บททั้งหมดของ ล่ามโซ่หัวใจอสูร: บทที่ 21 - บทที่ 30

“แล้วแต่คุณจะคิด เพราะผมไม่สนความรู้สึกของคนอื่นนอกจากตัวผมเอง”“ฉันไม่ควรมาที่นี่เลย”“มันอาจเป็นโชคชะตาของคุณก็ได้”เขาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไปอย่างไม่แยแส ปล่อยให้เธอยืนช็อคอยู่ตามลำพัง พอตั้งสติได้แล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างคนหมดแรง“นี่เราฝันไปรึเปล่าเนี่ย...มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย บ้าบอชะมัด นางบำเรองั้นเหรอ...แค่ผู้หญิงที่ซื้อมายังไม่พออีกเหรอ คนมักมากในกาม!!”เมื่อคิดถึงบทลงโทษที่เขาบอกไว้ เธอก็เครียดจนสมองแทบแตก เพราะทั้งสองทางนั้นร้ายแรงพอกัน มันไม่มีทางไหนน่าเลือกเลยสักนิด “คนอย่างฉันเป็นนางบำเรอได้ด้วยเหรอ เรามาถึงจุดนี้ได้ไงเนี่ย นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย ฉันไม่ควรมาที่นี่เลย ฉันไม่ควรมาตั้งแต่แรก!”เธอบ่นกับตัวเองด้วยความเซ็งก่อนเหลือบสายตาไปมองประตูบานเล็กนั่นด้วยความสงสัย“ทางไปสวรรค์อย่างนั้นเหรอ?”หรือว่าทางไปนรกกันแน่...ระหว่างนั่งดื่มชาด้วยกันในช่วงสายของวันที่แดดค่อนข้างแรง...แต่อุณหภูมิกำลังดี“วันนี้พวกเขาหมั้นกันใช่มั้ย?”อาคิราเอ่ยถามเลขาด้วยน้ำเสียงเรียบไร้อารมณ์อย่างที่ไม่ใคร่จะต้องการคำตอ

แต่ถึงเธอจะน่าเกลียดยังไง เธอคนนี้ก็ยังมีความรักเต็มหัวใจให้แก่เจ้าชายรูปงาม แม้จะโดนรชิดาและเหล่าสมุนรับใช้ของเธอหัวเราะเยาะใส่หน้าว่าช่างไม่รู้จักเจียมกะลาหัวเอาเสียเลย แต่เธอก็ยังซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง แม้ตอนนั้นเธอจะมีอายุแค่เก้าปีเท่านั้น ส่วนเจ้าชายรูปงามเป็นหนุ่มน้อยวัยสิบสามที่ทรงเสน่ห์ ความผิดมหันต์ของเธอก็คือ การที่เธอนำดอกไม้ไปให้เขาในวันวาเลนไทน์ นั่นเองที่เป็นวันแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหเญ่ในชีวิตของเธอ เธอโดนเขาและรชิดากลั่นแกล้งจนเกือบจะตายอยู่ในหลุมดักสัตว์ เหตุการณ์นั้นทำให้เธอรู้ว่าชีวิตของเธอมีค่ามากแค่ไหน เธอจะไม่ยอมให้ใครรังแกและดูถูกอีกแล้ว เธอจะลดความอ้วน เธอจะสวยและรักตัวเองให้มากที่สุดทว่า หลังจากที่เธอโดนกลั่นแกล้งครั้งสุดท้าย ไม่นานนักมารดาของเธอก็เสียชีวิตลง บิดาจึงตัดสินใจย้ายกลับไปอยู่ที่กรุงเทพฯเพื่อจะดูแลคุณย่า โดยเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ในซอยบ้านเพื่อส่งเสียลูกสาวคนเดียวเรียนหนังสือ จากวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอกับเจ้าชายรูปงามของเธออีกเลย เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็คือเขาหวนกลับมาช่วยเธอขึ้นจากหลุมดักสัตว์“คิดยังไงถึงกลับมาช่วยนะ?” เธออ

“กฎของนางบำเรอข้อที่หนึ่งก็คือ ห้ามแตะต้องตัวผมหากไม่ได้รับอนุญาต”เธอชะงักเล็กน้อย ผละมือออกจากใบหน้าของเขาแล้ววางบนบ่าเขาแทน “ตอนนี้ฉันยังไม่ได้เป็นนางบำเรอของคุณ ฉันจึงไม่ผิด แล้วข้อที่สองล่ะคะ”“ข้อที่สองคือ คุณต้องเซ็นสัญญาในฐานะนักโทษของผม ในเอกสารสัญญาจะบอกคุณทุกอย่าง เกี่ยวกับข้อปฏิบัติ และข้อห้าม รวมทั้งค่าปรับในกรณีที่คุณทำผิดสัญญาด้วย”“แล้วถ้าเป็นกรณีที่คุณทำผิดสัญญาเสียเองล่ะคะคุณอาคิรา?”เขาขมวดคิ้วมุ่น “คุณไม่รู้กฎของไร่นี้สินะ ว่าผมคือความถูกต้องทุกอย่าง”“ฉันหมายถึงถ้าคุณฉีกสัญญาเสียเอง ยกเลิกสัญญากลางคัน คุณจะรับผิดชอบยังไง” เพราะหากเขาเกิดจับได้ว่าเธอคือคนที่เขาเกลียดชัง แล้วขอยกเลิกสัญญานี้ โดยเปลี่ยนมาขังเธอไว้แทน เธอจะได้มีข้อป้องกันตัวเองสักหน่อย ไม่ใช่ต้องสูญเสียทั้งศักดิ์ศรีและอิสรภาพไปพร้อมกัน “ว่าไงคะ?”“เอาเป็นว่า ถ้าผมเป็นคนยกเลิกสัญญาเอง ผมจะปล่อยคุณไป จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณอีกในทุกกรณี”“งั้นฉันต้องการให้คุณระบุในสัญญาด้วยค่ะ”“ได้สิ เย็นนี้ผมจะเอาสัญญามาให้คุณเซ็น หลังจากเซ็นสัญญาเรียบร้อย เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน เพราะผมอยากจะทดลองงานนางบำเรอเสียหน่อย”

“อือ...อือ...โอววว” เธอปล่อยให้เขาตักตวงความหวานอย่างเต็มใจ พร้อมกับเม้มจูบตอบริมฝีปากอุ่นอย่างเร่าร้อน ก่อนจะอ้าปากรับลิ้นอุ่นของเขาเข้ามาในโพรงปากแล้วตวัดรัดรึงกันจนพัลวัน แลกลิ้นดื่มด่ำดูดชิมรสชาติราคะกันอย่างตะกระตะกราม ราวกับอดอยากมานานแสนนาน“โอวว...” นี่เป็นจูบแรกที่แสนหวานเหลือเกิน มาลินณาหลับตาพริ้มอิ่มกับรสจูบแสนร้ายของเขายามสองมือของเขารั้งร่างอรชนเข้าหาลำตัวแนบแน่น แล้วใช้ปากกลิ่นไวน์บดขยี้ริมฝีปากของเธอ ตวัดลิ้นโลมเลียลิ้นของกันและกันราวกับมันเป็นอาหารรสโปรด เขาสูบความหวานจากลิ้นปากของเธออย่างเร่าร้อนและรุนแรงขึ้นทุกขณะของการขับเคลื่อน เสียงครางครวญผสมผสานกับเสียงหายใจกระเส่ารุนแรง บ่งบอกถึงอารมณ์อันคุคั่งที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนา“อ่า...” หลังจากจูบจนหนำใจแล้วเขาก็ผละปากออก ดวงตาร้อนแรงจ้องมองริมฝีปากแดงเรื่อที่บวมขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะไล่สายตามองทั่วใบหน้าสวย สองแก้มแดงเรื่อเหมือนมีเลือดฝาด ทำให้เขาอดใจไม่ไหวจึงก้มลงจูบหอมเลียไล้และซุกไซ้ซอกคอพร้อมดูดเลียอย่างเมามันส์ เธอปล่อยให้เขาจูบไซ้ สวมกอดกายแกร่งไว้เพื่อให้มีหลักยึด เพราะสองขาของเธออ่อนระทวยจนเกือบจะยืนไม่ไหวแล้ว“โอวว

“อ๊า...อ่า...พระเจ้า!” ใบหน้าของเขาบิดเบ้ราวกับทรมานแทบขาดใจยามปลดปล่อยพลังแห่งความเป็นชายเข้าไปในกายสาวอย่างรุนแรง “โอว...โอ๊ะ!”“อึ...อื้อ...คุณ...คุณอาคิรา”“อ่า...อ่า...พระเจ้า...พระเจ้า” เขาครางกระสันออกมาอย่างสาสมใจ ขณะกายแกร่งงดงามกระตุกเร่ายามฉีดพล่านซ่านกระเซ็นจนหนำใจ“อึ๊บ!” เขากดคลึงเข้าไปจนสุดทางแล้วถอนออกมาอย่างแรงจนได้ยินเสียงหลุดของมันดัง...“อ่า...โอววว” เธอรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นที่ไหลวนอยู่ในถ้ำสวาทของเธอ ความเร่าร้อนของเขาทำให้เธอเสียวซ่านตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยทีเดียว“อือ....” เขารับรู้ถึงความสุขที่หลั่งไหลไปทั่วทั้งร่าง นานมากแล้วที่เขาไม่ได้รับรสความสุขสมจากการเสพสังวาสกับหญิงสาว หรืออาจจะเรียกได้ว่า มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกได้ถึงคำว่าการร่วมรักอย่างแท้จริง เขามองหญิงสาวใต้อาณัติด้วยสายตาเร่าร้อนปนหวาน อยากก้มลงจูบเธอเหลือเกินเพื่อตอบแทนร่างกายหอมหวานที่เธอเฝ้าถนอมมาทั้งชีวิต แต่เขาก็ไม่อาจจะทำแบบนั้นได้ เพราะมันอาจมากเกินไปสำหรับหญิงสาวที่อยู่ในฐานะทาสสวาทเขาปล่อยให้เธอพักเพียงครู่เดียว มือใหญ่กำรวบจับท่อนเหล็กไว้แน่นแล้วกดชำแรกสอดใส่เข้าไปในยวงสวาทของเธออีกค