All Chapters of เด็กในอุปการะของคุณชายซือ: Chapter 101 - Chapter 110

เมื่อรถตู้คันหรูเคลื่อนเข้าไปจอดที่หน้าโรงแรมหรูของเมืองเอ็ม สองหนุ่มสาวก็ก้าวลงจากรถและเดินเคียงข้างกันเข้าไปในโรงแรม หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทถูกสาวๆ ทั้งที่เป็นแขกและพนักงานในโรงแรมมองมาที่เธอเป็นตาเดียว ร่างระหงค่อยๆลด ความเร็วแล้วเยื้องย่างตามหลังชายหนุ่มไปอย่างเจียมตัว เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นตัวประหลาด แต่ก็คงไม่แปลกนักถ้าเธอไม่สวมชุดพนักงานห้างธรรมดาๆ มาเดินกับคนที่มีชื่อเสียงอย่างคุณชายซือทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออก ร่างของสองหนุ่มสาวก็แทบจะถูกดึงดูดเข้าหากันโดยที่หลิวถิงถิงยังไม่ทันห้ามปรามอะไร ปากเรียวสีกุหลาบของชายตรงหน้าก็ตะโบมจูบมาจนเธอแทบจะหายใจไม่ทัน มือบางยกขึ้นก่อนที่จะตีลงไปบนหน้าอกหนั่นแน่นของชายหนุ่มเพื่อเป็นการเตือนสติ ถึงแม้เธอจะคิดถึงเขามากแค่ไหน แต่เธอก็ยังอยากที่จะคุยกับเขาให้เข้าใจก่อนว่าที่ผ่านมันคืออะไรกันแน่ แล้วเขาหลอกเธอว่าเขาเป็นหมันจริงๆ ใช่ไหม  ซือมู่อันถอนจูบออกจากปากบางของหญิงสาวอย่างแสนเสียดาย แต่ไม่เป็นไรรอคุยกับเธอให้เข้าใจแล้วค่อยฟัดเธอให้หายคิดถึงก็ได้ มือหนาจับจูงมือบางให้เดินตามไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาวก่อนที่เขาจะทรุด

หลิวถิงถิงใช้เวลาอยู่กับคุณชายซือทั้งคืนโดยในตอนสายๆ เพื่อนที่พักอยู่ร่วมห้องของเธอก็โทรเข้ามาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงและตกใจ   “ถิงถิง สรุปเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่ แล้วที่เธอไม่กลับห้องทั้งคืนเพราะออกไปกับหุ้นส่วนของท่านประธานจริงๆ ใช่ไหม แล้วไหนเธอบอกว่าไม่เคยมีแฟนยังไงล่ะ ทำไมจู่ๆ หุ้นส่วนของท่านประธานถึงมาบอกทุกคนว่าเธอคือภรรยาของเขา สรุปไอ้อาการอาเจียนเป็นเพราะเธอกำลังท้องใช่ไหม” ลี่หลินซักไซ้เพื่อนสาวเสียยืดยาวด้วยความเป็นห่วงและอยากรู้“คือฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณชายซือจะเป็นหุ้นส่วนของท่านประธาน อันที่จริงฉันน่ะเคยเป็นเด็กในอุปการะของคุณชายซือมาก่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรหรอก แต่มาตอนหลังๆ เขาก็...คิดไม่ซื่อกับฉันมั้ง” ที่หญิงสาวกล้าตอบไปแบบนั้นเพราะเช้านี้ซือมู่อันออกไปจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นที่ทำงานให้กับเธอ เขาไม่อยากให้เธอเครียดและคิดมาก และพรุ่งนี้เขาจะให้คนของเขาไปขนของออกจากหอพักที่เธอพักอยู่กับลี่หลินเพื่อกลับเมืองแอลพร้อมกัน“อ้าว จริงหรอ สรุปว่าคุณชายซือ หุ้นส่วนของท่านประธานคือพ่อของลูกในท้อ

มือบางชื้นเหงื่อขึ้นมาทันทีที่รถตู้คันหรูเลี้ยวเข้ามาภายในอาณาจักรของตระกูลซือในพื้นที่เกือบร้อยไร่ใจกลางเมืองแอล ซือมู่อันหันไปมองใบหน้าหวานที่ซีดเผือดของคนข้างๆ ก็พอจะดูออกทันทีว่าแม่สาวน้อยภรรยาทางพฤตินัยของเขากำลังกังวล เพราะนี่คือการพาเธอไปแนะนำให้ครอบครัวเพียงคนเดียวของเขาได้รู้จัก มือหนาคว้ามือบางมากุมไว้ก่อนที่จะบีบเบาๆ หลิวถิงถิงหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาของสามีทางพฤตินัยก็พบว่าเขากำลังส่งยิ้มบางๆ มาให้กับเธอ หญิงสาวจึงยิ้มตอบแล้วผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ  “ไม่ต้องกังวลนะที่รัก แม่พี่ใจดี อีกอย่างตอนที่ท่านรู้ว่าหนูกำลังจะมีหลานคนแรกให้ท่าน ท่านดีใจจนร้องไห้เลยล่ะ” ซือมู่อันปลอบเธอ และสิ่งที่เขาบอกเธอนั้นเป็นความจริงทั้งหมด ตอนที่เขารู้ว่าเธอตั้งครรภ์เขาก็รีบโทรปรึกษามารดาทันที และเมื่อมารดาได้ฟังเรื่องที่เขาเล่าแล้วเธอก็รีบกดวางสายแล้วเปลี่ยนเป็นวิดิโอคอลหาเขา ท่านร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ โดยที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าท่านจะมีหลานที่กำลังจะได้ลืมตามาดูโลกในเร็วๆ นี้   “จริงหรือคะ ท่านจะไม่ว่าจริงๆ ใช่ไหมที่หนูท้องก่อนแต่ง” เสียงหวานเอ

การวางแผนของซือมู่อันและคนสนิทของหลิวถิงถิงเป็นไปอย่างลับๆ โดยที่หลิวถิงถิงไม่รู้เรื่องเลย ทางด้านคุณนายซือที่ออกไปพบกับบิดาของหลิวถิงถิงก็อดที่จะทำให้ฝ่ายนั้นตกอกตกใจไม่ได้ แต่พอได้รู้ว่าผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้มาสู่ขอบุตรสาวของตนให้กับบุตรชาย ใบหน้ากังวลจึงแปรเปลี่ยนเป็นยินดี  “ขอบพระคุณคุณนายกับคุณชายซือนะครับที่ให้เกียรติลูกสาวของผม ถ้าถิงถิงตกลงผมก็ไม่ขัดข้องอะไรหรอกครับ” ใบหน้าเหี่ยวย่นไปตามวัยเปื้อนรอยยิ้มแห่งความสุข ใครจะไปคิดว่าบุตรสาวของตนจะได้แต่งเข้าไปในตระกูลที่ยิ่งใหญ่และมีอิทธิพลของเมืองแอล  “อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ เพราะลูกชายของดิฉันทำอะไรข้ามขั้นตอนไปมาก การมาสู่ขอให้ถูกต้องตามประเพณีก็ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่ควรแล้วค่ะ” ซือหลินซู่เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม   “ข้ามขั้นตอน หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าลูกสาวของผมชอบพออยู่กับคุณชาย อาจจะเป็นเพราะผมไม่ใช่พ่อที่ดีมากด้วยแหละครับ ถึงไม่ค่อยจะรู้เรื่องส่วนตัวของลูกๆ” น้ำเสียงงุนงงในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นสลดลงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ใช่พ่อที่ดีที่ใส่

ร่างสูงโปร่งที่เดินโอบไหล่บอบบางเรือนร่างอวบอิ่มมีน้ำมีนวลของว่าที่ภรรยาสาวเข้ามาภายในบ้านมองไปที่มารดาอย่างงุนงง ก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น  “เดินไปเดินมาทำไมครับแม่ เดี๋ยวก็เวียนหัวหรอก” เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยขณะจับจูงโอบประคองภรรยาสาวให้ไปนั่งลงที่โซฟานุ่มภายในห้องรับแขก “มากันพอดีเลย แหม...แม่โทรไปไม่รับเลยนะ แม่อยากจะรู้ว่าหนูถิงถิงท้องได้กี่เดือนแล้ว แล้วหลานคนแรกของแม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย นี่อะไรกันไม่ยอมรับสายแม่เลย แม่โทรหาหนูตั้งหลายที ส่วนลูกโทรศัพท์ทำไมทิ้งไว้ในรถแบบนั้น เวลามีงานด่วนเข้ามาจะรู้ได้ยัง” พอนั่งลงปุ๊บคุณนายใหญ่ก็อดที่จะบ่นออกมาให้กับสองหนุ่มสาวไม่ได้   “ขอโทษค่ะแม่ พอดีหนูปิดเสียงเปิดสั่นเอาไว้” ว่าที่ลูกสะใภ้ตอบด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดขึ้นมาทันที   “ผมก็รีบพาน้องไปตรวจไงครับ เลยไม่ได้พกโทรศัพท์ลงไปด้วย” ซือมู่อันเอ่ยออกมาบ้าง   “แล้วเป็นไงลูก สรุปหนูท้องได้กี่เดือนแล้ว แล้วหลานคนแรกของแม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” คุณนายใหญ่ถอนหายใจออกมาอย่