Semua Bab Undisclosure : Bab 101 - Bab 110

“สงสารมันเหรอ มันจะฆ่าเธอ ฆ่ามันซะ” เขาแหวเด็กสาวหันไปมองโนเอล เขาพยักหน้าให้เธอยิงมัน เธอจึงหันไปหาอเล็กซิสเพื่อขอความช่วยเหลือ “ฉันทำไม่ได้”เบนสบตากับเด็กสาวอีกคน เมื่อนั้นอเล็กซิสพยักหน้าให้เบ็กกี้ยิง เป็นอันประจักษ์แล้วว่าอย่างน้อยแบมบี้ก็เรียนรู้ขึ้นมาบ้าง แม้เธอจะเรียนรู้ได้ช้าเหลือเกิน แต่คงไม่ช้าเกินกว่าเด็กคนนี้เขาวางมือลงบนบ่าเด็กสาว “ฆ่ามัน ก่อนที่มันจะฆ่าเธอ” เขากระซิบ มือข้างซ้ายประคองมือเล็ก ๆ ให้คงที่ ไม่กี่วินาที เด็กสาวกลั้นใจแล้วเหนี่ยวไกยิง กระสุนออกมารัวมากกว่าปกติ จนเธอคลายความตกใจ ด้วยการสะบัดปืนลงกับพื้น เขาปล่อยร่างเล็กกะทัดรัดให้เป็นอิสระแล้วเชื้อเชิญให้เธอยืนดูผลงานของตัวเอง แต่เบ็กกี้เลือกที่จะวิ่งไปกอดอเล็กซิสแล้วร้องไห้งอแง“ฉันมันอ่อนแอ ฉันไม่กล้า ฮือ”เขากอดอก มองว่าคนโตกว่าจะสอนเด็กน้อยอย่างไรอเล็กซิสทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เธอยกมือลูบผมสีแดงแผ่วเบา “สัตว์พวกนี้ถูกสร้างมาเพื่อฆ่าพวกเรา ถ้าเราไม่ทำ พวกเราก็โดนมันฆ่า”เขาทำท่าปรบมือ อเล็กซิสหน้าบึ

อเล็กซิสลุกขึ้นยืนกวาดสายตามองไปทั่ว เหตุใดหมอกควันสีเทารายล้อมจนมองแทบไม่เห็นสภาพแวดล้อมรอบตัว มันหาใช่ควันบุหรี่ของเบนหรือไมเคิลไม่ และควันจากนิโคตินคงไม่มีทางฟุ้งมากขนาดนี้ เธอไม่ได้กลิ่นบุหรี่และจำได้ว่าเบนไม่ได้สูบ แต่เอ๊ะ เมื่อครู่เธอยังคุยกับเบนอยู่ใช่หรือเปล่า หรือว่าเผลอหลับโดยไม่รู้ตัว แต่ทำไมพอตื่นมาถึงไม่เจอใครเลย มันเหมือนกับเธอหมดสติแล้วทุกคนก็หายไปหมดเด็กสาวควานหาปืนที่ต้องอยู่ข้างตัว แต่ไม่เจอกระบอกปืนอัตโนมัติ ไม่เจอแม้แต่กระเป๋าเป้ที่วางอยู่ แปลก ทุกอย่างแปลกไปหมด หรือว่านี่คือกับดักตัวใหม่ ไม่มีใครตั้งตัวทันแน่นอน หมอกพรางตาให้ทุกคนแยกจากกัน อาวุธเดียวที่เธอมีคือปืนพกข้างเอว อเล็กซิสหยิบมันออกมาถือ เตรียมใจรับมือกับสถานการณ์พิลึกพิลั่น มือของฉันเป็นปืน เธอท่องในใจ “เบ็กกี้ โนเอล” เธอเรียกเสียงปกติ กลัวว่าถ้าเรียกเสียงดังจะมีตัวประหลาดโผล่มาฆ่า แต่ไม่มีเสียงตอบรับ “เบน ไมเคิล” เธอลองอีกครั้ง ไม่มีใครตอบรับอีกเช่นกันทันใดนั้น เสียงแหลมเล็กทักขึ้นเหนือศีรษะ มันเป็นเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กผู้ชายตัวเล็ก“อเล็กซ์มาเล่นกัน”เพียงแค่ได้ยิน ขนภายในตัวลุกชัน ทั้งเลือดกายภา

เสียงนี้ จะใครอีกล่ะ นอกจาก เบน“เสร็จแล้ว” มือข้างซ้ายปิดก๊อกน้ำ เธอเขยิบตัวให้เขาใช้“ตามสบายเถอะครับ คุณผู้หญิง” ชายหนุ่มจุดบุหรี่ขึ้น กลิ่นมันไม่เหมือนกับที่อเล็กซ์เคยสูบ พอเห็นเขาถือบุหรี่ เธอนึกถึงอีกคน อเล็กซิสคุ้นตากับภาพอเล็กซ์และบุหรี่ในมือมากกว่าเบนกับบุหรี่ เมื่อนึกถึงคนที่หายไป เธอแอบไขว้นิ้วไว้ข้างหลัง ภาวนาให้เขาปลอดภัยเบนกับอเล็กซ์มีอุปนิสัยบางอย่างที่คล้ายและต่างกันมาก แม้ว่าหลายครั้งอเล็กซิสจะตามอเล็กซ์ไม่ทัน แต่สิ่งเดียวที่เธอรู้คือสามารถไว้ใจเขาได้ อเล็กซ์ไม่คิดทำร้ายใคร แต่กับเบน เหมือนกับพยายามเข้าใจภาษาที่สูญหายไปจากโลก เมื่อก่อนเธอมองเขาไม่ต่างจากพวกคุณชายที่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ หนุ่มเจ้าเสน่ห์ผู้อยากนอนกับใครก็นอนได้ บางครั้งทำตัวน่าหมั่นไส้แต่ไม่ใช่คนร้ายกาจมากมาย แต่หลังจากที่เขาสังหารซาร่าห์ เธอต้องทบทวนดูใหม่ มันยากที่จะบอกว่าคนคนนี้เป็นคนอย่างไร ฆาตกร หรือแค่ต้องการช่วยเพื่อน? เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารู้สึกกับเบนแบบไหน เกลียด หรือยังเห็นเป็นเพื่อนคนหนึ่ง หลายครั้งที่เขาช่วยชีวิตคนทั้งกลุ่ม สังหารสัตว์ประหล

“นายทำอะไรผิด ทางการถึงอยากได้ตัวขนาดนั้น” ชายผมสีน้ำตาลซัก ตอนนี้คนถูกซักกินซุปหมดกระป๋องแล้วและไม่ได้คิดหยิบกินเพิ่ม ส่วนอเล็กซิสยังจัดการขนมปังในมือไม่หมด“อืม” เขายกแขนไขว้หลัง “เอาจริงนะ ฉันไม่รู้ พวกเขาพาฉันหนี และก็หนี ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะพลัง แต่พอถูกจับ พวกเขาก็สอบสวนในเรื่องที่ฉันไม่รู้”“เรื่องอะไร” อเล็กซิสกับเบนโพล่งถามพร้อมกันเด็กหนุ่มเหล่มองคู่สนทนาทั้งสองคนแล้วหัวเราะในคอ “ฉันไม่รู้ มันเป็นเรื่องก่อนฉันเกิด และคนที่รู้ก็ถูกฆ่าไปหมดแล้ว เพราะไม่มีประโยชน์มั้งเลยโดนจับมาในนี้” เขาโยนกระป๋องซุปทิ้ง “ถ้าพวกนายไม่นอน งั้นฉันขอตัวนอนก่อน ถ้าจะนอนก็ปลุกฉันแล้วกัน”อเล็กซิสมองตามร่างสูงของไมเคิล เขาเลือกที่นอนไม่ไกลจากโนเอล เอาเข้าจริง เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะนอนในสภาพพื้นเปียกชื้นแล้วเหม็นแบบนี้ได้มาก่อน แต่อย่างที่บอก จมูกและนิสัยรักความสะอาดน่าจะพังไปนานแล้ว พอหันมาเจอสายตาเบนก็ถอนหายใจอีกระลอก“เธอยังนอนไม่ได้นะ ต้องอยู่เฝ้ากับฉัน” เขากล่าวดักคอ

ร่างอูน่ากลายเป็นประติมากรรมกลางธารน้ำแข็ง เธอปล่อยไอลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่งเหมือนเวลาควันออกมาจากท่อไอเสียก่อนรถดับ มือสองข้างยกค้างเติ่งกลางอากาศ อูน่าเอื้อมสุดแขนหวังให้เพื่อนช่วยดึงขึ้นแต่มันสายเกินไป น้ำแข็งตัวก่อนที่พวกเขาจะช่วยเธอได้ทันและไม่มีใครกล้าลงไปอีกรอบ อูน่าจึงติดคาอยู่ในนั้น พ่ายแพ้ต่อความเย็นที่แปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็วในที่สุด เทสซ่าประคองเบลินดากับเอมมี่ให้ออกห่างจากบริเวณแม่น้ำ ทั้งสองคนตัวสั่นเทาแต่อาการสั่นคงไม่ได้มาจากความเย็นเพียงอย่างเดียว ในเมื่อทั้งสองเพิ่งสูญเสียเพื่อนไปต่อหน้าต่อตา พอน้ำแข็งละลาย พวกเขามองศพอูน่าจมลงสู่เบื้องล่างต่อให้เห็นคนตายอีกกี่ครั้ง เธอไม่เคยชินกับมันเลย เทสซ่าปล่อยให้พวกเบลินดาทำใจ“เป็นไงบ้าง” เธอถามน้องสาว มินนี่นั่งสั่นงก ๆ อิงแอบออสโล่ เขาโอบกอดเธอโดยอัตโนมัติ เทสซ่าจ้องแม้รู้ว่าออสโล่ไม่คิดอะไรตามประสาคนเป็นพี่สาว แต่เธอจ้องเพราะเป็นห่วงมินนี่ หนุ่มผมแดงเห็นเธอจ้องก็ถาม“ไหวหรือเปล่า”  มินนี่เงยหน้า “หนูหนาวจะตาย พี่ไม่หนาวเหรอ” เด็กสาวเขยิบเพื่อให้เธอมานั่งก