All Chapters of อู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี: Chapter 21 - Chapter 30

ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นคนทรยศขายชาติสมคบกับศัตรูทั้งสิ้น และคนเหล่านี้เป็นเป้าหมายที่หวังซีเอ่อและหวังเผยจูกําลังตรวจสอบอยู่ เขากุมหลักฐานการกระทำความผิดที่คนพวกนั้นรับสินบน คบค้าส่วนตัวเป็นการลับ ๆ กับทูตพิเศษเฉิงเสี่ยอี้ไว้ได้เรียบร้อยแล้ว แต่ในรายชื่อนั้นที่หวังซีเอ่อไม่อยากจะเชื่อในการอ่านและวิเคราะห์คือ ‘ฮ่องเต้อู๋ซั่วกู๋’ ผู้ที่สวามิภักดิ์กลับคิดทรยศ ส่งสายลับพิเศษเข้าร่วมด้วยนั่นคือ ‘อู๋เสี่ยวหวา’ ฮองเฮาแคว้นเหยาชุน หวังซีเอ่อหน้ามืดแทบจะเป็นลม สับสนขุ่นมัวข้องใจจนหายใจไม่ออก ยิ่งคำพูดของเฉิงกุ้ยเฟยก่อนหน้านี้หลายวันก็ย้ำชัด ตอนขอเข้าพบเขาเป็นการส่วนตัวว่ามีหนอนบ่อนไส้ในแคว้นเหยาชุน หวังยึดครองอำนาจและบ่อนทำลาย นางบอกว่าเป็นคนใกล้ตัวที่ฮ่องเต้คงคาดไม่ถึง“เสด็จพี่ทรงอย่าไว้ใจฮองเฮามาก แล้วท่านจะเสียใจภายหลังได้นะเพคะ”นั่นคือคำพูดที่เฉิงลี่เฉี่ยวทิ้งไว้ให้ก่อนจากลา ทำให้เขาจิตใจว้าวุ่นไม่สงบ ไปพบหน้าอู๋เสี่ยวหวาที่สดใส กลับเป็นเขาที่มืดหม่นจนเสียบรรยากาศ“เสี่ยวหวา เป็นเจ้าที่คิดแทงข้างหลังข้าหรือ ทำไมกัน...”และที่อึ้งไปกว่านั้นคือ คนที่เสด็จพ่อเขาทรงโปรดปรานไว้วางใจ กลายเป็นเล

“ท่านแม่ทัพใหญ่จง ร้อนกําลังดีขอรับ” กงกงนายหนึ่งยกถ้วยยาต้มอุ่น ๆ เดินเข้ามา“เอาวางไว้ก่อนเถอะ” จงถานไถหมิงพูดตามองทางนอกหน้าต่างที่หิมะกําลังละลาย เสียงน้ำหยดจากใต้ชายคาฟังดูคล้ายกับฝนตก การประลองยุทธ์ปีนั้นถ้าหวังซีเอ่ออยู่ด้วย อาจไม่จําเป็นต้องมีเขาในตอนนี้ก็ได้ จงถานไถหมิงคิดในใจ นี่ก็ผ่านไปแล้วสองปี ที่ผ่านมาไท่ซ่างหวงสอนเคล็ดกระบี่ให้หวังซีเอ่อกับเขามาตลอด พยายามแทบตาย สุดท้ายเขาก็ไม่เคยจะสมหวังหรือชนะหวังซีเอ่อได้ แม้กระทั่งคนในดวงใจที่แท้จริงของหวังซีเอ่อที่ปกปิดเขามาตลอดนั้นน่าทึ่งมาก ลึกจนเกินคาดเดา ดังนั้นเมื่อหวังซีเอ่อปฏิเสธที่จะเลือกเขาเป็นผู้บัญชาการสูงสุดในศึกครั้งนี้ จึงไม่รู้สึกเหนือความคาดหมายนัก ไม่แน่ว่าหวังซีเอ่ออาจกำลังสืบความจริงของแผนการณ์นี้หรือเปล่าเลยไม่ไว้วางใจ จงถานไถหมิงวิเคราะห์ครู่หนึ่งก็กระจ่างแจ้งแก่ใจเป้าหมายของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงหรือไขว้เขว นี่ก็เพื่ออนาคตของอู๋เสี่ยวหวา เขาต้องการอำนาจขึ้นยึดครองราชย์บัลลังก์ มีบิดาจวิ้นอ๋องเฒ่าช่วย ไม่สนว่าจะเกิดอันใดขึ้น เตรียมใจรับผลชะตากรรมมันไว้ทั้งหมดอยู่แล้วดุจขุนเขา แม้นเผชิญหน้ากับคําวิพากษ์วิจารณ์จ

อู๋เสี่ยวหวาตากฝนจนเปียกโชก เงยหน้าท้าทายอำนาจอย่างโกรธแค้น ความผิดที่ไม่ได้ก่อ ถูกใส่ความ คนรักก็ตามืดบอดโง่เขลาไร้ปัญญา เชื่อได้กระทั่งหลักฐานปลอมที่จัดฉากใส่ร้ายเขา อู๋เสี่ยวหวาไม่ยอมรับตะเบ็งเสียงสาปแช่งหวังซีเอ่อที่โง่เกินจะบรรยาย พูดแข่งกับเสียงสายพิรุณที่ตกกรรโชก มองหน้าของคนรักที่หักหลังไม่เชื่อใจกัน เชื่อคนอื่นมากกว่าฮองเฮาอย่างเขา ไม่ไต่สวนไม่ฟังความ นั่งบนบัลลังก์หน้านิ่งสบายใจอย่างเย็นชา อู๋เสี่ยวหวาขอสาบาน หากวันนี้ต้องตายโดยไร้ความเป็นธรรม เขาจะกลับมาเป็นผีคอยตามหลอกหลอนสาปแช่งแคว้นเหยาชุนให้จมใต้ปฐพี“เสด็จพี่ซีเอ่อ ท่านคิดว่าทำถูกต้องแล้วหรือไม่”ชินอ๋องหวังเผยจูยืนต่ำกว่าตั่งนั่ง ขนาบข้างซ้ายมือทวงถามฮ่องเต้หวังซีเอ่อ เขาเองก็ไม่เชื่อในเรื่องเช่นนี้ ต้องมีลับลมคมในมากกว่านี้ ตามที่เคยปรึกษากับฟางเย่เซียนว่าคนร้ายตัวจริงไม่ใช่อู๋เสี่ยวหวา และพักหลังมานี้ฮ่องเต้หวังซีเอ่อก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ยอมฟังความผู้ใดอีก บ้าใช้อำนาจ เชื่อฟังแค่จวิ้นอ๋องเฒ่าทั้งที่ไม่ถูกหน้ากัน แล้วไหนจะคอยไปหาพระสนมนางอื่นมากกว่ามาอยู่กับฮองเฮา เพราะสาเหตุนี้นี่เอง หวังเผยจูคิดในใจ ทอดมองไปย

อู๋เสี่ยวหวาและอันเต๋อจื่อกลับมายังแคว้นซีเป่ยอย่างปลอดภัย แต่ร่างกายนั้นช่างอิดโรย สะบักสะบอมยิ่งนักในช่วงเวลาที่หลบหนี องค์รัชทายาทอู๋ติ้งเกาได้รับบาดเจ็บถูกธนูปักที่หลังสองดอก แลกกับความปลอดภัยของน้องเล็กอย่างอู๋เสี่ยวหวา ซึ่งอู๋เสี่ยวหวาทำได้แค่ต่อว่าตนเองในใจ เป็นเพราะตนเองแท้ ๆ‘ไม่ต้องช่วยข้าก็ได้ ให้ข้าที่โง่เง่าตายไปเลย ก่อแต่ปัญหาให้พวกท่าน’ อู๋เสี่ยวหวาอุบอิบในใจพลางใช้หลังมือเช็ดน้ำตาที่ร่วงลงมา“นี่มันอะไรกัน ช่วยข้ากลับมาแล้วเสด็จพี่สามยังเย็นชาเหมือนเดิมเลย!” อู๋เสี่ยวหวาผลุนผลันลุกขึ้นนั่ง เขามาเยี่ยมอาการองค์รัชทายาท“ขอโทษ เป็นข้าไม่ดีเอง เสด็จพี่สามอย่าโกรธช้านะ ข้าจะไม่วิ่งวุ่นวายอีก แล้วท่านเคยสัญญาว่าจะปกป้องข้า ในตอนนี้ท่านทำได้ตามที่ตรัสแล้ว...”อู๋เสี่ยวหวาที่ราวกับเจ็บปวดใจมากที่เห็นพี่ชายองค์รัชทายาทเจ็บตัว เขางอเข่าทั้งคู่ขึ้นเอาหมอนมากอดไว้ในอกแน่นๆ จากเล็กจนโต ในโลกของอู๋เสี่ยวหวานอกจากครอบครัวแล้ว พี่สามคือคนสำคัญที่สุด สูญเสียเขาไปก็เหมือนส่วนหนึ่งของดวงวิญญาณหลุดหาย มีเพียงแค่เสด็จพี่สามที่ดีและรักห่วงใยเขาอย่างจริงใจ“เอาน่า เจ้าอย่าร้องไห้งอแงอีกเลย

สำหรับหวังซีเอ่อที่ลอบเร้นกายปลอมเป็นทหารชาวซีเป่ยอยู่ในค่ายสังเกตเห็นอู๋เสี่ยวหวาแสดงความกล้าหาญ ดาบตรงหอกจริงด้วยตนเองเป็นครั้งแรก จึงอดอุทานในใจไม่ได้ ในดวงตากลับไม่มีความคิดขลาดกลัว ถึงแม้เผชิญการฝึกซ้อมแบบสักเสี้ยวเดียว สมกับเป็นฮ่องเฮาของเขา เอ่อ สมภาคภูมิโอรสสวรรค์โดยแท้ อู๋เผยซิ่วกําลังควบขี่อยู่บนหลังม้า กวัดแกว่งดาบใหญ่นําทหารพุ่งขึ้นป้อมปราการของคู่ต่อสู้ แม้บนถุงทรายเปลวไฟกําลังลุกโชน ม้ายังคงกระโดดขึ้นไปภายใต้การปลุกเร้าของนาง ตีแนวป้องกัน“ค่ายศัตรูแตกพ่ายไม่เป็นขบวน จับหัวหน้าศัตรู” เป็นเชลยได้คว้าชัยยิ่งใหญ่! เวลานี้เองฆ้องกลองดังเกรียวกราว เสียงตะโกนสนั่นเขย่าฟ้า ความฮึกเหิมของเหล่าทหารประหนึ่งทะเลเพลิง ทำเอาขอบตาอู๋เสี่ยวหวาชื้นเล็กน้อย“เสด็จพี่สิบ!” รองแม่ทัพหญิงเผยซิ่วขี่ม้าเร็วควบตรงมาประหนึ่งลูกศร ในมือถือธงสั่งการสีน้ำเงิน ลอยตัวลงจากม้ากำลังจะพูดคุยกับอู๋เสี่ยวหวาก็เกิดการชิงตัวจากหวังซีเอ่อขึ้น ทุกคนในที่นี่ไม่มีใครคาดคิด เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว นางกำลังจะชูธงเป็นขึ้นเหนือศีรษะถวายแด่องค์ชายสิบก็ต้องตาเบิกกว้าง“แม่ทัพซิ่วรีบดู! นั่นฮ่องเต้หวังซีเอ่อ! เขาจะบุกทะ