Lahat ng Kabanata ng Hayaang Lumipas ang mga Taon: Kabanata 21 - Kabanata 29

Ang matitinding salita ng opisyal ng lungsod ay tumama kay Helen. Pumadyak siya at sumagot, "Sige na, sige na. Aalis na ako!"Hindi pa siya nakakapag-book ng moving truck para ilipat ang kanyang mga gamit, nararamdaman na ni Helen ang pressure. Walang tiyak na destinasyon, unti-unting nawawalan ng pasensya ang drayber, paulit-ulit na nagtatanong kung saan.Inabot siya ng matagal, pero sa wakas ay nasabi din niya ang pangalan ng kanyang lumang barangay. "Pumunta ka sa Komunidad ng Orchid Lane."Ang tanging pag-asa niya ay makausap ang kanyang dating landlord tungkol sa pagbabalik ng kanyang lugar.Sa kabutihang palad, ilang araw pa lamang ang lumipas at hindi pa naaagaw ang apartment.Nang dumating si Helen sa Orchid Lane Community, ang unang nakita niya ay isang pamilya na nagkakamping sa tabi ng pasukan.Ang mga Zimmers ay maaaring hindi ang pinakasikat sa moda, pero sila ay maayos at malinis. Gayunpaman, hindi mapigilan ni Helen na hamakin sila, at kitang-kita ito.Nasa isip n

Nasa gitna si Chloe ng fitting ng kanyang wedding dress nang walang tigil na nag-vibrate ang kanyang telepono. Sobrang abala siya sa pag-aayos ng magulong laylayan ng damit kaya hindi niya ito napansin.Tumingin siya sa ibaba at biglang sinabi, "Jeff, puwede mo bang tingnan 'yan para sa akin?"Si Jeffrey, na mukhang matikas sa itim na suit na nagpaganda sa kanyang tangkad, sumagot, "Sige."Kumandong siya nang walang pakialam sa dingding, kinuha ang telepono ni Chloe, at pinindot ang kanyang mga inisyal at kaarawan para ma-unlock ito.Habang binabasa ni Jeffrey ang mensahe ni Natalie, huminto siya, may bahid ng selos sa kanyang boses habang binabasa ito nang malakas.[Hey, Chloe. Andrew at Stephen ay umaasang makikigulo sa iyong kasal. Ano sa tingin mo? Dapat ba nating payagan sila?]Lumapit siya, tumayo sa likod ni Chloe, pinagsabihan ang tindera ng damit, at sinimulang ayusin ang laylayan ng damit.Ang kanyang matangkad na katawan ay halos yumakap sa kanya, pinoprotektahan siya

Ang mga daliri nina Chloe at Jeffrey ay magkadikit habang hinarap nila sina Andrew at Stephen, ang kanilang mga mata ay nagmamasid at nagmamasid."Chloe, magkaibigan na tayo mula pa noong mga bata tayo. Paano mo ako tinitingnan ng ganyan?" pakiusap ni Stephen, ang puso niya'y sumasakit sa ilalim ng kanilang mga nagbabantay na tingin.Si Chloe ay nagmukhang masungit, hindi siya interesado sa walang kwentang usapan. Pagkatapos ng lahat, sila ba ang hindi unang nagbasura ng taon ng pagkakaibigan?Tumingin siya sa kanila nang kalmado bago sumagot, "Wag na ang mga palusot. Kailangan ko nang umuwi. Kung may gusto kayong sabihin, bilisan niyo."Binuksan ni Stephen ang kanyang bibig upang sumagot, ngunit pinutol siya ni Andrew.Nakatayo sa harap ni Chloe, ang mga mata ni Andrew ay halo ng malamig na determinasyon. "Chloe, nagkamali kami. Hindi talaga namin gusto si Helen. Gusto lang naming paselosin ka para malaman kung sino talaga ang mahalaga sa'yo, pero hindi namin inasahan na magiging

Kung umalis lang sila noon, ano ang halaga ng lahat ng pag-ibig na pinanghawakan nila sa loob ng maraming taon? Ano nga ba ang halaga ng isang buhay, mahigit dalawang dekada na magkasama, kung ganun lang? Ang lahat ba ng oras at damdaming iyon ay talagang mas mababa kaysa sa naramdaman nila para sa isang tao na halos isang buwan pa lang nilang kilala?Isang matinding determinasyon ang sumiklab sa mga mata nina Andrew at Stephen.Sabay-sabay nilang inihayag, "Magsanib-puwersa tayo. Pagkatapos noon, kanya-kanya na!"Hindi na nila kailangan pang pagtalunan ito. Alam nila kung ano ang kailangang gawin.Nakipag-ugnayan si Stephen kina Lily at Teresa upang hanapin ang huling ilang mga litrato ng pamilya na nagkukuwento ng kanilang pinagsamang kasaysayan, isang timeline na umaabot ng mahigit dalawampung taon.Sa kasamaang palad, manipis ang koleksyon ng mga group shot dahil sinunog ni Chloe ang karamihan sa mga ito.Naiwan sila sa karamihan ng mga solo shots ng kanilang pagkabata, pero

Nakita ni Andrew ang marangyang kasal ni Chloe na nakalathala sa balita.Ang kanyang tingin ay nakatuon sa isang litrato ni Jeffrey sa kanyang telepono, nag-aalab ang galit sa loob niya.Dapat gawa ito ni Jeffrey, hindi ba?Kailangan talagang mangyari!Sa isip na iyon na nag-aalab, tumakbo si Andrew mula sa ospital, hindi pinansin ang mga protesta nina Lily at Teresa.…Ito ang unang araw ng kanilang buhay may-asawa.Si Jeffrey ay niyayakap si Chloe sa kama, isang pambihirang sandali ng lambing.Ang malambot na sikat ng araw at ang malamig na hangin sa labas ay hindi maaaring maging mas kaakit-akit.Pagkatapos, bigla na lang, ang katahimikan ay nabasag ng patuloy na tunog ng doorbell.Ang noo ni Jeffrey ay nagalit. Sino kaya ang nanggugulo sa kanila?Nagsuot siya ng bathrobe at pumunta upang buksan ang pinto.Sa sandaling bumukas ito, ang kamao ni Andrew ay dumapo sa kanya. Mabilis na lumihis si Jeffrey, nahuli ang kamao ni Andrew nang madali."Ano bang nangyayari sa'yo?!"