All Chapters of เมื่อไหร่จะเลิกร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

“มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ”ดาวเหนือหันมายิ้มให้ เนื่องจากเธอและอลิชามีอายุห่างกันมากถึงสิบปี จึงมองคนที่เด็กกว่าด้วยสายตาเอ็นดู “วันนี้วันพระ…พี่กำลังเตรียมของไปใส่บาตรตอนเช้า งั้นมาช่วยพี่ปอกสับปะรดทีนะ หนูทำเป็นมั้ย”ดาวเหนือมักตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เข้าครัวทำอาหาร พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยค่อยไปตามลูกกับสามีให้ลุกขึ้นมาใส่บาตรพร้อมกัน“ทำได้ค่ะ”“แล้วแฟรงก์อาการเป็นยังไงบ้าง ตั้งแต่มีลิชา ดูเหมือนว่าจะสดใสยิ้มแย้มขึ้นเยอะเลย”“เห็นชอบบ่นว่าปวดหัวค่ะ แต่พอได้กินยาก็ดีขึ้น” ร่างกายภายนอกของบุรินทร์ภัทร อาจจะดูเหมือนคนปกติทั่วไป แต่อวัยวะภายในที่ผ่านการกระทบกระเทือนมาอย่างหนักยังบอบช้ำต้องได้รับการฟื้นฟู“ฝากดูแลเขาทีนะ คนนี้ดื้อไม่มีใครเกินเลย”“แล้วเฮียแฟรงก์กับเฮียฟรินใครดื้อกว่าคะ”“เข้าใจถามดีนะ” คนที่โตกว่าหัวเราะออกมาเบาๆ ถึงแม้จะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานแต่กลับรู้สึกถูกชะตาอลิชาเป็นคนสวย นอบน้อมถ่อมตัว อัธยาศัยดี ชอบชวนคุยยิ้มแย้มสดใส ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันยังมองไม่รู้เบื่อ“พี่ว่าดื้อกันคนละแบบนะ แต่ก็น่าปวดหัวทั้งคู่นั่นแหละ”“พวกเขาสองคนดูรักกันมากเลยนะคะ” ถึงแม้เฮียฟรินจะชอบดุเฮี

แกร๊ก…บุรินทร์ภัทรเงยหน้าขึ้นจากงานกองโตที่วางอยู่ ละสายตามองคนที่เข้ามาใหม่“กูบอก…เอ่อ…ไม่มีอะไรครับคนสวย” กำลังจะอ้าปากต่อว่าทำไมไม่ยอมเคาะประตู แต่พอเห็นว่าเป็นอลิชาถึงได้รีบปิดปากของตัวเองทันที “ทำไมถึงมาคนเดียว แล้วแม่หายไปไหน”“แม่กลับไปก่อนแล้วค่ะ แต่หนูรอกลับบ้านพร้อมเฮีย”“เมาเหรอ?”“เมานิดนิดหน่อย แต่ยังไหวอยู่นะ” ยอมรับแบบไม่ปิดบัง ตั้งใจจะกินแค่นิดเดียว แต่ถูกคุณนายปาลินบังคับให้ดื่มเป็นเพื่อนจนเริ่มเมา“มาหาเฮียมา” อ้าขารอรับหญิงสาว ก่อนจะดึงเธอมากอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ใบหน้าจิ้มลิ้มซุกไซ้แผงอกแกร่งไปมา ก่อนจะสูดดมกลิ่นกายหอมจางๆ“คิดถึงเฮีย”“หื้ม…ว่าไงนะคะ”“หนูคิดถึงป๊า”“เมาแล้วขี้อ้อนเหรอ” ใบหน้าของบุรินทร์ภัทรร้อนผ่าว หัวใจพองโตเต้นแรงเมื่อเมียเด็กอ้อนเฮียคะ เฮียขา กับอลิชาไม่เคยรับมือได้เลยสักครั้ง“หนูกินไปแค่สามแก้วเอง ห้ามบ่นนะ”“สามแก้วแน่นะ ทำไมกลิ่นเหล้าถึงแรงขนาดนี้” ใช้ริมฝีปากคลอเคลียไปตามกรอบหน้าไล่ต่ำลงมาจนถึงลำคอขาวเนียนพร้อมพรมจูบเบาๆ“อือ…ละ…หลอกเเต๊ะอั๋งหนูหรือเปล่าเนี่ย” ปรือตามองด้วยสีหน้างัวเงีย แต่บุรินทร์ภัทรกลับมองว่ามันน่าเอ็นดูจนอยากจับเธอมาก

“หล่อเหลาเอาเรื่อง คนอะไรจะหล่อได้ขนาดนี้วะ” บุรินทร์ภัทรยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ ยืนกอดอกมองใบหน้าคมคายของตัวเองในกระจกเงาการรักษาผ่านไปด้วยดี กว่าทุกอย่างจะเข้าที่ก็กินเวลาไปหลายเดือน ฝีมือของหมอคิงส์ไม่ธรรมดา เรียกได้ว่าขั้นเทพถึงได้ประทานหน้าใหม่ระดับบอยแบนด์มาให้มองทางขวาคล้ายลีมินโฮ พอมุมซ้ายเหมือนซงคัง!แต่รวมๆ แล้วหล่อเท่สะบัด หาคนที่เพอร์เฟคขนาดนี้ไม่ได้จากที่ไหนอีกแล้ว“ป๊าจะส่องกระจกอีกนานมั้ย เดี๋ยวลูกก็ไปเรียนไม่ทันหรอก” เสียงของเด็กน้อยที่นั่งรออยู่ ช่วยปลุกตื่นจากความคิด ดาวศุกร์บ่นงุบงิบ เพราะป๊าเอาแต่หันซ้ายมองขวาแล้วยิ้มอยู่คนเดียวไม่ยอมไปส่งสักที“ศุกร์ว่าป๊าหล่อมั้ย หล่อพอหรือยัง”“หล่อที่สุดแล้ว” ถ้าตอบว่าไม่หล่อเดี๋ยวป๊าก็งอนไม่ยอมคุยด้วย“สมกับที่ป๊าดูแลมาตั้งแต่เล็ก เลี้ยงไม่เสียข้าวสุกจริงๆ ลูกสาวป๊า”บีบแก้มลูกน้อยด้วยความเอ็นดู ก่อนจะฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินออกจากห้องไป“…..”-เวลาต่อมา-“เฮียไม่อยู่หลายวัน เธอไม่ต้องนอนร้องไห้คิดถึงผัวนะ” บุรินทร์ภัทรหันไปบอกหญิงสาวที่นั่งทำหน้าตาเศร้าสร้อยน้ำตาซึม ขณะที่เขากำลังนั่งเก็บกระเป๋าเตรียมตัวไปดูงานที่ต่างจัง

-เอส.บี.ดี เซอร์วิส-“คนสวยมาแล้ว”เสียงสดใสของเด็กชายร้องดังมาแต่ไกล ‘ชนินทร์’ ลูกชายคนเล็กวัยสี่ขวบรีบวิ่งเข้าไปกอดเอวอลิชาไว้แน่นด้วยความดีใจ“น้องนินทร์”“จุ๊บนินทร์ยัง” ไม่พูดเปล่าแต่ยังเอียงแก้มให้หอม หน้าตาเด็กชายหล่อเหลาละม้ายคล้ายคลึงผู้เป็นพ่อไม่มีผิดเพี้ยน เรียกว่าเหมือนทั้งแฟรงก์และฟริน“ให้มันน้อยๆ หน่อยไอ้นินทร์ คนนี้เมียป๊า” แฟรงก์ยืนเท้าเอวมองลูกชายตัวแสบ ไอ้เด็กคนนี้มันใช่ย่อยที่ไหน ชอบส่งยิ้มหวานสายตาเจ้าชู้แพรวพราวให้สาวๆ ไม่รู้ว่าไปจำมาจากใคร“เมียป๊าสวย”“วันนี้พี่มีของเล่นมาฝากนินทร์ด้วยนะ”“ขอบคุณครับ” หญิงสาวลูบศีรษะของเด็กน้อยเบาๆ เธอเป็นคนรักเด็กและมีจิตใจดีเลยเข้ากับลูกๆ ของฟรินได้อย่างง่ายดาย เด็กทุกคนรักเธอเปรียบเสมือนคนในครอบครัว“เฮียเอาของไปเก็บให้หนูหน่อยนะ” หันไปบอกคนคนตัวสูงที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง“แล้วทำไมไม่ขึ้นห้องพร้อมกัน” แฟรงก์ขมวดคิ้วเผลอทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ อุตส่าห์กลับมาจากต่างจังหวัด กะว่าจะกอดรัดฟัดเมียให้หายคิดถึง แต่เธอดันติดลูกไม่ยอมห่างไปไหน“หนูว่าจะเล่นกับชนินทร์ก่อนค่ะ”“ไปเปลี่ยนชุดก่อนค่อยออกมาเล่นกับลูก”“ค่อยเปลี่ยนทีเดียวก็ได้”“เ

-จังหวัดสุพรรณบุรี-รถยุโรปคันหรูของบุรินทร์ภัทรเคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าบ้านสไตล์ทรงไทยขนาดสองชั้น สภาพบ้านค่อนข้างทรุดโทรมเพราะอยู่กันมาหลายสิบปี ตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษบริเวณรอบบ้านเต็มไปด้วยสวนพืชผักผลไม้นานาพันธุ์ อลิชาเกาะกระจกรถชะเง้อคอมองหา ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นบุคคลที่คิดถึงเธอเป็นลูกสาวคนเดียว ทางบ้านมีอาชีพเป็นชาวสวนเติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง“พ่อ…”ผู้เป็นพ่อหรี่สายตามอง รีบวางมือจากสิ่งที่ทำเมื่อเห็นว่าเป็นลูกสาวกลับมาเยี่ยมในรอบหลายปี“ไอ้ชา!”“เซอร์ไพรส์”“มาได้ไงวะ”สองพ่อลูกวิ่งเข้าไปกอดกันกลมด้วยความดีใจ โดยมีชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างบุรินทร์ภัทรวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เพิ่งจะเคยมาพบกับครอบครัวของอลิชาเป็นครั้งแรกเธอตั้งใจจะมาคนเดียว แต่เป็นเขาเองที่รบเร้าอยากตามมาจนหญิงสาวยอมใจอ่อน“โอ้โห…ไม่เจอตั้งนาน สวยขึ้นเป็นกอง” หอมแก้มลูกสาวสุดที่รักด้วยความคิดถึง ปรายสายตามองเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง“แล้วพาใครมาด้วย หน้าตาหล่อเหลาเชียวนะ”“…..” พอได้ยินดังนั้น บุรินทร์ภัทรถึงกลับยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว“ผัวเอ็งเรอะ”อลิชายิ้มบ