All Chapters of หวงร้าย หวงรัก: Chapter 21 - Chapter 30

สายตาผ่านกาลเวลาของคุณเดชาหรี่ลงมองสบคนอายุน้อยกว่า ทั้งสองคนพยายามมองเข้าไปให้ลึกในดวงตาของกันและกัน หากนี่เป็นละครละก็จะต้องมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปมาระหว่างทั้งสองแน่ และแล้วคนที่อายุมากกว่าก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ “ใช่ ฉันบอกให้ยัยพริมไปเลิกกับคนรัก และบีบบังคับให้พริมหมั้นกับตาฉัตรเอง ทำไม มีปัญหา?” หากเป็นปกติคุณเดชาคงแทนตัวเองว่าผมตามมารยาท แต่ในเมื่อไม่ชอบขี้หน้า แทนตัวเองว่าฉันก็เหมาะสมเเล้ว!“ใจร้ายจังเลยนะครับ ขัดขวางความรักและความสุขของลูก ไปผ่าตัดหัวใจดูดีไหมครับ ผมออกค่าใช้จ่ายเอง อยากรู้ว่าข้างในมันมีสีแดงหรือเปล่า หหรือจะเป็นสีดำทั้งหมด”คำพูดตรง ๆ ของรพีพัฒน์เสียดแทงความรู้สึกคนฟังอย่างจัง แม้รู้สึกเสียใจแต่คุณเดชาก็สมกับคนที่อายุมากมีประสบการณ์โชกโชน ท่านไม่เผยความรู้สึกใดออกมา มีเพียงหางคิ้วที่กระตุกยิก ๆ กับคำพูดจิกกัดของหนุ่มรุ่นลูก “ใจฉันจะดำจะแดงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย แล้วจะบอกให้นะ ที่ฉันทำไปก็เพราะหวังดีต่อยัยพริม ฉันผิดเหรอที่อยากให้ลูกได้รับสิ่งดี ๆ อีกอย่าง ยัยพริมก็ไม่ได้บอกนี่ว่าเธอคบกับนาย” รพีพัฒน์เผยยิ้มบาง“รู้หรือเปล่าครับว่าความหวังดีที่คุณลุงมีบางทีพริมอาจไม่

หลังถูกรพีพัฒน์เคี่ยวกรำบทรักอย่างหนักในวันที่กลับจากบ้านเลิศลักษณ์ เช้าของวันถัดมาพริมาก็เก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าแล้วเดินทางไปท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจกับชายหนุ่มสองคนอย่างสบายอกสบายใจ การไปเที่ยวตลอดหนึ่งอาทิตย์ครั้งนี้ สองหนุ่มสาวพากันขึ้นเหนือล่องใต้ ทั้งภูเขาและทะเล พากันตักตวงความสุขเต็มที่ ตลอดทั้งทริปเต็มไปด้วยความสุขและสนุกสนาน ก่อนพากันเดินทางกลับถึงคอนโดมิเนียมเมื่อวานนี้ ความจริงทั้งสองอยากเที่ยวให้นานอีกหน่อย แต่เนื่องจากรพีพัฒน์มีประชุมงานกับบอร์ดบริหาร จึงต้องจำใจพากันกลับมา ก่อนกลับยังสัญญากันว่าจะหาเวลาว่างไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้อีก เพราะความเหนื่อยทำให้พริมาตื่นขึ้นมาในช่วงสาย เธอบิดตัวไปมาขับไล่ความเมื่อยขบที่ถูกคนรักจับกินเมื่อคืน มือบางวางทาบสัมผัสเตียงนอนข้างกายพบสัมผัสเย็นไม่อุ่นเหมือนจุดที่เธอนอนอยู่ เดาว่ารพีพัฒน์คงออกไปทำงานแต่เช้าแล้วเป็นแน่ หญิงสาวผุดรอยยิ้มบาง ๆ เมื่อคิดถึงคำพูด การกระทำ ที่แสดงออกถึงความรัก ความอบอุ่น และความจริงใจที่เขามีต่อเธอหญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทีเกียจคร้าน ก่อนหายเข้าไปอาบน้ำ หลังจัดการตัวเองเสร็จและแต่งตัวเรียบร้อย ร่างบา

อิงอรไล่สายตามองน้องสาวจากบนลงร่างด้วยสายตาดูแคลน “ฉันก็แค่ถามเพื่ออยากแน่ใจว่ามันคือเรื่องจริง ไม่คิดว่าคนระดับคุณพีจะลดตัวลงมาคั่วเธอ เธอไม่คิดว่าเขาต้องการฟันเธอเล่น ๆ บ้างเหรอยัยพริม”“ไม่หรอกค่ะ เราคบกันมาหกปีแล้วนะคะ ถ้าพี่พีคิดจะฟันเล่น ๆ เขาทิ้งฉันไปนานแล้วละค่ะ คงไม่พาฉันไปจดทะเบียนสมรสหรอก”อิงอรเม้มริมฝีปากฉุนจัดที่น้องสาวที่อยู่ใต้เท้าเธอมาตลอดวันนี้กลับพูดจาเหนือกว่า “หึ ก็แค่กระดาษแผ่นเดียว จดได้ก็หย่าได้ เธอไม่คิดเผื่อใจไว้บ้างเลยหรือไง”“ทำไมต้องเผื่อใจด้วยล่ะคะ ในเมื่อพี่พีเขารักฉันมากขนาดนี้ และฉันก็รักเขาเช่นกัน รู้ไหมคะ ก่อนที่เราจะไปจดทะเบียนสมรสกันเราก็คุยกันเรื่องนี้แล้ว และเขาก็ขอฉันแต่งงานหลายครั้งแล้วด้วยค่ะ เพียงแต่ว่าฉันยังไม่ตกลงเท่านั้น แต่หลังจากนี้คงอีกไม่นานแล้วละค่ะ พอดีพี่พีเขาอยากมีลูก” น้ำเสียงราบเรียบที่เอ่ยตอบทำคนฟังทั้งหงุดหงิดทั้งริษยา“พูดแบบนี้แสดงว่าเธอเสร็จเขาไปแล้วสินะ” อิงอรถามเสียงหยันมองพริมาปานจะกลืนกิน“ค่ะ เรื่องเซ็กมันเป็นเรื่องธรรมชาตินี่คะ มนุษย์เราย่อมมีความต้องการ มีอารมณ์ทางเพศเสมอ ฉันก็ไม่ใช่คนหัวโบราณเสียด้วย ยิ่งได้ทุนไปเรีย

อิงอรผละตัวออกมาอย่างรวดเร็วโดยมีมารดาเดินตามมาติด ๆ ใบหน้าอิงอรยิ้มสมใจที่บิดาเห็นด้วยกับเธอทุกอย่าง ในสายตาบิดาแล้ว เธอเป็นพี่สาวที่แสนดี และหวังดีห่วงใยน้องสาวเสมอไม่แปลกที่คุณเดชาจะรู้สึกเช่นนั้น เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาบุตรสาวคนโตแสดงให้เขาเห็นว่าเป็นแบบนั้นเสมอมา ครั้งไหนที่เขารู้สึกว่าอิงอรแกล้งพริมารุนแรงเกินไป หรือพริมามาฟ้อง แม้ไม่ได้ดุด่าเดี๋ยวนั้น แต่เขาจะเรียกอิงอรไปอบรมสั่งสอนลับหลังเสมอ ซึ่งเรื่องนี้พริมาไม่รู้และเขาก็ไม่คิดบอก คงเพราะเขาไม่เคยดุด่าอิงอรต่อหน้าเธอ พริมาถึงได้คิดว่าเขาไม่รัก ไม่ต้องการ เป็นเหตุให้เธอตีตัวออกห่าง ทว่าเขาไม่คิดโทษเธอหรอกนะ เพราะเรื่องนี้เขาผิดเองถ้าถามว่าเขารักเธอไหม แน่นอนว่ารัก รักมากด้วย ไม่มีพ่อคนไหนที่ไม่รักลูกตัวเองหรอก เขาเป็นคนพูดไม่เก่ง และแสดงออกไม่เป็น การกระทำของเขามันจึงดูเหมือนว่าเขาละเลย ทำให้อะไรหลายอย่างผิดพลาดไป แต่ช่างเถอะพูดตอนนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากตอกย้ำความผิดพลาดในอดีตของตัวเอง เฮ้อ!เอาเป็นว่าหลังจากนี้เขาจะพยายามไม่ผิดพลาดอีกก็แล้วกัน เพราะหากเขาผิดพลาด ครานี้คงไม่ใช่แค่ตีตัวออกห่าง แต่เธออาจจะเกลียดพ่ออย่างเขา

“กลับมาแล้วเหรอคะ คุณพ่อว่ายังไงบ้างคะ” พริมาเอ่ยถามรพีพัฒน์ เพราะรู้ว่าบิดาของตนนัดชายหนุ่มออกไปพบ รพีพัฒน์สอดแขนกอดเอวบางแล้วกระชับเข้ามาหาตัวเอง แต่เหมือนจะยังไม่พอใจ เขาจึงจับเธอนั่งตักเสียเลยก่อนตอบ “คุยกันเรื่องของเรานี่แหละครับ”“เรื่องอะไรคะ หรือว่าคุณพ่อยังไม่ยอมแพ้ในเรื่องชีวิตคู่ของพริมอีก” ร่างบางขึ้นเสียงบ่งบอกความไม่พอใจ ใบหน้าสวยบึ้งตึงเล็กน้อย“เปล่าครับ ไม่ใช่แบบนั้น” ชายหนุ่มบอกคนที่มีท่าทีไม่พอใจ พลางยื่นนิ้วไปกดคลึงหัวคิ้วให้คลายออกจากกัน“แล้วคุณพ่อนัดพี่พีไปคุยเรื่องอะไรคะ พี่พีพูดมาสักทีสิ พริมอยากรู้จะแย่ มัวชักช้าอยู่ได้ ทีเรื่องอื่นไม่เห็นชักช้าแบบนี้บ้างเลย” พริมาว่าหน้าตูมด้วยอยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกับบิดาของเธอรพีพัฒน์ยิ้มกรุ้มกริ่มโน้มหน้ากดปลายจมูกโด่งลงบนแก้มนุ่มแล้วสูดกลิ่นหอมเข้าปอดฟอดใหญ่ ทั้งยังไม่วายหยอกล้อคนรัก “ก็ถ้าชักช้าพริมก็ไม่พอใจสิครับ ขนาดพี่รวดเร็วยังถูกพริมเร่งทุกที”“พี่พี!” เพียะ! เพียะ! เรียกชายหนุ่มเสียงเขียวพร้อมฟาดมือลงที่ไหล่ไปสองครา “เลิกเล่นได้แล้วค่ะ เข้าเรื่องสักที คุณพ่อเรียกพี่พีไปคุยเรื่องอะไรกันแน่คะ พริมอยากรู้ ถ้าไม่ใช่เ