All Chapters of รักในรอยราคี: Chapter 31 - Chapter 40

“เธอสนิทกับนายชัชชัยมากไหม” จู่ๆคนที่นอนตะแคงหันหลังให้ก็ถามขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย อินนัดดาขยับตัวอย่างระแวดระวัง“ก็สนิทค่ะ อาชัชชัยเป็นสามีอาเพ็ญ เราสามคนอยู่บ้านหลังเดียวกันค่ะ” เธอตอบเสียงสั่นเล็กน้อย ถึงจะเกลียดกลัวเขา แต่การพูดดีๆ ไม่ทำให้ขาโมโห น่าจะดีกว่ากวนโทสะให้เขาโมโห แล้วยกมาเป็นข้ออ้างรังแกตัวเอง“แล้วพี่ชายเธอล่ะ”“เอ่อ...พี่ก้องก็สนิทค่ะ แต่พอพี่ก้องเรียนจบแล้ว ก็ย้ายกลับไปดูแลกิจการที่กระบี่” แววตาอ่อนแสงเมื่อพูดถึงพี่ชายต่างสายเลือดที่คอยดูแลเธอมาตลอด หากพี่ก้องรู้ว่าน้องถูกผู้ชายคนนี้รังแก พี่ก้องจะต้องมาช่วยน้องแน่นอน“แล้วรู้ไหมว่าอาชัชชัยของเธอเป็นคนเลว” อินนัดดาชักสีหน้าในความมืด เรื่องอะไรที่เขาต้องมาว่าผู้มีพระคุณของเธอ ถึงแม้ทั้งอาเพ็ญและอาชัชชัยจะหลอกให้เธอมาแต่งงานกับเขา นั่นก็เพราะเหตุผลทางธุรกิจ หรือจะมีอะไรแอบแฝงอย่างที่มุทิตาเคยเล่าให้ฟัง เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อเท่าไร จนกว่าจะได้ยินจากปากของทั้งสองว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ยังไงเขาก็ไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาว่าคนอื่นเลวอินนัดดาเอนตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้คนตัวโต หญิงสาวเลื

อินนัดดาส่ายหน้าน้ำตาไหลพราก เธอไม่อยากยอมรับความรู้สึกแบบนี้ ปัณณธรรังแกเธอ แต่เธอกลับมีความรู้สึกซ่านเสียว มันเริ่มขมวดเป็นเกลียวในช่องท้อง ความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมได้กำลังจะระเบิดพร่าง เธอกำลังถูกฉุดดึงไปยังฟากฟ้าไกล สูงขึ้น สูงขึ้น และในที่สุดเธอก็ถูกปลดปล่อยให้ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย สมองขาวโพลนพร่างพราย ร่างกายเบาหวิวสุขซ่านล้ำลึก ปัณณธรรับรู้อาการของหญิงสาว เขาเร่งโหมสะโพกสอบ โถมร่างกายเข้าหา กอดเกี่ยวร่างบางแนบแน่น กดแช่ลำกายแกร่งครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยความร้อนทุกหยาดหยดเข้าสู่ร่างบาง เสียงลมหายใจหอบสะท้านของทั้งสองดังแข่งกับเสียงน้ำกระทบพื้น อินนัดดาสะอื้นตัวสั่นสะท้าน แต่ปัณณธรไม่ได้ใส่ใจอาการนั้นสักนิด ชายหนุ่มปิดก๊อกน้ำ แล้วตวัดร่างบางขึ้นอุ้มขึ้นแนบอก เดินออกจากห้องน้ำทันทีอินนัดดาหวีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกทุ่มลงบนที่นอนนุ่ม ร่างใหญ่ทาบทับตามลงมาทันที เธอยังอ่อนแรงจากบทรักในห้องน้ำเมื่อสักครู่ จึงทำได้เพียงใช้มือเล็กทุบตีบ่ากว้าง ดิ้นรนได้เท่าที่แรงมี แต่ปัณณธรไม่ปล่อยให้เธอทำร้ายเขาได้นาน ชายหนุ่มกดข้อมือเล็กทั้งสองไปกับที่นอนนุ่ม นั่งคุกเข่าอยู่กลางกายสาวบังคั

“ครับคุณ” มุทิตาโกรธกับท่าทางยียวนของอีกฝ่าย หญิงสาวสะบัดหน้าหนี เอื้อมมือไปเปิดประตูรถอีกครั้ง แต่ก็ถูกต้นตะวันผลักให้ปิดเหมือนเดิม ชายหนุ่มรีบแย่งกุญแจรถมาไว้ในมือพร้อมกับกดล็อกอย่างรวดเร็ว“ไอ้หมอบ้า...ทำอะไรน่ะ ฉันจะกลับบ้านนะ” มุทิตาเงยหน้าสบตาคนตัวโตวาดแว้ดๆ อยากจะโผเข้าไปทุบตีเขาด้วยซ้ำ แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ เพราะไม่อยากเข้าใกล้ ไม่ยากสัมผัส แค่เห็นเขาในระยะใกล้หัวใจเธอก็เต้นโครมครามจนน่ากลัว“ม่อน...เราต้องคุยกัน”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” มุทิตาสะบัดหน้าหนี“มีสิ เยอะด้วย มานี่” ต้นตะวันจับข้อมือของอีกฝ่ายดึงให้เดินตาม มุทิตาขืนตัวสุดฤทธิ์ หญิงสาวอ้าปากจะตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ก็ได้แค่อ้าค้างไว้เท่านั้น เพราะนิ้วเรียวที่ชี้หน้าตน สายตาดุดัน และมาพร้อมกับคำขู่ที่ทำให้เธอต้องหุบปากฉับ“อยากให้คนอื่นรู้นักหรือไงว่าเราได้กันแล้ว”ไอ้หมอบ้า จะพูดเสียงดังทำไม มุทิตาถลึงตาใส่คนพูด แล้วกวาดสายตามองรอบกาย ยังดีที่ตอนนี้ยังไม่ใกล้เวลาผับปิด จึงไม่ค่อยมีผู้คนอยู่บริเวณลานจอดรถเท่าไร“คุยกันตรงนี้ก็ได้” หญิงสาวพูดเสียงอ่อนเสียงหวา

เขาย้ำว่าไม่ทำเหมือนคืนนั้นก็จริง ไม่รุกล้ำล่วงเกิน แต่ทุกสัมผัสรุกรานช่างหวามไหวจนกายสาวสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า เขาปรนเปรอร่างเล็กด้วยนิ้วเรียวและลิ้นร้อน และเธอก็ตอบสนองเรียกร้องอย่างน่าอาย ยอมแม้กระทั่งปรนเปรอตอบแทนตามที่เขาร้องขอ จนที่สุดมุทิตาก็หลับใหลไปในอ้อมกอดของคุณหมอหนุ่มด้วยความอ่อนเพลีย ต้นตะวันกอดกระชับร่างบางแนบอก กดจูบที่ขมับสวยชื้นเหงื่อแล้วคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาจะไม่มีวันปล่อยผู้หญิงคนนี้ มุทิตาเป็นของเขาคนเดียว  “คุณเป็นใคร ทำไมลูกปานเห็นคุณแล้วถึงได้เป็นแบบนี้” ปรางทิพย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน มองชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกังวลใจเหมือนเธอและสามี“ผมชื่อก้องภพครับ เป็นพี่ชายของอิน ตั้งแต่อินแต่งงานไปผมติดต่อน้องสาวไม่ได้เลย คุณลุงชัชบอกว่าคุณปัณอาจจะพาอินมาพักผ่อนที่นี่ ผมเลยมาตามหาน้องครับ” อานนท์กับปรางทิพย์สบตากัน รู้สึกลำบากใจ เพราะรู้ดีว่าลูกชายพาอินนัดดาไปพักที่บ้านสวนปานรักเพื่ออะไร“ตาปัณพาหนูอินไปพักผ่อนที่บ้านสวน ไม่ได้มาที่นี่หรอกคุณก้องภพ แต่ตอนนี้สองคนนั่นกำลังเดินทางมาที่นี่ หากคุ

คนไข้บอบช้ำไปทั้งร่าง เกิดจากการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรง ต้องให้ร่างกายได้พักฟื้นสักระยะนะคะ หมอเกรงว่าเป็นแบบนี้บ่อยๆ เธออาจจะมีอาการหวาดกลัวการมีเพศสัมพันธ์ได้ หมอให้ยาลดไข้ ยาแก้อักเสบแล้วก็ยาฆ่าเชื้อแล้ว พรุ่งนี้อาการน่าจะดีขึ้น ต่อไปควรระมัดระวังและทะนุถนอมคนไข้มากกว่านี้นะคะคุณหมอคงนึกว่าเขาเป็นสามีของน้องสาว จึงกล่าวคำแนะนำอย่างหวังดีในตอนท้าย ก้องภพได้แต่พยักหน้ารับและกล่าวคำขอบคุณ ชายหนุ่มถอนหายใจแรง เขาเฝ้ามองอินนัดดาตั้งแต่คุณหมอเดินออกจากห้องไปตั้งนานแล้ว สงสารที่ผู้หญิงตัวเล็กๆต้องมาเป็นที่ระบายความแค้นของปัณณธร ถ้าหากคืนนั้นเขาไปช่วยปานรักไม่ทันล่ะ ปัณณธรจะไม่ฆ่าอินนัดดาทิ้งหรอกหรือเสียงเคาะประตูทำให้ก้องภพลุกขึ้นยืนหันมองไปทางประตู ปรางทิพย์และอานนท์เปิดประตูเดินเข้ามา“หนูอินเป็นยังไงบ้างคุณก้อง” ปรางทิพย์มองดูใบหน้าซีดเซียวของลูกสะใภ้แล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้“อินไข้ขึ้นสูงแล้วก็มีอาการบอบช้ำไปทั้งร่างกายครับ ตอนนี้ก็มีเพ้อบ้างเป็นบางครั้ง แต่คุณหมอให้ยาแล้ว พรุ่งนี้เช้าน่าจะดีขึ้นครับ” ปรางทิพย์พยักหน้ารับฟัง อยากจะถามถึงสา