Semua Bab ภรรยาที่(ไม่)รัก: Bab 131 - Bab 140

"คุณเพลิง" ใบหน้าหวานเบือนหลบริมฝีปากหนาที่ขยับเข้ามาใกล้แต่ชายหนุ่มไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว พอเธอหลบจูบเขาก็แนบริมฝีปากลงที่ซอกคอ พร้อมกับสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุน เพลิงยอมรับว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรก แต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย มันทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบ ความต้องการในตัวเธอมันมากมาย จนลืมเกียรติและศักดิ์ศรีที่เขาสัญญาไว้"อือ" จากที่ดึงชุดนั้นขึ้นมาปกปิดหน้าอก กลับเป็นเขาอีกนั่นแหละที่จัดการกับมัน จนตอนนี้เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอไม่มีปิดบังใบหน้าคมแนบลงไปกับเนินอวบนูน เพื่อสัมผัสความเป็นสาวของเธอ ลิ้นสากแทรกเข้าไปลากยาว ตรงกลางร่องและสะกิดเม็ดเสียว"อ๊อยย" คนตัวเล็กบิดแทบจะเป็นเกลียวเมื่อลิ้นนั้นเพิ่มความเร็ว "คุณเพลิง" สะโพกงามถูกยกขึ้นรับเรียวลิ้น จนชายหนุ่มเริ่มจะทนไม่ไหว แต่เขาได้สัญญากับเธอไว้แล้วว่าจะอดทน"เดี๋ยวผมช่วยคุณนะ" เห็นความต้องการของเธอ ถ้าจะทิ้งไว้กลางทางคงไม่ได้แล้ว นิ้วแกร่งถูกส่งเข้าไปในร่องพร้อมขยับวนเล็กน้อยสายตาคมมองใบหน้าหวานในขณะที่เธอครวญคราง เขาก็เริ่มกระแทกนิ้วเร็วขึ้น"อื้อ อื้อ อื้อ อ" มือเรียวเอื้อมมาเกาะลำแขนแกร่งไว้แน่นเพื่อหาที่ยึดเห

"คุณจะบ้าหรือไง" เมขลาเหลือบตามองไปที่ประตู กลัวว่าเกวลินจะมาได้ยิน"ถ้าไม่มีอะไรปิดปาก งั้นสงสัยผมคงต้อง.." คนร่างสูงไม่ได้พูดเปล่า แถมยังขยับเท้าถอยหลัง"คุณเพลิง!" มือเรียวเอื้อมไปคว้าแขนของเขาแล้วดึงกลับมา ถึงแม้เธอจะดึงแรงกว่านี้เขาก็ต้านทานได้ แต่เพลิงแกล้งทำเป็น "..โอ๊ยนี่คุณ!""ใครบอกคุณกระชากตัวผมล่ะ" พอเธอดึงเข้ามาเขาก็ถือโอกาสโอบกอดร่างของเธอแน่นเลย"ปล่อย..ฉันจะไปเตรียมเครื่องดื่ม""เดี๋ยวผมช่วย" เพลิงยอมปล่อยโดยดี..แล้วเดินไปหยิบแก้วน้ำที่อยู่ชั้นบนลงมาให้เมขลามองตามแบบไม่สบอารมณ์ ..ปล่อยง่ายขนาดนี้เลยเหรอ"ฉันลืมถาม..คุณมาถึงตั้งแต่เมื่อไร" หญิงสาวต้องได้รีบปรับอารมณ์ตัวเอง เพราะผู้ชายส่วนมากไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงปากไม่ค่อยตรงกับใจ"มาถึงก็มารับคุณเลย""เสร็จงานแล้วเหรอคะ""ยังหรอก"กึก! เสียงแก้ววางลงกับที่รอง"ทำไมต้องใส่อารมณ์ด้วย" เพลิงสะดุ้งเล็กน้อยนึกว่าตัวเองทำอะไรผิด ข้าศึกมานับสิบเขาก็ยังไม่สะดุ้งเลย"งานไม่เสร็จแล้วกลับมาทำไมล่ะ""ท่านผู้พันอยากกลับมาดูอาการแพ้ท้องของภรรยา""หรือคะ!""..เอ่อ..ครับ"เมขลารีบรินน้ำแล้วก็ยกออกมา เมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่เข้าหูเท่าไร เ

เช้าวันต่อมา.."เขาออกไปตั้งแต่เมื่อไร?" ตื่นมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้องอีกตามเคย ที่จริงก็กลัวว่าเขาจะถูกจับได้ แต่อีกใจหนึ่งอยากตื่นมาเจอเขาสักครั้ง ขณะที่กำลังคิดอยู่สายตาก็ปลายมองไปดูนาฬิกา "ตายแล้ว สายแล้วเหรอเนี่ย"เมขลารีบลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็เกิดอาการจุกเสียด จนต้องได้ทิ้งร่างลงไปนอนอีกครั้ง"คนบ้าจะรู้ไหมว่าเราเจ็บ กระแทกเข้ามาอยู่ได้" คนตัวเล็กก็เลยลองลุกขึ้นดูใหม่อีกครั้ง พอตั้งหลักได้เธอก็ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ถ้าขืนเดินแบบนี้ให้คนอื่นเห็นเขาจะคิดยังไง ขณะที่เดินขายังไม่ชิดกันเลยไม่ใช่แค่เจ็บตอนเดิน ตอนที่ล้างตรงนั้นก็ทำให้แสบจี๊ดขึ้นมาอีกครั้งยังไงวันนี้ก็คงไปทำงานไม่ทันแล้ว อาบน้ำเสร็จเมขลาก็เลยเดินมานอนลงที่เตียง จะใส่เสื้อผ้ายังไม่มีแรงใส่เลยก๊อก ก๊อก "แม่เห็นว่าหนูยังไม่ออกมา ไม่สบายหรือเปล่าลูก""ค่ะ""เดี๋ยวแม่ให้คนทำข้าวต้มเข้าไปให้ จะได้กินยา""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเมย์ออกไปหาอะไรทานเอง""ไม่ได้ถ้าไม่สบายก็นอนพัก""ใครไม่สบายครับคุณแม่" ทศกัณฐ์ที่กำลังจะกลับไปต่างจังหวัด เดินผ่านได้ยินแม่ใหญ่พูดพอดี"น้องบอกไม่สบาย"เพลิงซึ่งยืนรออยู่ด้านหน้ารีบเดินเข้ามาหา

"สวัสดีครับคุณแม่""สวัสดีค่ะคุณทศ" ขณะที่ทศกัณฐ์ไหว้แม่ใหญ่ เมขลาก็ได้ไหว้พี่ชายเช่นกัน"ทำไมถึงพากันมาได้ล่ะครับ""แม่อยากมาเยี่ยม เป็นไงบ้างมาทำงานที่ต่างจังหวัด" ที่ทศกัณฐ์ไม่รู้ว่านางมา เพราะพุดตาลบอกลูกสะใภ้ไม่ให้แจ้งเรื่องนี้กับสามี เพราะนางอยากมาเห็นกับตา"ก็แบบที่เห็นนี่แหละครับ""แม่ขอให้ท่านพลเอกเกษมราษฎร์ย้ายเรากลับกรมแล้วนะ""อะไรนะครับ?""วันนี้แม่อยากมาดูให้เห็นกับตา""คุณแม่รู้แล้วหรือครับ""กลับบ้านเรากัน""แต่ผมกลัวว่า.." ทศกัณฐ์กลัวว่าทุกคนจะมาเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้ด้วย เขาแค่อยากลองใจพ่อ ว่าจะเห็นผู้หญิงดีกว่าลูกในไส้จริงไหม แต่ถือว่าเขาไม่ได้ลำบากอะไรมากมาย คนที่ลำบากก็เห็นจะเป็นลูกน้องแบบเพลิง เพราะไม่อยากให้ลูกพี่ต้องได้เหนื่อยมากทีแรกพุดตาลคิดว่าตัวเองจะรับมือเรื่องนี้ไหว แต่ด้วยความที่นางหย่าขาดจากสามีแล้ว เครดิตของนางก็เลยไม่ดีเหมือนแต่ก่อน ก็เลยต้องได้ขอความช่วยเหลือจากท่านพลเอกเกษมราษฎร์"คุณแม่เดินทางมาเหนื่อยๆ ไปพักที่บ้านพักผมก่อนดีกว่าครับ""ก็ดีเหมือนกัน" นางก็เลยขึ้นรถตามลูกชายมาที่บ้านพักของราชการ ด้วยความที่นี่กันดารเป็นเขตชายแดน บ้านพักก็เลยไม่หร

[บริษัทรามสูร]"การ์ดเชิญใครนะ?" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแบบแปลกใจ เมื่อได้ยินว่าหน่วยงานไหนที่ส่งการ์ดเชิญมารามสูรเปิดดูซองที่มีชื่อของเขาติดอยู่ด้านหน้า "ท่านพลเอกเกษมราษฎร์?" และมันก็ยิ่งทำให้แปลกใจมากกว่าเดิม เพราะท่านพลเอกเกษมราษฎร์ไม่เคยชวนเขาโดยตรงนอกจากจะชวนผ่านทางคุณพ่อและรามสูรก็ไม่ทิ้งความสงสัยไว้แค่นั้น เขายกหูโทรศัพท์เพื่อโทรถามผู้เป็นแม่พุดตาลก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน ทีแรกคิดว่ามีแต่ตัวนางที่ถูกเชิญ แต่ไม่คิดว่าท่านพลเอกจะเชิญไปถึงลูกชายของนางด้วยวางสายจากลูกชายคนโตไปเพียงไม่นาน ทศกัณฐ์ลูกชายคนกลางก็กลับมาถึงเซฟเฮ้าส์เอวาได้ยินเสียงรถสามีก็รีบออกมาดู "ทำไมคุณกลับมาได้ล่ะคะ""ผมต้องได้มาร่วมงานเลี้ยง""งานเลี้ยงเหรอลูก?" ทีแรกคิดว่ามีแค่รามสูรที่ถูกเชิญ เพราะทศกัณฐ์ไม่ได้ประจำการอยู่แถวนี้"ท่านบอกว่าต้องมาให้ได้ครับ""ถ้างั้นก็รีบเข้าไปพักผ่อน ตอนเย็นจะได้ออกไปร่วมงานพร้อมกัน" เรื่องนี้พุดตาลเก็บความสงสัยไว้แค่กับตัวเอง ท่านจะทำอะไรก็ปล่อยให้ทำไป เพราะถึงยังไงนางก็ขอความช่วยเหลือจากท่านไปแล้วเมขลาที่กำลังอยู่ในห้องน้ำ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเมื่อได้ยินเสียงพี่ชาย"คุณท