All Chapters of ป่วนรักประธานร้าย My President: Chapter 71 - Chapter 80

“งั้นผมหยุด”คนกำลังถึงฝั่งฝันแต่เขากลับแกล้งทรมานแถมคาไว้แบบนี้“ละ ลี่คุน แฮ่ก แฮ่ก” มารีอาหายใจหอบ“ครับ หยุดเนอะ ผมตามใจคุณ” เขาปล่อยมือก่อนลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนมาล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธอ “ละ ลี่คุน มาร์คือ…”~อะไรเนี่ย คนบ้า~ มารีอาลุกขึ้นนั่งหน้างอ ก็เธอกำลังจะอยู่แล้ว แต่… มันไม่ไหวแล้วจริง ๆมารีอาขยับตัวลุกขึ้นมานั่งคร่อมเขา จนลี่คุนอดยิ้มออกมาไม่ได้ ~นี่แหละที่เขาต้องการ~“อะไรครับเนี่ย” เขาแกล้งถามแต่สีหน้าอมยิ้ม ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปจับที่เอวคอดของเธอโดยอัตโนมัติ“มาร์จะเอาคืนไง อย่างที่คุณทำกับมาร์” มารีอาตอบอาย ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนตัวกดลงไปกับของเขา ร่างบางค่อย ๆ โยกสะโพกช้า ๆ แต่กลับสร้างความเสียวสะท้านให้ลี่คุนมากขึ้น“แน่ใจนะจะเอาคืน งั้นผมก็ไม่ยั้งแล้วนะ” ลี่คุนยกยิ้มออกมา ก่อนจะยกสะโพกเด้งรับร่างมารีอาที่กำลังอยู่บนตัวของเขา จากที่เธอทำแค่ช้า ๆ แต่ว่าเขากลับขยำก้นสวยของเธอให้เคลื่อนตัวเร็วขึ้น“อะ อ๊า ลี่คุนบะ เบาหน่อย อ๊า อ๊า”“อืม ซี้ด ที่รัก แรงอีก”“อะ อื้อ มะ ไม่ไหว มาร์ อ๊า”“อีกนิดครับ แรงอีก อา ซี้ด”“อึก อ๊ายยยยย”“ฮึกก” ร่างคนทั้งคู่กระตุกเกร็ง ก่อนมารีอาจะสัมผั

“ฮือออออ ฮืออออ” มารีอาร้องไห้หนักขึ้นราวกับตัวเองเป็นเด็ก ๆ เธอค่อนข้างอ่อนไหวง่ายมากตั้งแต่ที่ฮอร์โมนการตั้งครรภ์เริ่มเปลี่ยนลี่คุนช้อนร่างบางของภรรยาตัวเล็กขึ้นมาอุ้มอย่างไม่แคร์สายตาของพนักงาน และ… ในนาทีนี้ มารีอาก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เธอซุกใบหน้าของเธอลงไปที่อ้อมอกเขาทันที“อะไรอะ ท่านทำอะไรน่ะ”“ท่านประธานไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ”“ใช่ ๆ อะไรอะ"เสียงอื้ออึงจากพนักงานคนอื่น ๆ พากันมองด้วยความตกใจ“เอ่อ ท่านครับ คือท่านไม่สบายอยู่นะครับ ท่านจะไปอุ้มเธอทำไม” ผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่เข้าประชุมร่วมด้วยเดินเข้ามาหาลี่คุนด้วยความเป็นห่วงแต่… ลี่คุนไม่ได้ตอบคำถาม เขาปรายตาไปมองแวบหนึ่งด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนอุ้มมารีอาเดินตรงเข้าไปห้องทำงานของเขาทันที“เดี๋ยว ทำไมท่านอุ้มยัยนั่น”“นั่นสิ หรือยัยนั่นอ่อยท่าน”“ร้ายนะ หน้าตาดูจืด ๆ เชย ๆ แกล้งล้มต่อหน้าเพราะอยากให้ประธานอุ้ม”เสียงนินทาจากคนแผนกอื่นที่ไม่สนิทกับมารีอาพากันนินทาตามหลัง จนเพื่อนในแผนกของมารีอาได้ยินเข้าไม่พอใจ“พวกหล่อนก็ลองแกล้งล้มดูสิ จะได้ดูว่าท่านจะอุ้มหรือท่านจะเดินผ่านไปเฉย ๆ” เพื่อนคนหนึ่งของมารีอาทนไม่ไหวพูดกระแทกกลับ“

ผู้จัดการจินเดินอารมณ์เสียออกมาด้วยความไม่พอใจ เพราะเมื่อเช้าเพิ่งมอบหมายงานให้มารีอาทำ แต่เธอยังไม่ทันรับงานเลยด้วยซ้ำก็วิ่งพรวดพราดออกไป“ว่าไงมารีอา เดี๋ยวนี้ฉันมอบหมายงานให้เธอ เธอก็ไม่สนใจยังงั้นเหรอ” ผู้จัดการโยนแฟ้มงานลงตรงหน้า“ขะ ขอโทษค่ะ”“ทำไม พอรู้ว่าท่านประธานจะเดินผ่าน รีบวิ่งเข้าไปสกัดหน้าแล้วแกล้งล้มต่อหน้าท่านเลยเหรอ” ผู้จัดการจินยังไม่เลิกพูดจากระแนะกระแหน แถมมองมารีอาด้วยสายตาจิกเธอ ลึก ๆ ผู้จัดการจินแอบหมั่นไส้ปนอิจฉาที่ท่านประธานมาอุ้มเธอไปต่อหน้าต่อตา“ไม่ใช่นะคะ พี่ผู้ชายคนนั้นต่างหากชนมารีอาจนล้ม” เสียงเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์ตอนมารีอาโดนชนล้ม ทนไม่ไหวรีบเข้ามาแก้ต่าง“แล้วไปขวางทางท่านทำไม เจตนาจะให้ตัวเองล้มงั้นเหรอ วางแผนจะอ่อยท่านน่ะสิ ดูนะขนาดท่านไม่สบายยังต้องลดตัวมาอุ้มพนักงานอย่างเธอ อยากสบายงั้นสิ อยากเป็นเด็กท่านประธานแล้วไม่ต้องทำงาน”“ผู้จัดการจินคะ พูดจาให้เกียรติมาร์ด้วยค่ะ” มารีอาที่นั่งร้องไห้อยู่ยืนขึ้น เพราะเริ่มทนไม่ไหว รู้สึกว่าผู้จัดการจินเริ่มพูดจาเลยเถิดดูถูกเธอมากไปแล้ว“นี่ โดนท่านประธานอุ้มนิดอุ้มหน่อยกล้าขึ้นเสียงเลยเหรอ ฮ

พนักงานมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ยิ่งกลุ่มที่กระแนะกระแหนมารีอาเมื่อเช้า ถึงกับทำตัวลีบลงกะทันหัน“ลี่คุน ! มาร์บอกแล้วไงคะ ว่าไม่ให้พูด”“ขอโทษนะครับมาร์ ก็ผม… อดเป็นห่วงคุณไม่ได้” ลี่คุนทำเสียงอ่อนพลางยื่นมือจะไปจับแขนมารีอา แต่เธอสะบัดแขนใส่เขาO…..O !!!แต่ที่น่าเป็นลมกว่าใครในตอนนี้ คือผู้จัดการจิน !“อะ เอ่อ คะ คือ” ผู้จัดการจินยิ้มแห้ง แทบยืนทรงตัวไว้ไม่ไหว“แฮะแฮะ สามีที่รับสายมารีอาวันนั้น คือท่าน”“ครับ ผมเอง” ลี่คุนตอบหน้านิ่ง“แฮะแฮะ มิน่าเสียงเมื้อนเหมือน ดิฉันก็ว่าอยู่เสียงคุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน” ผู้จัดการจินหน้าเจื่อนเธอเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว~เรื่องที่มารีอาโดนท่านเรียกไปในห้องท่านประธานหลังวันประชุม~~เรื่องที่มีข่าวว่าท่านประธานพาภรรยาไปฝากท้อง~~แถมเมื่อเช้าที่ท่านประธานอุ้มเธอ~~ก็เพราะ…!!!!~เธอคือภรรยาของท่านประธาน !!!~~กรี๊ดดดดดดด เป็นไปไม่ได้ !!!!~ ผู้จัดการกรีดร้องอยู่ในใจ ก่อนหันไปยิ้มหวานให้มารีอา“แฮะแฮะ คือเมื่อกี้ น่าจะเป็นเรื่องเข

เสียงสะอึกของมารีอาพาเพื่อนร่วมงานมองหน้ากัน ในที่สุดจึงตัดสินใจยืนขึ้นแล้วพากันไปโอบกอดมารีอาเพื่อปลอบใจ ลี่คุนได้แต่ยืนมองอยู่ห่าง ๆ ปล่อยให้มารีอาปรับความเข้าใจกับเพื่อน ๆ“พวกเราไม่ได้โกรธมาร์นะ อย่าคิดมาก แค่ทำตัวไม่ถูกเอง”“ใช่ ๆ อย่าร้องไห้นะ พวกเราจะโกรธมาร์ได้ยังไง ต้องดีใจด้วยต่างหาก เธอกำลังมีน้องอยู่ไม่ใช่เหรอ เป็นเรื่องน่ายินดีออก พวกเราดีใจด้วยจริง ๆ นะ” เพื่อนเข้ามาบีบมือมารีอาเบา ๆ“ไม่โกรธมาร์จริง ๆ นะ ฮึก ฮือออ”“โกรธสิ เธอเล่นคว้าสามีทิพย์ของฉันไปครองไว้คนเดียว อิจฉาอ่า ว่าแต่ท่านแซ่บไหม” เพื่อนร่วมงานตัวอ้วน ๆ ขาว ๆ อีกคนแอบกระซิบที่ข้างหู สายตาเหล่ไปที่ลี่คุนที่ยืนอยู่ไม่ไกล“ยัยบ้านี่ มาถามอะไรตอนนี้ เอาไว้ถามตอนท่านไม่อยู่สิ ฉันก็อยากรู้ คิกคิก”คราวนี้เพื่อนในกลุ่มพากันหัวเราะครืน รวมทั้งมารีอาที่หัวเราะทั้งน้ำตาไปด้วยผู้จัดการจินที่แอบยืนมองอยู่ที่หน้าห้องผู้จัดการ กล้า ๆ กลัว ๆ ไม่กล้าออกมา ได้แต่แอบยืนมองอยู่ห่าง ๆ จนมารีอาสังเกตเห็นและเงยหน้าขึ้นไปมอง“คุณจิน”“แฮะแฮะ มาร์ เอ๊ย คุณมาร์” เธอเดินตัวลีบออกจากห้องมาหามารีอา ไม่วายเหล่มองไปที่ลี่คุนที่มองมาที่เ