All Chapters of Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Chapter 11 - Chapter 20

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้สองเท้าของฉันก็ยืนอยู่หน้าหอพักของตัวเองแล้วไม่รู้ว่าส้มหวานอยากจับคู่ฉันกับฉลามดุอะไรขนาดนั้น เธอพยายามผลักดันฉันให้ลงไปข้างล่างด้วยตัวเองให้ได้เลย ในขณะที่ตัวเองก็นอนเล่นโน๊ตบุ้คอย่างสบายใจให้ตายสิ นี่ส้มไม่รู้เลยรึไงนะว่าฉันโดนเขาโกรธอยู่น่ะเขาอยู่นั่นแล้ว ตรงลานจอดรถข้างหน้าตึกใกล้ป้อมยามนี่เองฉันเม้มริมฝีปาก ตัดสินใจยืนแอบอยู่ข้างๆ เสาข้างหน้าหออย่างกล้าๆ กลัวๆ เมื่อทันทีที่ลงไปก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกับรถมอเตอร์ไซค์ที่คุ้นเคย ฉลามดุสูบบุหรี่อีกแล้ว เขานั่งหันเสี้ยวหน้าด้านข้างมาทางที่ฉันยืนอยู่ ร่างสูงเสยผมขึ้น แล้วเริ่มพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างเงียบเชียบฉันค่อยๆ โผล่หน้าออกไป แล้วก็เป็นจังหวะที่ร่างสูงหันมามองทางนี้พอดีทันทีที่เห็นเขาก็กวักมือเรียกฉันให้เดินเข้ามาหา แล้วทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นในวินาทีนั้นฉันอึกอักนิดหน่อยเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะยังโกรธหรือน้อยใจฉันอยู่รึเปล่า แต่พอเดินเข้าไปใกล้ตัวร่างสูงที่นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์แล้ว ข้อมือของฉันก็ถูกคว้าไปใกล้เขาอีกนิดอย่างไม่ทันตั้งตัว“อะ... ปล่อยนะ” ฉันตกใจและดันเขาออกทันที ในขณะที่เงยหน้ามองฉล

ย้อนไปในเวลาเดียวกัน...[พาร์ท : ฉลามดุ]ผมแทบตาสว่างเมื่อนิ้งโทรมา และตาสว่างเข้าไปอีกเมื่อเธอพูดประโยคนี้[นิ้งรอฉลามนานแล้วนะ] ผมเหมือนหูฝาด ก็เลยหรี่ตาฟังเธอเงียบๆ โดยเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมาแทน“...”[นึกว่าจะตื่นแล้ว รีบมาหาได้มั้ยคะ]ผมเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที หัวใจเต้นโครมครามไปหมดเมื่อเพิ่งรู้ว่าตัวเองหูไม่ฝาด นิ้งเป็นคนพูดจริงๆ ว่ะ เธอแทนตัวเองว่านิ้ง แถมยังพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแบบเด็กๆ ด้วยวันนี้มันวันดีอะไรวะ กูตายแล้วเหรอ แต่ทำไมเห็นสวรรค์ชัดจังเลย“... ได้ดิ” ผมสะกดอารมณ์แล้วพยายามควบคุมเสียงให้นิ่งที่สุด ไม่อยากตื่นตูมไปเอง เธออาจจะแค่พูดเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรก็ได้ “เดี๋ยวจะรีบออกไป”[อะ... อื้อ]“ห้ามหนีไปไหนนะ” แต่พอเห็นว่าเธอครางรับสั้นๆ ผมก็รู้สึกโลภขึ้นมา ก็เลยมีข้อต่อรองนิดหน่อย[อื้อ]“ถ้าหนีเราจะไปตามถึงหน้ามหาลัยเลย”[อะ... อื้อ! รีบมาเลยนะ] เสียงเธอแกว่งไปนิดๆ ด้วยว่ะ [ถ้าไม่รีบมานิ้งก็จะไม่รอแล้ว]“...”[จะไม่รอจริงๆ นะ]“รู้แล้วครับผม! จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้ เลิกทำเสียงแบบนั้น” ผมแทบจะสบถออกมา ใจสั่นไปหมดแล้วตอนนี้ โคตรชอบเสียงแบบนี้ของเธอ แต่ในขณะเดียวกันพอคิดว

“เฮียแม่งงงง เจ๊าะแจ๊ะผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าผมอ่ะ!” ฉันเหวอ รีบผละตัวออกจากคนตัวใหญ่ข้างๆ กายทันที เมื่อยังไม่ทันได้ทำอะไรจู่ๆ ตัวใหญ่ๆ ของเล้งก็โถมทับเข้ามากอดฉลามดุทั้งตัวจนเขาต้องผละออกห่างจากฉันไปด้วย ดูเหมือนเล้งนี่ล่ะจะเมาจริงจังแล้ว เขาถูไถใบหน้าไปมากับท้ายทอยของฉลามดุที่เริ่มมีสีหน้าหงุดหงิดแล้วคร่ำครวญ “พวกมึงดูดิ เฮียแม่งชอบทำร้ายกูอ่ะ เศร้า”“เหี้ยเล้งเมาล่ะ พี่ต้องจัดการมันหน่อย” เสียงพวกเพื่อนๆ ของเขาหัวเราะลั่นขึ้นมา แล้วฉลามดุก็หันมาดึงคอเสื้อของเขาออก “พี่เดี่ยวยังไม่ทันมา กูว่าถ้าพี่แกมาแม่งคงสร่าง”“มาเอามันออกไปจากหลังกูทีดิ๊” ฉลามดุหันไปสั่งลูกน้องของเขาที่พยักหน้ารับทันทีพร้อมกับกันตัวเล้งที่อยู่ๆ ก็ฟูมฟายเสียงดังออกไป แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจะสูบ แต่เขาก็ชะงักแล้วเหลือบมามองฉัน แล้วจู่ๆ เขาก็เก็บมันใส่กระเป๋ากางเกงไปซะเฉยๆ“ไมวะพี่ ไม่ดูดบุหรี่เหรอ” ลูกน้องที่จับคนที่ชื่อเล้งไว้ทางด้านขวาถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นท่าทีของเขา แล้วฉลามดุก็เหลือบมามองฉันอีกจนฉันต้องเอียงคอสงสัย“ไม่” เสียงของเขาจริงจังมาก “มีคนขอให้เลิก”เดี๋ยวก่อนนะเขาหมายถึงฉันรึเปล่าอ่ะ?“แน่ะเฮีย! ทีไอ้

และมันก็ใช่จริงๆ ด้วย สุดท้ายฉันก็ต้องจำใจเดินลงมารับเขาที่ยืนอยู่ข้างล่างหอพักตอนแรกฉันก็คิดว่าเขาล้อเล่น ก็เลยจะปิดไฟแล้วนอนเลย แต่ปรากฏว่าไม่ถึงชั่วโมงต่อมาฉลามดุก็โทรมาหาฉันหลายสายมากจนฉันตาสว่างไปเลย แถมพอไม่รับเขาก็กดโทรหาจนกว่าฉันจะรับอีก แล้วพอฉันรับสายก็บังคับให้ลงมารับเขาทันทีแต่พอลงมาเจอหน้ากัน ฉันก็รู้เลยว่าดูท่าเขาจะเมามากแล้วล่ะ เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขาแรงมากเลย ฉลามดุจ้องหน้าฉันที่มาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าเขา แต่ตาเขามันเหมือนเขากำลังมองเลยไปทางอื่น“มะ... มาทำไมเนี่ย” ฉันแทบจะพูดไม่ออกตอนที่เดินเข้าไปใกล้เขาอย่างระแวดระวัง แล้วร่างสูงก็เดินเซนิดๆ มาโอบไหล่ของฉันไว้“มานอนดิ ถามแปลก”“นอนที่นี่ไม่ได้นะ” ฉันหว่านล้อมพร้อมกับดันเขาออกเบาๆ “กลับบ้านเถอะ”“ไล่ทำไมวะ” เขาทำหน้าบึ้งทันที แถมยังเอาหน้ามาซบกับไหล่ของฉันอีก ฉันเบิกตาโตแล้วพยายามผลักให้เขาออกไป แต่ก็ไม่เป็นผลเลย ตัวใหญ่ๆ นั่นต้านแรงฉันไว้อย่างง่ายดาย “ชอบไล่ตลอด เกลียดขี้หน้าเราเหรอ”“ปะ... เปล่า” ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะพอเขาพูด ลมหายใจของร่างสูงก็เป่ารดเข้าที่ท้ายทอยของฉันเบาๆ จนฉันรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่“งั

“อ่อนด๋อย”“อะไร” ผมหันไปมองมันด้วยท่าทีหงุดหงิด ตอนนี้ผมอยู่บ้านของไอ้เดี่ยว มาถึงก็เห็นมันแชทเฟสกับผู้หญิงด้วยท่าทางมีความสุขน่ารำคาญลูกตาชิบหาย แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ดันไม่ใช่ใครที่ไหน น้องคะน้า ลูกสาวบ้านไอ้เฮียคะนองไงไอ้เล้งก็อยู่ด้วย ไม่รู้ว่าสมานฉันท์มาทำเหี้ยอะไรกันในวันที่อารมณ์ผมไม่คงที่ก็ไม่รู้ จนไอ้เดี่ยวด่าผมออกมาคำนึง ใช่ มันเป็นเพื่อนที่คบกับผมมาหลายปีดีดัก มองตาก็รู้แล้วว่าที่ผมมาบ้านมันเพราะเหตุผลอะไร“มึงไม่ได้แอ้มน้องคะนิ้งอ่ะดิ”“อย่าเรียกน้อง... ของกู” ผมพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี ถึงนิ้งจะอายุน้อยกว่าผมไม่กี่ปีแต่ผมก็ไม่อยากเรียกว่าน้อง แล้วก็ไม่อยากให้ใครเรียกเธอว่าน้องด้วย คนยิ่งของขึ้นอยู่อย่ามากวนส้น “กูหวง”“กับเพื่อนทำมาหวง”“งั้นให้กูเรียกคะน้าของมึงว่าน้องบ้าง?”“อย่าเล่นของสูงดิ” ผมสบถด้วยสีหน้าหงุดหงิดโคตรๆ มันโคตรไม่ยุติธรรมเลยว่ะ เห็นร่างกำยำของไอ้เล้งเดินเข้ามาพร้อมกระป๋องเบียร์ มันส่งให้ผมกับไอ้เดี่ยว แล้วล้มตัวลงมานั่งข้างๆ“เป็นไรกันวะเฮีย มีความรักงั้นดิ?” มาถึงก็ถามคำถามแทงใจผมเลย ผมแม่งความรู้สึกดาวน์ชิบหายตอนนี้ ก็เลยยกกระป๋องเบียร์ขึ้น ดกๆ แล้วกลืนลงค