All Chapters of เชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่เจ็ดปกป้องสาวงาม ข่งซีห่าวเดินล่องลอยกลับจากการเข้าเฝ้าองค์หญิงจ้าวเฟยเฟิ่งด้วยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเขาไม่เคยคิดเสนอตัวเป็นหนึ่งในพระสวามีของลูกพี่ลูกน้อง ด้วยคิดเพียงว่าตนเองไม่คู่ควร อีกทั้งยังรู้สึกผิดจากการที่ไม่เคยปกป้องสองแม่ลูกจนอาหญิงต้องสิ้นชีวิตลงแต่เมื่อหญิงซึ่งเปรียบเสมือนน้องสาวถูกรังแก เขาย่อมไม่อยู่นิ่งเฉยยิ่งนางซบหน้าออดอ้อน กลิ่นกายอันหอมกรุ่น ผมสลวยดุจเส้นไหม ผิวกายขาวเนียนละเอียด และใบหน้างดงามซึ่งเงยอ้อนจนมองเห็นชัดเจนกระทั่งขนตางอนยาว และปากแดงอิ่มนางช่างดูอ่อนหวาน น่ารัก จนเขาอยากโอบกอดเอาไว้เพื่อปกป้องให้พ้นภัย นั่นทำให้ใจที่ไม่เคยคิดเกินเลยกลับเต้นแรงด้วยเขาเกิดความคิดช่วงชิงตำแหน่งพระสวามีเสียแล้ว แต่มิใช่เพื่ออำนาจวาสนาในการเป็นฮ่องเต้ผู้อยู่เหนือปวงชนเขาเพียงอยากปกป้องสาวงามและช่วยให้นางได้ทำในสิ่งที่ปรารถนาเท่านั้น เมื่อเจรจากับข่งซีห่าวได้สำเร็จแล้ว จ้าวเฟยเฟิ่งจึงเข้าหาชายคนต่อไปนั่นก็คือ ไป๋ชุนกัง บุตรชายของหัวหน้าหมอหลวง

ตอนที่เก้ามาได้ไง “น้องเฟยจำเรื่องเมื่อสองปีก่อนไม่ได้หรือ ยามนั้นพี่ตามท่านพ่อเข้ามาในวัง ส่วนเจ้ากำลังร้องไห้เนื่องจากเพิ่งโดนฮองเฮาทำโทษ พี่รอท่านพ่อจนเบื่อหน่ายจึงเดินเล่นแล้วได้ยินเสียงร้องไห้และเดินตามหากระทั่งได้พบแมวสาวตัวน้อยหน้าตามอมแมม”                “น้องเฟยยามนั้นช่างน่าสงสารนัก ข้าจึงปลอบโยนอยู่หลายคำ หลังจากนั้นยามท่านพ่อเข้าวัง ข้ามักจะขอติดตามเข้ามาและแอบไปหาเจ้าที่ตำหนัก พวกเราพูดคุย ฝึกวาดอักษร เล่นหมาก ดีดพิณ และเล่าเรื่องต่างๆให้กันฟังจนสนิทสนม”                “ก่อนอดีตฮ่องเต้จะสิ้นพระชนม์ พี่ให้สัญญาไว้ว่าจะทูลขอสมรสพระราชทานกับเจ้าให้ได้ พวกเราแลกของแทนใจเป็นหยกคู่สลักอักษรชงเฟยซึ่งพี่สั่งทำขึ้นเป็นพิเศษ หยกนี้พี่พกติดตัวตลอด แล้วของเจ้าเล่าอยู่ที่ใด”       

ตอนที่สิบเอ็ด เพียงแสดงให้ดู “บิดาของข้ากุมอำนาจอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องวิ่งวุ่นวาย” เสียงตอบอย่างหยิ่งผยอง                “เชอะ”                “น้องเฟย พี่เพียงอยากเตือนว่าการยั่วยวนพวกเขาที่เจ้าทำอยู่ไม่ส่งผลดี หากต้องการบุรุษหนุนหลังขอเพียงพี่ผู้เดียวก็เพียงพอแล้ว”                “สรุปก็คือจะบอกว่าท่านดีที่สุด”                “ย่อมใช่” เสียงตอบของคนหลงตัวเอง                “น้องเฟยลองใคร่ครวญให้กระจ่าง พี่ไม่มีตำแหน่งยศศักดิ์ย่อมไม่ต้องลดเกียรติมา

ตอนที่สิบสามเสนอตัว “เจ้าหลี่จิ่นติ้งนั่น คราแรกดูยังพอใช้ได้ แต่ไปๆมาๆกลับโผงผางเถรตรงเกินไป อีกทั้งอยู่ในคำสั่งของบิดาจนไม่กล้าบิดพลิ้ว มองอย่างไรก็ไม่เหมาะ ส่วนหมอไป๋นั่นก็อ่อนปวกเปียกน่ารำคาญ แม้จะสามารถดูแลเจ้าได้ แต่คงไม่เหมาะเป็นสวามีอีกเช่นกัน” ข่งซีห่าวเอ่ยคำวิพากษ์วิจารณ์ชายหนุ่มตัวเลือกออกมาอย่างไม่ต้องถาม“พี่ซีห่าวเห็นว่าผู้ใดเหมาะสมบ้างหรือ” องค์หญิงน้อยลองถามออกมา“จางชงเมิ่ง ความจริงเขาดูเหมาะสมทั้งท่วงท่ากิริยาและความสามารถ ติดที่บิดามีตำแหน่งใหญ่โตเกินไป หากเขาได้เป็นฮ่องเต้คงกลืนราชวงศ์จ้าวจนไม่เหลือและอาจไม่เก็บเจ้าเอาไว้”“แล้วพี่ซีห่าวไม่คิดจะช่วงชิงตำแหน่งนี้บ้างหรือ” จ้าวเฟยเฟิ่งโยนหินถามทาง“เอ่อ...หากจะสารภาพความจริง พี่ต้องบอกว่าคิดและอยากได้มาก แต่พี่ยังไม่มั่นใจว่าหากได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้วจะสามารถปกครองบ้านเมืองได้ดีเพียงใด”ชายหนุ่มเหล่านี้ไม่ได้มองการแต่งงานกับนางเป็นเรื่องใหญ่ พวกเขามองถึงบัล

ตอนที่สิบห้า อนุชายฟากฟ้าในร่างจ้าวเฟยเฟิ่งไม่ใช่สาวน้อยแล้ว เธอย่อมรู้ดีว่าจางชงเมิ่งกำลังล่วงเกินองค์หญิงน้อย แต่...เธอกลับหลงใหลไปกับลีลาวาบหวามจนไม่อยากห้ามปราม                โอ๊ย...ชีวิตจริงไม่เคยมีหนุ่มหล่อมาลงลิ้นเลียให้จนเปี่ยมสุขขนาดนี้ ขอสักครั้งเถอะนะ                 ฟากฟ้าคิดอย่างสุขใจ ในเมื่อนี่คือฝันของเธอ เธอก็ควรจะหาความสุขให้มากที่สุดไม่ใช่หรือ                จางชงเมิ่งส่งองค์หญิงน้อยถึงสวรรค์ไปอย่างสุขสม แต่ชายหนุ่มกลับไม่เร่งเร้าส่งตัวตนเข้ามาอย่างที่ฟากฟ้าในร่างของจ้าวเฟยเฟิ่งคิดเอาไว้ เขาเพียงนอนลงเคียงข้างแล้วโอบกอดร่างเล็กเอาไว้อย่างทะนุถนอม                “เพียงพี่นอนค้างบนเตียงที่นี่กับเจ้า ย