Semua Bab Blue Williams (The Governor's Dilemma): Bab 11 - Bab 20

Paroon-parito ang dalagita sa hallway habang hinihintay ang paglabas ng isa sa mga tao doon sa loob. Sa ganitong eksena siya nadatnan ni Danny. “Ms. Aya, bakit po kayo nandito sa labas?” Walang ka-Malay-Malay na tanong ng binata. Kumunot naman ang noo ng binata nang mapansin ang mga mugtong mata ni Aya. Hindi pa man nakasagot ang dalagita nang biglang nag-unahan na namang tumulo ang mga luha nito. Agad na naunawaan ng binata ang ibig sabihin noon. “Upo ka muna, Ms. Aya. Maghintay nalang tayo. Huwag ka nang umiyak at patibayin mo ang loob mo,” anas ng binata, at inakay ito at pina-upo. Naaawa ang binata sa sitwasyon ng dalagita. Hindi pa ito nakapalit ng damit mula nang dumating sila, mugto rin ang mga mata nito at halos nangangamatis ang mukha nito dahil sa kakaiyak. “Magiging okay ba ang, Lola?” Hindi naman agad nakasagot ang binata sa tanong sa kanya ng dalagita. “Mag-antay lang tayo, Ms. Aya. Alam ko pong malakas ang Lola Inday mo. Manalangin tayo sa itaas, siya l

Today, we will lay to rest the person who was so important to me. It's painful to think about, but I'm slowly accepting na wala na ito. Ang tagal din ng lamay nito, na umabot ng tatlong linggo, dahil iyon ang gusto ni Aya, at dahil na rin sa ito ang nakagawian nila sa probinsya. Ang iba nga, halos umabot pa ng isang buwan bago i-burol. Aya just kept crying. I knew she was still hurting, and couldn't accept na wala na si nanay Inday. I let her be,because I knew this was the last time she would be with Nanay Inday. "Gabayan n'yo po ako, La, huh. Alam ko pong hindi n'yo po ako pababayaan. Mamimiss po kita ng sobra, mananatili ka po dito sa puso ko. Paalam po." "Sabay nag lalagasan Ang mga luha ni Aya." Hindi maiwasang pumatak ang butil ng luha sa mata ng binata. Subrang naapektuhan siya sa binitawang salita ni Aya. Lumapit siya sa kabaong ng matanda at tinitigan ito. "Nanay, pinapangako ko na aalagaan ko po at hindi pababayaan ang iyong pinakamamahal na apo. Pangakong gagampa

"Yon naman pala eh. Don't tell me, type mo si Papa Pogi? Ha! ha!" Sabay tawa ng pinsan nito."Ikaw talaga, puro ka kalukuhan, Lorraine. Sarap mo talaga sakalin.""Hindi ka talaga mabiro, insan. Pagdating sa kanya, ang sama mo. Magiging kuya mo na yun soon.""Huwag ka nang magbiro ng ganyan, insan. Hindi talaga ako natutuwa. Aaminin ko, na minsan pala biro ako, pero sana ngayon seryosohin mo naman. Alam mo naman na ibang usapan 'to eh," mahabang litanya ni Aya."Pasensya na, insan. Hindi ko kasi mapigilang hindi haluan ng biro ang ating usapan. Sorry na, gusto ko lang naman kasi pagaanin ang loob mo," hinging paumanhin ni Lorraine sa pinsan nito."Okay," maikling sagot ni Aya."After graduation, diretso na ako sa Maynila. Paki-ingatan mo lahat ng gamit dito ha. Ikaw na muna ang bahala sa bahay, at tsaka huwag mong dalhan ng lalaki. Uuwi ako dito pag bakasyon.""Grabe ka naman! Lalaki talaga, naku insan, parang hindi mo ako kilala, parang ibang tao ako sa paningin mo. Ansakit non!" Bir

"Ito ang araw na pinakahihintay ko, ang makapagtapos ng senior high. Aminin kung my part sa loob ko na masaya,dahil nakatanggap ako ng karangalan, naiiyak ako sa part na ito sana ang araw na gusto kong ipag malaki sa pinakamamahal kung Lola, lahat ng sakripisyo ni Lola ay maibabalik ko man lang sa pamamagitan ng diploma ko, pero huli na ang lahat dahil Wala na siya. Magtatapos ako na ni isang magulang wala ako. Hindi pa nag-uumpisa ang seremonya, parang gusto ko ng umuwi. Naluluha ako pag naiisip ko ang buhay na meron ako. Ganito ba talaga ka-unfair ang mundo? Gusto kong questionin ang Diyos kung bakit niya ako pinagkaitan? Dahil ba sa kaya ko ang sarili ko? Dahil ba sa nasanay na ako na walang mga magulang? Pero hindi, e. Hindi ko magawang tanungin siya. Hindi ko magawang questionin siya sa mga bagay-bagay na nangyari sa buhay ko dahil siya lang ang nakakaalam ng lahat ng ito. Hysst! Ano ba 'to? Ito naman tayo, nag-eemote ka na naman," suway nito sa sarili. "Aya was so lost in her

Opo, Boss. Nang makita niya ako, agad siyang umalis sa kandungan n'yo. "Really!?" "Yes, Boss. Parang wala ka sa sarili nyo ka gabi. I was shocked last night when you said you wanted to bring her to the mansion.Napagtataka talaga ako sa mga inasal mo dahil dati galit na galit ka sa babaeng 'yon." Hindi kaya may inilagay siyang gamot sa inumin n'yo, Boss? Yan kasi ang unang pumasok sa isip ko kagabi noong mapansin ko na iba ang kinikilos n'yo." "F*uck! Who would even try to slip something into my drink!?" "Maybe her, Boss." "Do you mean Evelyn?" "Yes,Boss." "Ano kaya ang plano ng babaeng iyon?" napapaisip na tanong ni Blue sa sarili. "Maybe she still hasn't, move on Boss, because you chose her cousin over her," Danny said. "We never had a relationship," Blue replied. Evelyn had been interested in him for a long time, and he knew it, and he admitted to being attracted to her because of her sex appeal, his feelings were purely physical at the time."Ito ang paraan niya para maibs