าตัวเองหาเรื่องวุ่นวายมาให้พีรพล เพราะหากเขากับเธอไปไหนมาไหนด้วยกัน ก็ไม่ต่างจากเดิมเลย ทว่าชายหนุ่มก็เพียงยักไหล่“เอาเถอะ เดี๋ยวค่อยว่ากัน ตอนนี้มีเรื่องฉุกเฉิน พี่ไม่อยากให้รันไปคนเดียว”พี

ร่างอรชรถูกปล่อยลงใกล้เตียงนอนและชายหนุ่มก็กอดจูบลูบไล้เรือนกายนุ่มละมุน พร้อมปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอไปด้วย มิรันตีเองก็ดึงชายเสื้อชายหนุ่มจากเอวกางเกง ร่างสูงโปร่งถอยห่างเล็กน้อยจัดการกับชุดของเธอจนเหลือเพียงซับในสองชิ้นเขาก็ถอดเสื้อตนออกอย่างรวดเร็ว แล้วโอบพาเธอลงไปนอนบนเตียงมือหนาลูบแก้ม ไล้ปลายนิ้วโป้งบนกลีบปากอิ่ม ก่อนจะลากมือระเรื่อยผ่านลำคอบางมาถึงเนินอวบขาว ปัดป่ายเย้ายวนใจพร้อมริมฝีปากได้รูปประกบกับกลีบปากอิ่มที่เห่อแดงด้วยฤทธิ์จูบก่อนหน้านี้มิรันตีเปิดรับเมื่ออีกฝ่ายส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวรัดพัวพัน รับรู้ได้ถึงมือหนาเกาะกุมอกอวบเคล้นคลึง ขณะเดียวกันต้นขาแกร่งก็แทรกกลางร่างเสียดสีเร้าอารมณ์อย่างเร้าใจทำเอาเธอเกร็งไปทั้งตัวดื่มด่ำกับจูบหวานลึกซึ้งแล้วปากอุ่นก็ค่อยเคลื่อนแตะแผ่วพรมทั่วลำคอขาว ซุกซบดอมดม เม้มผิวอ่อนจนแดงเรื่อแล้วจึงไต่ลงต่ำจูบซับเนินอกสองข้าง และเริ่มปลดตะขอเปิดปลือยเต้าทรวง ความกลมกลึงอวบใหญ่กับยอดอกสีหวานชวนลิ้มลองปรากฏต่อหน้า ใบหน้าคมคายก็ถูไถจนได้ยินเสียงหวานครางผะแผ่ว“รันสวยที่สุด”ชายหนุ่มพึมพำแล้วไล้ลิ้นระรัวเหนือยอดอกสีหวานที่ชูชันตื่นตัวเต็มที่และย้ายไ

“มึงคิดว่ามึงแน่เหรอ ฮะ!”หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้น“มึงกล้ามีเรื่องกับลูกค้าอย่างพวกกูเหรอ”อีกคนพูดเสียงดังตรงจุดนี้เป็นส่วนที่คนเข้ามาถึงน้อยเพราะจัดเอาไว้อย่างเฉพาะ ซึ่งไม่ไกลจากที่จอดรถของพีรพลนัก และเวลานี้ก็ไม่มีคนอื่นมาสูบบุหรี่“เออ กูจะเอาให้พวกมึงไม่กล้าเห่าหอนถึงผู้หญิงเสียๆ หายๆ ได้อีก”พีรพลสวนกลับอย่างไม่กลัว“มึงมาเสือกอะไรวะ หรือว่า...”คนพูดกระตุกยิ้มมุมปาก“นั่นเมียมึง”ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าอีกฝ่ายพูดถึงใคร พีรพลกระโดดยกขาเข้าไปหาในทันใดและมันก็กระโดดหลบ ขณะที่เพื่อนทั้งสองคนที่เหลือรีบเข้ามารุมจับเขา ชายหนุ่มสลัดออกก่อนหันไปต่อยอีกคน แต่ก็ถูกถีบสีข้างจนเกือบล้ม แล้วก็มีคนตามมากระชากไหล่ไปต่อยการเตะต่อยสามรุมหนึ่งเป็นไปอย่างชุลมุน พีรพลโดนทั้งถีบทั้งต่อยไปหลายครั้ง หากเขาก็เหวี่ยงหมัดเอาคืนทั้งสามไปอย่างไม่หยุดหย่อนราวเรี่ยวแรงไม่หดหาย ครู่หนึ่งจึงมีคนเข้ามาห้ามซึ่งเป็นวัชพลกับคนงานในไร่อีกสองคน“หยุดได้แล้ว”วัชพลเสียงเข้ม เข้าไปกระชากหนึ่งในลูกค้าล็อกแขนไว้ คนงานอีกสองคนก็จับสองคนที่เหลือ“ปล่อยสิวะ”แม้จะไม่มีใครยอมแต่เพราะทั้งเจ็บตัวทั้งอ่อนล้าทำให้สลัดวัชพลกับคน