All Chapters of ทะลุมิติมาแต่งงานกับสามีโง่เขลา: Chapter 41 - Chapter 50

เฝิงเส้าเฟิง" ข้ามีอีกเรื่องอยากจะขอท่าน จัดการด้วยตัวเอง "ถานเจี้ยนซื่อ" ว่ามา "เฝิงเส้าเฟิง" หัวหน้ากรมตุลาการ จับคนร้ายโดยไม่สืบสวน ข้าว่าเบื้องหลังอาจจะไม่ใช่แค่รายแรก "ถานเจี้ยนซื่อ" เจ้าจะทำอะไรก็ทำ หากคนชั่วในเฉิ่งฮั่นหมดไปจะเป็นการดี " หลังจากที่ทั้งสองได้คุยธุระให้เข้าใจในเรื่องที่เกิดขึ้น เฝิงเส้าเฟิงตอบตกลงทำตามแผนที่ว่างเอาไว้ เรื่องต่อไปที่ทั้งสองต้องไปสะสางให้รู้ความ เป้าหมายคือ หัวหน้ากรมตุลาการกรมตุลาการ 9:45ทหาร" ท่านหูจวิน องค์ชายเฝิงเส้าเฟิงเดินทางมาที่นี่รอพบท่าน ขอรับ "หูจวิน" ข้าจะออกไปต้อนรับ"เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ที่มีอำนาจกว่า หูจวินจะแสร้งถ่อมตนได้แนบเนียนผู้ใดก็มองแทบไม่ออก หูจวิน" คำนับองค์ชาย " เฝิงเส้าเฟิง" นั่งลงก่อน "หูจวิน" ขอรับ" ซุนอี้ไม่รอช้ารีบเปิดคำถามอย่างตรงจุดซุนอี้" เจ้าจับพ่อข้า ทำไม"หูจวินนึกไม่ออกว่าผู้ใดคือพ่อของซุนอี้เพราะวันๆหาแต่ผู้รับผิดเป็นแพะรับบาปจนจำไม่ได้เป็นบางคร่า หูจวิน" องค์หญิงคนที่ข้าจับมาล้วนเป็นคนชั่วช้า "ซุนอี้" เมื่อวานเจ้าจำไม่ได้รึ ว่าจับผู้ใดมา " หูจวิน" ออ ข้านึกออกแล้ว ชายผู้นั้นที่หมู่บ้านยินๆ "ซุนอ

กรมตุลาการซุนอี้ได้ให้นางกำนัลผู้นี้ทำหน้าที่ทำความสะอาดและเป็นสายลับ ซุนอี้ " เจ้าชื่ออะไร "" หม่อมฉัน ชื่อ หนิงเหอ เพค่ะ "ซุนอี้" สิ่งที่ข้ามอบหมายให้เจ้าทำ เจ้าทำได้หรือไม่ "หนิงเหอ " หม่อมฉันทำได้เพคะ "ซุนอี้" ส่วนเรื่องการแต่งกาย เจ้าต้องแต่งกายคล้ายบุรุษ "หนิงเหอ" หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ"ซุนอี้" มีอีกคนที่เจ้าต้องรู้จัก เจ้ากับนางหน้าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน "หนิงเหอ" ผู้ใดรึ "ซุนอี้" ชงหยุน บ่าวรับใช้คนสนิทของข้า......นั้นไงนางมาพอดี"ชงหยุน" องค์หญิงนางผู้นี้เป็นใครรึ "ซุนอี้" ข้ารับนางเข้ามาทำงานด้วย "ชงหยุน" เจ้าชื่ออะไร"หนิงเหอ" ข้าชื่อหนิงเหอ "ชงหยุนคว้าแขนหนิงเหอ เพื่อไปคุยกันข้างนอก ทั้งสองคุยกันถูกคอพูดไม่หยุดปาก ชงหยุน" หนิงเหอ บ้านเจ้าอยู่ที่ไหนหมู่บ้านใด"หนิงเหอ " ไกลมาก ผู้คนไม่ค่อยรู้จักซื่อ หมู่บ้านข้าเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ""ถอยๆ หลบไป "รถม้าวิ่งด้วยความเร็วมุ่งหน้ามายังกรมตุลาการ ชงหยุน" เจ้าจะรีบไปไหน " ทหาร" ข้าต้องการเข้าเฝ้าองค์หญิง "ชงหยุน " แล้วเหตุใดต้องนำรถม้าไปผูกเชือกข้างใน "ทหาร" เดี้ยวเจ้าก็รู้เอง แต่ตอนนี้ข้าต้องเข้าเฝ้าองค์หญิง "ชงหยุ

นางเดินทางมาหยุดตรงที่ต้นไม้ใหญ่ บริเวณทางนั้นเหมือนมีกับดักถูกวางเอาไว้ นางเลยลองโยนก้อนหินลงไปยังพื้นดินที่สีพื้นต่างกันและดินที่คนละชนิด ให้เป็นที่สังเกตในสายตานาง แล้วมันก็เป็นไปตามอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ตอนที่นางโยนก้อนหินลงไปกลไกลงกับดักสั่งให้ธนูและตาข่ายใหญ่ ออกตัวพร้อมกัน หวังจะเอาให้ตายรวดเดียว ซุนอี้ " แผนแค่นี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก แน่จริงก็ออกมา "(ซุนอี้เท้าเชิญอย่างบ้าคลั่ง )ไม่นานนักพวกโจรก็ทย่อยกันออกมาตามคำเรียกร้อง " แม่หญิงชั่งฉลาดยิ่งนัก "( ลักษณะรูปร่างแต่ละคนมีแต่คนตัวใหญ่อาวุติครบมือ ใบหน้ามีแต่คราบเหงื่อที่ยังไม่ชำระร่างกายแถมมีกลิ่นตัวเหม็นโชยออกมาอย่างกับหนูตาย หนวดเคราเหมือนไม่เคยได้ตัดรุงรังไปหมด )ซุนอี้" คงแค้นข้ามากสิท่า "" หึ หญิงอย่างเจ้ามันต้องโดนสั่งสอน..... จัดการมัน "โจรวิ่งปะทะเข้ามาหาซุนอี้สองคน นางเตรียมเล็งธนูอาบยาพิษไว้รอ จนพวกมันทั้งสองเข้ามาในระยะประชิดนางจึงปล่อยธนูยิงแฉกทะลุกลางอก ส่วนอีกคนวิ่งมาตามหลังขว้างมีดด้วยความเร็วสูง แต่นางหลบทันเอนตัวย่อนอนราบกับหลังม้าอย่างชำนาญในมือถือธนูหนึ่งเอนตัวลุกขึ้นจับยกธนูเสียบปักที่คอโจรก่อนที่โจ

" วันนี้องค์หญิงมาที่นี่ทำไมกัน ดูท่าจะมีเรื่องสำคัญ "ชายผู้นี้สอดเเนมทั้งสอง จนซุนอี้กลับตำหนักแล้วจึงคอยถอยออกจากพื้นที่ หากอยู่นานเกรงว่าจะถูกจับได้ " ข้าว่ารีบกลับเสียดีกว่าไม่เช่นนั้นได้เป็นผีเฝ้าศพแน่ๆ "หลังจากนั้นชายผู้นี้ได้ไต่ลงบนต้นไม้อย่างระมัดระวัง เตรียมการได้ดีทุกอย่างโดยเฉพาะสีชุดที่เข้ากับสีต้นไม้ได้อย่างแนบเนียน โป๊ะ ! ไม้ท่อนใหญ่ถูกทุบลงตรงท้ายทอยจนสลบแน่นิ่ง รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกมัดมือมัดเท้าขึงแขนกางออก ในมุมมืด" อะไรกัน รึว่าข้าถูกจับได้แล้ว "เสียงเปิดประตูได้นำแสงสว่างเข้ามาเล็กน้อย เผยให้เห็นรูปร่างลักษณะเป็นบางส่วน ซุนอี้" เจ้ามาสอดเเนมพวกข้าทำไม "" ข้าเปล่า "ซุนอี้" โกหก "" ข้าแค่ผ่านทางนี้มาเท่านั้น "ซุนอี้" ผ่านเขตกรมกลาโหม นี้คงเป็นที่เดินเล่นในสวนดอกไม้งั้นรึ "" องค์หญิงปล่อยข้าไปเถอะ "ซุนอี้" เจ้ารู้ได้เช่นไรว่าจ้าคือองค์หญิง "เผลอหลุดปากออกมาซะจนได้ ตนเงียบไปชั่วขณะ เลยแถไปเรื่อยเพื่อไม่ให้จับได้ " ท่านมีลักษณะกลิ่นตัวที่หอมหวานและท่าทางคงเป็นผู้ลากมากดี หรือคนชั้นสูง การแต่งตัวนั้นไม่เหมือนกับหญิงชาวบ้านทั่วไป "ซุนอี้" เจ้าคงกลัวตาย ถึงไม

หน้าตำหนักโบตั๋นชั่งใจกล้าหน้าด้านเสียจริง เสี่ยวถังนำทหารมาหน้าตำหนักโบตั๋น เพื่อเจรจาเรื่องการแข่งขัน เมื่อซุนอี้มาถึงตำหนักยังไม่ได้นั่งพักเป็นเวลาส่วนตัวก็มีเรื่องให้นางต้องจัดการอยู่ตลอดเวลา เสี่ยวถัง" ขออภัยองค์หญิงที่กระหม่อมมาโดยกะทันหัน "ซุนอี้" เจ้าเป็นถึงราชาแห่งแคว้นหก เหตุใดถึงไม่รู้จักกาลเทศะ "เสี่ยวถัง " ข้าไม่อ้อมค้อม มาแข่งขันด่านต่อไปเถิดขอรับ "ซุนอี้" ไม่! ข้าไม่แข่ง เจ้าไม่หน้าด้านไปหน่อยรึ อยากได้เมืองของผู้อื่นมาเป็นของตน ชั่งหน้ารังเกียจไม่สมกับเป็นราชาแคว้นหก"เสี่ยวถังได้ยินคำนี้ ถึงกับควันออกหูขึ้นมาทันที ตนไม่คิดว่าองค์หญิงซุนอี้จะฝีปากร้ายกาจเช่นนี้ เสี่ยวถัง" หากไม่แข่ง จะให้ทำการศึกรึ"เสี่ยวถังพูดข่มขู่ซุนอี้ให้กลัว แต่กลับได้คำตอบจากปากนางอย่างคาดไม่ถึงซุนอี้" ใช่ ข้าอยากทำศึกเอาให้ตายกันไปข้าง เจ้าคิดว่าเจ้าเหนือกว่าดินแดนอื่นงั้นรึ "เสี่ยวถัง" องค์หญิงไม่กลัวชาวบ้านเดือดร้อนรึ " ซุนอี้" เอาสิ ข้าจะส่งทหารแห่งแคว้นสิบไปยึดครองเมืองของเจ้า หากเจ้ากล้าก็ลองดู "เสี่ยวถัง" แคว้นสิบงั้นรึ ที่ล่ำลือกันว่าไม่มีแคว้นใดสามารถล้มล้างได้ ฮ่าๆๆๆ ท่านจะไป