All Chapters of กลัวแล้วเจ้าค่ะ! อย่าหย่าข้าเลย: Chapter 1 - Chapter 5

หย่าที่ 1เมืองถงหลินขึ้นเหนือไปสามพันหกร้อยลี้ เมืองถงหลินจัดเป็นหนึ่งในชายแดนหน้าด่านต้าเว่ย เดินทางต่ออีกแค่วันเดียวก็ถึงกำแพงหมื่นลี้แล้ว ดังนั้นสถานที่ๆ แม้แต่นกยังไม่อยากขี้ใส่ จึงไม่เป็นที่นิยมของผู้อยู่ในศูนย์กลางอำนาจเช่นเมืองหลวง หากขุนนางใดได้รับแต่งตั้งตำแหน่งมานี่ แทบเท่ากับเป็นการถูกเนรเทศ ต้องถูกผู้คนไถ่ถาม ว่าตกลงท่านทำความผิดใดกันแน่“นายหญิงตื่นเร็ว! แย่แล้วเจ้าคะ! แย่แล้ว!”ใต้ผ้าห่มอย่างหนา สตรีอิ่มเอิบร่างหนึ่งถูกกอดซ้ายกอดขวา ทารกหญิงรกชายของนางได้ยินเสียงรบกวนก็พากันตื่นขึ้น ทั้งสองคลำหาความอบอุ่นอวบอิ่มโดยมิได้นัดหมาย พลันฝังศีรษะเข้าไปยังซอกแขนคนละข้าง งึมงำบอกมารดาว่าหนวกหูยิ่ง“หงอี้! เจ้าโวยวายอะไรแต่เช้า หากมิใช่เรื่องคอขาดอย่างทัพม้าเผ่าซ่งบุกเข้าด่านมา ข้าจะฟาดโบยเจ้า!”เสียงดุด่าดังจากผ้าห่มโดยที่เจ้าตัวมิทันลุก หงอี้ที่อุส่ารีบคาบข่าวมาบอกต้องกระทืบเท้า นางยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนนายสาว ใช้มือทุบ ปึง! ปึง! ปึง! กล่าวเสียงดังโดยไม่กลัวตายว่า“โอ้ย! ท่านย่าของบ่าว ทัพม้าซ่งไหนเลยบุกมา แต่ผู้มาเป็นสามีท่าน คิดว่าพอให้คอขาดหรือไม่เจ้าคะ”ในความมืดสลัว ถังโ

หย่าที่ 3พันธมิตรการค้าเพราะมีบทเรียนจากหลายราชวงศ์ที่ผ่านมา ฮ่องเต้จึงมิกล้าจับคู่ให้กับใครสุ่มสี่สุ่มห้า ยกตัวอย่างสองร้อยกว่าปีก่อน มีฮ่องเต้หลี่จงออกราชโองการพระราชทานสมรสให้กับแม่ทัพผู้หนึ่ง ยามนั้นฮ่องเต้หาทราบไม่ ว่าหญิงสาวที่พระองค์บีบให้แต่งงานมีคนรักอยู่ก่อน เรื่องนี้กับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความแค้น เพราะชายคนรักของนางก็เป็นแม่ทัพเหมือนกันต่อมาอีกหลายปี คนรักเก่าของนางสมคบคิดกับอ๋องต่างแซ่ สุดท้ายนำมาสู่การสิ้นราชวงศ์หลี่ในตอนนั้นปัญหาส่วนตัวทางด้านสามีของตนจะเป็นยังไง เช่นเดียวกับที่เซียวฉีไม่สนใจนาง ถังโหรวเองก็ไม่ได้สนใจเขา ความจริงหากไม่มีข่าวการถูกลดตำแหน่ง นางก็ไม่ได้นึกถึงเขา เพียงคิดใช้ชีวิตของตนกับลูกๆ อยู่สุขสบายในเมืองห่างไกลแห่งนี้หากแต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป นั่นคือนางคิดถึงเขาแล้ว โดยเฉพาะตอนนี้คิดถึงมากๆ คิดถึงว่าพอเขามาจะนึกได้หรือไม่ว่าตนเคยส่งภรรมาอยู่นี่ “…”ถังโหรวคาดหวังให้เขาลืมนางไปจริงๆ!ตลอดระยะเวลาสี่ปี เขาไม่เคยถามไถ่ข่าวสารนาง ท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาว่า เขาไม่เคยพูดถึงนางซักครั้ง ทั้งยังใช้ชีวิตอย่างปกติมาก ถึงขนาดเข้าออกหอนางโลมไปทั่ว จนผู้คนทั่วไป

หย่าที่ 5โจรกระจอกหลังส่งมอบสินค้า เวลาก็ผ่านไปแล้วเกือบหนึ่งเดือน หากไม่ติดที่ว่าทุกๆ สามวันห้าวัน คุณชายเฉินจะส่งย่าของเขามาพบนาง ถังโหรวก็ได้หามีเรื่องใดทุกร้อนใจไม่ ลูกๆ ของนางก็เหมือนจะปรับตัวได้ หลายคืนมานี้น้อยมากที่จะงอแงเรียกหานาง“นายหญิงขอรับ คุณชายเฉินขอเข้าพบ”ในห้องหนังสือ ถังโหรวหางคิ้วกระตุก เพิ่งจะด่าทอเขาในใจ ตัวคนก็โผล่มาแล้ว“ไฉนวันนี้เขามาเองไม่ส่งเฉินไท่ไท่มา?”ในบรรดาบุรุษที่ติดพันนาง เจ้าหมอนี่นับว่ามีความพยายามสุด ผู้อื่นพอถูกนางยันกลับไปครั้งหนึ่งก็ไม่กล้าเขาหานางอีก แต่เฉินคุนกับพัวพันนางไม่เลิกรา ขนาดนางบอกว่า “ข้ามีลูกและสามีแล้วนะ!” เขายังไม่ยอมแพ้ กล่าวกับนางว่า “ท่านอย่ามาโกหกเรา ไหนสามีท่าน หากมีตัวตนจริงก็เรียกเขาออกมา เราจะเลิกตอแยท่านชั่วชีวิต!”“บอกว่าไม่พบ ข้าปวดหัว!”นางไม่ใส่ใจ ตะโกนออกไปนอกประตู พ่อบ้านได้ยินรับคำหมุนตัวกลับไปรายงานกับคนๆ นี้ นางไม่ต้องไว้หน้าอันใดก็ได้“…”ห่างจากชายแดนต้าเว่ยราวห้าสิบลี้ขบวนสินค้าของถังโหรวเพิ่งออกนอกด่านได้หนึ่งวัน ความจริงตลอดเส้นทางมุ่งไปยังชนเผ่าต่างๆ นั้นเป็นทุ่งโล่ง มีเพียงต้นไม้เกาะกลุ่มกันขึ้นเล็ก