Semua Bab เล่ห์รักผู้กองเพลิง: Bab 11 - Bab 20

ด้านร้อยตำรวจเอกเพลิงหลังจากขับรถมอเตอร์ไซค์ลูกรักออกมาจากบ้านได้แล้ว ผู้กองหนุ่มก็แวะไปสถานที่นัดหมายก่อนถึงบ้านนายอำเภอเพื่อรับของและเตรียมการบางอย่าง หากมีอะไรเกิดขึ้นและจวนตัวเขาจะได้หลบหนีออกมาได้ทัน“ไอ้เพลิง แกเข้าไปในถ้ำเสือก็ระวังด้วยนะเว้ย ทางที่ดีพยายามเลี่ยงที่จะอยู่กับลูกสาวนายอำเภออย่างคุณใบเตยดีกว่าว่ะ บอกตามตรงว่าฉันกลัวแทนแกมาก ผู้หญิงอะไรวะจ้องแต่จะเขมือบแก”“เออน่าฉันรู้ ว่าแต่แกเถอะเตรียมการทุกอย่างให้เรียบร้อยนะเว้ย ฉันจะได้ใช้โอกาสนั้นหนีออกมา”“ทำไม รีบหนีนี่ไม่ได้กลัวคุณใบเตย แต่แกกลัวหญิงสาวคนสวยที่รอแกอยู่ที่บ้านใช่มะ” ผู้กองปราบเอ่ยแซว“เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับแก”“อู้ว... ร้ายกาจ ๆ ไม่ต้องห่วงนะผู้กองเพลิงหากแกพลาดท่าเสียทีให้คุณใบเตยลูกสาวนายอำเภอ ฉันผู้กองปราบ ปราบดา เพื่อนสนิทแกคนนี้จะคอยดูแลคนทางบ้านให้แกเอง”“ไอ้ปราบ!”“อุ้ย ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ยังไงก็ระวังตัวด้วย” เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเรียบ ๆ ด้วยน้ำเสียงกดต่ำชวนขนลุกและสายตาฟาดฟันที่ส่งมาจากผู้กองเพลิง ผู้กองปราบก็ยิ้มขอโทษก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันทีผู้กองเพลิงไม่สนใจเพื่อนสนิทของตัวเองนัก เมื่อแผนก

ผู้กองเพลิงบดขยี้ความร้อนรุ่มลงบนริมฝีปากบางอย่างดุดัน ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวกับลิ้นบาง จนหนูนิดที่ถูกสอนจูบอยู่บ่อย ๆ ก็ยังโต้ตอบและหายใจไม่ทัน ไหนจะสมองเบลอเพราะถูกคนที่โชกโชนไปด้วยประสบการณ์หลอกล่ออีกตุบ ตุบเมื่อสู้ไม่ไหวหนูนิดก็ต้องทุบตีเรียกสติของเขา ทว่าเขายอมให้เธอหายใจเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น ริมฝีปากหนาก็บดจูบลงมาอีกครั้ง คราวนี้เขาทั้งขบกัดริมฝีปากเธอจนได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ“อื้อ อื้อ”หนูนิดครางประท้วงเพราะรู้สึกเจ็บ ผู้กองหนุ่มจึงละจากริมฝีปากแล้วขยับปากไปตามกรอบหน้าของเธอจนไปหยุดที่ใบหูเล็ก เขาหยอกล้อขบเม้มติ่งหูของเธอไปมา ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปเลียในใบหูของเธอจนหญิงสาวต้องย่นคอหนีผู้กองเพลิงเห็นคนตัวเล็กขัดขืนก็เกิดความไม่ชอบใจ จึงเปลี่ยนเป้าหมายจากใบหูเป็นซอกคอขาวระหงของเธอแทน เขาซุกไซ้จนหญิงสาวอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงไปหมด คอขาวเกิดร่องรอยสีแดงที่ใครหลายคนเรียกว่ารอยคิสมาร์ก รอยดูด หรือรอยรัก อยู่สองสามจุดเมื่อสร้างรอยรักตีตราจองจนพอใจแล้ว ผู้กองเพลิงก็เปลี่ยนเป้าหมายไปยังดอกบัวตูมที่ทั้งนุ่มทั้งเด้งสู้มือเขายามมันถูกบีบขย้ำ“พะ... พี่เพลิง”หนูนิดเรียกชื่อเขาเสียงสั่

“เด็กดีกลับบ้านไปก่อนนะครับ” ผู้กองหนุ่มเอ่ยบอกคนที่นั่งบนหน้าตักซุกหน้าที่ซอกคอมือกอดเอวเขาไว้ไม่ยอมปล่อยเช้าวันนี้ผู้กองเพลิงถูกหนูนิดออดอ้อนครั้งแล้วครั้งเล่าหลายครั้งที่เขารู้สึกอยากใจอ่อนให้เธออยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อ แต่เมื่อนึกถึงความปลอดภัยของหญิงสาวระหว่างที่เขาไปทำภารกิจจับกุมคนร้าย บางทีระหว่างนั้นอาจมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้ ยิ่งช่วงนี้มีคนแปลกหน้ามาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านอยู่หลายครั้ง ชายหนุ่มยิ่งระวังตัวเป็นเท่าตัว“หนูนิดไม่อยากกลับ พี่เพลิงให้หนูนิดอยู่ด้วยนะคะ หนูนิดสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซน” หนูนิดพูดพร้อมทั้งกระชับกอดให้แน่นขึ้น“ไม่ได้ครับ”“เพราะพี่เพลิงได้หนูนิดแล้วใช่ไหมพี่เพลิงถึงได้เป็นแบบนี้ พี่เพลิงผลักไสไล่ส่งหนูนิด พอหนูนิดกลับบ้านพี่เพลิงก็จะไปหาผู้หญิงคนอื่น”“เหลวไหล! ใจพี่มีเพียงหนูนิด พี่จะไปมีคนอื่นได้ยังไง” ผู้กองเพลิงรีบแย้งเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ แล้วเร่งอธิบายต่อว่า“พี่จะไปทำภารกิจ ดังนั้นถ้าหนูนิดอยู่ที่นี่ถึงจะอยู่ในบ้านพี่ก็ไม่สบายใจ พี่กลัวว่าจะโดนคนพวกนั้นตลบหลังและมาเล่นงานหนูนิดแทน ถ้าไม่ใช่อย่างที่พี่คิดมันก็ดีไป แต่ถ้าใช่ล่ะ

“สวัสดีค่ะเมื่อวานนี้เวลาสิบนาฬิกาได้มีการบุกเข้าจับกุมแก๊งค้ามนุษย์ข้ามชาติและสิ่งผิดกฎหมายต่าง ๆ ศาลพิจารณาให้เป็นคดีอาชญากรรม ซึ่งถ้าพูดถึงผู้ร้ายหรือที่ศาลเรียกว่านักโทษอาชญากรรายใหญ่ทางตอนเหนือของประเทศไทยไม่คิดเลยนะคะว่าจะเป็นเจ้าสัวในคราบนักบุญ หรือที่ใครหลายคนรู้จักกันในนาม เจ้าสัวใจบุญ อย่างเจ้าสัวอิทธินั่นเองค่ะ”“ผลการจับกุมครั้งนี้ปรากฏว่าเมื่อทำการสืบสาวและไต่สวนกลับพบว่าเบื้องหลังกลับมีคนใหญ่คนโตเกี่ยวข้องมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าสัวอิทธิที่ตายคาที่ระหว่างจับกุม อีกคนคือนายอำเภอบุญ ที่มีข่าวว่าใจดีชอบช่วยเหลือผู้คนก็เกี่ยวข้องในคดีนี้เช่นกัน ทั้งนี้ลูกสาวของนายอำเภอบุญยังตกเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยที่ถูกยิงอาการสาหัสนอนอยู่ที่โรงพยาบาลโดยมีตำรวจคอยเฝ้าระวังด้วย และนอกจากนี้ยังมีผู้ต้องสงสัยคนอื่น ๆ ในคดีนี้อีกด้วย แต่ว่าศาลขอปิดเป็นความลับเนื่องจากเกี่ยวข้องกับรูปคดี” “อย่างไรก็ตามการจับกุมในครั้งนี้เป็นการจับกุมครั้งใหญ่จึงได้มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งหลายได้รวมตัวกันเข้าร่วมภารกิจในครั้งนี้ด้วย อย่างไรก็ตามการปฏิบัติภารกิจหน้าที่จับกุมคนร้ายอาชญากรในครั้งนี้นำทีมโดยผู

2 เดือนต่อมางานแต่งงานของร้อยตำรวจเอกเพลิง พงศ์พิริยะ และนางสาวณิชญารีย์ เดชอนันต์ ได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่โรงแรมที่มีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดแขกเหรื่อมากหน้าหลายตามากมายมาแสดงความยินดีกับคนทั้งคู่ ทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างเหนื่อยกับการต้อนรับไปหมด แต่ว่าหน้ายังคงฉีกยิ้มเพราะตอนนี้ทั้งคู่กำลังมีความสุขมากเมื่อได้แต่งงานกันสักทีพิธีการถูกดำเนินไปเรื่อย ๆ ตามกำหนด จนมาถึงพิธีการสำคัญนั่นคือการส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายและเพื่อนสนิทของทั้งสองจึงได้ขึ้นไปส่งยังห้องที่ทางโรงแรมเตรียมไว้พร้อมกับค่อย ๆ อวยพรให้ทั้งสองทีละคน“แม่ขอให้ลูกทั้งสองรักกันนาน ๆ หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะลูกนะ” คุณนิตยาพูดพร้อมกับจับมือบ่าวสาวไว้“พ่อฝากน้องด้วยนะเพลิงจากนี้ดูแลน้องแทนพ่อด้วย รักกันนาน ๆ นะลูก” ผู้การณรงค์พูดบ้าง“พ่อขอให้เพลิงคิดอ่านสิ่งใดด้วยความรอบคอบ ตอนนี้ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว แต่มีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องดูแล ดังนั้นถ้ามีปัญหาอะไรปรึกษาพ่อกับแม่ได้เสมอ ลูกก็เหมือนกันนะหนูนิด พ่อดีใจที่ได้เราเป็นลูกสะใภ้” ผู้พันพีระพูดด้วยรอยยิ้ม“แม่ขอให้ลูกทั้งสองคนมีแต่ความรักและความ