All Chapters of เชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่สิบหก บทจะง่าย จางชงเมิ่งเข้าคลุกเคล้าร่างบางอย่างคุ้นเคย จมูกโด่งไล่ดอมดมความหอมจากแก้มนวล ติ่งหูเล็กและทักทายเลาะชิมริมฝีปากบางอย่างเชื่องช้า จ้าวเฟยเฟิ่งรับการสัมผัสนุ่มนวลพลางส่งปากเล็กเข้าประกบกับเรียวปากนุ่มแล้วตวัดลิ้นแกว่งไล่ลิ้นใหญ่ซึ่งสอดเข้ามารุกล้ำ ลิ้นทั้งสองพุ่งเข้าหากันทั้งทักทายทั้งรุกไล่นัวเนียพันพัวในขณะปากประกบบดคลึงเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ปลายลิ้นทั้งสองหยอกล้อกันเป็นพัลวัน สลับกับดูดกลืนน้ำใสไหลลงคอ มือใหญ่เอื้อมมาปลดชุดเสื้อนอนบางเบาออกอย่างง่ายดาย ขณะสอดมือเข้ากุมโอบฟอนเฟ้นเต้าทรวงอวบ สองมือหนาวนเคล้นบดคลึงเม็ดติ่งกลางจนแข็งชันเป็นจังหวะให้ริมฝีปากใหญ่ค่อยๆเลื่อนไล่ผ่านซอกคอขาวผ่องลงมาถึงความอวบใหญ่ จ้าวเฟยเฟิ่งสะดุ้งร่างแอ่นอกขึ้นยามเมื่อความอุ่นชื้นเข้าครอบครองเม็ดบัวงาม กายบางยกร่างส่งก้อนเนื้อนุ่มให้ถึงปากหนาเพื่อให้เขากลืนกินได้อย่างเต็มที่ สองมือใหญ่กอบยกความอวบอิ่มใส่ปากเพื่อดูดดุนขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่วเต้าทรวงนุ่ม จ้าวเฟยเฟิ่งปล่อยกายล่องลอยไปกับสัมผัสหวามด้วยเคยคุ้นว่าอ

ตอนที่สิบแปดตัวร้ายจะมาแล้ว สายจนตะวันสาดส่อง จ้าวเฟยเฟิ่งเพิ่งรู้สึกตัวด้วยมีความชื้นจากผ้าอุ่นมาลูบไล้บนเนื้อตัวหญิงสาวค่อยๆลืมตามองมือหนาซึ่งบรรจงลูบไล้เช็ดตัวให้อย่างอ่อนโยน อีกทั้งยังทายาบนส่วนทรวงอกอิ่มและร่องกลางกายอย่างทะนุถนอม ชายหนุ่มช่วยประคองสวมใส่อาภรณ์ให้ร่างบางอย่างไม่ยอมเรียกนางกำนัลส่วนตัวมารับใช้เช่นเคย“พี่ชงไม่ต้องทำเองเช่นนี้”“ข้าควรต้องทำเอง น้องเฟย พี่เป็นผู้ทำให้เจ้าปวดเมื่อยและบวมช้ำ จึงควรต้องทายาและดูแลด้วยตนเองจึงจะถูกต้อง อีกอย่างพี่มีฐานะเป็นเพียงอนุชาย การได้ดูแลเจ้าจึงถือเป็นหน้าที่ที่ถูกที่ควรแล้ว”“พี่ไม่รู้สึกย่ำแย่หรือที่ต้องอยู่เบื้องหลังสตรีเยี่ยงนี้”“ไม่ หากเป็นน้องเฟย พี่ยินดีอย่างยิ่ง”“สายมากแล้ว พวกเรารีบไปที่ท้องพระโรงเถิด”สองหนุ่มสาวประคับประคองกันไปที่ท้องพระโรงเพื่อออกว่าราชการตามปกติ แม้จางชงเมิ่งจะเป็นเพียงอนุ แต่ด้วยเขายังมีฐานะเป็นผู้ช่วยอัครเสนาบดี อีกทั้งจ้า

ตอนที่ยี่สิบ ความสัมพันธ์อันดีนับจากนั้น จางชงเมิ่งย่อมย้ายตนเองมานอนร่วมเตียงกับจ้าวฮองเฮาทุกคืน สองหนุ่มสาวเติมเต็มความเร่าร้อนให้แก่กันอย่างเต็มอิ่มคลื่นลมถาโถมรุนแรงทุกค่ำคืน เรือน้อยลอยไหวโยกคลอนจนขาเตียงแสนแข็งแรงยังส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดราวต้องการประท้วงความร้อนแรงจ้าวเฟยเฟิ่งรู้สึกถึงความรู้สึกยามโดนของใหญ่เสียบคาร่องดอกไม้งามซึ่งยังคงร้อนท้องจนท้องน้อยบีบรัดกระตุกเกร็งอยู่ตลอดเวลา กลางกายสาวซึ่งโดนสลักปักตรึงด้วยทวนด้ามอวบมีอาการตอดถี่รุนแรงเกือบตลอดคืน ในขณะช่องทางรักเต็มไปด้วยธารน้ำหวานเจิ่งนองท่วมหญิงสาวตื่นขึ้นในสภาพนอนกอดก่ายกับจางชงเมิ่งในทุกเช้า ชายหนุ่มยังคงซุกซบอยู่บนร่างของนางหรือไม่นางก็เป็นฝ่ายซบลงกับอกแกร่งเต้าทรวงอิ่มปรากฎร่องรอยนิ้วจากการบีบขยำเคล้นคลึงตลอดการเสพสม ในบางวันยังมีรอยฟันจากการโดนดูดกินขมเม้มอย่างหิวกระหาย และน้ำเชื้อเหนอะหนะซึ่งยังคงหลงเหลืออยู่เต็มหว่างขาเรียวเขาคงตั้งใจปลุกปั้นทายาทสกุลจางเพื่อให้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ในเร็ววันจึงขยันขันแข็งถึงเพียงนี้ ถ

ตอนที่ยี่สิบเอ็ด ใส่ร้ายป้ายสีฟากฟ้าในร่างจ้าวเฟยเฟิ่งมองตุ๊กตาคุณไสยสองตัวบนโต๊ะด้วยสายตาเคร่งเครียดเคยแต่กำกับละครให้ตัวร้ายใส่ร้ายนางเอก ตอนนี้โดนเข้ากับตัวเอง ไปไม่เป็นเลยเรา “เสนาบดีกรมพิธีการ และราชครูเห็นของนี่แล้ว พวกเราคงสับเปลี่ยนไม่ได้ คงได้แต่เอาออกไปให้พวกเขาดูให้ชัดเจน แต่จะแก้ต่างอย่างไรควรต้องคิดให้รอบคอบ” จางชงเมิ่งเดินไปเดินมาอย่างครุ่นคิดข่งซีห่าวขออนุญาตเข้าพบเพื่อปรึกษาหารือซึ่งจ้าวเฟยเฟิ่งเอ่ยอนุญาตทันที ขณะที่หวงฮุ่ยจือซึ่งขอเข้ามาพร้อมกันถูกให้รั้งรออยู่ก่อน“น้องเฟยเฟิ่ง ของนี่น่าจะมีผู้ลอบเอาไปวางไว้ก่อนงานพิธีจะเริ่ม ผู้ที่เข้าไปในลานนั้นได้ก็มีแต่ทหารและเหล่าขุนนางที่เกี่ยวข้อง พี่จะจับพวกนั้นมาสอบสวนให้หมด” ข่งซีห่าวเสนอด้วยนิสัยมุทะลุ“ถึงจับมาสอบทั้งหมดก็คงไม่มีผู้ใดปริปากยอมรับออกมาแน่” จ้าวเฟยเฟิ่งถอนใจก่อนจะเดินมาหยิบตุ๊กตาส่องหาจุดผิดพลาด“พี่ชง ท่านดูสีที่เขียนนี่สิ คล้ายเพิ่งแห้งไม่นาน พวกเขาคงรีบร้อนทำออกมาแล้วเร่งเอาไปวางไว้

ตอนที่ยี่สิบสามไหน้ำส้มแตก เพียงได้ยินคำเรียกขานอย่างสนิทสนมของจางชงเมิ่งที่มีต่อหวังลี่ถิง จ้าวเฟยเฟิ่งถึงกับลมออกหูไม่ใส่ใจคำพูดต่อจากนั้นอีก“พวกเราเคยเรียกขานกันเช่นนั้นพี่จึงเผลอไป น้องเฟย พี่ให้คนไปสืบทางคนสกุลหวังแล้ว พักหลังนี้พวกเขามีความเคลื่อนไหวผิดแปลกอยู่บ้าง แต่ยังไม่ได้ความที่ชัดเจน อย่างไรคงต้องสืบสาวลงไปให้ลึกกว่านั้นอีก” จางชงเมิ่งเห็นสายตาไม่พอใจที่ฉายชัดของภรรยาฮองเฮาจึงรีบเปลี่ยนเรื่องแต่ไหน้ำส้มเมื่อแตกแล้วย่อมส่งกลิ่นคละคลุ้ง จ้าวเฟยเฟิ่งหรือจะรับฟังเรื่องอื่น ในใจยังคงครุ่นคิดแต่เรื่องหวังลี่ถิงซึ่งเป็นคู่แค้นในเนื้อเรื่องเดิม“ราชครูหวงเล่า เขามีความเคลื่อนไหวใดหรือไม่”“เขาไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับการสืบสวน แต่ขอเข้าไปเยี่ยมเยี่ยนหวังลี่ถิงทุกวัน”                ชิ แค่สนิทสนมกันไม่กี่วันถึงกับรักใคร่ชอบพอลึกซึ้งขนาดต้องเข้าไปเยี่ยมดูใจกัน